Απογοήτευση στα ελληνικά πανεπιστήμια

[Ουριήλ]

Θέλω να συζητήσουμε ένα επώδυνο θέμα, και αυτό είναι για τα πανεπιστήμια στη χώρα μας. Καταρχάς θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Ως πρωτοετής φοιτητής και σε λίγους μήνες δευτεροετής, πριν λίγα χρόνια όταν άκουγα την λέξη πανεπιστήμιο στο μυαλό μου, μου ερχοτάν η ιδέα ενός μεγάλου ιδρύματος, ενός ιδρύματος όπου η σκέψη ακμάζει και καθημερινά γίνονται τριγύρω σου έρευνες, πειράματα, ανακαλύψεις. Σκεφτόμουν ότι στο πανεπιστήμιο θα συναντήσω άτομα που αγαπούν τη γνώση. Την νιώθουν ως ένα κομμάτι τους. Άτομα που είναι συνεχώς πάνω σε βιβλία, στις βιβλιοθήκες και προσπαθούν να αντλήσουν κάθε γνώση και κάθε εμπειρία που μπορεί να δεχτούν από το πανεπιστήμιο. Φαντασμένος θα έλεγα κιόλας εγώ έβλεπα ταινίες με τον Einstein, με τον Tesla, με τον Hawkings κτλ. που όλοι τους βρήκαν ένα πανεπιστήμιο που τους προσφέρει τα πάντα, και εκείνοι ως φοιτητές διάβαζαν μέρα νύχτα. Δυστυχώς έχοντας τέτοιες σκέψεις πέρσι όταν πρωτοέφτασα στο πανεπιστήμιο είδα κόμματα, χαλασμένα κτίρια, καθηγητές που δεν ενδφιαφέρονται για το μάθημα, βιβλιοθήκη που μόνο φασαρία γινόταν, φοιτητές που δεν ξέραν τι θέλουν και βαριόντουσαν όλα τα μαθήματα, που δεν διάβαζαν ούτε μια ώρα την εβδομάδα και από ότι ακούω αυτό γίνεται παντού. Ποια είναι η γνώμη σας, γιατί γίνεται αυτό το πράγμα, στο εξωτερικό γίνονται τα ίδια;

 

[Guest 451212]

Θέλω να συζητήσουμε ένα επώδυνο θέμα, και αυτό είναι για τα πανεπιστήμια στη χώρα μας. Καταρχάς θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Ως πρωτοετής φοιτητής και σε λίγους μήνες δευτεροετής, πριν λίγα χρόνια όταν άκουγα την λέξη πανεπιστήμιο στο μυαλό μου, μου ερχοτάν η ιδέα ενός μεγάλου ιδρύματος, ενός ιδρύματος όπου η σκέψη ακμάζει και καθημερινά γίνονται τριγύρω σου έρευνες, πειράματα, ανακαλύψεις. Σκεφτόμουν ότι στο πανεπιστήμιο θα συναντήσω άτομα που αγαπούν τη γνώση. Την νιώθουν ως ένα κομμάτι τους. Άτομα που είναι συνεχώς πάνω σε βιβλία, στις βιβλιοθήκες και προσπαθούν να αντλήσουν κάθε γνώση και κάθε εμπειρία που μπορεί να δεχτούν από το πανεπιστήμιο. Φαντασμένος θα έλεγα κιόλας εγώ έβλεπα ταινίες με τον Einstein, με τον Tesla, με τον Hawkings κτλ. που όλοι τους βρήκαν ένα πανεπιστήμιο που τους προσφέρει τα πάντα, και εκείνοι ως φοιτητές διάβαζαν μέρα νύχτα. Δυστυχώς έχοντας τέτοιες σκέψεις πέρσι όταν πρωτοέφτασα στο πανεπιστήμιο είδα κόμματα, χαλασμένα κτίρια, καθηγητές που δεν ενδφιαφέρονται για το μάθημα, βιβλιοθήκη που μόνο φασαρία γινόταν, φοιτητές που δεν ξέραν τι θέλουν και βαριόντουσαν όλα τα μαθήματα, που δεν διάβαζαν ούτε μια ώρα την εβδομάδα και από ότι ακούω αυτό γίνεται παντού. Ποια είναι η γνώμη σας, γιατί γίνεται αυτό το πράγμα, στο εξωτερικό γίνονται τα ίδια;

Τα κόμματα υπάρχουν σε όλα τα τμήματα. Το πιο πιθανό στα τόσα μέλη ΔΕΠ, ΕΔΙΠ κάποια δεν θα είναι το καλύτερο παράδειγμα καθηγητή. Για τα υπόλοιπα εξαρτάται ανά πανεπιστήμιο. Εγώ μέχρι σήμερα έχω επισκεφθεί 6-7 βιβλιοθήκες πανεπιστημίων, μια χαρά ήταν. Τέλος, για τα μαθήματα, αφού η μόνη μορφή εξέτασης των φοιτητών/τριων είναι στο τέλος εξαμήνου και εφόσον με ένα μήνα ( ) διάβασμα οι περισσότεροι περνάνε, τι περίμενες. Στο εξωτερικό (πάντα ανάλογα το σύστημα) υπάρχουν συνήθως είτε ενδοεξαμηνιαίες εξετάσεις είτε/και πολλές εργασίες, ερευνητικές ή πάνω στην ύλη.

Ίσως αν δεν δίναμε 50 εκατ. για συγγράμματα που ΚΑΜΜΙΑ ΧΩΡΑ (νομίζω) στον κόσμο δεν κάνει, ίσως να βελτιώναμε κάποια. Αν ισχύει αυτό που λέει το άρθρο, απλά σκέψου πόσο χ@ζοί είναι και αυτοί που διατηρούν κάτι τέτοιο και οι παρατάξεις που θέλουν 2 βιβλία όπως παλιά ΚΑΙ η κοινωνία που αν τα κόβανε θα λέγανε μας κόβουν τη δωρεάν παιδεία...

Χάνονται 50 εκατ. ευρώ ετησίως για συγγράμματα - ΤΟ ΒΗΜΑ

Η αλήθεια είναι μία και είναι απλή: αποτελεί τεράστια σπατάλη για ένα κράτος που διανύει έτη μνημονίων και αντιμετώπισε κατά μέτωπο τη χρεοκοπία να ξοδεύει 50 εκατ. ευρώ τον χρόνο σε πανεπιστημιακά συγγράμματα, όταν το λειτουργικό κόστος όλων των ΑΕΙ της χώρας είναι περίπου 90 εκατ. ευρώ...

www.tovima.gr

 

[vassilis498]

Θέλω να συζητήσουμε ένα επώδυνο θέμα, και αυτό είναι για τα πανεπιστήμια στη χώρα μας. Καταρχάς θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Ως πρωτοετής φοιτητής και σε λίγους μήνες δευτεροετής, πριν λίγα χρόνια όταν άκουγα την λέξη πανεπιστήμιο στο μυαλό μου, μου ερχοτάν η ιδέα ενός μεγάλου ιδρύματος, ενός ιδρύματος όπου η σκέψη ακμάζει και καθημερινά γίνονται τριγύρω σου έρευνες, πειράματα, ανακαλύψεις. Σκεφτόμουν ότι στο πανεπιστήμιο θα συναντήσω άτομα που αγαπούν τη γνώση. Την νιώθουν ως ένα κομμάτι τους. Άτομα που είναι συνεχώς πάνω σε βιβλία, στις βιβλιοθήκες και προσπαθούν να αντλήσουν κάθε γνώση και κάθε εμπειρία που μπορεί να δεχτούν από το πανεπιστήμιο. Φαντασμένος θα έλεγα κιόλας εγώ έβλεπα ταινίες με τον Einstein, με τον Tesla, με τον Hawkings κτλ. που όλοι τους βρήκαν ένα πανεπιστήμιο που τους προσφέρει τα πάντα, και εκείνοι ως φοιτητές διάβαζαν μέρα νύχτα. Δυστυχώς έχοντας τέτοιες σκέψεις πέρσι όταν πρωτοέφτασα στο πανεπιστήμιο είδα κόμματα, χαλασμένα κτίρια, καθηγητές που δεν ενδφιαφέρονται για το μάθημα, βιβλιοθήκη που μόνο φασαρία γινόταν, φοιτητές που δεν ξέραν τι θέλουν και βαριόντουσαν όλα τα μαθήματα, που δεν διάβαζαν ούτε μια ώρα την εβδομάδα και από ότι ακούω αυτό γίνεται παντού. Ποια είναι η γνώμη σας, γιατί γίνεται αυτό το πράγμα, στο εξωτερικό γίνονται τα ίδια;

τότε είχες λανθασμένη αντίληψη για το πανεπιστήμιο. Και χειρότερα, μάλλον έχεις λανθασμένη αντίληψη σε ό,τι αφορά το τι σημαίνει προσωπική προσπάθεια. Είσαι σε έναν ελεύθερο χώρο όπου ο καθένας κάνει αυτό που του αρέσει. Είσαι κι εσύ με τη σειρά σου ελεύθερος να κυνηγήσεις αυτό που θες και αν στο μέλλον δεις πως το περιβάλλον δε σε χωρά, να πας κάπου αλλού.

Αν μυαλά όπως αυτοί που αναφέρεις πήγαν σε πανεπιστήμια που τους προσέφεραν τα πάντα (απίστευτα oversimplified λογική) τότε όλος ο κόσμος θα ήταν γεμάτος Tesla και Einstein.

 

[Viedo]

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πανεπιστήμια δεν βρίσκονται και στην καλύτερη κατάσταση κυρίως σε θέματα υποδομών. Συμφωνώ με τα παιδιά από πάνω ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι σχολείο, από την άποψη πάμε σήμερα θα μάθουμε 1-2 5 πράγματα και τέλος. Ουσιαστικά το ερέθισμα παίρνεις από το Πανεπιστήμιο, από τα μαθήματα που παρακολουθείς για περαιτέρω εμβάθυνση εκ μέρους σου. Θα ακούσεις κάτι στο μάθημα, θα ψάξεις, θα διαβάσεις εσύ αργότερα.

Το ότι δεν πατάνε οι φοιτητές στα μαθήματα είναι άλλο θέμα και έχει να κάνει κυρίως με τη νοοτροπία που καλλιεργείται στους φοιτητές στην Ελλάδα. Θα πάω στο πανεπιστήμιο για να κάνω την τρομερή φοιτητική ζωή, δεν θα πηγαίνω στα μαθήματα και την περίοδο της εξεταστικής θα φτύνω αίμα για να προλάβω να βγάλω την ύλη, να γράψω ένα 5 να περάσω το μάθημα απλώς και τέλος. Όλη την μέρα θα κοιμάμαι, πηγαίνω για καφέ, βόλτες, ξενύχτια κλπ.
Στο εξωτερικό είναι πολύ διαφορετικά. Στο πανεπιστήμιο οι περισσότεροι πάνε στα μαθήματα, είναι αρκετά ανταγωνιστικά τα πράγματα μεταξύ των φοιτητών. Δίνουν άλλη βαρύτητα με απλά λόγια στην σημασία και την αξία του μαθήματος.

ΥΓ. Δεν μένω στην Ελλάδα, για να τα έχω ζήσει βιωματικά, απλώς αρκετοί γνωστοί που σπουδάζουν σε Ελληνικά πανεπιστήμια μου τα μεταφέρουν αυτά, και λίγο πολύ στην ατμόσφαιρα αυτό είναι που επικρατεί γενικά όλοι το γνωρίζουμε.

 

[nPb]

Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πανεπιστήμια δεν βρίσκονται και στην καλύτερη κατάσταση κυρίως σε θέματα υποδομών. Συμφωνώ με τα παιδιά από πάνω ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι σχολείο, από την άποψη πάμε σήμερα θα μάθουμε 1-2 5 πράγματα και τέλος. Ουσιαστικά το ερέθισμα παίρνεις από το Πανεπιστήμιο, από τα μαθήματα που παρακολουθείς για περαιτέρω εμβάθυνση εκ μέρους σου. Θα ακούσεις κάτι στο μάθημα, θα ψάξεις, θα διαβάσεις εσύ αργότερα.

Το ότι δεν πατάνε οι φοιτητές στα μαθήματα είναι άλλο θέμα και έχει να κάνει κυρίως με τη νοοτροπία που καλλιεργείται στους φοιτητές στην Ελλάδα. Θα πάω στο πανεπιστήμιο για να κάνω την τρομερή φοιτητική ζωή, δεν θα πηγαίνω στα μαθήματα και την περίοδο της εξεταστικής θα φτύνω αίμα για να προλάβω να βγάλω την ύλη, να γράψω ένα 5 να περάσω το μάθημα απλώς και τέλος. Όλη την μέρα θα κοιμάμαι, πηγαίνω για καφέ, βόλτες, ξενύχτια κλπ.
Στο εξωτερικό είναι πολύ διαφορετικά. Στο πανεπιστήμιο οι περισσότεροι πάνε στα μαθήματα, είναι αρκετά ανταγωνιστικά τα πράγματα μεταξύ των φοιτητών. Δίνουν άλλη βαρύτητα με απλά λόγια στην σημασία και την αξία του μαθήματος.

ΥΓ. Δεν μένω στην Ελλάδα, για να τα έχω ζήσει βιωματικά, απλώς αρκετοί γνωστοί που σπουδάζουν σε Ελληνικά πανεπιστήμια μου τα μεταφέρουν αυτά, και λίγο πολύ στην ατμόσφαιρα αυτό είναι που επικρατεί γενικά όλοι το γνωρίζουμε.

Άδικο δεν έχεις. Το πρόβλημα είναι ότι η κατάσταση έχει παγιωθεί ως συνήθεια και οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν ιδρώνουν για να αλλάξει η εικόνα των Ελληνικών Πανεπιστημίων όταν υπάρχουν απόψεις σαν του @vassilis498. Σαφώς και το Πανεπιστήμιο είναι χώρος ιδεών αλλά για να είμαστε ρεαλιστές, οι ιδέες έχουν μετατραπεί σε ιδεοληψίες τις τελευταίες δεκαετίες και με ευθύνη πολλών μελών ΔΕΠ κομματόσκυλων που βολεύονται από αυτή την αρρωστημένη κατάσταση για να μην ελέγχεται η ανεπάρκειά τους να βρίσκονται ως υπάλληλοι στο Πανεπιστήμιο. Οι ίδιοι οι φοιτητές εφόσον δίνουν μεγαλύτερη προταιρεότητα στον καραπήδουλο και στη φραπεδοζωή σε σχέση με την ποιότητα των σπουδών τους ή τι κίνητρα δίνονται μετά τις σπουδές, τελείως φυσικό είναι να μην υπάρχουν και απαιτήσεις. Ας είναι καλά τα επιδόματα του δημοσίου και η γονική στήριξη μέχρι τα 130 ηλικιακά έτη. Εκεί που υπάρχει ενδιαφέρον, δηλαδή, γκομενοσκυλοζωή, αλκοόλ, χάπια, χόρτα γρασίδια, ξενύχτια, instagram,... όλα πάνε πρίμα. Δεν βλέπω να γκρινιάζει κανείς για τα συγκεκριμένα θέματα. Όλα είναι ανάλογα και ανταποδοτικά. Με τα χρόνια νομίζω ότι έχω κουραστεί με το συγκεκριμένο θέμα επειδή η υποκρισία και η μνημονική αναισθησία πάει σύννεφο και ο καθένας μιλάει βγάζοντας τον εαυτό του απέξω από την κατάντια αυτή.

Οι ξένοι φοιτητές σε άλλες χώρες δεν κάνουν σεξ; Μόνο οι Έλληνες φοιτητές και αυτό;

 

[Μάρκος Βασίλης]

Κοίτα, γενικά δε νομίζω ότι θα υπήρχε αντίρρηση αν τα πανεπιστήμιά μας παρείχαν:

• καλύτερες εγκαταστάσεις
• καλύτερα συγγράμματα
• καλύτερη διασύνδεση με τη δευτεροβάθμια
• καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας
• βάλτε ό,τι άλλο θέλετε, τώρα που γυρίζει...

Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση απευθύνεται σε άτομα που είναι ενήλικα. Επομένως, ναι, καλά όλα αυτά και το να μας παρέχονται, αλλά ο καθοριστικός παράγοντας είναι πλέον η προσωπική μας προσπάθεια. Μπαίνεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να εξειδικευτείς - σε σχέση με τη δευτεροβάθμια - και για να έρθεις πιο κοντά στις κλίσεις σου και τα ενδιαφέροντά σου.

Το σενάριο που παρουσιάζεις θυμίζει λίγο έως πολύ σκηνή από αμερικάνικη ταινία - που, λογικό είναι, τέτοιες αναπαραστάσεις έχουμε ως επί το πλείστον - στην οποία φαίνονται άτομα να διαβάζουν και να μελετάνε αλλά αποσιωπάται διακριτικά όλος ο κόπος που έχει γίνει για να φτάσεις μέχρι εκεί. Για να φτάσεις να μιλάς για θεωρητική φυσική και ομάδες Lie με άνεση πρέπει πρώτα να έχεις κάνει κι ένα βουνό δουλειά.