Pak
Επιφανές μέλος
Η Πακοτίνι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 22 ετών και Φοιτήτρια του τμήματος Κτηνιατρικής ΑΠΘ. Έχει γράψει 9,964 μηνύματα.
20-04-22
13:46
Fight!
Δεν άργησα ε;
Δεν άργησα ε;
Pak
Επιφανές μέλος
Η Πακοτίνι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 22 ετών και Φοιτήτρια του τμήματος Κτηνιατρικής ΑΠΘ. Έχει γράψει 9,964 μηνύματα.
19-04-22
11:04
Γονείς, άνθρωποι που πολλές φορές άθελα τους πληγώνουν τα παιδιά τους περισσότερο από τον καθένα...Προσπαθώ πραγματικά να ηρεμήσω για το καλό μου αλλά είναι μια άσχημη περίοδος, δηλαδή σε 1,5 μήνα παω να δώσω μαθήματα για τα οποία δεν ειμαι σίγουρη για κανένα.
Ευχαριστώ πολύ ωστόσο.
Να επισημάνω ότι έχω μια αδελφή η οποία βρεθηκε στην ιδια θεση με εμενα (έδωσε 2 φορες απτο 3ο πεδίο) και έγραψε σχεδον 19χιλιαδες μόρια.
Όπως καταλαβαίνετε εγώ δε θα γράψω τόσο και η σύγκριση απο τους γονεις μου θα ειναι τεράστια και επίπονη για μενα
Anyway, ο,τι κάνεις πρέπει να το κάνεις για σένα. Εσύ να μπεις στη σχολή που γουστάρεις θες ή να γράψεις καλύτερα από την αδερφή σου;
Ελπίζω να επιθυμείς το πρώτο και αν αυτό θέλεις γλυκιά μου τότε αν πετύχεις τον στόχο σου εσύ θα είσαι χαρούμενη. Τώρα το τι θα πουν οι γονείς σου, συγγνώμη κιολας, αλλά ποσώς πρέπει να σε ενδιαφέρει.
Δε θέλω να τους κακολογησω, γιατί δεν τους γνωρίζω, γι'αυτό θα πω ότι άνθρωποι είναι, λάθη κάνουν.
Ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις, κούφια ώρα, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μπορεί να νομίζεις ότι βιώνεις την απόλυτη καταστροφή, να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που έκανες κάποιο χαζό λάθος, αλλά θα πω και πάλι ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Πάρ'το πιο χαλαρά, φιλική συμβουλή από κάποιον που έχει βρεθεί στη θέση σου και δεν το είχε πάρει χαλαρά.
Ετσι ένιωθα και γω στην αρχή, αλλά πλέον να φανταστείς μερικά μέλη με γνωρίζουν.Δυστυχώς οελεύθερα, αφιλοι που αγαπώ περισσότερο με έχουν κανει να νιωθω έτσι (οι γονείς μου δηλαδή).
Νιωθω περίεργα που αναφέρομαι σε τόσο προσωπικά θεματα στο φόρουμ αλλα μ αρέσει η ανωνυμία, επίσης είστε ολοι υποστηρικτικοι και αποτελεί για μενα γωνίτσα στην οποια εκφράζω τα συναισθήματα μου.
Ναι, η ανωνυμία σου δίνει τη δυνατότητα να μιλήσεις ελεύθερα, αφιλτραριστα και να πεις ο,τι ο,τι σε προβληματίζει, το πως νιώθεις, τα πάντα. Καν'το καλό σου κάνει.
Pak
Επιφανές μέλος
Η Πακοτίνι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 22 ετών και Φοιτήτρια του τμήματος Κτηνιατρικής ΑΠΘ. Έχει γράψει 9,964 μηνύματα.
18-04-22
21:46
Ηρεμία. Αγχώθηκα και γω που απλα διάβασα το μήνυμα σου.Καλησπέρα. Έχω ξαναγράψει στο φόρουμ για τα προβλήματα μου και να 'μαι πάλι. Λοιπόν, δίνω φετος δεύτερη φορά απο τρίτο πεδίο (πέρσι έγραψα μόνο 9χιλιαδες διότι τα ειχα παρατησει εντελώς με τη καραντίνα, ξέρω, ανεύθυνο) και όπως λέει ο τίτλος πραγματικά φοβάμαι ότι θα τα πάω αν όχι το ίδιο χάλια με πέρσι, χειρότερα. Τα μαθήματα μου φαίνονται αρκετά δύσκολα και με εχει πιάσει μια απαισιοδοξία, η οποία με απωθεί απο το να διαβάσω και ξέρω ότι αυτό θα το μετανιώσω στο τέλος. Ωστόσο, ας συνοψίσω:
Έκθεση : Νιώθω φουλ αβεβαιότητα, καθώς είναι τοσο απρόβλεπτη. Δεν διαβαζω τοσο έκθεση γιατί και να διαβασω δεν μου μενει τίποτα και στηρίζομαι περισσότερο σε δικα μου επιχειρηματα/απόψεις/ιδέες. Διαβάζω λιγο θεωρία μέχρι εκεί. Στο Λογοτεχνικό κάνω φρισταιλ και στην έκθεση οπως ειπα αντλώ επιχειρήματα απο το κείμενο αλλα και απτο μυαλό μου. Στα διαγωνίσματα γράφω πανω κατω 14
Βιολογία: ξέρω καλα τη θεωρία και λυνω ασκησεις απο ενα βοήθημα αλλα με δυσκολεύει αρκετά, ειδικα οι αιτιολογησεις νιωθω οτι θα γράφω μπουρδες, και δε ξέρω τι να κάνω.
Φυσική: Εδώ γελάμε. Ειναι ακαταλαβιστικη για μενα και δε μπορώ να λύσω συνθέτες ασκησεις εκτος απο πολυ χαρακτηριστικες απο τα κεφάλαια.
Χημεία: η ύλη ειναι ατελείωτη και οι εξαιρέσεις που πρέπει να μάθεις ειναι τοσες πολλές πραγματικά. Επειδή η υλη ειναι τόσο ογκώδης νιωθω οτι δε μπορώ να τη βαλω σε μια τάξη μέχρι το τέλος και παω κουτουρού.
Αυτά με λιγα λογια. Δεν θέλω να γράψω παλι κάτω απτη βαση δε θα το αντέξω. Οι γονεις μου δε με στηρίζουν και νιώθω χάλια, ξέρω οτι αν αποτυχω θα με θεωρουν όλοι χαζή αλλα δεν ειμαι. Νιωθω οτι επελεξα λαθος κατεύθυνση μαλλον ή απλώς ότι δεν έχω μάθει να διαβαζω.
Νιωθω οτι δε προλαβαίνω και τις περισσοτερες ωρες της ημερας κλαίω, ακόμη και οταν διαβαζω. Έχω βρει εναλλακτικές για το αν αποτυχω φέτος στις πανελλήνιες (ιδιωτικές σχολες) οι οποίες με καθησυχαζουν κάπως αλλα δεν θελω να γραψω χαλια ενω εχω καταβάλλει μια προσπάθεια τόσους μήνες.
Γενικά λένε πως ο,τι διάβασμα έχεις ρίξει θα φανεί στο τέλος, όμως είναι απαραίτητη προϋπόθεση το να μην αγχωθεις και κάνεις χαζά λάθη.
Πραγματικά ηρεμία.
Προσπάθησε να εξωτερικευεις το άγχος σου. Βγες έξω από το σπίτι, μην κάθεσαι όλη μέρα πάνω από τα βιβλία (αν αυτό κάνεις).
Καλώς ήρθες στο club. Ο κόσμος πάντα κάτι θα έχει να πει, νόμος. Μη δίνεις σημασία, δεν είναι εύκολο το ξέρω, αλλά πραγματικά γραψτους στα παλιά σου τα παπούτσια.Επίσης όλος ο περιγυρος μου θα λεει "τα διαβάζει 2 χρονια και έγραψε τοσο χαλια, χαζη ειναι;" δεν αντέχεται αυτό από άτομα που αγαπας πραγματικά.
Καλή τύχη