Marios2795
Νεοφερμένος
Ο Marios2795 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Αμπελόκηποι (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
21-11-15
22:52
Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος των εξετάσεων, να υπολογίζουν τις ικανότητες και γνώσεις του φοιτητή. Είναι μια μορφή απομνημόνευσης ίσως σε ένα θεωρητικό μάθημα κυρίως όμως σε ένα θετικό μάθημα οι εξετάσεις κρίνουν την ικανότητα του φοιτητή. Εκτός και εάν σε εσάς σας δίνουν 5 ασκήσεις μαθηματικών σας λένε να τις μάθετε από έξω και να δώσετε εξετάσεις μέσα σε δύο ώρες......
Δεν καταλαβαίνω αυτά που λες πως σχετίζονται με αυτά που γράφω. Οι εξετάσεις μπορεί να έχουν τον συγκεκριμένο ρόλο, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα, πως τον επιτυγχάνουν. Προφανώς δεν κατάλαβες την πρότασή μου.
Επιπλεον, η εξέταση δεν απαιτείται να είναι ή να ενσωματώνει καμία '' μορφή απομνημόνευσης ''. Τα μαθήματα ανθρωπιστικών σπουδών, μπορούν να εξετάζονται μέσω ερωτήσεων κρίσεως, όπως γίνεται από πολλούς καθηγητές.
Eμάς, δεν μας δίνουν καν ασκήσεις μαθηματικών, δεν έχουμε σχέση με τα μαθηματικά, δεν έχουμε στο πρόγραμμα σπουδών μαθηματικά.
Όχι δεν το έχει πάρει άδικα, όπως δεν το έχει πάρει άδικα και αυτός που έγραψε την πρώτη φορά 10 χωρίς δεύτερη και τρίτη προσπάθεια. Επίσης στο σύνολο των φοιτητών που έχουν ξεπεράσει το όριο φοίτησης δεν νομίζω ο λόγος να είναι η ''ρήτρα''. Ίσως να είναι το μικρότερο ποσοστό αυτό έως ελάχιστο
Δεν ανάφερα πως αιτία των αιώνιων είναι η ρήτρα.
Διάβαζε προσεκτικότερα τι γράφω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Marios2795
Νεοφερμένος
Ο Marios2795 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Αμπελόκηποι (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
21-11-15
14:45
Δηλαδή κατά την άποψη σου ο χρόνος περάτωσης των σπουδών (και γενικά της όποιας μορφής "εργασίας" στη ζωή) δεν διαφοροποιεί την "απαιτούμενη προσπάθεια";
Την ίδια "απαιτούμενη προσπάθεια" κατέβαλε π.χ. ένας project manager που παρέδωσε το Χ έργο σε 12 μήνες από έναν άλλο που το παρέδωσε σε 36;
Προφανώς και μεγαλύτερη προσπάθεια κατέβαλε κάποιος που τελείωσε τη σχολή του σε 4-5 χρόνια σε σχέση με αυτόν που την τελείωσε π.χ. σε 10 ή παραπάνω...νομίζω ότι το αντιλαμβάνεσαι και εσύ ότι αλλιώς είναι να κουβαλάς 6-7 "καρπούζια" στην ίδια μασχάλη (μαθήματα, εργασίες κ.λπ.) ανά εξάμηνο και αλλιώς 2, 1 ή κανένα ή π.χ. να περιμένεις μέχρι να βγει στη σύνταξη ή να μετατεθεί σε άλλο ίδρυμα ο "δύσκολος" καθηγητής που κόβει το 90% των φοιτητών σε κάθε εξεταστική και να περάσεις το μάθημα π.χ. 5 χρόνια μετά με τον καινούργιο που είναι πιο ελαστικός!
Δηλαδή στις υπόλοιπες χώρες του πολιτισμένου κόσμου από "προσωπική ματαιοδοξία" διαγράφουν τους φοιτητές αν περάσει ένα "Χ" χρονικό διάστημα χωρίς να αποφοιτήσουν ή "Y" αποτυχημένες εξετάσεις ενός μαθήματος;
Είναι τόσο "κακοί" όλοι αυτοί κι εμείς οι πανέξυπνοι και "ανθρωπιστές" φωστήρες;
Με όποιον ξένο ή ξένη έχω συζητήσει το θέμα "σπουδές" στη μέχρι τώρα ζωή μου το νούμερο ΕΝΑ πράγμα που όταν το ακούν γουρλώνουν τα μάτια τους και δε μπορούν να το πιστέψουν είναι πως εδώ μπορούμε να είμαστε φοιτητές σε μια σχολή για μια ζωή και να κοβόμαστε για όσο θέλουμε σε όσα μαθήματα θέλουμε!
Δεν αποτελείς τίποτα άλλο παρά έναν κοινό συκοφάντη των ελληνικών Α.Ε.Ι που προσπαθεί να μετουσιώσει σε κανόνες και νόρμες, τις ατομικές του αποτυχίες, δυσαρέσκειες και απογοητεύσεις.
Αρχικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατι θεοποιείς το '' εξωτερικό '', την Ευρώπη και την Αμερική. Το οτι η Ελλάδα κατά βάση είναι μια χώρα η οποία δεν έχει παρουσιάσει καινοτόμες εφαρμογές σε πολλούς τομείς, δεν σημαίνει πως υστερεί σε όλα, αυτόματα.
Αρχικά, εκκινώντας με την παραδοχή πως το οτι κάτι συμβαίνει στην Αμερική ή στην Ευρώπη δεν είναι αυτόματα ορθό, επειδή και μόνο δηλαδή συμβαίνει σε αυτές τις χώρες, πες μου γιατί πρέπει να διαγράφουμε φοιτητές; Πρέπει να υιοθετούμε άκριτα οτιδήποτε προβάλλεται ως λειτουργικό, στον ευρωπαικό κόσμο;
Και εν τέλει, κατά πόσο '' επιτυχία του εξωτερικού '' μπορεί να θεωρηθεί το ακαδημαικό ντοπινγκ, η αντιγραφή των εργασιών με τη μορφή λογοκλοπής, τα αυξανόμενα περιστατικά με σκονάκια ( βλέπε και σκάνδαλο Harvard πρόσφατα ) καθώς και η σφοδρή κριτική που έχει υποστεί το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων της Αμερικής;
Αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να σπουδάζει 100 χρόνια, με σκοπό να έχει μ.ο 10/10 μαγκιά του. Δεν αποτελεί παράτυπη διαδικασία, δεν αντιβαίνει κάποιον κανονισμό η πράξη του.
Επιπλέον, γιατι νομίζεις πως η γραπτή εξέταση 2 ωρών σε καθορισμένη ύλη κατά βάση με μορφή απομνημόνευσης, μπορεί να υπολογίσει άριστα και αποδοτικά τις πραγματικές γνώσεις και ικανότητες του φοιτητή; Αν κάποιος έχει στόχο να γράψει 10 σε ένα μάθημα, και βάζει συνεχώς ρήτρες, ως αποτέλεσμα κάθε σεπτεβρη και κάθε χρόνο αντίστοιχα, να μελετάει ξανά το μάθημα, και εν τέλει γράψει 10, έχει πάρει το 10 άδικα; Να κάψουμε στη φωτιά τον φοιτητή που δεν μπορεί να αποδώσει όσο μπορεί, με την πρώτη προσπάθεια; Διότι αν μετά από 4 φορές εν τέλει γράφει άριστα, αυτό σημαίνει πως όντως έχει την ικανότητα να γράψει άριστα. Άρα, παρόμοιοι περιορισμοί μόνο αρνητική έκβαση για τον ίδιο τον φοιτητή δύνανται να έχουν, διότι στέρηση της δυνατότητας συνεπάγεται απόκρυψη και μη έκφραση και πραγμάτωση της ικανότητας.
Το μοντέλο της χ απόδοσης μέσω συγκεκριμένου ψ χρόνου, αποτελεί μια συγκεκριμένη μεθοδολογία, δεν είναι κάτι θέσφατο.
Στην Ολλανδία ( προφανώς και σε άλλες χώρες θα υφίσταται αυτό, απλά δεν έχω δεδομένα ) τα πανεπιστήμια έχουν όριο ,φοίτησης, αλλά είναι εξωφρενικά διευρυμένο. Όπως στην ελεύθερη κατανάλωση αλκοολ, ο μπαρμαν ξέρει πως ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να αντέξει 30 ποτήρια βότκα, και έτσι ποσοτικά, στην ουσία δεν εντοπίζουμε απεριόριστη κατανάλωση. Υπάρχει για να υπάρχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Marios2795
Νεοφερμένος
Ο Marios2795 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Αμπελόκηποι (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
15-11-15
23:55
Δεν είπα ποτέ ότι τελειώνουν όλοι στα 4 χρόνια. Μάλιστα, αν δεις το completion rate στα 6 χρόνια (ν+2, ή καλύτερα 3ν/2) είναι 58%, ένα πολύ καλό ποσοστό. Οι υπόλοιποι για τον α ή β λόγο δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε ένα πολύ γενναιόδωρο χρονικό διάστημα.
Αντίστοιχα όμως, στα ιδρύματα με πολύ αυστηρές απαιτήσεις εισαγωγής, το completion rate στα 6 χρόνια είναι 89%. Δηλαδή υπάρχουν φοιτητές, με ισχυρό υπόβαθρο, που καταφέρνουν να διεκπεραιώσουν τις σπουδές τους. Αυτό κατά την γνώμη μου δείχνει ότι τα 6 χρόνια είναι υπέρ αρκετά για φοιτητές που έχουν στόχο την περάτωση των σπουδών τους, κατέχουν το απαραίτητο επιστημονικό υπόβαθρο, και έχουν συγκεκριμένα στοιχεία στον χαρακτήρα τους (όπως η εργατικότητα). Αντίθετα, σε ιδρύματα με πρακτικά μηδενικές απαιτήσεις εισαγωγής, το completion rate είναι 34%. ( https://nces.ed.gov/fastfacts/display.asp?id=40 )
Δηλαδή μιλάμε για προβλήματα στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς γίνονται δεκτοί φοιτητές που δεν έχουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο θα ισχύει και στην Ελληνική πραγματικότητα, και η λύση δεν είναι άλλη παρά η μείωση των θέσεων εισαγωγής.
Σκοπός δεν είναι να πάρουν όλοι πτυχίο, είναι να πάρουν πτυχίο αυτοί που το αξίζουν. Το πτυχίο δεν είναι δικαίωμα, ώστε να ψάχνουμε τον καλύτερο τρόπο να πάρουν οι περισσότεροι άνθρωποι ένα, είναι προσωπική κατάκτηση. Ας μην κυνηγάμε συνέχεια την εξίσωση προς τα κάτω.
Είχες αναφέρει στην αρχή πως οι φοιτητές του εξωτερικού μια χαρά '' παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους ''. Προφανώς σε μια σχολή τετραετούς φοίτησης το πτυχίο στην ώρα του είναι στα 4 χρόνια, όχι στα 6. Άρα, σίγουρα ακόμη και οι φοιτητές του εξωτερικού, δεν παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους. Αυτό μας οδηγεί στο να συμπεράνουμε πως δεν αποτελεί αποκλειστικό φαινόμενο των Ελλήνων φοιτητών.
Σαφώς και οι πλεονάζοντες φοιτητές στα δικά μας ΑΕΙ δεν προκύπτουν σε απόλυτο βαθμό λόγω του εργασιακού παράγοντα ( πχ παράλληλη εργασία, ανάγκη για χρήματα ) αλλά ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζουν τα προβλήματα που πηγάζουν από τον τρόπο εισαγωγής, δηλαδή τις πανελλήνιες. Μαθητές που έβαλαν στην τύχη τη σχολή, μαθητές χωρίς το απαραίτητο γνωστικό υπόβαθρο σε αντιστοιχία με την εκάστοτε σχολή, όλα αυτά οδηγούν σε έναν αδιάφορο και χαμηλών απαιτήσεων φοιτητη.
Φυσικά και σκοπός δεν είναι όλοι να πάρουν πτυχίο Πανεπιστημίου, γιαυτό και δεν πρέπει να συνδέεται με την αγορά εργασίας. Διότι άμα δεν διδάσκει ανώτερες επιστήμες αλλά τεχνικές γνώσεις και δεξιότητες, τότε δεν εντοπίζεται συγκεκριμένος λόγος για να μην πάρει κάποιος πτυχίο, αφού στα παραπάνω ο καθείς μπορεί να αντεπεξέλθει. Αλλά αυτό πως συνδέεται με το όριο φοίτησης; Νομίζεις πως επειδή δεν θα διαγραφούν οι αιώνιοι, αυτόματα θα πάρουν όλοι πτυχίο; Και αν κάποιος πέρασε το μάθημα με την 10η φορά, και όχι με την 1η, τι σημαίνει; Δεν έχει δικαίωμα στη βελτίωση;
Το μόνα προβλήματα που εντοπίζω, αλλά αναιρούνται είναι τα εξής:
1) Συσσώρευση των αιωνίων στα αμφιθέατρα, αλλά επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν υποχρεωτικές παρουσίες, και ποτέ δεν έρχονται όλοι οι φοιτητές στα μαθήματα, δεν έχει συμβεί ποτέ.
2) Μεσολάβηση μεγάλου χρονικού διαστήματος στην περίπτωση αδράνειας, του φοιτητή, μεταξύ μελέτης και λήψης πτυχίου. Αλλά αυτό εντοπίζεται και στην αγορά εργασίας. Πχ άμα πήρες πτυχίο το 2007 και βρήκες δουλειά στο αντικειμενό σου το 2015, ποιος εγγυάται πως μπορείς να ανακαλέσεις τόμους ολόκληρους;
Ακόμη και να ισχύουν τα παραπάνω, γιατι να αναγκάσεις κάποιον να πάρει πτυχίο σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Marios2795
Νεοφερμένος
Ο Marios2795 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Αμπελόκηποι (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
14-11-15
14:42
Μπου χου χου.
Στο εξωτερικό μια χαρά καταφέρνουν οι φοιτητές να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους, ενώ πολλοί από αυτοί (ή και οι περισσότεροι) ταυτόχρονα εργάζονται. Έχω γνωστούς σε πολλές διαφορετικές σχολές, κάποιοι από τους οποίους παράλληλα εργάζονται, και δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη δυσκολία στις σπουδές τους. Άνθρωπος που είναι διατεθειμένος να κάνει την στοιχειώδη προσπάθεια για τις σπουδές του και κάνει μερικές θυσίες δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρει πτυχίο (με εξαίρεση εκτάκτων περιπτώσεων).
Το ν+2 είναι υπέρ αρκετό για την μαζική πλειοψηφία των φοιτητών, και για αυτούς που αποδεδειγμένα έχουν κάποια δυσκολία στην ολοκλήρωση των σπουδών τους υπάρχει η αιτιολογημένη εξαίρεση. Στην τελική, το ότι πέρασε κάποιος σε μία σχολή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί εγγύηση ότι θα πάρει και πτυχίο.
1) Στο εξωτερικό, οι σπουδές είναι επι πληρωμή, άρα χρόνος= χρήμα.
2) Εργάζονται για να καλύψουν τα δίδακτρα.
Η πίεση ενός φοιτητή στο να τελειώσει σύντομα τις σπουδές του, καθώς και η παράλληλη εργασία, μπορούν να αποβούν μοιραία για τον ίδιο αφού δεν έχει αρκετό χρόνο ώστε να αφομοιώσει πλήρως, αναλυτικά και όπως αρμόζει στις γνωστικές του ικανότητες, τις γνώσεις, ως αποτέλεσμα να αποφοιτήσει επιστήμονας δεύτερης κλάσης.
Επιπλέον, η απόφανσή σου δεν ισχύει.
At most public universities, only 19 percent of full-time students earn a bachelor’s degree in four years, the report found
Even at state flagship universities — selective, research-intensive institutions — only 36 percent of full-time students complete their bachelor’s degree on time.
“They’re too focused on efficiency and not enough on quality,” said Debra Humphreys, a spokeswoman for the Association of American Colleges and Universities. “Yes, we have a huge completion problem, but we also have a problem that a lot of students graduated without learning what they need.”
Και εσύ, όπως και πολλοί άλλοι, μυθοποιούν το εξωτερικό, το παρουσιάζουν ως μια ενιαία ουσία.
https://www.nytimes.com/2014/12/02/e...-earn-degree-in-4-years-study-finds.html?_r=0
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.