thanous18
Περιβόητο μέλος
Ο thanous18 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 4,131 μηνύματα.
13-04-10
00:18
Οντως μερικεςφορες γινεται ενα μπερδεμα με τους αρχικους χρονους. Εγω ειχα αρκετα λεξικα και εβλεπα οτι καποιες φορες δε συμφωνουσαν μεταξυ τους, καθως υπηρχαν τυποι που δεν υπηρχαν σε καποια αλλα και γενικα ηταν ψιλομπαχαλο. Για αυτο ακολουθουσα τους στανταρ αρχικους χρονους και φυσικα συμβουλευομουν τους καθηγητες μου, οι οποιοι μας εδιναν φυλλαδια με τους αρχικους χρονους. Πολλες φορες δε βρισκεις τον υπερσυντελικο αρκετων ρηματων, αν και εχουν παρακειμενο. Σε αυτη την περιπτωση οι καθηγητες μου ελεγαν οτι παντα θα βαζουμε υπερσυντελικο (ο οποιος σχηματιζεται απο το θεμα του παρακειμενου), ακομα κι αν δεν υπαρχει στους επισημους αρχικους. Παντως πρεπει να ακολουθεις τα στανταρ. Πχ το αγω εχει κανονικα δυο αοριστους, τον α και το β. Πιο γνωστος ειναι ο β αοριστος, ηγαγον. Αυτον τον μαθαινουμε στανταρ. Τον αοριστο α, που ειναι ηξα, κανεις δε μας ειπε να τον μαθουμε. Καποια λεξικα μαλιστα τον παραλειπουν, καθοτι ειναι μεταγενεστερος ή ποιητικος χρονος. Αυτην τη διαφορα παντα την εβρισκα στους αρχικους. Υπαρχουν καποιοι χρονοι που ειναι μεταγενεστεροι (της υστερης αρχαιοτητας ή του πρωιμου μεσαιωνα) και καποιοι χρονοι των οποιων οι τυποι χρησιμοποιουνταν στην ποιηση ή ειναι ιωνικοι, δωρικοι ή αιολικοι τυποι. Γιατι οι στανταρ χρονοι που μαθαινουμε ειναι αυτοι που υπαρχουν στην αττικη πεζογραφια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.