Έφη35891
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έφη35891 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 356 μηνύματα.
22-03-12
16:32
Βασικά και η επιφανειακότητα, όπως ορίζεται συμβατικά, δεν ξέρω γιατί δαιμονοποιείται τόσο. Λες και είναι ανάγκη με ΟΛΟ τον κόσμο που γνωρίζεις να 'στε 3-levels deep.
Βασικά όλο το κυνήγι για αληθινούς φίλους κι η φιλοσοφία από πίσω όταν τύχει και συζητάς αυτό το θέμα αρχίζουν να φαίνονται, σε μένα πάντα, πολύ ηλίθια. Δεν το κυνηγάς αυτό, δεν πας στους άλλους με ανυπομονησία να βρεις αληθινούς φίλους, πιο χαλαρά θέλει όσο εκνευριστικά καταθλιπτικός/αγχώδης/απελπισμένος/blah και να 'σαι. Και τέλος πάντων κι αυτή η υπερανάλυση είναι για μένα καθαρή μαλακία όταν γίνεται συνέχεια κι όταν απλά δε μπορείς να περάσεις καλά επειδή έχεις θέματα που απλά δε λύνεις.
Ποιος νοιάζεται στην τελική, λες και τελείωσαν οι άνθρωποι γύρω. Αράξτε και περάστε καλά μ' ό,τι παίζει κάθε μέρα χωρίς πολλή σκέψη, φιλοσοφίες, μπούρδες. Όχι τίποτα άλλα καταντάει εκνευριστική κι όλη αυτή η ανασφάλεια, no wonder you fail finding what you're looking for in the end. Στην τελική γιατί να ψάχνεις κάτι, μμ? Το αφήνεις και πάει όπου είναι να πάει.
Εάν φαίνεται τόσο εκνευριστική αυτή η ανασφάλεια απορώ γιατί απαντάς στο συγκεκριμένο topic Πέρα από την πλάκα, ωραία τα λες: Η πολλή φιλοσοφία σε κουράζει ορισμένες φορές, that's true.
Ωστόσο, εγώ δεν μιλάω για τους ανθρώπους που γνωρίζεις κάθε μέρα. Με τους περισσότερους από αυτούς θα χαθείς όταν χωρίσουν οι δρόμοι σας, ευτυχώς ή δυστυχώς. Αναφέρομαι στη ζωή σου και το πώς θέλεις να την ζεις χωρίς να αναλώνεσαι σε άσκοπες και αν-ούσιες συναναστροφές, που λέει και ο Καβάφης.
Επιφάνεια θεωρώ το να βρίσκεσαι σε παρέες από δω κι από κει, χωρίς καμία ουσία, χύμα, μόνο και μόνο για να πεις ότι "δεν είμαι μόνος μου" και να αλλοτριώνεσαι μόνο και μόνο για να γίνεις αποδεκτός. Αυτό είναι για μένα μεγαλύτερη ανασφάλεια και πηγάζει κυρίως από το ότι δεν μας αρέσει το πώς είμαστε και δεν μπορούμε να απολαύσουμε τις στιγμές που περνάμε με τον εαυτό μας (Γενικά μιλάω, δεν απευθύνομαι σε σένα και σε καμία περίπτωση δεν περιμένω/επιδιώκω να σε πείσω για κάτι. Ο καθένας έχει την άποψή του, calm down )
Φυσικά και δεν πας σε κάποιον έχοντας στο μυαλό σου "Θέλω να γίνουμε αληθινοί φίλοι". Είναι βλακώδες μόνο και να το σκέφτεσαι ή τουλάχιστον θυμίζει νοοτροπία παιδιού Δημοτικού. Στον απόλυτο βαθμό του δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα και δεν επιχειρώ να το πετύχω θέτοντας το ως αυτοσκοπό στις διαπροσωπικές μου σχέσεις.
Πάντως το "περνάω καλά" για τον καθένα έχει πολλές παραμέτρους και διαφέρει το πώς το ορίζει. Όλοι θέλουμε να περνάμε καλά και δεν υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να είναι πάντα μόνοι τους. Απλώς μην αγνοοούμε και το ενδεχόμενο να περνάμε καλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Απλώς εξήγησέ μου λίγο τι εννοείς "περνάω καλά"...Βγαίνω για μπύρες ας πούμε;
.Και οι πιο επιφανειακες σχεσεις χρειαζονται και ειναι καλες,γιατι ο καθενας κοιτα να περασει καλα και γινεται καλυτερη φαση.
Τι εννοείς "φάση"; Με την έννοια "χαβαλές"; Οκ. Χρειάζεται και αυτό, εννοείται. Απλώς είναι στιγμές που θέλεις να ανοιχτείς/επικοινωνήσεις ειλικρινώς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Έφη35891
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έφη35891 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 356 μηνύματα.
21-03-12
15:18
Εγώ να ρωτήσω κάτι άλλο;
Υπάρχει αληθινή ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις; (Και δεν εννοώ οικογένεια, σύζυγο, αδέρφια κτλ.)
Υπάρχει αληθινή ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις; (Και δεν εννοώ οικογένεια, σύζυγο, αδέρφια κτλ.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Έφη35891
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έφη35891 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 356 μηνύματα.
16-01-12
21:41
Παλιά φοβόμουν να διαγράψω άτομο, μη μείνω μόνος. Από τότε που έκανα διαλογή καλοί-σκάρτοι όλα πάνε ρολόι!
Ισχύει. Το ίδιο κι εγώ.
Τώρα στο αν υπάρχει αληθινή φιλία...Είμαι μικρή ακόμα, έχω γνωρίσει σχετικά λίγους ανθρώπους αναλογικά και σίγουρα δεν θα απαντήσω αντικειμενικά. Από την περιορισμένη εμπειρία μου, όμως, έχω καταλήξει στο εξής (sad but true): μόνος έρχεσαι, μόνος φεύγεις. όλοι όσους γνωρίζεις στο ενδιάμεσο είναι σταθμοί...σε άλλους ανοίγεσαι, σε άλλους κλείνεσαι, με άλλους δένεσαι και το ονομάζεις "αληθινή φιλία", με άλλους συνδέεσαι απλά για ένα διάστημα και έπειτα επειδή οι δρόμοι σας χωρίζουν, ξεχνιέστε. Απλώς για να έρθεις πιο κοντά με τους άλλους πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, προσέξτε δεν λέω εγωιστικά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.