Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
16-04-18
17:51
Ούτε καν.
Είναι από τις πολεμικές τέχνες που εχουν από τα ευρύτερα πεδία και σε γνωση, και σε εκγύμναση.
Για αυτόν τον λογο υπάρχουν και δυο είδη. Το ITF (Τεχνικότερο, παραδοσιακή αυτοάμυνα όλων των ειδών) και το WTF (το ολυμπιακό, αγωνιστικό μεσα σε πλαίσιο κανονισμών).
Μπορει να σε ξενίζει η μη αμεση επαφή του τζουντο, αλλα αν δεχθεις ενα πολυ δυνατό λακτισμα, θα δεις πως δε μειωνεκτεί.
Ισα ισα το θεωρω συν το να μπορείς να αντιδρασεις κι απο πριν οι περιστασεις απαιτησουν full contact.
Φυσικά και καθε πολεμική τεχνη προσφέρει, κι εννοείται πως μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχοσυνθεση του αθλητη κι ο προπονητής του, ο, τι κι αν κάνει.
Προφανώς όλες οι πολεμικές τέχνες προσφέρουν οπότε δε μειώνω την τέχνη που έμαθες, απλά είναι πολύ πιο δημοφιλές χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Σε πραγματικές συνθήκες σε αγώνες όπως το MMA παρατηρείται πάντως πιο σημαντικές θεωρούνται οι γνώσεις kick boxing/box όρθιοι και jiu jitsu/judo/wrestling στο έδαφος. Αν ξέρεις να προστατεύεσαι από λακτίσματα, σχεδόν όλοι οι αγώνες τελειώνουν με μάχη στο έδαφος όπου υπερτερούν τέτοια αγωνίσματα. Σε νοτ αουτ που βλέπουμε σχεδόν όλα γίνονται με γροθιές και όχι κλωτσιές όπως θα έκανε ένας από ταε κβον ντο άρα υπερτερεί το kick boxing και το box.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Johnny15
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
16-04-18
01:12
Και γω χαίρομαι που σε γνωρίζω. Εγώ ήμουν σχετικά καλός μαθητής και αρκετά κομπιουτεράκιας, οπότε σπουδάζω στο τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών. Το ΤΕΦΑΑ θα το σκεφτόμουν σαν επιλογή αν ήθελα κάτι για χόμπι, όμως στον εργασιακό τομέα τι να έκανα από ΤΕΦΑΑ? Δυστυχώς δεν έχει τόσες προοπτικές όσο άλλα επαγγέλματα.Καλησπέρα Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ χαίρομαι που σε γνωρίζω!! . Καταρχήν συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις καταφέρει, για τις επιτυχίες σου, την αγωνιστικότητα και την αποφασιστικότητά σου και μπράβο σου που δεν τα παράτησες, που έπεσες και ξανασηκώθηκες. Αυτό νομίζω είναι από τις πιο μεγαλύτερες και σπουδαιότερες νίκες και από τις καθαρές νίκες. Τώρα τι σπουδάζεις εάν επιτρέπεται σε ποια σχολή είσαι ; Πώς και δεν πήγες ΤΕΦΑΑ ;
Η Ελλάδα έχει ένα θεματάκι σε κάποια αθλήματα, κυρίως όσα δεν είναι και τόσο γνωστά όπως πάλη, τζούντο και άλλα. Ευτυχώς είχαμε τον Ηλιάδη και το τζούντο πήρε λίγη δημοτικότητα. Οι ομοσπονδίες έχουν δυσκολίες και τα παιδιά ειδικά σε ατομικά αθλήματα ξοδεύονται πολύ για να μπορούν να είναι ανταγωνιστικά. Αλλά και σαν χόμπι δεν είναι τόσο γνωστά. Εγώ που έκανα πολεμικές τέχνες δηλαδή μου φαίνεται ότι το ταε κβον ντο είναι πολύ πιο δημοφιλές ενώ δε θα έλεγα ότι υπερτερεί σε κάτι, ίσως να μειονεκτεί κιόλας από τα άλλα.Ελληνορωμαϊκή πάλη ε ; Δεν είναι τόσο συνηθισμένο νομίζω στην Ελλάδα. Τέτοια αθλήματα όπως και το παγκράτιο που το θυμήθηκα τώρα παρότι δίνουν προτεραιότητα στον σεβασμό στον αντίπαλο και είναι γενικότερα αθλήματα πειθαρχίας δεν είναι γνωστά επειδή δεν προβάλλονται. Είσαι το πρώτο άτομο να φανταστείς που μου λέει ότι έκανε ένα τέτοιο σπορ. Ναι το ποδόσφαιρο αν και ο βασιλιάς των σπορ έχει γοητεία αλλά δεν γυμνάζει κάτι. Απαιτεί γερό καρδιοανπνευστικό και μυοσκελετικό όμως σύστημα. Καλά σίγουρα όταν είσαι μέλος ομάδας που πάτε για την νίκη τα συναισθήματα που νιώθεις είναι μοναδικά όποιος δεν το έχει βιώσει δύσκολα μπορεί να το καταλάβει.
Έχεις δίκιο, είχε μερικά τέτοια κουσούρια, παρόλ αυτά μου έμαθε κάποια πράγματα. Έβλεπε τα πράγματα πολύ ανταγωνιστικά παλιά (όχι πλέον είναι και γέρος άνθρωπος) ακόμα και στους μικρούς.Ναι τον έχω ακουστά τον Ηλιάδη, μην γελάσεις από το dancing with the stars νομίζω έτυχε να τον δω και να τον ακούσω πριν κάτι χρόνια εάν δεν απατόμαι. Άουτς κατάλαβα, είναι πολύ σκληρό και απάνθρωπο να τιμωρείσαι μέσω της βίας. Δεν ξέρω αν αυτές οι μέθοδοι πιάνουν, αλλά εγώ σαν προπονήτρια θα προτιμούσα να έθετα στον άλλον εκτός προπόνησης όταν δεν ακούει. Αλλά όπως και στην παιδαγωγική έτσι και στην προπονητική θεωρώ ότι η τιμωρία που επιβάλλουμε πρέπει να έχει άμεση σχέση με το παράπτωμα. Γιατί ο προπονητής πόσο μάλλον όταν προπονεί μικρούς αθλητές έχει να κάνει με ψυχές και προσωπικότητες που διαμορφώνονται ακόμα και πλάθουν χαρακτήρα και αυτά. Είχε μεγάλες απαιτήσεις καταλαβαίνω και πρέπει να ήταν πιεστικός από την μία καλό είναι για όσους είχαν όνειρα, αλλά από την άλλη όσοι απλά ήθελαν να αθλούνται καταπιέζονταν. Βέβαια ναι μπορούσαν να φύγουν αν ήθελαν.
Χαχα ναι είχε φωνάξει μια μέρα ο διευθυντής τον μπαμπά μου να τον ρωτήσει γιατί έχω σημάδια. Τώρα στο πανελλήνιο που πήγα να παρακολουθήσω τους νέους ήταν μια κοπέλα από το σύλλογο μου η οποία τραυματίστηκε πάρα πολύ στον ώμο της, παίζει να έκοψε κάποιον μυ ή τέντοντα ή τέλος πάντων δεν μπορούσε να το σηκώσει. ο προπονητής της έλεγε να αφήσει τους αγώνες και να πάει νοσοκομείο άμεσα και αυτή δεν ήθελε. Ήταν συνέχεια με δάκρυα στα μάτια ωστόσο όλη τη χρονιά περίμενε αυτό το αθλητικό γεγονός. Εν τέλει κατάφερε να κερδίσει τον μικρό τελικό και να πάρει τρίτη θέση και μετά τη πήγαν άμεσα στο νοσοκομείο. Σεβάστηκα την απόφαση της να συνεχίσει αλλά τώρα μπορεί να μείνει και μισό χρόνο εκτός αν είναι κάτι σοβαρό. Αλλά όταν την έβλεπα να κλαίει από τον πόνο τη λυπόμουν λίγο. Υπάρχουν και αυτοί οι πεισματάρηδες. Εγώ σε έναν αγώνα που έχασα δέχτηκα πνιγμό από τον αντίπαλό μου όμως δεν ήθελα να παραδοθώ. Αν κρατιέσαι πολλά δευτερόλεπτα ο διαιτητής θεωρείς ότι δεν γίνεται πνιγμός και σταματάει τον αγώνα και συνεχίζει πάλι. Έλεγα ότι μπορώ να κρατηθώ αρκετά αλλά εν τέλει σταματούσε να πηγαίνει οξυγόνο στον εγκέφαλο μου και έχανα τις αισθήσεις μου αλλά ο βλάκας δεν παραδινόμουν. Ευτυχώς δεν τις έχασα αλλά ο αγώνας χάθηκεΑφού κέρδισες πολλά και γέμισες ως άνθρωπος αυτό έχει σημασία το τι λένε οι άλλοι δικό τους θέμα. Ωχ μην μου πεις οι καθηγητές σου είχαν καλέσει τους γονείς σου επειδή σε έβλεπαν χτυπημένο, γιατί δεν ξέρεις τι σκέφτονταν. Πολλά συγχαρητήρια για το τζούντο και πάλι όταν αγωνίζεσαι για το εθνόσημο ναι είναι μεγάλη η τιμή και το άγχος που κουβαλάς. Εδώ παίζεις σε τοπικό επίπεδο ή συλλογικό και αγχώνεσαι. Το θέμα είναι να ξέρεις να διαχειρίζεσαι το άγχος σου και τις αποτυχίες σου ειδικά στον αθλητισμό γιατί κακή ψυχολογία φέρει τραυματισμούς. Καλά στάνταρ όταν παίζεις ξεχνάς προβλήματα, τραυματισμούς πόνο και αφοσιώνεσαι στον αγώνα, μετά όμως μαζί με την κούραση σου βγαίνουν όλα. Για αυτό πολλοί αθλητές και εμείς παίζουμε με πόνο σε αγώνες και δεν λογαριάζουμε τίποτα. Δεν ξέρω εάν κάποιος που αγωνίζεται τραυματίας μπορεί να αποκαλεστεί ήρωας ή ξεροκέφαλος αλλά για εμένα είναι δύναμη ψυχής, βέβαια τι να το κάνεις εάν είναι κόντρα της σωματικής σου ακεραιότητας ; Εσύ από θέμα τραυματισμών πώς ήσουνα ;
Πώς και δεν το ξεκίνησες λόγω αυτών των θεμάτων ή λόγω χρόνου γιατί τα κιλά εντάξει τα έχανες δεν ήταν θέμα. Αχ αυτό το γυμναστήριο με το καλό σου εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου....Πας στην σχολή σου ή σε κάποιο ιδιωτικό;
Όχι πάω σε άλλα γυμναστήρια, στο σύλλογο δεν πηγαίνω πλέον. Λέω να ξεκινήσω και κανα τζοκινγκ γιατί από αντοχή δεν τα πάω και ιδιαίτερα καλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.