raster
Νεοφερμένος
Ο raster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής. Έχει γράψει 86 μηνύματα.
14-09-08
00:41
Πραγματικός διάλογος ανάμεσα σε μαθητή Β Λυκείου και καθηγητή μαθήματος κατεύθυνσης:
_ Κύριε, εσάς θα έχουμε και του χρόνου στο μάθημα?
_ Τι λες ρε, θέλετε να καταστραφείτε? Νομίζεις ότι εγώ τα ξέρω?
Κάγκελο ο μαθητής.
Μεμονωμένο περιστατικό βέβαια αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν κι αυτά. Ο thanosmylo δεν ζητάει κάτι παράλογο. Θα ήταν καλό να υπάρχει αξιολόγηση, όμως στο άκουσμα της λέξης οι περισσότεροι βγάζουν σπυράκια. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει, είναι η ίδια η αξιολόγηση σαν ιδέα και μόνο.
Είχα περάσει τα ίδια στη Φυσική όπου ένας καθηγητής έλυνε την κλασική άσκηση με το αυτοκίνητο που φρενάρει και μπροστά του είναι μια γριούλα που διασχίζει το δρόμο. Το ερώτημα είναι αν η γριούλα θα τη γλιτώσει. Από τους νόμους του Newton βρήκε την επιτάχυνση, η οποία προφανώς βγήκε αρνητική. Εφαρμόζοντας τους τύπους για την ομαλά επιβραδυνόμενη κίνηση αντικατέστησε την επιτάχυνση με αποτέλεσμα να του βγει ότι η γριούλα όχι μόνο δεν την γλίτωσε, αλλά το αυτοκίνητο (φρενάροντας πάντα) κατάφερε τελικά να αυξήσει την ταχύτητά του (!) και η γριούλα βέβαια μετατράπηκε σε χαλκομανία. Το πρόβλημα δεν είναι ότι έγινε λάθος στα πρόσημα, είναι ότι επειδή το αποτέλεσμα ήταν εμφανώς παράλογο έψαχνε επί 15 λεπτά να βρει πού είναι το λάθος. Αχ, για κάτι τέτοια μου λείπει το σχολείο. Είναι κάποιες αναμνήσεις που δεν σβήνουν παρά μόνο όταν πεθάνεις.
_ Κύριε, εσάς θα έχουμε και του χρόνου στο μάθημα?
_ Τι λες ρε, θέλετε να καταστραφείτε? Νομίζεις ότι εγώ τα ξέρω?
Κάγκελο ο μαθητής.
Μεμονωμένο περιστατικό βέβαια αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν κι αυτά. Ο thanosmylo δεν ζητάει κάτι παράλογο. Θα ήταν καλό να υπάρχει αξιολόγηση, όμως στο άκουσμα της λέξης οι περισσότεροι βγάζουν σπυράκια. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει, είναι η ίδια η αξιολόγηση σαν ιδέα και μόνο.
Είχα περάσει τα ίδια στη Φυσική όπου ένας καθηγητής έλυνε την κλασική άσκηση με το αυτοκίνητο που φρενάρει και μπροστά του είναι μια γριούλα που διασχίζει το δρόμο. Το ερώτημα είναι αν η γριούλα θα τη γλιτώσει. Από τους νόμους του Newton βρήκε την επιτάχυνση, η οποία προφανώς βγήκε αρνητική. Εφαρμόζοντας τους τύπους για την ομαλά επιβραδυνόμενη κίνηση αντικατέστησε την επιτάχυνση με αποτέλεσμα να του βγει ότι η γριούλα όχι μόνο δεν την γλίτωσε, αλλά το αυτοκίνητο (φρενάροντας πάντα) κατάφερε τελικά να αυξήσει την ταχύτητά του (!) και η γριούλα βέβαια μετατράπηκε σε χαλκομανία. Το πρόβλημα δεν είναι ότι έγινε λάθος στα πρόσημα, είναι ότι επειδή το αποτέλεσμα ήταν εμφανώς παράλογο έψαχνε επί 15 λεπτά να βρει πού είναι το λάθος. Αχ, για κάτι τέτοια μου λείπει το σχολείο. Είναι κάποιες αναμνήσεις που δεν σβήνουν παρά μόνο όταν πεθάνεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.