fmarulezkd
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο fmarulezkd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,776 μηνύματα.
26-07-23
20:35
Αν ο στόχος είναι το διδακτορικό, κοίτα καλύτερα μεταπτυχιακά σε καμιά Σουηδία.Για αυτό θέλω τώρα σε μεταπτυχιακό/διδακτορικο να ασχοληθώ με τα φάρμακα αλλά από τον τομέα μου. Μοριακούς μηχανισμούς δράσης υποδοχεις, Και φαρμακογονιδιωματική γιατί ανάλογα το DNA του ανθρώπου τα φάρμακα έχουν διαφορετική επίδραση κτλ
fmarulezkd
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο fmarulezkd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,776 μηνύματα.
16-07-23
14:54
Πάλι λάθος. Εμένα η πρότασή μου είναι να ακολουθήσει την πιο safe επιλογή, για τον λόγο ότι δε μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων ποια είναι η βέλτιση επιλογή. Κοινώς, low risk, high reward.Και εσύ όμως το λες σε φάση πέτα βελάκια και όποιο κάτσει πιο κοντά στον στόχο. Δεν λειτουργεί έτσι , δεν έχει να κάνει μόνο με το μετά . Παίζει πολύ ρόλο και πως η απόφαση της θα επηρεάσει την ψυχολογία της καθώς σπουδάζει . Δεν θα κυνηγήσεις τον ωκεανό κατευθείαν απο τις πανελλήνιες , αλλά όσο πιο συνετά επιλέξεις τις σπουδές σου τόσο πιο εύκολα θα καταλήξεις εκεί που θες ή θα ανακαλύψεις περιοχές κοντά σε αυτό που θες που σε εξιτάρουν εξίσου ή περισσότερο .
Νομίζω οτι κάνουμε τα απλά περίπλοκα χωρίς λόγο . Η ερώτηση είναι ποιο τμήμα σου δίνει καλύτερο υπόβαθρο για R&D σε μια φαρμακοβιομηχανεία , και η απάντηση είναι η φαρμακευτική . Σημαίνει οτι μόνο απο αυτή μπορεί να δουλέψει στην φαρμακοβιομηχανεία ; Όχι , φυσικά και όχι...αλλά κάπως πρέπει να ταξινομήσει τα πράγματα στο μυαλό της για να έρθει με τον λιγότερο κόπο όσο πιο κοντά γίνεται στον επιθυμητό στόχο .
Ως προς της ερώτησή σου "ποιο τμήμα σου δίνει καλύτερο υπόβαθρο για R&D* σε μια φαρμακοβιομηχανεία" (γιατί η ερώτηση του οπ είναι διαφορετική), διαφωνώ με τη φαρμακευτική και ούτε θα ξεχώριζα κάποια σχολή ως τη βέλτιστη επιλογή.
fmarulezkd
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο fmarulezkd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,776 μηνύματα.
16-07-23
14:36
Χάνεις κάπου το νόημα. Ναι, αν ένα πρότζεκτ χρειάζεται χημικό για ένα συγκεκριμένο τασκ θα πάρει χημικό (ή κάποιον με ισοδύναμες γνώσεις). Το πόιντ μου είναι ότι όταν κάποιος βγει από το βασικό πτυχίο (όποιο και να είναι αυτό, εφόσον είναι παραπλήσιο), έρχεται αντιμέτωπος με έναν ΩΚΕΑΝΟ ερευνητικών πεδιών, όπου στο καθένα από αυτά υπάρχει ένας δεύτερος ΩΚΕΑΝΟΣ ερευνητικών προτζεκ, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι multidisciplinary based. Εσύ μιλάς σαν να θες να κυνηγήσεις μια σταγόνα νερό κατευθείαν μετά των πανελληνίων.Επέτρεψε μου να διαφωνήσω λίγο στο γεγονός οτι παίζει ρόλο το background σου ανάλογα το τι προσπαθεί να κάνει η ομάδα αλλά και σκαι ανάλογα τι θες εσύ προσωπικά συγκεκριμένα . Το γεγονός οτι είσαι σε μια ομάδα που υπάρχουν πολλές ειδικότητες δεν σημαίνει οτι ξέρεις οτι και οι υπόλοιποι , ούτε οτι έχετε τα ίδια tasks μέσα στην ομάδα . Το σίγουρο είναι οτι όλοι δουλεύετε προς ένα common goal και οτι ως έναν βαθμό θα πρέπει να κατανοείτε τι data είναι σημαντικό να περάσουν στις άλλες ειδικότητες για να μπορούν να κάνουν και εκείνες το κομμάτι τους . Πάρα αυτά , όπως είπες και ο ίδιος η κάθε ερευνητική ομάδα κάνει κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο . Στην δική σας περίπτωση ίσως να μην είναι σημαντικές οι γνώσεις προχωρημένης χημείας , αλλά σε άλλες ομάδες ίσως είναι . Είναι ξεκάθαρο πως απο τμήματα όπως βιολογικό/χημικό/φαρμακευτική κάποιος θα αποκτήσει πολύ καλύτερη εποπτεία των ερευνητικών κλάδων . Άλλο το εαν μπορεί και μια άλλη ειδικότητα να χωθεί επίσης .
fmarulezkd
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο fmarulezkd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,776 μηνύματα.
16-07-23
14:10
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα περιγράφεις. Και αυτό γιατί με τον ρομαντισμό κανείς δε τρέφεται. Είναι ωραία να ακολουθούμε τα "ενδιαφέροντα" σε αυτές τις ηλικίες, αλλά ακόμα καλύτερο αν μπορούμε να κάνουμε τηΗ απόφαση πρέπει να παρθεί βάσει των ενδιαφερόντων του εκάστοτε ανθρώπου. Τα πράγματα είναι πολύ απλά . Βάζει κάτω τα προγράμματα σπουδών της κάθε σχολής και τα συγκρίνει . Πάει όπου νιώθει οτι το πρόγραμμα την εξιτάρει πιο πολύ . Τόσο απλά . Τι καθόμαστε και λέμε τώρα για μισθούς και χίλια δύο... λες και είτε τελειώσεις το ένα είτε το άλλο θα κάνεις κάτι αξιόλογο στην μούχλα .
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
συσχέτιση με τη πραγματικοτήτα του εργατικού βίου. Τα "εδιαφέροντα" μάλιστα αλλάζουν πολύ εύκολα και δε μπορείς να είσαι για τίποτα σίγουρος, αν δε το δεις από πρώτο χέρι (γι' αυτό και τα βάζω σε εισαγωγικά).
Σε γνωσιακό επίπεδο δεν είναι ισοδύναμοι, καθώς προφανώς έρχονται από διαφορετική βάση. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι αυτή η βάση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Όπως είπα, στην έρευνα κάνουμε κάτι τρομερά συγκεκριμένο. Το φάρμακο που αναφέρεις είναι κάτι γενικό. Για παράδειγμα, το "φάρμακο" που φτιάχνουμε στο δικό μας μου γρουπ είναι γενετικά τροποποιημέτα Τ-λεμφοκύτταρα, που τα προγραμματιζουμε να σκοτώνουν τα καρκινικά. Δεν έχει τόσο σχέση με μικρές χημικές ενώσεις που φαντάζονται οι περισσότεροι όταν ακούν "φάρμακο". Ακόμα και σε αυτό δε, η χημική ένωση που θα τεστάρει κάποιος θα περάσει από διάφορα στάδια, από την ανακάλυψη τη ένωσης, το optimazation της, έως πειράματα με κυτταροσειρές in vitro και εν συνεχεία in vivo. Άρα όπως καταλαβαίνεις μιλάμε για ένα multidisciplinary project όπου υπάρχει χώρος και ανάγκη για όλες τις ειδικότητες.Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Εμένα με συγχωρείς αλλά ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα σπουδών της ιατρικής δεν καταλαβαίνω ούτε στο ελάχιστο πως σε γνωσιακό επίπεδο είναι ισοδύναμοι με φαρμακοποιούς και χημικούς . Δεν υπάρχει καμία συνάφεια .
Μην μπερδεύεσαι με τους γιατρούς του εξωτερικού , εδώ μιλάμε για Ελλάδα . Η συνεισφορά τους αφορά το κομμάτι της αξιολόγησης ενός φαρμάκου σε κλινικό κυρίως επίπεδο . Για ανάπτυξη δεν το βλέπω . Εκλείπουν βασικές γνώσεις θετικών επιστημών τόσο σε επίπεδο φυσικής , χημείας , φυσικοχημείας αλλά και σχετικών γνώσεων ( μοριακές προσομοιώσεις , πληροφορική χημείας , εργαστηριακών τεχνικών κτλπ.). Στην ίδια ομάδα με άλλους επιστήμονες θα μπορούσες ίσως να βρεις μερικούς γιατρούς καθώς είναι χρήσιμοι για τον λόγο που ανέφερα καθώς η σύνδεση του εργαστηρίου με το κλινικό κομμάτι μπορεί να γίνει μόνο απο έναν γιατρό , αλλά στο κομμάτι της ανάπτυξης φαρμάκων ;;;;
Χωρίς να κάνεις define τι εστί ερευνητής είναι λίγο δύσκολο να τοποθετηθώ σε αυτό.Υ.Γ. + είναι λίγο αστείο να μιλάμε για έρευνα χωρίς PhD . Κάποιος χωρίς PhD δεν μπορεί να θεωρηθεί ακριβώς ερευνητής και σίγουρα όχι expert σε κάτι, χωρίς να σημαίνει οτι δεν μπορεί να εργαστεί στην έρευνα .
Έχουμε και από τους δύο. Να αναφέρω βέβαια ότι εγώ 3-4 χρόνια μεγαλύτερος από τους συνηθισμένους διδακτορικούς. Όλοι οι γιατροί που έχουμε ήρθαν κατευθείαν για διδακτορικό σε εμάς, χωρίς μεταπτυχιακό. Τα διδακτορικά στη Σκανδιναβία βέβαια είναι κανονική θέση εργασίας, με κομπλέ μισθό και όλα τα σχετικά (άδειες κτλ).Απλώς από περιέργεια, οι γιατροί που ειναι στο γκρουπ σου ειναι στην ηλικία σου ή αρκετά μεγαλύτεροι; Έχω διαβάσει ότι όσοι γιατροί θέλουν να ασχοληθούν με την έρευνα παίρνουν το βασικό πτυχίο ιατρικής και μετά κάνουν μεταπτυχιακά ή διδακτορικό, ισχυει κατι τέτοιο ; (Εννοείται πως αναφέρομαι στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα)
Όντως οι έρευνα δεν είναι έτσι όπως της φαντάζονται οι περισσότεροι. Θα σου πω όμως ότι οι συνθήκες είναι μέρα με τη νύχτα όταν συγκρίνεις Ελλάδα με Σκανδιναβία (ή άλλες τιερ 1 χώρες). Πολύ βασικό επίσης, ότι οι συνθήκες εργασίες εξαρτώνται περισσότερο από το γκρουπ που θα καταλήξει κανείς και όχι τόσο το ερευνητικό πεδίο.Προσωπικά, επειδή σχετικά πρόσφατα άρχισα να αλληλεπιδρώ με τον χώρο της έρευνας για πρώτη φορά, κανείς δεν με είχε προετοιμάσει για την πίεση, το άσκοπο τρέξιμο και τις χαμαλοδουλειές που έπρεπε ορισμένες φορές να κάνω.
Γνώμη μου είναι, η "έρευνα" να μην αποτελεί κριτήριο στην επιλογή σχολών (δεδομένου ότι οι επιστήμες αλληλοκαλύπτονται και πολύ μελλοντικά όταν πας για διδακτορικό δεν θα κοιτάξουν το προπτυχιακό σου). Βασικό κριτήριο (αν θες να μείνεις Ελλάδα) να είναι το αν θα μπορείς να βιοποριστείς με το πτυχίο σου και το αν θα έχεις κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα.
Όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους αν σου αρέσει η επιστήμη σου* και το κυνηγήσεις.
fmarulezkd
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο fmarulezkd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,776 μηνύματα.
16-07-23
03:39
Τα περισσότερα που αναφέρονται εδώ μέσα είναι εκτός πραγματικότητας. Ίσως έχουν μια μικρή δόση αλήθειας σε σύγκρισή με τα ελληνικά δεδομένα, όπου η βιοιατρική έρευνα είναι δευτεροκλασάτη και άκρως προβληματική to begin with (πχ το διδακτορικό μπορεί να μη πληρώνεται καν). Είπαμε, στην έρευνα το εξωτερικό είναι πρακτικά μονόδρομος.
Το βασικό πτυχίο έχει σχεδόν μηδαμινή αξία στις ερευνητικές θέσεις (στις οποίες ξεκινάμε συνήθως ως διδακτορικοί ή research assistant). Εξάλλου, το αντικείμενο που ασχολείται το κάθε ερευνητικό γκρουπ είναι τόσο εξιδικευμένο που κανένα πτυχίο δε μπορεί να σε προετοιμάσει επαρκώς για αυτό.
Οι περισσότεροι είμαστε με μεταπτυχιακό, το οποίο επίσης είναι πρακτικά αδιάφορο. Αυτό που όντως έχει αξία είναι η εργαστηριακή εμπειρία, η οποία κατά βάση προέρχεται από τη διπλωματική εργασία κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού και σε μικρότερο βαθμό από τη πτυχιακή. Στο γκρουπ που είμαι (καρκινικές ανοσοθεραπείες) οι περισσότεροι είμαστε κάποιου είδους βιοεπιστήμονες και οι υπόλοιποι είναι γιατροί (όπως και η γκρουπ leader). Όλοι την ίδια δουλειά κάνουμε και ερχόμενοι στο γκρουπ πρακτικά όλοι ξεκινήσαμε από το μηδέν, καθώς το αντικείμενό μας και οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε είναι ιδιαίτερα περίπλοκες.
Οι γιατροί συνήθως όντως έχουν ένα μικρό εργαστηριακό μειονέκτημα (λόγο έλλειψης εμπειρίας), το οποίο είναι θέμα εβδομάδων να ξεπεραστεί, δηλαδή ένα αμελητέο χρονικό διάστημα σε μια ερευνητική θέση. Από την άλλη όμως, μπορούν να κάνουν διασυνδέσεις αποτελεσμάτων και προοπτικών με την κλινική εφαρμογή, κάτι που εμείς οι βιο-κάτι δε μπορούμε να κάνουμε (τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό). Επιπλέον, για να μπει κάποιος για διδακτορικό στη Σκανδινάβια και σε διάφορες άλλες χώρες χρειάζεται να είναι κάτοχος μάστερ, που για εμας που ξεκινάμε από την Ελλάδα σημαίνει τουλάχιστον 5-6 χρόνια σπουδών. Οι γιατροί από την άλλη μπορούν να μπουν χωρίς μεταπτυχιακό (στο πανεπιστήμιο του Όσλο μάλιστα και με μεγαλύτερο μισθό), οπότε η διάρκεια των σπουδών είναι παρόμοια ή ίδια.
Και ξαναέρχομαι στο αρχικό μου επιχείρημα: Ο γιατρός μπορεί να κάνει το ίδιο διδακτορικό με εμένα, με τις ίδιες εργασιακές και μισθολογικές προοπτικές. Αν αποφασίσει ότι η έρευνα δε του ταιριάζει, μπορεί να συνεχίσει ως γιατρός ακολουθώντας κάποια ειδικότητα. Εγώ σαν βιοεπιστήμονας όση εμπειρία και να αποκτήσω, γιατρός δε γίνομαι.
Το βασικό πτυχίο έχει σχεδόν μηδαμινή αξία στις ερευνητικές θέσεις (στις οποίες ξεκινάμε συνήθως ως διδακτορικοί ή research assistant). Εξάλλου, το αντικείμενο που ασχολείται το κάθε ερευνητικό γκρουπ είναι τόσο εξιδικευμένο που κανένα πτυχίο δε μπορεί να σε προετοιμάσει επαρκώς για αυτό.
Οι περισσότεροι είμαστε με μεταπτυχιακό, το οποίο επίσης είναι πρακτικά αδιάφορο. Αυτό που όντως έχει αξία είναι η εργαστηριακή εμπειρία, η οποία κατά βάση προέρχεται από τη διπλωματική εργασία κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού και σε μικρότερο βαθμό από τη πτυχιακή. Στο γκρουπ που είμαι (καρκινικές ανοσοθεραπείες) οι περισσότεροι είμαστε κάποιου είδους βιοεπιστήμονες και οι υπόλοιποι είναι γιατροί (όπως και η γκρουπ leader). Όλοι την ίδια δουλειά κάνουμε και ερχόμενοι στο γκρουπ πρακτικά όλοι ξεκινήσαμε από το μηδέν, καθώς το αντικείμενό μας και οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε είναι ιδιαίτερα περίπλοκες.
Οι γιατροί συνήθως όντως έχουν ένα μικρό εργαστηριακό μειονέκτημα (λόγο έλλειψης εμπειρίας), το οποίο είναι θέμα εβδομάδων να ξεπεραστεί, δηλαδή ένα αμελητέο χρονικό διάστημα σε μια ερευνητική θέση. Από την άλλη όμως, μπορούν να κάνουν διασυνδέσεις αποτελεσμάτων και προοπτικών με την κλινική εφαρμογή, κάτι που εμείς οι βιο-κάτι δε μπορούμε να κάνουμε (τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό). Επιπλέον, για να μπει κάποιος για διδακτορικό στη Σκανδινάβια και σε διάφορες άλλες χώρες χρειάζεται να είναι κάτοχος μάστερ, που για εμας που ξεκινάμε από την Ελλάδα σημαίνει τουλάχιστον 5-6 χρόνια σπουδών. Οι γιατροί από την άλλη μπορούν να μπουν χωρίς μεταπτυχιακό (στο πανεπιστήμιο του Όσλο μάλιστα και με μεγαλύτερο μισθό), οπότε η διάρκεια των σπουδών είναι παρόμοια ή ίδια.
Και ξαναέρχομαι στο αρχικό μου επιχείρημα: Ο γιατρός μπορεί να κάνει το ίδιο διδακτορικό με εμένα, με τις ίδιες εργασιακές και μισθολογικές προοπτικές. Αν αποφασίσει ότι η έρευνα δε του ταιριάζει, μπορεί να συνεχίσει ως γιατρός ακολουθώντας κάποια ειδικότητα. Εγώ σαν βιοεπιστήμονας όση εμπειρία και να αποκτήσω, γιατρός δε γίνομαι.