Όταν η καρδιά λέει Χημικό..

[kalliopi_]

Γειααα σαςς αυτό το καλοκαίρι, μετά τα αποτελέσματα των πανελληνίων, ένιωσα τεράστιο άγχος και αμφιβολία. Παρόλο που είχα προετοιμαστεί καλά και οι καθηγητές μου με στήριζαν όλη τη χρονιά, ένιωθα συνέχεια ότι έκανα λάθος και ότι απέτυχα. Η αναμονή και όλη αυτή η πίεση με έκαναν να περάσω δύσκολες στιγμές, με κρίσεις πανικού, άγχος και πολλά κλάματα.

Τώρα, παρόλο που εισήχθηκα στη νοσηλευτική Θεσσαλονίκης, η επιθυμία μου να σπουδάσω Χημικό είναι ακόμα πολύ δυνατή μέσα μου. Αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, ξεκίνησα αυτές τις ημέρες προετοιμασία,αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή επιλογή. Κάθε μέρα σκέφτομαι τον φόβο, την πίεση και την ανασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά με γεμίζει, χωρίς να χάσω τον εαυτό μου στη διαδικασία.

Η ψυχολογία μου λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή τη διαδικασία, και θα ήθελα πολύ να ακούσω το σκεπτικό σας και τη γνώμη σας.

 

[thewitcher]

Γειααα σαςς αυτό το καλοκαίρι, μετά τα αποτελέσματα των πανελληνίων, ένιωσα τεράστιο άγχος και αμφιβολία. Παρόλο που είχα προετοιμαστεί καλά και οι καθηγητές μου με στήριζαν όλη τη χρονιά, ένιωθα συνέχεια ότι έκανα λάθος και ότι απέτυχα. Η αναμονή και όλη αυτή η πίεση με έκαναν να περάσω δύσκολες στιγμές, με κρίσεις πανικού, άγχος και πολλά κλάματα.

Τώρα, παρόλο που εισήχθηκα στη νοσηλευτική Θεσσαλονίκης, η επιθυμία μου να σπουδάσω Χημικό είναι ακόμα πολύ δυνατή μέσα μου. Αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, ξεκίνησα αυτές τις ημέρες προετοιμασία,αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή επιλογή. Κάθε μέρα σκέφτομαι τον φόβο, την πίεση και την ανασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά με γεμίζει, χωρίς να χάσω τον εαυτό μου στη διαδικασία.

Η ψυχολογία μου λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή τη διαδικασία, και θα ήθελα πολύ να ακούσω το σκεπτικό σας και τη γνώμη σας.

εφοσον η επιθυμια σου ειναι το χημικο, θεωρω το θεμα ληξαν... πρεπει να το κυνηγησεις. Οκ ισως ψυχολογικα να μην εισαι τελεια αυτον τον ενα χρονο, σκεψου ομως πως αν συνεχισεις την νοσηλευτικη θα σου μεινει το απωθημενο μια ζωη.
Αν επιτρεπεται, απειχες πολυ απο το χημικο, στα μορια? Οι γονεις σου μπορουν να σε υποστηριξουν οικονομικα, αν πας σε αλλη πολη?

 

[Drscientist]

Αξίζει να προσπαθείς αφού είναι το όνειρο σου!!!

 

[jYanniss]

Θα συμφωνήσω, να ξαναδώσεις πανελλήνιες.

 

[Unboxholics]

100% να ξαναδωσεις. Και να σκεφτεσαι οτι σε 1 χρονο απο τωρα θα εισαι χαρουμενη με την τωρινη σου επιλογη

 

[kalliopi_]

εφοσον η επιθυμια σου ειναι το χημικο, θεωρω το θεμα ληξαν... πρεπει να το κυνηγησεις. Οκ ισως ψυχολογικα να μην εισαι τελεια αυτον τον ενα χρονο, σκεψου ομως πως αν συνεχισεις την νοσηλευτικη θα σου μεινει το απωθημενο μια ζωη.
Αν επιτρεπεται, απειχες πολυ απο το χημικο, στα μορια? Οι γονεις σου μπορουν να σε υποστηριξουν οικονομικα, αν πας σε αλλη πολη?

Οι γονείς μου δυσκολεύονται αρκετά οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει η δυνατότητα να με στηρίξουν σε άλλη πόλη. Φέτος φαντάσου θα κάνω φροντιστήριο σε Φυσική και Χημεία, στην Έκθεση θα πηγαίνω μόνο για να γράφω διαγωνίσματα ώστε να υπάρχει επαφή, ενώ τη Βιολογία θα τη διαβάζω μόνη μου (ίσως κάνω και ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι σίγουρο). Από το Χημικό απείχα περίπου 3500 μόρια

 

[thewitcher]

Οι γονείς μου δυσκολεύονται αρκετά οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει η δυνατότητα να με στηρίξουν σε άλλη πόλη. Φέτος φαντάσου θα κάνω φροντιστήριο σε Φυσική και Χημεία, στην Έκθεση θα πηγαίνω μόνο για να γράφω διαγωνίσματα ώστε να υπάρχει επαφή, ενώ τη Βιολογία θα τη διαβάζω μόνη μου (ίσως κάνω και ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι σίγουρο). Από το Χημικό απείχα περίπου 3500 μόρια

καταλαβα, δυσκολη κατασταση γενικα. Αν τελικα δεν κανεις ιδιαιτερα στη βιολογια, στο διαδικτυο υπαρχουν πολλα καλα βιντεο που μπορουν να σε βοηθησουν. Δλδ και εγω που εκανα φροντιστηριο πιο πολλα εμαθα απο εκει.
Καλη επιτυχια στην προσπαθεια σου!

 

[Huener]

Πέρυσι τέτοιο καιρό ήμουν στη θέση σου. Άγχος, φόβος, ανασφάλεια... Άραγε να ξαναπροσπαθήσω; Αξίζει να μπω σε αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία για δεύτερη φορά; Θα τα καταφέρω ή θα τους απογοητεύσω όλους; Οι γονείς μου τι θα πουν σε περίπτωση "δεύτερης αποτυχίας", νιώθω άσχημα που θα μου ξαναπληρώνουν τα φροντιστήρια. Οι καθηγητές, οι φίλοι μου; Θα νομίζουν ότι τόσα χρόνια ήμουν άριστη μόνο στα χαρτιά, θα χάσουν πάσα ιδέα για μένα. Και πάνω από όλα ΕΓΩ: είμαι διατεθειμένη να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ασκώντας ένα επάγγελμα που δε με γεμίζει πραγματικά; Αυτές και άλλες τόσες σκέψεις βομβάρδιζαν το μυαλό μου όλο το περσινό καλοκαίρι. Και, όμως, το πήρα απόφαση. Οργανώθηκα, πίστεψα στις δυνάμεις μου και τελικά κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. The little version of me που, όπου στεκόταν και βρισκόταν, έλεγε με ζήλο και αυτοπεποίθηση "Εγώ θα γίνω γιατρός μόλις μεγαλώσω" is crying right now και, πίστεψέ με, δεν έχω ξαναβιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο, κάτι τόσο μοναδικό. Κάντο και δε θα χάσεις. +1.500 μόρια εγώ, είμαι βέβαιη πως μπορείς και εσύ. Εύχομαι να μην παρατήσεις το όνειρό σου και να το κυνηγήσεις μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να ακούσεις τον μικρό εαυτό σου να κλαίει από συγκίνηση, ρωτώντας σε αν πράγματι τα καταφέρατε στην τελική. Και εσύ να απαντάς με τεράστια υπερηφάνεια, ένα μεγάλο χαμόγελο και δάκρυα στα μάτια, ΝΑΙ!

 

[kalliopi_]

Πέρυσι τέτοιο καιρό ήμουν στη θέση σου. Άγχος, φόβος, ανασφάλεια... Άραγε να ξαναπροσπαθήσω; Αξίζει να μπω σε αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία για δεύτερη φορά; Θα τα καταφέρω ή θα τους απογοητεύσω όλους; Οι γονείς μου τι θα πουν σε περίπτωση "δεύτερης αποτυχίας", νιώθω άσχημα που θα μου ξαναπληρώνουν τα φροντιστήρια. Οι καθηγητές, οι φίλοι μου; Θα νομίζουν ότι τόσα χρόνια ήμουν άριστη μόνο στα χαρτιά, θα χάσουν πάσα ιδέα για μένα. Και πάνω από όλα ΕΓΩ: είμαι διατεθειμένη να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ασκώντας ένα επάγγελμα που δε με γεμίζει πραγματικά; Αυτές και άλλες τόσες σκέψεις βομβάρδιζαν το μυαλό μου όλο το περσινό καλοκαίρι. Και, όμως, το πήρα απόφαση. Οργανώθηκα, πίστεψα στις δυνάμεις μου και τελικά κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. The little version of me που, όπου στεκόταν και βρισκόταν, έλεγε με ζήλο και αυτοπεποίθηση "Εγώ θα γίνω γιατρός μόλις μεγαλώσω" is crying right now και, πίστεψέ με, δεν έχω ξαναβιώσει ποτέ κάτι παρόμοιο, κάτι τόσο μοναδικό. Κάντο και δε θα χάσεις. +1.500 μόρια εγώ, είμαι βέβαιη πως μπορείς και εσύ. Εύχομαι να μην παρατήσεις το όνειρό σου και να το κυνηγήσεις μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να ακούσεις τον μικρό εαυτό σου να κλαίει από συγκίνηση, ρωτώντας σε αν πράγματι τα καταφέρατε στην τελική. Και εσύ να απαντάς με τεράστια υπερηφάνεια, ένα μεγάλο χαμόγελο και δάκρυα στα μάτια, ΝΑΙ!

Ειλικρινά σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα μοιράστηκες μαζί μου. Με συγκίνησαν και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω. Είμαι περήφανη για σένα που τα κατάφερες και εύχομαι κι εγώ να καταφέρω να ζήσω αυτή τη στιγμή για τον εαυτό μου επίσης σου εύχομαι εξίσου τα καλύτερα. Με έκανες να πιστέψω λίγο περισσότερο ότι μπορώ!!!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Χθες στις 02:56

καταλαβα, δυσκολη κατασταση γενικα. Αν τελικα δεν κανεις ιδιαιτερα στη βιολογια, στο διαδικτυο υπαρχουν πολλα καλα βιντεο που μπορουν να σε βοηθησουν. Δλδ και εγω που εκανα φροντιστηριο πιο πολλα εμαθα απο εκει.
Καλη επιτυχια στην προσπαθεια σου!

Να σου πω την αλήθεια, το προσπάθησα και με τα βίντεο, αλλά τελικά το μεγαλύτερος στήριγμά μου ήταν ο καθηγητής μου στο σχολείο, που μας έκανε "ιδιαίτερα" εκτός σχολικων ωρών,χωρίς καμία οικονομική ανταμοιβή, μόνο από δική του θέληση. Στο φροντιστήριο αντίθετα η καθηγήτρια δεν με στήριξε, με υποτιμούσε συνέχεια, και γι’ αυτό νιώθω πως ο βαθμός που έγραψα στις πανελλήνιες οφείλεται κυρίως στη δική μου προσωπική προσπάθεια, στο πείσμα και στις ατελείωτες ώρες διάβασμα και κλάμα. Εκείνος ο καθηγητής μαζί με τον δικό μου κόπο ήταν ό,τι με κράτησε.
Τώρα προσωπικά θα είναι δύσκολο αν το προσπαθήσω εντελώς μόνη μου ωστόσο για όλα υπάρχει δεν το βάζω κάτω πιστεύω ότι για όλα υπάρχει μια λύση, ευχαριστώ πολύ πάντως!!!

 

[Dr.Katalyst]

Δοκίμασέ το, δεν έχεις κάτι να χάσεις. Ακόμη και να μην περάσεις, θα έχεις κάνει την προσπάθειά σου (διαφορετικά, τα απωθημένα και τα «τι και αν» είναι πολύ χειρότερα). Επίσης, ως απόφοιτος χημικού και με πολλούς συγγενείς στον παραϊατρικό τομέα, μπορώ να σου πω πως είναι πολύ καλύτερη επιλογή το χημικό μεταξύ των δύο - η νοσηλευτική έχει σίγουρη αποκατάσταση αλλά είναι πολύ κακοπληρωμένη και δύσκολη (σωματικά) δουλειά, το οποίο πιθανόν να μη σκέφτεσαι τώρα, αλλά το καταλαβαίνεις στην πορεία.

Η διαφορά 3.500 μόρια είναι μεν μεγάλη, ωστόσο σίγουρα εφικτή. Αν κατάλαβα καλά θέλεις το χημικό του ΑΠΘ, οπότε για ≈16.500 μόρια έχεις περιθώρια λάθους (όπως και να έχει, για 20 πας να γράψεις, αλλά δεν είναι και ιατρική ΕΚΠΑ βρε παιδί μου, που θα τη χάσεις για πέντε ορθογραφικά στην έκθεση που λέει ο λόγος). Πάντως, εφόσον λες πως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, έχεις κοιτάξει για μετεγγραφή τι παίζει ή εστία; Κυρίως το δεύτερο δηλαδή, επειδή Αθήνα & Θες για χημικό ήταν ανέκαθεν στο θεό η βάση (και εγώ έτσι την έχασα το μακρινό 2019 ενώ είχα σχεδόν μηδενικό εισόδημα λολ). Διότι η Καβάλα έχω δει είναι αρκετά χαμηλά, οπότε θα μπορούσες αρκετά εύκολα να περάσεις πιστεύω.

Επίσης, εδώ να σημειώσω, πως η νοσηλευτική με το χημικό είναι ΠΟΛΥ διαφορετικές σχολές. Η μεν παραϊατρική, η δε εργαστηριακή. Δεν ξέρω τι ακριβώς σε εξιτάρει στο χημικό, οπότε θα σου δώσω μια γενική συμβουλή: Του χρόνου που θα φτιάχνεις το μηχανογραφικό σου τέτοια εποχή, αν ο μη γενοιτο δεν πιάσεις τα μόρια, κινησου σε άλλες σχολές πέραν της νοσηλευτικής. Εάν σου αρέσει η χημεία ως επιστήμη, κοίτα το γεωπονικό, τα τρόφιμα, την οινολογία, τη διαιτολογία. Εάν σου αρέσει το εργαστηριακό κομμάτι, βιοϊατρική και οινολογία. Δεν λέω πως έχουν την αποκατάσταση της σχολής που πέρασες, αλλά είναι σχολές με αρκετή χημεία (πλην των βιοιατρικων).

Καλό διάβασμα εύχομαι. Επίσης, τσέκαρε αν υπάρχει κοινωνικό φροντιστήριο στην πόλη σου για να πας, εφόσον δεν μπορείς να πληρώνεις για όλα τα μαθήματα. Αν είσαι από μεγάλη πόλη, σίγουρα θα υπάρχει.
Και προσπάθησε να μη το αφήσεις να σε πάρει από κάτω. Ένας χρόνος είναι, θα περάσει. Εσύ θα κάνεις την προσπάθειά σου και αυτό μετράει.

 

[jYanniss]

το μεγαλύτερος στήριγμά μου ήταν ο καθηγητής μου στο σχολείο, που μας έκανε "ιδιαίτερα" εκτός σχολικων ωρών,χωρίς καμία οικονομική ανταμοιβή.

Οπότε δεν βλέπω το λόγο να χάσεις την επαφή, και εφόσον είναι τέτοιος άνθρωπος δεν θα σου αρνηθεί τη βοήθεια, τουναντίον θα’λεγα. Ίσα ίσα πιστεύω ότι θα χαρεί κιόλας.

 

[Aria2006]

Γειααα σαςς αυτό το καλοκαίρι, μετά τα αποτελέσματα των πανελληνίων, ένιωσα τεράστιο άγχος και αμφιβολία. Παρόλο που είχα προετοιμαστεί καλά και οι καθηγητές μου με στήριζαν όλη τη χρονιά, ένιωθα συνέχεια ότι έκανα λάθος και ότι απέτυχα. Η αναμονή και όλη αυτή η πίεση με έκαναν να περάσω δύσκολες στιγμές, με κρίσεις πανικού, άγχος και πολλά κλάματα.

Τώρα, παρόλο που εισήχθηκα στη νοσηλευτική Θεσσαλονίκης, η επιθυμία μου να σπουδάσω Χημικό είναι ακόμα πολύ δυνατή μέσα μου. Αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, ξεκίνησα αυτές τις ημέρες προετοιμασία,αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή επιλογή. Κάθε μέρα σκέφτομαι τον φόβο, την πίεση και την ανασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά με γεμίζει, χωρίς να χάσω τον εαυτό μου στη διαδικασία.

Η ψυχολογία μου λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή τη διαδικασία, και θα ήθελα πολύ να ακούσω το σκεπτικό σας και τη γνώμη σας.

Σαν να ακούω την κόρη μου ένα χρόνο πριν ακριβώς και το πέρασε και όπως το περιγράφεις εσύ. Δε ξέρω που βρήκε τη δύναμη πραγματικά, αλλά πήρε την απόφαση να ξαναδώσει μόνο και μόνο για το χημικό και την στηρίξαμε όλοι μας. Δε θα σου πω ψέματα...μέσα στη χρονιά "έσπασε" κάποιες φορές, έπεσε ψυχολογικά, αμφισβήτησε την απόφασή της, το μετάνιωσε. Στο δια ταύτα, φέτος το όνειρο της το κανε πραγματικότητα. Πέρασε χημικό και είναι άλλος άνθρωπος. Και ξέρεις κάτι, δεν πιστεύω ότι είναι άλλος άνθρωπος γιατί θα πάει χημικό μόνο. Θεωρώ ότι η απόφασή της να μην τα παρατήσει και να προσπαθήσει πάλι, όσο και να το φοβόταν, ότι την έκανε πιο δυνατή και πίστεψε ξανά σε αυτήν. Πιστεύω λοιπόν ότι αξίζει την προσπάθεια αν το θέλεις τόσο πολύ, όχι μόνο για το αποτέλεσμα αλλά και γιατί κάποια στιγμή στο μέλλον δε θα λες έπρεπε να το έχω προσπαθήσει. Να θυμάσαι μόνο ένα πράγμα, ανεξάρτητα από το αν το καταφέρεις ή όχι αν το κάνεις τελικά, αξίζει να προσπαθείς για αυτά που αγαπάς όσο τίποτε άλλο. Σου εύχομαι να γίνουν τα όνειρα σου πραγματικότητα.

 

[ιωαννηs]

Γειααα σαςς αυτό το καλοκαίρι, μετά τα αποτελέσματα των πανελληνίων, ένιωσα τεράστιο άγχος και αμφιβολία. Παρόλο που είχα προετοιμαστεί καλά και οι καθηγητές μου με στήριζαν όλη τη χρονιά, ένιωθα συνέχεια ότι έκανα λάθος και ότι απέτυχα. Η αναμονή και όλη αυτή η πίεση με έκαναν να περάσω δύσκολες στιγμές, με κρίσεις πανικού, άγχος και πολλά κλάματα.

Τώρα, παρόλο που εισήχθηκα στη νοσηλευτική Θεσσαλονίκης, η επιθυμία μου να σπουδάσω Χημικό είναι ακόμα πολύ δυνατή μέσα μου. Αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, ξεκίνησα αυτές τις ημέρες προετοιμασία,αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή επιλογή. Κάθε μέρα σκέφτομαι τον φόβο, την πίεση και την ανασφάλεια, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά με γεμίζει, χωρίς να χάσω τον εαυτό μου στη διαδικασία.

Η ψυχολογία μου λειτουργεί ως κατασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή τη διαδικασία, και θα ήθελα πολύ να ακούσω το σκεπτικό σας και τη γνώμη σας.

που μενεις κοριτσι?

 

[Unboxholics]

Ακομη και αν έχεις στο μυαλό σου μονο τη Θεσσαλονίκη να ξέρεις ότι και με μετεγγραφή μπορείς να πας. Ο Γιάννης από πάνω θα σε βοηθήσει

 

[bigguy]

Ειλικρινά σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα μοιράστηκες μαζί μου. Με συγκίνησαν και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω. Είμαι περήφανη για σένα που τα κατάφερες και εύχομαι κι εγώ να καταφέρω να ζήσω αυτή τη στιγμή για τον εαυτό μου επίσης σου εύχομαι εξίσου τα καλύτερα. Με έκανες να πιστέψω λίγο περισσότερο ότι μπορώ!!!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Χθες στις 02:56

Να σου πω την αλήθεια, το προσπάθησα και με τα βίντεο, αλλά τελικά το μεγαλύτερος στήριγμά μου ήταν ο καθηγητής μου στο σχολείο, που μας έκανε "ιδιαίτερα" εκτός σχολικων ωρών,χωρίς καμία οικονομική ανταμοιβή, μόνο από δική του θέληση. Στο φροντιστήριο αντίθετα η καθηγήτρια δεν με στήριξε, με υποτιμούσε συνέχεια, και γι’ αυτό νιώθω πως ο βαθμός που έγραψα στις πανελλήνιες οφείλεται κυρίως στη δική μου προσωπική προσπάθεια, στο πείσμα και στις ατελείωτες ώρες διάβασμα και κλάμα. Εκείνος ο καθηγητής μαζί με τον δικό μου κόπο ήταν ό,τι με κράτησε.
Τώρα προσωπικά θα είναι δύσκολο αν το προσπαθήσω εντελώς μόνη μου ωστόσο για όλα υπάρχει δεν το βάζω κάτω πιστεύω ότι για όλα υπάρχει μια λύση, ευχαριστώ πολύ πάντως!!!

Να δοκιμάσεις και το ψηφιακό φροντιστήριο. Εκεί μπορείς να κάνεις και ερωτήσεις στους καθηγητές και θα σου απαντήσουν. Δεν κοστίζει τίποτα.