Αναποφάσιστοι μαθητές

[iJohnnyCash]

Πολλές φορές ακούω μαθητές να αναρωτιούνται αν θα επιλέξουν την Ιατρική ή το ΟΠΑ ή το πολυτεχνείο ή την νομική. Ακόμη και εδώ στο iSchool έχω δει versus μεταξύ άσχετων σχολών.

Μάλιστα δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι οι "άκυρες" σχολές πάντα είναι από τις TOP (βαθμολογικά). Κάτι που είναι ιδιαιτέρα χαρμόσυνο, νέοι άνθρωποι στοχεύουν ψηλά. Ο επιφυλακτικός άνθρωπος δεν καταφέρνει τίποτα ωστόσο το κυριότερο είναι ότι αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας σίγουρα θα βρεθεί κάπου αλλού ... όποτε γιατί όχι στις TOP;

Ωστόσο το ερώτημα μου είναι πράγματι υπάρχουν τόσοι αναποφάσιστοι, τόσα νέα παιδιά που δεν ξέρουν τι θέλουν; Δεν είναι λίγο θλιβερό και ανησυχητικό κάτι τέτοιο; Η αλήθεια είναι ότι και εγώ, λίγο πριν τα μέσα του λυκείου έκανα μια σημαντική στροφή στις προτιμήσεις μου ... ωστόσο πίστεψα τόσο πολύ στην στην αλλαγή που είτε τα κατάφερα είτε έπεισα τον εαυτό μου.

Τι φταίει και υπάρχει τόσο μεγάλο πλήθος αναποφάσιστων; Φταίει η ηλικία; η κοινωνία; το εκπαιδευτικό σύστημα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Νομίζω είμαι και εγω στους αναποφάσιστους μαθητές. Εντάξει έχω κάνει την επιλογή μου: 2ο ή 4ο πεδίο αλλά πέρα από εκεί δεν είμαι σίγουρος για τίποτα. Θα μου άρεσε το φυσικό αλλά με αυτά που ακούω για δουλειά μετά λέω να το αποφύγω. Στο πολυτεχνείο υππάρχουν σχολές που μου φαίνονται ωραίες όπως μηχανολόγος μηχανικός που έχει ενδιαφέροντες κλάδους π.χ. για ρομποτική και νανοτεχνολογία. Όμως δεν είμαι σίγουρος για κάτι. Πάντως λέω να προσπαθήσω να διαβάσω να πετύχω το καλύτερο σε βαθμούς και στην πορεία θα δω τι θα διαλέξω τελικά. Για το ποιος φταίει νομίζω το ότι κανένας δεν μας ενημερώνει υπεύθυνα και σίγουρα για το περιεχόμενο και την επαγγελματική αποκατάσταση των διάφορων σχολών. Αυτό το ΣΕΠ στην Α λυκείου είναι σκέτη βλακεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[seize the day]

Τον τελευταίο καιρό το θέμα μονοπωλεί τις συζητήσεις μου,με φίλους,γονείς,καθηγητές.
Ανήκω πλέον κι εγώ στους αναποφάσιστους,σ' αυτούς που βρίσκονται τελείως μετέωροι και απόλυτα ανασφαλείς ως προς την επιλογή τους.Και πραγματικά,απεχθάνομαι αυτή την κατάσταση,που συχνά με κάνει να αναρωτιέμαι αν τελικά αξίζει η όλη προσπάθεια.
Νομίζω ότι οι αιτίες είναι οφθαλμοφανείς:Η ίδια η φύση του εκπαιδευτικού συστήματος,η αγορά εργασίας που προωθεί τον άρρωστο ανταγωνισμό,ο τρόπος που η κοινωνία μας έχει γαλουχίσει,η φρενίτιδα που μας κατακυριεύει να περάσουμε πάση θυσία σε μια υψηλόβαθμη σχολή,που θα εξασφαλίζει επαγγελματική αποκατάσταση,αδιάφορο αν ανταποκρίνεται στις κλίσεις,τα ταλέντα,ή τα ενδιαφέροντά μας.Το σχολείο εξάλλου,δεν επικεντρώνεται στις ιδιαίτερες δυνατότητες κάθε παιδιού,δε δίνει εναύσματα για να τ' αναπτύξει.Ο μοναδικός στόχος είναι η απομνημόνευση άπειρων πληροφοριών,η συνεπακόλουθη επιβράβευση μ΄έναν καλό βαθμό στις Πανελλήνιες και το τελικό σβήσιμο κάθε κεκτημένης(;)γνώσης.Η παντελής απουσία σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού,είναι αναμφισβήτητη...
Όσον αφορά την ηλικία,θεωρώ ότι διαδραματίζει κάποιο ρόλο.Ωστόσο,η πλειονότητα των νέων,όσο ασαφή εικόνα κι αν έχει για το μέλλον της,διαθέτει ενδιαφέροντα,αν όχι όνειρα.Το ζήτημα έγκειται στο ότι σχεδόν κανείς δε βοηθά για να πραγματωθούν αυτά.Εκεί,χωλαίνει η διαδικασία.Και οι νέοι δυστυχώς(δεν αποκλείω τον εαυτό μου),δεν ορθώνουν τα "θέλω" τους,αλλά αναζητούν την ασφάλεια που προσφέρει μια σίγουρη εργασία,με σταθερό μισθό,που δεν αφήνει περιθώρια δημιουργικότητας.Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα κι είναι αξιέπαινες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Εγώ αποφάσισα για σχολή μετά τις πανελλήνιες

Σημαντικό ρόλο θεωρώ πως παίζει η ηλικία. Στην ηλικία των 17 δεν νομίζω να έχεις κατασταλάξει πλήρως για το τι πραγματικά θέλεις να ακολουθήσεις στο μέλλον. Είμαστε εξαρτώμενοι από τους γονείς, δεν έχουμε ξανά λάβει τόσο σημαντικές και καθοριστικές πρωτοβουλίες και ξαφνικά καλούμαστε να αποφασίσουμε για το τι θέλουμε να σπουδάσουμε και κατʼ επέκταση για το μελλοντικό μας επάγγελμα που θα μας προσφέρει τι κατάλληλες ανέσεις.

Επιπροσθέτως, βλέποντας την πορεία της κοινωνίας, και ιδίως της οικονομίας, αρχίζεις να σκέφτεσαι για το αν το συγκεκριμένο επάγγελμα θα έχει μελλοντική αποκατάσταση, πόσο εύκολα θα μπορείς να βρεις δουλειά κτλ, διότι κάποτε θέλεις να ανεξαρτητοποιηθείς και οικονομικά από τους γονείς σου.

Πιστεύω πως αυτοί είναι οι κυριότεροι παράγοντες που ωθούν τους νέους στην αναποφασιστικότητα αλλά θα έδινα ένα επιπλέον point στην ηλικία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lita Athens]

Εγώ δεν ήμουν αναποφάσιστη! Μάλλον ανήκω στις εξαιρέσεις, απ'ό,τι βλέπω! Είχα από το γυμνάσιο κιόλας κατασταλάξει πως θα ασχοληθώ με τις θεωρητικές επιστήμες και κυρίως με τη φιλολογία. Το μόνο "δίλημμα" που αντιμετωπισα στο τέλος του γυμνασίου - αρχές λυκείου ήταν αν θα δήλωνα την ελληνική φιλολογία πρώτη ή κάποια ξένη φιλολογία. Τελικά δήλωσα την ελληνική! Σίγουρα είχα σκεφτεί και άλλες σχολές (του πρώτου πεδίου), αλλά τελικά στο λύκειο καταστάλαξα στη φιλολογία. Είχα από μικρή έφεση στα φιλολογικά και μου άρεσε πολύ η λογοτεχνία! Ακόμη και σε ένα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού που είχα κάνει στο σχολείο, είχε βγεί πως μου ταιριάζει η φιλολογία.

Πάντως, γνωρίζω κι εγώ πολλά παιδιά που ήταν αναποφάσιστα, κυρίως λόγω των πιέσεων που δέχονταν από τους γονείς τους. Άλλη σχολή ήθελαν τα παιδιά και άλλη οι γονείς. Αυτό συνέβη για λιγο και σε εμένα. Θυμάμαι κάποτε που οι γονείς μου προσπαθούσαν να με πείσουν να πάω στη νομική σχολή, αλλά τελικά, όταν είδαν πόσο πολύ μου άρσε η φιλολογία, συνηνεσαν στην απόφασή μου και την υποστήριξαν.

Σίγουρα, για τους αναποφάσιστους, ισχύει και αυτό που λέει η Theodora πιο πάνω, ότι δηλαδή μια απόφαση μείζονος σημασίας για τη μετέπειτα ζωή ενός ατόμου είναι δύσκολο να ληφθεί στην εφηβεία και ότι πολλοί λαμβάνουν υπ'όψη τους και την επαγγελματική αποκατάσταση (αν και είναι δύσκολο κανείς να ξέρει τι προοπτικές θα έχει ένα επάγγελμα μετα από 4 χρόνια - πολλά επαγγέλματα που φαίνονται τώρα να έχουν άφθονες προοπτικές, μπορεί σταδιακά να κορεστούν).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.