Άγχος και σχολή

[Eeeee]

Στην σχολή δεν έχω βρει παρέα σταθερή και μπαίνω τρίτο έτος. Γενικά όσα άτομα έχω γνωρίσει τους αρέσει να πουλούν ένα υφακι αλλά εγώ δεν ξέρω επειδή κολλάω,φοβάμαι,αγχώνομαι δεν τους ανταπαντώ,συνήθως δεν δίνω σημασία ή γελάω με αυτό. Φοβάμαι να μπω σε αντίθεση με του άλλος μη νομίζουν ότι είμαι αγενής και δεν με συμπαθούν,το ξέρω δεν έχει σημασία αλλά και πάλι δεν θέλω να έχω ανταγωνισμούς τζάμπα. Γενικά το μέρος δεν μου πολυαρεσει και θα ήθελα να είχα παραπάνω αυτοπεποίθηση για να μην ντρέπομαι να τους μιλήσω αλλά και πάλι μου βγάζουν μια ξινιλα λέω αξίζει να ασχοληθείς; Έχει τύχει και σε κάποιον άλλο αυτό;

 

[Joji]

Ακούγεται σαν αμυντική στάση αν ρωτάς εμένα. Ίσως βλέπεις μια έχθρα ή ξινίλα που δεν υπάρχει, προσπάθησε να φαίνεσαι ευδιάθετη, ακόμη και αν δεν είσαι, ότι σε ενδιαφέρει να γνωρίσεις τον άλλον και να κουβεντιάσετε.

 

[Chemwizard]

Αν υπάρχει ένας λόγος που τα σοσιαλ υπάρχουν τόσο μεσα στη ζωη μας, είναι ότι ειδικά για τους ψιλοεσωστρεφείς που φοβούνται να μιλήσουν έτσι απλά, ένας καλός τρόπος, είναι μια πρώτη συζήτηση από εκεί.

Φυσικά, σε καμια περίπτωση δεν λέω ότι αυτή η επικοινωνία υποκαθιστά την πραγματική. Δες το όμως, σαν μια επιλογή προς πειραματισμό να επικοινωνησεις, χωρίς να έχεις το άγχος του να έχεις τον άλλο από κοντά.

Μια αφορμή μπορεί να είναι οτιδήποτε, ενα reaction, ενα σχόλιο, κάτι που ανέβασαν η κάτι που έγινε στη σχολή.

Και... Να είσαι εσύ. Πες αυτά που σκέφτεσαι, ευκολα πιάνεται μια κουβέντα.