Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
22-06-15
23:51
παιδιά μην πάτε από τόσο νωρίς. και κατά τις 11 να πάτε καλά είναι.
Εγώ θυμάμαι, πως και τις δύο ''σεζόν'' που ήμουν Πανελληνιομάχος, ύστερα από όσα είχα περάσει κατά τη διάρκεια του έτους με θέματα υγείας μου κλπ, όχι απλά δεν είχα άγχος για τα αποτελέσματα, αλλά δεν ήξερα καν πότε έβγαιναν! Την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, κοιμόμουν μέχρι αργά, και πήγε στο σχολείο η μητέρα μου αντί εμού. (και τις δύο χρονιές) Ε, μετά γύρισε σπίτι και με ξύπνησε για να μου αναγγείλει τα 'μαντάτα'. Το κορυφαίο είναι ότι τη δεύτερη χρονιά δεν ήθελα καν να μάθω πως τα πήγα, και τελικά μπήκα στο σύστημα η ίδια δύο μέρες μετά (!), και είδα τη βαθμολογία! Με έπαιρναν τηλέφωνο φίλοι και γνωστοί για να μάθουν πως τα πήγα, και με το που άκουγαν την απάντηση "δε ξέρω ακόμα", ακολουθούσε σιωπή στη γραμμή του ακουστικού.
Υ.Γ: Ναι, ναι, ξέρω. Είμαι αλλόκοτος άνθρωπος. Χαχα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
12-05-15
23:07
Σαν αποφοιτος που δινω 2η φορα, ετσι ακριβως οπως τα λεει ο Διας ειναι!! Πραγματικα παιδια θα το δειτε και απο το 1ο μαθημα που θα βγειτε, οτι ειτε γραψτε καλα, ειτε οχι τοσο καλα, θα νιωσετε πως δεν ηταν κατι το τρομερο!
Αρχικά να τονίσω, πως αυτό που θα πω, δεν το λέω σε καμία περίπτωση για να αγχώσω κάποιον υποψήφιο, αλλά νομίζω πως το τελευταίο δεν ισχύει. (Θέλω να είμαι ειλικρινής, γι' αυτό και το λέω) Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν αντιμετωπίζουν όλοι τις διάφορες καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο, οπότε και η αντίδραση μετά το πέρας της εξέτασης, δεν θα είναι καθολική και όμοια!
Και τις δύο χρονιές που έδωσα, δεν αισθάνθηκα ούτε κατά διάνοια πως ότι είχε προηγηθεί της εξέτασης "δεν ήταν κάτι το τρομερό". Και εμετούς έκανα αμέσως μετά, και έφτασα κοντά στον νευρικό κλονισμό δύο φορές, και στο γιατρό πήγα, και άλλα "ωραία" μου συνέβησαν. Μετά το τέλος της εξέτασης, υπάρχει εξωτερίκευση συναισθημάτων και αποσυμπίεση -κατά κάποιον τρόπο- της όλης φόρτισης. Δε μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδράσει ο οργανισμός σου μετά από συνθήκη διαρκούς χρονικά πίεσης.
Anyway, το point μου είναι ότι ο καθένας, είναι διαφορετικός, και αντιδρά και διαφορετικά και σε ίδιες ακόμα συνθήκες. Όπως και να έχει όμως, οι Πανελλήνιες είναι μία παροδική κατάσταση, που φτάνει στο τέλος της, οπότε και εύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα, πρωτίστως στον τομέα της υγείας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις εξετάσεις. Και το λέω αυτό γιατί είμαι παθούσα, οπότε...
Πρώτα η Υγεία μας, παιδιά!!! Εξετάσεις θα ακολουθήσουν πολλές! Η Υγεία μας όμως είναι Μία, και άπαξ και κλονιστεί, άντε να την "ισιώσεις" !!
Υ.Γ: Είναι ίσως η πρώτη φορά, που σχόλιο/ποστ του αγαπητού Δία, με βρίσκει κάπως "διστακτική", ως προς την αποτελεσματικότητα και αναγκαιότητά του. Και εξηγούμαι: Μέχρι και εγώ που δε δίνω Πανελλήνιες, όσο διάστημα διήρκεσε η ανάγνωση του κειμένου, ένιωσα να ξαναγεννιούνται μέσα μου, όλα εκείνα τα άθλια συναισθήματα/σκέψεις που βίωσα πριν 2-3 χρόνια, όταν και έδινα και εγώ με τη σειρά μου. Ελπίζω να μην αγχώθηκαν και άλλοι μαζί με μένα, και να μην δέθηκε το στομαχάκι κόμπος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
06-04-15
10:53
Λεβέντες μου και γυναικάρες μου, αγαπητοί μαχηταί των Πανελληνίων, λίγος καιρός έμεινε! Πάμε δυνατά με ψυχραιμία και τσαμπουκά! Σκεφτείτε μόνο το "Μετά" και πάρτε κουράγιο. Έρχεται το Καλοκαιράκι με παραλία, ξαπλώστρα, ρακέτες, παιχνίδια, βόλτες, άραγμα και ...ΥΠΝΟΣ μέχρι όποτε γουστάρετε!!
Και μια χειροποίητη μαντινάδα από εμένα για όλους εσάς:
Ο κόσμος το'χει τούμπανο και εγώ κρυφό καμάρι,
η κούραση με έπνιξε, με πλάκωσαν τα βάρη!
Τα βάρη ειν' δυσβάσταχτα, αγχωτικά κυρίως,
μα Πανελλήνιες είναι αυτές, δύσκολες...παγκοσμίως!
Όμως τελειώνουν όλα αυτά, έρχεται Καλοκαίρι!
Θα κάψω τα βιβλία μου ωσάν τον μπουρλοτιέρη!
Η δοκιμασία τώρα αυτή, εφτάνει πια στο τέλος,
φεύγει των εξετάσεων το δύσκολο το σκέλος!
Στη θέση τους έρχεται ευθύς, βόλτες και παραλία,
θα πάρω τη διασκέδαση τώρα εργολαβία!
Γι αυτό κουράγιο παίρνω, μαζί με ψυχραιμία,
το μέλλον ατενίζω με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΦΥΓΑΜΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΜΑΧΟΙ ΜΟΥ!
Υ.Γ: Σε λίγο καιρό οι Ηλεκτρικές Ταλαντώσεις θα αντικατασταθούν από μη φθίνουσες ταλαντώσεις στην... αιώρα της παραλίας! Υπομονή!
Και μια χειροποίητη μαντινάδα από εμένα για όλους εσάς:
Ο κόσμος το'χει τούμπανο και εγώ κρυφό καμάρι,
η κούραση με έπνιξε, με πλάκωσαν τα βάρη!
Τα βάρη ειν' δυσβάσταχτα, αγχωτικά κυρίως,
μα Πανελλήνιες είναι αυτές, δύσκολες...παγκοσμίως!
Όμως τελειώνουν όλα αυτά, έρχεται Καλοκαίρι!
Θα κάψω τα βιβλία μου ωσάν τον μπουρλοτιέρη!
Η δοκιμασία τώρα αυτή, εφτάνει πια στο τέλος,
φεύγει των εξετάσεων το δύσκολο το σκέλος!
Στη θέση τους έρχεται ευθύς, βόλτες και παραλία,
θα πάρω τη διασκέδαση τώρα εργολαβία!
Γι αυτό κουράγιο παίρνω, μαζί με ψυχραιμία,
το μέλλον ατενίζω με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΦΥΓΑΜΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΜΑΧΟΙ ΜΟΥ!
Υ.Γ: Σε λίγο καιρό οι Ηλεκτρικές Ταλαντώσεις θα αντικατασταθούν από μη φθίνουσες ταλαντώσεις στην... αιώρα της παραλίας! Υπομονή!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
25-03-15
15:14
Νόμιζα πως ήμουν η μόνη που το παθαινε αυτό btw...βέβαια αυτό που είπες για την πρώτη χρονιά πανελληνιες με φρικαρει...αν πάθαινα/πάθω το ίδιο νομίζω θα πέσει η ψυχολογία μου τόσο που δεν ξέρω πως θα συνέχιζα να δώσω και τα υπολοιπα μαθήματα γτ η έκθεση είναι από τα μαθήματα που θα μπορούσα να πάρω καλό βαθμό (αν η συγκυρία είναι καλή βέβαια και δεν πέσω σε κάνα στραβόξυλο διορθωτή)...εσυ τι έκανες με το σχεδιάγραμμα ακριβώς??
Το ότι εγώ έδωσα για δεύτερη χρονιά, δε σημαίνει ότι ντε και καλά θα συμβεί και σε σένα. Εγώ έδωσα άλλωστε κυρίως για προσωπικούς λόγους υγείας.
Όσον αφορά το σχεδιάγραμμα, εγώ απλά σκεφτόμουν τις βασικές έννοιες/ιδέες που θα ανέπτυσσα στις τέσσερις παραγράφους.Σε τι πράγματα δηλαδή θα αναφερθώ. Έγραφα απλά λέξεις/φράσεις κλειδιά. Αυτό. Από εκεί και έπειτα ανέλυα τις κεντρικές ιδέες επιχειρηματολογώντας κατάλληλα. Γενικά, ποτέ δε με βόλεψε το αναλυτικό σχεδιάγραμμα. Σου τρώει ακόμη περισσότερο χρόνο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
25-03-15
14:16
Παιδιά αντιμετωπίζω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον χρόνο στην έκθεση ...πάντα βγαίνω εκτός χρόνου και θα ήθελα όσοι μπορείτε να μου προτείνετε τρόπους να τελειώνω μέσα σε αυτόν γτ διαφορετικά είμαι σίγουρη ότι στις πανελληνιες θα το αφήσω μισο (και όχι εμένα το άγχος δεν με κινητοποιεί να γράψω πιο γρήγορα , ίσα ίσα με ρίχνει)
Όχι δεν έχω υπολογιστή ή τπτ τετοιο μπροστά μου όσο γράφω ...Όσο για αυτό με το χρονομετρο το χω κάνει και ήμουν έτοιμη να πεθάνω από το άγχος γτ ούτε πάλι προλαβαινα και έγραφα βλακειες ...αλλά θα το ξαναδοκιμάσω μέχρι να το πετύχω , δεν έχω αλλά περιθώρια
Ευχαριστωω
Κάθε εβδομάδα γράφω 3ωρο κριτήριο αλλά πάντα το έσπαγα , ποτέ δεν χρονομετρουσα...ως προς την έκφραση δεν έχω θέμα ..νομιζω κυρίως η περίληψη μου τρώει πολύ χρόνο (45 λεπτά-1 ωρα) ...απλα είμαι λίγο τελειομανης όσον αφορά τον λόγο μου και θέλω το κείμενο να ρέει , αλλιώς δεν μπορώ να συνεχίσω , τι μυαλό μου κολλάει εκει...γιαυτό αργώ τόσο συνήθως
Ειλικρινά, είναι σαν να διαβάζω "εμένα" πριν τρία χρόνια!! Είχα το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, και μάλιστα δε πίστευα ότι υπήρχε άνθρωπος στο πλανήτη Γη () που να δυσκολεύεται τόσο σε αυτό το θέμα...
Ένα θα σου πω: Μέχρι και μία εβδομάδα πριν δώσω (τη δεύτερη χρονιά), δεν είχα καταφέρει να είμαι "μέσα" στο χρόνο ούτε μία φορά! ( Μάλιστα τη πρώτη φορά που έδωσα Πανελλαδικές, δεν πρόλαβα καν να ξεκινήσω την έκθεση (!) - και πήρα 12/20 ,που σημαίνει ότι από τα υπόλοιπα δεν έχασα τίποτα. )
Ξεκίνησα στη Β λυκείου να γράφω έκθεση σε ...4-5 ώρες(!) [μόνο έκθεση, χώρια τα υπόλοιπα περιλήψεις και τα συναφή] και κατάφερα να το πάω στο μιαμισάωρο! Ούσα πάντα τελειομανής, δεν είχα ποτέ θέμα με την έκφραση/λεξιλόγιο κλπ (όλες μου οι εκθέσεις δεν έπεφταν κάτω από 35/40), αλλά επειδή πάντα έψαχνα το "τέλειο", το καταλληλότερο, παγιδευόμουν σε ένα φαύλο κύκλο. Τελικά τα κατάφερα, και απέδωσα στις Πανελλήνιες. Γύρω στο 90 έγραψα (μπορεί και 88, δε θυμάμαι τι έβαλε ο ένας βαθμολογητής) και μου έμειναν και 3(!) λεπτά, να τσεκάρω την έκθεση!
Συμβουλή από ομοιοπαθούσα! : Μην αγχώνεσαι και αν δε σε βολεύει το χρονόμετρο, τότε μη το βάζεις. Εμένα με "άδειαζε" συναισθηματικά, και από το stress δεν κατάφερνα ούτε τον πρόλογο να ολοκληρώσω. Κάτσε στο δωμάτιό σου, δώσε εντολή να μη σε ενοχλήσει κανείς (ούτε για πορτοκαλάδα! -για τους γονείς πάει αυτό ), και κάτσε με ηρεμία να γράψεις. Μη διακόπτεις την προσπάθεια για άλλα πράγματα. Ακόμα και τουαλέτα, καλό είναι να πηγαίνεις πριν. Πρέπει να είσαι όσο το δυνατόν περισσότερο συγκεντρωμένη. Μην αναλώνεσαι και πολύ στο σχεδιάγραμμα! Τις γενικές ιδέες μόνο των παραγράφων. Από εκεί και έπειτα, θα τις αναλύσεις ξεχωριστά όταν φτάσει η ώρα τους.
Θα τα καταφέρεις και θα "ελευθερωθείς" από τα δεσμά του χρόνου! Πίστεψέ το. Η ψυχολογία μας παίζει το βασικότερο ρόλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
28-02-15
19:58
Παιδιά μου! Φίλοι μου και φίλες μου! Αγαπητοί και αγαπημένοι μου συμφορουμίστες, παλαισταί των Πανελλαδικών...
(φτάνει με το παραλήρημα ), ΜΗΝ αγχώνεστε!
Είτε έχετε αρχίσει επανάληψη, είτε όχι, δεν έχει σημασία γιατί ο καθένας σας έχει διαφορετικό ρυθμό! Διαβάζει με διαφορετικό τρόπο, προσεγγίζει αλλιώτικα την ύλη, και αλλιώτικα την ολοκληρώνει. Οπότε αυτό που θέλω να σας πω, ως παλαίμαχος διπλός Πανελληνιομάχος παρακαλώ, είναι να έχετε πίστη στον εαυτό σας, να μην επηρεάζεστε από την πορεία των άλλων, τρέχετε στο μαραθώνιο για σας και με εσάς (και όχι για τους άλλους ή/και με τους άλλους), και βρέξει/χιονίσει θα τα καταφέρετε! Και όταν λέω "καταφέρετε" και επιτύχετε, δεν εννοώ να βγάλετε σώνει και ντε 19.000 μόρια, αλλά να περάσετε αλώβητοι ψυχικά και σωματικά από τον αγώνα αυτό, και να κερδίσετε την είσοδό σας σε μία σχολή που (ανεξάρτητα από το αν θα είναι η πρώτη σας επιλογή ή όχι) θα σας γεμίσει αργότερα με χαρά και αισιοδοξία. Αυτό έχει σημασία.
Και το γράφω, με αφορμή κάποια posts που διαβάζω κατά καιρούς στο thread, γιατί πιστεύω ότι από την όση εμπειρία έχω πάνω στο θέμα, αυτό είναι το σπουδαιότερο. Και επειδή ξέρω, ότι στα λόγια όλα είναι πολύ πιο εύκολα και υλοποιήσιμα (βλ μείωση άγχους, αγωνίας κλπ), θέλω να σας πω/θυμίσω ότι φτάνετε στο τέλος της ψυχοφθόρας αυτής διαδικασίας (την οποία όλοι δυστυχώς περάσαμε και θα συνεχίσουμε ως μαθητές να την περνάμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) και ότι, αν και τώρα σας φαντάζει βουνό η ολοκλήρωσή της, σε λίγους μήνες θα είναι απλά μία ανάμνηση/εμπειρία. Άλλωστε το πιο σημαντικό στη ζωή μας είναι η Υγεία, και αυτή πρέπει να προστατεύουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι.
So, δε σας ζητάω πολλά, αλλά τα εξής δύο: Ηθικόν Ακμαιότατον και Ψυχικήν Ισορροπία!!! Forzaaaa !
(φτάνει με το παραλήρημα ), ΜΗΝ αγχώνεστε!
Είτε έχετε αρχίσει επανάληψη, είτε όχι, δεν έχει σημασία γιατί ο καθένας σας έχει διαφορετικό ρυθμό! Διαβάζει με διαφορετικό τρόπο, προσεγγίζει αλλιώτικα την ύλη, και αλλιώτικα την ολοκληρώνει. Οπότε αυτό που θέλω να σας πω, ως παλαίμαχος διπλός Πανελληνιομάχος παρακαλώ, είναι να έχετε πίστη στον εαυτό σας, να μην επηρεάζεστε από την πορεία των άλλων, τρέχετε στο μαραθώνιο για σας και με εσάς (και όχι για τους άλλους ή/και με τους άλλους), και βρέξει/χιονίσει θα τα καταφέρετε! Και όταν λέω "καταφέρετε" και επιτύχετε, δεν εννοώ να βγάλετε σώνει και ντε 19.000 μόρια, αλλά να περάσετε αλώβητοι ψυχικά και σωματικά από τον αγώνα αυτό, και να κερδίσετε την είσοδό σας σε μία σχολή που (ανεξάρτητα από το αν θα είναι η πρώτη σας επιλογή ή όχι) θα σας γεμίσει αργότερα με χαρά και αισιοδοξία. Αυτό έχει σημασία.
Και το γράφω, με αφορμή κάποια posts που διαβάζω κατά καιρούς στο thread, γιατί πιστεύω ότι από την όση εμπειρία έχω πάνω στο θέμα, αυτό είναι το σπουδαιότερο. Και επειδή ξέρω, ότι στα λόγια όλα είναι πολύ πιο εύκολα και υλοποιήσιμα (βλ μείωση άγχους, αγωνίας κλπ), θέλω να σας πω/θυμίσω ότι φτάνετε στο τέλος της ψυχοφθόρας αυτής διαδικασίας (την οποία όλοι δυστυχώς περάσαμε και θα συνεχίσουμε ως μαθητές να την περνάμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) και ότι, αν και τώρα σας φαντάζει βουνό η ολοκλήρωσή της, σε λίγους μήνες θα είναι απλά μία ανάμνηση/εμπειρία. Άλλωστε το πιο σημαντικό στη ζωή μας είναι η Υγεία, και αυτή πρέπει να προστατεύουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι.
So, δε σας ζητάω πολλά, αλλά τα εξής δύο: Ηθικόν Ακμαιότατον και Ψυχικήν Ισορροπία!!! Forzaaaa !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.