Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
10-03-15
21:59
Αυτές τις απόψεις τις είχα κι εγώ όταν ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο και την Α λυκείου. Έλεγα: "Αφού έγραψα καλά στο διαγώνισμα, τι τον νοιάζει αυτόν τον κομπλεξικό το ότι γουστάρω να κοιμάμαι στο μάθημα;", ή "Αφού τα ξέρω γιατί μου ζητάει να έχω και τετράδιο;" και άλλα παρόμοια.Θεωρουμε ότι "επίδοση" = επίδοση. Σου διδάσκω 10 πράγματα πόσα από αυτά έχεις μάθει; Αυτό και τίποτα άλλο. Όχι πόσο ήσυχο παιδάκι είσαι, αν ξυπνάς την πρώτη ώρα, ή αν δείχνεις ενδιαφέρον για το μάθημα............... Η συμμετοχή στην τάξη σίγουρα θα μπορούσε να μετρήσει αλλά για μένα θα είχε νόημα να είναι μόνο προσθετικά. Αυτός που σηκώνεται στον πίνακα και μπορεί και λύνει ασκήσεις δείχνει ότι έχει μάθει 5 πράγματα. Αυτός που κοιμάται μες στο μάθημα ή χαζεύει ή ό,τι άλλο δείχνει ότι βαριέται. Το να επιβραβεύεις το πρώτο είναι λογικό. Το να αξιολογείς αρνητικά στην επίδοση όμως το δεύτερο είναι καθαρό κόμπλεξ.
Τα χρόνια πέρασαν, πιστεύω ότι μεγάλωσα, δεν αποκλείω την περίπτωση να ασχοληθώ κάποτε με την εκπαίδευση, οπότε το έχω σκεφτεί και μελετήσει το θέμα. Η άποψή μου είναι ότι ένας σωστός καθηγητής ο οποίος θέλει να αξιολογήσει δίκαια τους μαθητές του και να καταλήξει σε κάποιο "βαθμό", πρέπει να λάβει υπόψη του πολλούς παράγοντες, όπως:
1) Την ενεργή συμμετοχή του μαθητή στο καθημερινό μάθημα. (Απάντηση σε ερωτήσεις, απορίες, παρατηρήσεις και σχόλια σχετικά με το μάθημα).
2) Το κατά πόσο ο μαθητής είναι διαβασμένος στο μάθημα της ημέρας. (Έχει ασχοληθεί με την "κατ' οίκον εργασία" που του έχει ανατεθεί, έλυσε ή προσπάθησε να λύσει ασκήσεις, εξετάζεται προφορικά είτε από το θρανίο του είτε στον πίνακα).
3) Η επαρκής παρουσία του μαθητή μέσα στην τάξη. (Δεν είναι δυνατόν ένας μαθητής να απουσιάζει πολλές φορές αδικαιολόγητα από το μάθημα, π.χ. να είναι πρώτη ώρα και να μην έχει ξυπνήσει ή να μη μπαίνει στην τάξη επειδή βαριέται, με αποτέλεσμα να είναι παρών σποραδικά).
4) Ο βαθμός που γράφει ο μαθητής στα τεστ που αναφέρονται στο μάθημα της ημέρας. (Τα τεστ αυτά μπορεί να είναι από ολιγόλεπτα ως ωριαία, προειδοποιημένα ή όχι και ο αριθμός τους ανά τετράμηνο να μην είναι μικρός, ας πούμε να είναι διπλάσιος από τον αριθμό των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος ανά εβδομάδα).
5) Η επίδοση του μαθητή στο διαγώνισμα του τριμήνου ή τετραμήνου. (Τέτοιο διαγώνισμα πρέπει να υπάρχει σε κάθε τετράμηνο ή τρίμηνο, φυσικά να είναι προειδοποιημένο από καιρό, να μην αναφέρεται σε πολύ μικρή ύλη, να μην περιέχει μόνο τα SOS που δίνονται στα φροντιστήρια και να είναι διαβαθμισμένο έτσι ώστε να υπάρχουν και κάποια λίγα "δύσκολα" σημεία στα οποία να ξεχωρίσουν οι "άριστοι" μαθητές).
6) Το τετράδιο του μαθητή. (Αυτό πρέπει να ελέγχεται, π.χ. κάθε μήνα, για να διαπιστώνει ο καθηγητής κατά πόσο ο μαθητής κρατά σημειώσεις και καταγράφει σωστά τις ασκήσεις που λύνονται στην τάξη).
7) Η δουλειά του μαθητή σε πρόσθετες εργασίες. (Η "εργασία" μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική, ίσως αποτελεί κάποια συλλογή πληροφοριών, η οποία να μην είναι απλά ένα copy-paste από το διαδίκτυο, ή μια κατασκευή ή κάτι άλλο).
8.) Το εργαστήριο. (Προφανώς για όσα μαθήματα υπάρχει και γίνεται. Εκεί ο μαθητής ελέγχεται κατά πόσο συμμετέχει στη διαδικασία, παίρνει μετρήσεις, καταλαβαίνει τι γίνεται και δεν μετατρέπει την ώρα σε "κενή").
9) Η όλη παρουσία του μαθητή στην τάξη. (Δε μιλά με το διπλανό του, δε δημιουργεί προβλήματα, δε χαζεύει, δεν κοιμάται, δε ζωγραφίζει, δεν ακούει μουσική, δεν παίζει με το κινητό του κλπ).
10) Η συμπεριφορά του μαθητή. (Μέσα και έξω από την τάξη, προς τους καθηγητές και τους συμμαθητές του. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι μόνο ξερή μάθηση, είναι και κοινωνική συμπεριφορά).
--- Το ξέρω ότι οι περισσότεροι και κυρίως οι μαθητές δεν θα συμφωνήσετε. Τα παραπάνω είναι εντελώς αντίθετα με τον τρόπο ζωής της λούφας, της ελάχιστης δυνατής προσπάθειας και της απαξίωσης του σχολείου που επικρατεί γύρω μας. Μπορείτε ελεύθερα να με λιθοβολήσετε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
09-03-15
15:57
Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι ο βαθμός του τετραμήνου πρέπει να δείχνει την επίδοση του μαθητή. Όμως, βλέπω ότι δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη για το πώς μετριέται αυτή η "επίδοση". Κάποιοι σαν "επίδοση" θεωρούν αποκλειστικά και μόνο το διαγώνισμα του 1ου τετραμήνου (και μάλιστα με ...προσαυξημένο βαθμό), χωρίς ο καθηγητής να παίρνει υπόψη του τίποτα άλλο, όπως παρουσία, συμμετοχή, εργασίες κλπ. Πιο απλά ο μαθητής που διάβασε δύο μέρες μερικές σελίδες, έμαθε καλά τα SOS, του λύσανε στο φροντιστήριο κάποιες ασκήσεις και έγραψε έναν υψηλό βαθμό, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή θα πρέπει να έχει το 20 στο τσεπάκι του και να αδιαφορεί το υπόλοιπο τετράμηνο; Και το 2ο τεράμηνο, από ...παράδοση ο καθηγητής πρέπει να βάλει κάτι παραπάνω; Τέτοια εκπαίδευση θέλουμε λοιπόν; Κατά τα άλλα (πάντα) ...φταίει το σύστημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
08-03-15
19:17
Ας κάνουμε το παρακάτω πείραμα σκέψης:Θα συμφωνήσω. Ένας καλός μαθητής ξεχωρίζει και από το ενδιαφέρον που δείχνει για το μάθημα. Και σίγουρα το να κάνει κάποιος συνεχώς απουσίες μόνο ενδιαφέρον δεν δείχνει…
Δεδομένα του προβλήματος: Τάξη Α Λυκείου, μάθημα Φυσική, 2 ώρες την εβδομάδα. Έτυχε στο πρόγραμμα ενός τμήματος το μάθημα να είναι και τις 2 φορές την πρώτη ώρα.
Μαθητής Χ: Ήταν απών ελάχιστες φορές, συμμετείχε ενεργά στο μάθημα, έγραψε στα δύο τεστ 15 και 16. Στο διαγώνισμα του τετραμήνου έγραψε 17.
Μαθητής Ψ: Από τις 25 ώρες που έγινε το μάθημα στο 1ο τετράμηνο, ήταν απών τις 15, μάλλον γιατί δυσκολευόταν να ξυπνήσει το πρωί. Έτσι όπως ερχόταν στην τάξη σποραδικά, δεν είχε ενεργή συμμετοχή στο μάθημα, αν και που και που έδινε από κάποια σωστή απάντηση. Στο ένα τεστ απουσίαζε και στο άλλο έγραψε 16. Στο διαγώνισμα του τετραμήνου έγραψε 17.
Ερώτηση: Οι μαθητές Χ και Ψ πρέπει να πάρουν τον ίδιο βαθμό;
Προσωπική μου άποψη: Αν ήμουν καθηγητής, θα έβαζα 18 στον Χ και 16 στον Ψ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
01-03-15
12:10
Δε νομίζω ότι μπορείς να μιλάς για κόμπλεξ όταν αναφέρεσαι σε ένα παιδί της Α γυμνασίου. Αυτά σκέφτεται το παλικάρι και είναι προς τιμή του το ότι έχει το θάρρος και τα γράφει, ενώ άλλοι τα κρατάνε μέσα τους. Εμείς σαν πιο μεγάλοι, αντί να τον κατηγορούμε, θα πρέπει να προσπαθούμε να του εξηγήσουμε το λάθος του. Σίγουρα θα το καταλάβει γρήγορα και όταν μετά από λίγα χρόνια διαβάζει κάτω από αυτά που γράφει σήμερα << Το μήνυμα αυτό γράφτηκε πάνω από 2 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε >>, απλά θα χαμογελά.Σ'αυτό το φόρουμ το κόμπλεξ πάει κι έρχεται (με προσαυξήσεις)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
28-02-15
20:53
Παλικάρι μου, αυτά που γράφεις ισχύουν και όχι μόνο στο σχολείο. Θεωρητικά έχεις δίκιο. Όμως, μην το βλέπεις ατομικά, αλλά κοίταξέ το πιο συλλογικά. Σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες υπάρχει (και σωστά) η τάση να βοηθιούνται τα πιο αδύνατα μέλη. Στο σχολείο ενισχύεται ο κακός μαθητής για να περάσει χαριστικά την τάξη. Στην οικογένεια οι γονείς προσέχουν πιο πολύ το παιδί που έχει προβλήματα και όχι το πραγματικά "καλό". Το κράτος δίνει επιδόματα στους φτωχούς και όχι στους ικανούς ή προσλαμβάνει ανάπηρους αντί για σούπερμεν. Δεν είμαστε κοινωνία μηχανών, αλλά κοινωνία ανθρώπων και η αλληλεγγύη είναι απαραίτητη. Έτσι δίνουμε το κάτι παραπάνω σ' αυτούς που το έχουν ανάγκη, έστω και αν αυτό φαίνεται αδικία σε βάρος των άξιων. Σκέψου το...Τι Λύκειο τι Γυμνάσιο τι Δημοτικό, η ίδια αδικία... Όλοι να μην κοπούν σε τίποτα κι ας τους αξίζει. Νιώθω μεγάλη αδικία... ... Δεν είναι άδικο αυτό; Όλοι οι καθηγητές πρασπαθούν να μην κόψουν τα παιδιά, επειδή τα λυπούνται. Αν δε θέλουν αυτό ας αποδοθεί ισότητα και δικαιοσύνη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.