Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
19-05-14
01:24
Komissa, χαίρομαι που συμφωνώ με τους δικούς σου. Στο χέρι σου είναι να ξαναγίνεις χαρούμενη όπως ήσουν στην αρχή. Στο κάτω-κάτω και μια μικρή ψυχολογική βοήθεια από κάποιον ειδικό μπορεί να σε βοηθήσει πολύ. Εγώ έχω πειστεί πως μπαίνεις σε αυτήν την διαδικασία μόνο από πείσμα και εγωισμό. Δεν έχει σημασία αν χειρότεροι μαθητές από σένα τα πήγαν καλύτερα στις πανελλαδικές. Σημασία έχει ότι έστω και κατά τύχη βρήκες κάτι που σε ενδιαφέρει πραγματικά και που αντικειμενικά είναι πολύ καλό. Είναι κρίμα να το αφήσεις. Σκέψου και την περίπτωση να αποφασίσεις να ξαναδώσεις και να περάσεις στην πρώτη σου επιλογή. Πώς είσαι σίγουρη ότι η σχολή αυτή θα σου αρέσει όσο αυτή που φοιτάς τώρα?
Εχω δει το προγραμμα σπουδων και το βρισκω ενδιαφερον, αλλα ξερω πολυ καλα εκ των προτερων οτι τα μαθηματα εκει θα τα βρισκω πιο δυσκολα. Ενω στη σχολη που ειμαι τωρα δεν ειναι ετσι. Αλλα ομως το οτι ειναι δυσκολα δε σημαινει κατι απαραιτητα, εχουν ενδιαφερον. Η σχολη μου τωρα δνε εχει καθολου φυσικη και μαθηματικα εχουμε για 2 εξαμηνα μονο. Ειναι καλη σχολη η χωροταξια σε καθε περιπτωση, απλα αυτο που μας εχουν κοψει τα μισα μαθηματα με εχει βαλει σε παρα πολλες σκεψεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
19-05-14
00:36
Εγώ θα έλεγα να ξαναδώσεις, ώστε και να μην πετύχεις, να μπορείς να μάθεις μέχρι πόσο μπορείς να φτάσεις. Και αν ξαναδώσεις τελικά, να διαβάσεις τόσο ώστε πριν κοιμηθείς να λες "Έδωσα το 1000% των δυνατοτήτων μου, δεν μετανιώνω για τίποτα." Είναι πολύ άσχημο πράγμα τα απωθημένα, σε τρώνε χρόνια, μπορεί και μια ζωή. Πάντως, εγώ προσωπικά όσα παιδιά ξέρω που έδωσαν 3η φορά, τα κατάφεραν και πέρασαν στην πρώτη τους επιλογή, γιατί ήξεραν πως δεν είχαν άλλα περιθώρια, παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, και κυρίως γιατί συνειδητοποίησαν τελικά ότι έδιναν για την πάρτη τους και μόνο, για κανέναν γονιό, συγγενή, περίγυρο. Λίγα άτομα είναι στα 17-18 τους σε θέση να το καταλάβουν αυτό, 2-3 χρόνια μετά όμως, αν και λίγα, κάνουν τη διαφορά.
Και το δικό μου σκεπτικό παρόμοιο είναι, κι εγώ έτσι το βλέπω. Με όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου πλέον είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη του τι πρόκειται να κάνω. Αν τελικά το πάρω απόφαση να ξαναδώσω θα είμαι εντελώς πάνω σε αυτό και θα φροντίσω όσο μπορώ να μην αγχωθώ όπως τις άλλες φορές, αλλά να βγαίνω κιόλας για να είμαι γενικά πιο ήρεμη και πιο χαλαρή, κάτι που δεν ήμουν τις άλλες φορές. Αλλά επειδή ξέρω πλέον απ'την καλή και απ'την ανάποδη τι σημαίνουν πανελλαδικές, θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΟ κουράγιο μια 3η προσπάθεια. Και ακόμα, είναι αυτό που λες. Παω για την 1η επιλογη. Αν δεν τα καταφερω και τη πιασω φανταζεσαι τι καυαθλιψη εχει να πεσει Ευχαριστω πολύ πάντως!
@Komissa
Ξέρω κάποια άτομα που ενώ είναι απίστευτα έξυπνα και πολυτάλαντα, στις πανελλήνιες έχουν αποτύχει. Προσωπικά δεν θεωρώ τις πανελλήνιες αντιπροσωπευτικό του τι είμαστε, και τι το μπορούμε να γίνουμε στη ζωή μας. Υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις εξαιρετικά επιφανών επαγγελματιών που έχουν ξεκινήσει από ΤΕΙ ή και ιδιωτικά ιδρύματα καθώς και μαθητών που εισήχθησαν σε υψηλόβαθμες σχολές και στην πρώτη δυσκολία τα παράτησαν. Η άποψή μου είναι ότι αφού έδωσες ήδη 2 φορές και δεν τα κατάφερες όπως ήθελες, απλά να αφήσεις τις πανελλαδικές γιατί δεν σου ταιριάζουν. Σε καμία περίπτωση οι εξετάσεις αυτές δεν καθορίζουν ποιοι είμαστε, εσύ προφανώς αγχώνεσαι και τελικά δεν τα καταφέρνεις. Βρες άλλες διεξόδους αν θες τη γνώμη μου. Τέλειωσε τη σχολή σου και έλα στο ΕΜΠ με κατατακτήριες για να μπεις και σε προχωρημένο εξάμηνο. Υπάρχουν τρόποι, εγώ στη θέση σου δεν θα έχανα τον χρόνο μου για τρίτη φορά υποστηρίζοντας ένα από τα πιο ηλίθια συστήματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παγκοσμίως.
Όντως ισχύει αυτό που λες κι εγώ έχω δικά μου παραδείγματα απο ανθρώπους γύρω μου και απ'τις δυο πλευρές. Και ακόμη ισχύει το γεγονός ότι οι πανελλήνιες είναι ηλίθιο σύστημα εισαγωγής. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παιδιά που όλα αυτά τα χρόνια στο σχολείο ήταν πιο κακοί μαθητές από μένα, τα πήγαν καλύτερα από μένα στο τέλος. Γι' αυτό πιο πολύ είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Οι κατατακτήριες είναι προφανώς μία λύση απλά στα χρόνια μετά, θα πάω πολύ πίσω. Σε ευχαριστώ πάντως!
Αγαπητή komissa αναφέρεις ότι η σχολή σου ταιριάζει και το αντικείμενο σε ενδιαφέρει. Εκτός από αυτό που είναι το βασικό, σου αρέσει η πόλη που σπουδάζεις καθώς και οι συμφοιτητές σου. Δηλαδή συνδυάζεις τα πάντα που θα έκαναν κάποιον άλλον στη θέση σου να είναι απόλυτα ικανοποιημένος. Νομίζω ότι σε έχει πιάσει ένας ψυχαναγκασμός που οφείλεται στην πεποίθηση ότι δεν χρησιμοποίησες όλες σου τις δυνάμεις κατά την προετοιμασία σου. Σταμάτα να αυτομαστιγώνεσαι και απόλαυσε τις σπουδές σου. Η σχολή σου είναι πολύ καλή. Και μην ξεχνάς ότι αφού πάρεις το πτυχίο σου μπορείς με κατατακτήριες ή με την επιλογή του κατάλληλου μεταπτυχιακού να πλησιάσεις περισσότερο αυτό που επιθυμείς.
Αυτό φοβάμαι μήπως πρόκειται περί ψυχαναγκασμού.. Είμαι σκληρή με τον εαυτό μου, αυτό είναι αλήθεια. Ανέκαθεν έβαζα στόχους και δεν σταματούσα μέχρι να τους πετύχω. Θα ήθελα να ηρεμήσω επιτέλους απο αυτό το δίλημμα και να είμαι πάλι χαρούμενη όπως ήμουν στις αρχές, στους πρώτους μήνες στον Βόλο. Από τότε που μου μπήκε η ιδέα να ξαναδώσω βρίσκομαι μονίμως σε μία εσωτερική αναστάτωση. Ακριβώς τα ίδια λόγια μου λένε πάντως και οι συγγενείς μου. Σε ευχαριστώ παρα πολύ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
18-05-14
00:35
Γενικά δεν είναι όλα τόσο ρόδινα komissa. Τα πάντα έχουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.
Αντα εβρισκα ολα ροδινα οπως λες, δεν θα ειχα χασει τον υπνο μου. Σε καμμια περιπτωση εγω δεν ειπα κατι τετοιο δεν ξερω πως το συμπερανες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
18-05-14
00:08
Λιγότερα μαθήματα δεν σημαίνει απαραίτητα λιγότερες γνώσεις γιατί μετράνε και άλλα πράγματα στις γνώσεις...Και αν δεν πιάσεις 1η επιλογή δλδ?Θα ξαναδώσεις??.Οι πανελλήνιες καθορίζουν πολλά αλλά όχι όλη την πορεία της ζωής μας
πλακα μου κανεις? εγω μπορει να ξερω περισσοτερα γενικα επειδη οπως ειπα και πριν παω σε διαλεξεις και σεμιναρια ομως τα βασικα που θα τα ξερουν ολοι, εγω δεν θα τα ξερω. Οχι δεν ξαναδινω μετα, απλα αν δε μαρεσει η σχολη που θα περασω τοτε θα γυρισω σε αυτη που ειμαι τωρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
17-05-14
23:51
Το θέμα είναι αν σου αρέσει η σχολή ή αν αναζητάς κάτι καλύτερο απλά..Δίνοντας 3η φορά οι προσδοκίες σου θα είναι λογικά πολύ υψηλές και θα έχεις το άγχος της "αναγκαστικής" επιτυχίας..Η σχολή σου είναι πολυτεχνική και από τις λίγες τόσο εξειδικευμένες..Το πτυχίο είναι κοινό και ο βαθμός θα μετρήσει και το μεταπτυχιακό και το erasmus και η εργατικότητα και όλα..Είναι δύσκολη και πολυέξοδη διαδικασία οι πανελλήνιες για 3η φορά.Αυτά
Οντως εχω υψηλες προσδοκιες. 1η μου επιλογη ειναι Μηχανολογων Μηχανικων ΕΜΠ. Ξερω ομως οτι αν προσπαθησω οντως οπως το εχω εγω στο μυαλο μου μπορω να ανταπεξελθω. Ναι θα μετρησει ο βαθμος και ολα αυτα που ειπες πραγματι ισχυουν, στην πραξη ομως θα εχει διαφορα πιστευω. Βεβαια, για να μαι ειλικρινης, απ ολους τους συμφοιτητες μου, μονο εγω το βλεπω ετσι' όλοι οι οι υπόλοιποι απλα χαιρονται που εχουμε λιγοτερα μαθηματα. Γενικα παντως η σχολη μου, μου αρεσει, τη βρισκω αρκετα ενδιαφερουσα παρακολουθω διαλεξεις, σεμιναρια κλπ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Komissa
Νεοφερμένος
Η Komissa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19 μηνύματα.
17-05-14
22:27
Πιστεύω ότι ο τίτλος αυτού του θέματος είναι ο καταλληλότερος για να σας εκφράσω και εγώ το δίλημμα μου όσον αφορά τις σπουδές μου. Αν ανήκει σε άλλο θέμα, παρακαλώ μεταφέρετέ το.
Λοιπόν. Έδωσα 1η φορά πανελλαδικές το 2012 από θετική κατεύθυνση. Εκείνη τη χρονιά ενώ είχα ξεκινήσει δυναμικά και στα θερινά μαθήματα και μέχρι τον Δεκέμβρη τα πήγαινα καλά, κάπου τον Ιανουάριο έχασα την μπάλα και μετά έτρεχα να καλύψω κενά και δεν προλάβαινα με αποτέλεσμα να τα κάνω όλα έναν ωραίο αχταρμά στο κεφάλι μου, όπου εν τέλει πέρασα ΤΕΙ Μηχανολογίας στην Πάτρα.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις αποφάσισα να ξαναδώσω για να μου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να ξεκαθαρίσω την ύλη στο κεφάλι μου. Έτσι έδωσα πανελλαδικές 2η φορά από τεχνολογική κατεύθυνση αυτή τη φορά, μια και ούτως ή άλλως από το 3ο πεδίο με ενδιέφερε μόνο μόνο μία σχολή. Κι όντως, η τεχνολογική είναι αυτό που λέμε "πιο κοντά σε μένα". Εν πάση περιπτώσει και αυτήν την φορά συνέβη κάτι παρόμοιο του πρώτου με τη διαφορά ότι αυτήν την φορά μου "έτρωγε" αρκετό χρόνο το ίντερνετ. Εγώ αυτό πιστεύω ότι με κράτησε πίσω, αν και η μητέρα μου, μού λέει επανειλημμένα ότι με έβλεπε και δεν καθόμουν πολύ όμως εγώ πιστεύω το αντίθετο. Για την ακρίβεια καθόμουν στο τουίτερ το οποίο είναι τρομερά εθιστικό. Τους 3 τελευταίους μήνες (Μάρτιος-Μάιος) όμως, το έκλεισα και δεν έμπαινα καθόλου. Βέβαια ένα μήνα πριν τις εξετάσεις έχασα τον παππού μου, ένα γεγονός που μου στοίχισε αρκετά. Με τούτα και με κείνα, γράφω +1000 μόρια μόνο, στις εξετάσεις από την 1η φορά και περνάω στους Μηχανικούς Χωροταξίας στο Πολυτεχνείο στον Βόλο.
Παρακολουθώ τη σχολή και μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά καλή. Είναι "πάνω" μου σαν να λέμε, τα μαθήματα. Και το αντικείμενο με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια απλά οκ, δεν ξέρω. Εγώ πέρασα από τύχη όπως και οι περισσότεροι συμφοιτητές μου επειδή η σχολή είχε βάση -3.500 (!) μόρια συγκριτικά με το 2012. Και πέραν αυτού άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών και εμείς έχουμε τα μισά μαθήματα απο τα άλλα έτη και αυτό προσωπικά με έχει βάλει σε διάφορες σκέψεις όπως οι εμφανώς καλύτερες ικανότητες που θα έχει κάποιος συμφοιτητής μου παλαιότερου έτους από μένα σε κάποια μελλοντική συνεργασία. Τώρα ο Βόλος μια χαρά πόλη είναι και τα παιδιά κομπλέ όλα, αν και τώρα τελευταία έκανα τις περισσότερες παρέες.
Κατά τη διάρκεια του έτους σκέφτηκα πολλά περί του να ξαναδώσω 3η φορά. Σκέφτηκα να σταματήσω στην 1η εξεταστική και να κατέβω (κανονικά μένω Αθήνα) να ξαναδώσω με ιδιαίτερα κλπ αλλά έτρεχαν και οι λογαριασμοί στον Βόλο και επειδή είχα μπει σε μια σειρά, το απέρριψα αυτό το ενδεχόμενο και σκέφτηκα να διαβάσω μόνη μου παράλληλα με τη σχολή από τον Φεβρουάριο και μετά και να έδινα τα μαθήματα τον Σεπτέμβρη απλά να παρακολουθώ και να κάνω εργασίες. Όμως οι πανελλαδικές δεν είναι παιχνίδι και αν το έκανα αυτό δεν θα ήταν παρά ένα πασάλιμα, οπότε το απέρριψα και αυτό.
Τελικά αποφάσισα να κάνω ένα 10% φέτος και βλέπουμε. Μέσα μου όμως ακόμα δεν έχω ησυχάσει. Πιστεύω ότι δεν έχω δώσει το 100% των δυνατοτήτων μου και αυτό είναι η αιτία που χάνω τον ύπνο μου κάθε βράδυ σχεδόν. Συνέχεια, κάθε βράδυ οι ίδιες σκέψεις. Για να ησυχάσω λοιπόν από αυτό το μαρτύριο και να τα έχω καλά και να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, αποφάσισα του χρόνου να μην παρακολουθήσω τη σχολή, να κατέβω Αθήνα και να δώσω 3η φορά. Απλά αυτό που δεν ξέρω και θέλω να μου πείτε την γνώμη σας, είναι το αν πιστεύετε ότι όντως αξίζει να ξαναδώσω. Ή αν απλά θέλω να τιμωρήσω τον εαυτό μου, δεν ξέρω.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Λοιπόν. Έδωσα 1η φορά πανελλαδικές το 2012 από θετική κατεύθυνση. Εκείνη τη χρονιά ενώ είχα ξεκινήσει δυναμικά και στα θερινά μαθήματα και μέχρι τον Δεκέμβρη τα πήγαινα καλά, κάπου τον Ιανουάριο έχασα την μπάλα και μετά έτρεχα να καλύψω κενά και δεν προλάβαινα με αποτέλεσμα να τα κάνω όλα έναν ωραίο αχταρμά στο κεφάλι μου, όπου εν τέλει πέρασα ΤΕΙ Μηχανολογίας στην Πάτρα.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις αποφάσισα να ξαναδώσω για να μου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να ξεκαθαρίσω την ύλη στο κεφάλι μου. Έτσι έδωσα πανελλαδικές 2η φορά από τεχνολογική κατεύθυνση αυτή τη φορά, μια και ούτως ή άλλως από το 3ο πεδίο με ενδιέφερε μόνο μόνο μία σχολή. Κι όντως, η τεχνολογική είναι αυτό που λέμε "πιο κοντά σε μένα". Εν πάση περιπτώσει και αυτήν την φορά συνέβη κάτι παρόμοιο του πρώτου με τη διαφορά ότι αυτήν την φορά μου "έτρωγε" αρκετό χρόνο το ίντερνετ. Εγώ αυτό πιστεύω ότι με κράτησε πίσω, αν και η μητέρα μου, μού λέει επανειλημμένα ότι με έβλεπε και δεν καθόμουν πολύ όμως εγώ πιστεύω το αντίθετο. Για την ακρίβεια καθόμουν στο τουίτερ το οποίο είναι τρομερά εθιστικό. Τους 3 τελευταίους μήνες (Μάρτιος-Μάιος) όμως, το έκλεισα και δεν έμπαινα καθόλου. Βέβαια ένα μήνα πριν τις εξετάσεις έχασα τον παππού μου, ένα γεγονός που μου στοίχισε αρκετά. Με τούτα και με κείνα, γράφω +1000 μόρια μόνο, στις εξετάσεις από την 1η φορά και περνάω στους Μηχανικούς Χωροταξίας στο Πολυτεχνείο στον Βόλο.
Παρακολουθώ τη σχολή και μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά καλή. Είναι "πάνω" μου σαν να λέμε, τα μαθήματα. Και το αντικείμενο με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια απλά οκ, δεν ξέρω. Εγώ πέρασα από τύχη όπως και οι περισσότεροι συμφοιτητές μου επειδή η σχολή είχε βάση -3.500 (!) μόρια συγκριτικά με το 2012. Και πέραν αυτού άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών και εμείς έχουμε τα μισά μαθήματα απο τα άλλα έτη και αυτό προσωπικά με έχει βάλει σε διάφορες σκέψεις όπως οι εμφανώς καλύτερες ικανότητες που θα έχει κάποιος συμφοιτητής μου παλαιότερου έτους από μένα σε κάποια μελλοντική συνεργασία. Τώρα ο Βόλος μια χαρά πόλη είναι και τα παιδιά κομπλέ όλα, αν και τώρα τελευταία έκανα τις περισσότερες παρέες.
Κατά τη διάρκεια του έτους σκέφτηκα πολλά περί του να ξαναδώσω 3η φορά. Σκέφτηκα να σταματήσω στην 1η εξεταστική και να κατέβω (κανονικά μένω Αθήνα) να ξαναδώσω με ιδιαίτερα κλπ αλλά έτρεχαν και οι λογαριασμοί στον Βόλο και επειδή είχα μπει σε μια σειρά, το απέρριψα αυτό το ενδεχόμενο και σκέφτηκα να διαβάσω μόνη μου παράλληλα με τη σχολή από τον Φεβρουάριο και μετά και να έδινα τα μαθήματα τον Σεπτέμβρη απλά να παρακολουθώ και να κάνω εργασίες. Όμως οι πανελλαδικές δεν είναι παιχνίδι και αν το έκανα αυτό δεν θα ήταν παρά ένα πασάλιμα, οπότε το απέρριψα και αυτό.
Τελικά αποφάσισα να κάνω ένα 10% φέτος και βλέπουμε. Μέσα μου όμως ακόμα δεν έχω ησυχάσει. Πιστεύω ότι δεν έχω δώσει το 100% των δυνατοτήτων μου και αυτό είναι η αιτία που χάνω τον ύπνο μου κάθε βράδυ σχεδόν. Συνέχεια, κάθε βράδυ οι ίδιες σκέψεις. Για να ησυχάσω λοιπόν από αυτό το μαρτύριο και να τα έχω καλά και να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, αποφάσισα του χρόνου να μην παρακολουθήσω τη σχολή, να κατέβω Αθήνα και να δώσω 3η φορά. Απλά αυτό που δεν ξέρω και θέλω να μου πείτε την γνώμη σας, είναι το αν πιστεύετε ότι όντως αξίζει να ξαναδώσω. Ή αν απλά θέλω να τιμωρήσω τον εαυτό μου, δεν ξέρω.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.