Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
22-05-11
16:35
Ίσως επειδή έχει το «πού» μέσα που σημαίνει κάπου... Πάντως αυτό σημαίνει. Κοίτα και όποιο λεξικό θέλεις... (Εγώ έχω του Σταματάκου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
20-05-11
03:52
σημαίνει «αναμφίβολα», «βέβαια», «αν δεν απατώμαι» κλπ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
29-07-10
13:21
Εμένα πάντως καλό άγνωστο μου είχε μάθει περισσότερο ο καθηγητής στο σχολείο παρά ο καθηγητής μου στο φροντιστήριο (αν και βοηθήθηκα και από τους δύο)
Όταν λύνουμε λοιπόν το άγνωστο, πρέπει να έχουμε υπόψιν τα εξής:
-Έχουμε δίπλα μας ένα καλό λεξικό (εγώ είχα του Σταματάκου) και ένα καλό συντακτικό (είχα το συντακτικό των Σαλμανλή-Μπιτσιάνη). Αυτό φυσικά όταν κάνουμε το άγνωστο σπίτι.
-Παίρνουμε το άγνωστο κείμενο και το διαβάζουμε προσεκτικά δίνοντας έμφαση στα σημεία στίξης και στο χωρισμό των νοημάτων όσο μπορούμε με την πρώτη ματιά
-Προσπαθούμε να καταλάβουμε τί λέει το κείμενο έστω και σε αδρές γραμμές. Σε τί αναφέρεται; Ποιά είναι η θεματολογία του; Τί γραμματειακό είδος είναι (ιστορικό, ρητορικό, φιλοσοφικό κείμενο κλπ)
-Μετά προσπαθούμε να βρεις τα ρήματα. Πρώτα αυτά τα οποία εμφανίζονται στο κείμενο και μετά αυτά τα οποία εννοούνται. Όσα ρήματα, τόσες και προτάσεις.
-Μετά αρχίζουμε σιγά-σιγά να μελετάμε κάθε πρόταση ξεχωριστά και να κάνουμε συντακτική ανάλυση. Προσοχή! Δίνουμε πάντοτε έμφαση στο νόημα του κειμένου. Δε βάζουμε μηχανικά πάνω από κάθε λέξη «υποκ.» «αντικ.» κλπ. Προσέχουμε αν με τη σύνταξη που έχουμε κάνει, το κείμενο βγάζει νόημα.
-Όταν συναντούμε άγνωστες λέξεις, δίνουμε μεγάλη σημασία στα συμφραζόμενα (όταν το άγνωστο κείμενο το εξεταζόμαστε στα σχολείο) ώστε να μαντέψουμε πώς αυτή χρησιμοποιείται. Εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το είδος του κειμένου. Όταν είμαστε σπίτι, συμβουλευόμαστε το λεξικό. Πολύ χρήσιμο είναι να έχουμε ένα τετραδιάκι στο οποίο να σημειώνουμε κάθε φορά μια άγνωστη λέξη και με ποιά σημασία αυτή χρησιμοποιείται κάθε φορά.
-Προσέχουμε πολύ τις μετοχές και τα απαρέμφατα οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις (ιδίως στο Θουκυδίδη ή στον Πλάτωνα) μπορεί να μας ξεγελάσουν και να κάνουμε λάθος μετάφραση. Μία ένδειξη για το αν χαρακτηρίσαμε σωστά τη μετάφραση είναι να υπάρχει πλήρης λογική αλληλουχία στη μετάφραση. Είναι φορές που η μετάφραση είναι τερατώδης εξαιτίας λάθος συνταγμένων μετοχών. Αν είναι πολύ δύσκολη η φράση με τη μετοχή, επιστρέφουμε όταν έχουμε τελειώσει με τις άλλες πιο ομαλές προτάσεις ώστε να έχουμε αρκετό χρόνο να βρούμε τη σωστή σύνταξή της.
-Αρχίζουμε να γράφουμε τη μετάφραση η οποία θα πρέπει να αντιστοιχεί ως προς τα πρόσωπα και τους χρόνους στο αρχαίο κείμενο (αν και κάποιες φορές μπορούμε να επέμβουμε π.χ. κάνοντας τον αφηγηματικό ενεστώτα αόριστο αλλά και αυτό δεν είναι υποχρεωτικό). Προσέχουμε να έχει λογική αλληλουχία και να είναι γραμμένη σε σωστή Νέα Ελληνική αποφεύγοντας κάποιες φορές να μεταφράσουμε τελείως κατά γράμμα. Εδώ βέβαια κάποιοι καθηγητές είναι λίγο περίεργοι και θέλουν κατά γράμμα τη μετάφραση έστω και αν δεν είναι πολύ ομαλό το κείμενο στη Νέα Ελληνική. Πράττουμε αναλόγως με τον καθηγητή. Μια καθηγήτριά μου πάντως στο πανεπιστήμιο μας ζητούσε να γράφουμε στο μεταφρασμένο κείμενο τη λέξη ή την πρόταση που μεταφράσαμε πιο ελεύθερα ώστε να φαίνεται.
-Ελέγχουμε τη μετάφραση ορθογραφικά, γραμματικά και συντακτικά. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν μεταφράσεις οι οποίες βρίθουν ανορθογραφιών και ασυνταξιών. Εγώ πάντως από αυτό θα έκοβα βαθμούς...
Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να σας βοήθησα έστω και λίγο
Όταν λύνουμε λοιπόν το άγνωστο, πρέπει να έχουμε υπόψιν τα εξής:
-Έχουμε δίπλα μας ένα καλό λεξικό (εγώ είχα του Σταματάκου) και ένα καλό συντακτικό (είχα το συντακτικό των Σαλμανλή-Μπιτσιάνη). Αυτό φυσικά όταν κάνουμε το άγνωστο σπίτι.
-Παίρνουμε το άγνωστο κείμενο και το διαβάζουμε προσεκτικά δίνοντας έμφαση στα σημεία στίξης και στο χωρισμό των νοημάτων όσο μπορούμε με την πρώτη ματιά
-Προσπαθούμε να καταλάβουμε τί λέει το κείμενο έστω και σε αδρές γραμμές. Σε τί αναφέρεται; Ποιά είναι η θεματολογία του; Τί γραμματειακό είδος είναι (ιστορικό, ρητορικό, φιλοσοφικό κείμενο κλπ)
-Μετά προσπαθούμε να βρεις τα ρήματα. Πρώτα αυτά τα οποία εμφανίζονται στο κείμενο και μετά αυτά τα οποία εννοούνται. Όσα ρήματα, τόσες και προτάσεις.
-Μετά αρχίζουμε σιγά-σιγά να μελετάμε κάθε πρόταση ξεχωριστά και να κάνουμε συντακτική ανάλυση. Προσοχή! Δίνουμε πάντοτε έμφαση στο νόημα του κειμένου. Δε βάζουμε μηχανικά πάνω από κάθε λέξη «υποκ.» «αντικ.» κλπ. Προσέχουμε αν με τη σύνταξη που έχουμε κάνει, το κείμενο βγάζει νόημα.
-Όταν συναντούμε άγνωστες λέξεις, δίνουμε μεγάλη σημασία στα συμφραζόμενα (όταν το άγνωστο κείμενο το εξεταζόμαστε στα σχολείο) ώστε να μαντέψουμε πώς αυτή χρησιμοποιείται. Εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το είδος του κειμένου. Όταν είμαστε σπίτι, συμβουλευόμαστε το λεξικό. Πολύ χρήσιμο είναι να έχουμε ένα τετραδιάκι στο οποίο να σημειώνουμε κάθε φορά μια άγνωστη λέξη και με ποιά σημασία αυτή χρησιμοποιείται κάθε φορά.
-Προσέχουμε πολύ τις μετοχές και τα απαρέμφατα οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις (ιδίως στο Θουκυδίδη ή στον Πλάτωνα) μπορεί να μας ξεγελάσουν και να κάνουμε λάθος μετάφραση. Μία ένδειξη για το αν χαρακτηρίσαμε σωστά τη μετάφραση είναι να υπάρχει πλήρης λογική αλληλουχία στη μετάφραση. Είναι φορές που η μετάφραση είναι τερατώδης εξαιτίας λάθος συνταγμένων μετοχών. Αν είναι πολύ δύσκολη η φράση με τη μετοχή, επιστρέφουμε όταν έχουμε τελειώσει με τις άλλες πιο ομαλές προτάσεις ώστε να έχουμε αρκετό χρόνο να βρούμε τη σωστή σύνταξή της.
-Αρχίζουμε να γράφουμε τη μετάφραση η οποία θα πρέπει να αντιστοιχεί ως προς τα πρόσωπα και τους χρόνους στο αρχαίο κείμενο (αν και κάποιες φορές μπορούμε να επέμβουμε π.χ. κάνοντας τον αφηγηματικό ενεστώτα αόριστο αλλά και αυτό δεν είναι υποχρεωτικό). Προσέχουμε να έχει λογική αλληλουχία και να είναι γραμμένη σε σωστή Νέα Ελληνική αποφεύγοντας κάποιες φορές να μεταφράσουμε τελείως κατά γράμμα. Εδώ βέβαια κάποιοι καθηγητές είναι λίγο περίεργοι και θέλουν κατά γράμμα τη μετάφραση έστω και αν δεν είναι πολύ ομαλό το κείμενο στη Νέα Ελληνική. Πράττουμε αναλόγως με τον καθηγητή. Μια καθηγήτριά μου πάντως στο πανεπιστήμιο μας ζητούσε να γράφουμε στο μεταφρασμένο κείμενο τη λέξη ή την πρόταση που μεταφράσαμε πιο ελεύθερα ώστε να φαίνεται.
-Ελέγχουμε τη μετάφραση ορθογραφικά, γραμματικά και συντακτικά. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν μεταφράσεις οι οποίες βρίθουν ανορθογραφιών και ασυνταξιών. Εγώ πάντως από αυτό θα έκοβα βαθμούς...
Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να σας βοήθησα έστω και λίγο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.