Παναγιώτης_Σ
Νεοφερμένος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θράκης και μας γράφει απο Ξάνθη (Ξάνθη). Έχει γράψει 88 μηνύματα.
12-07-10
14:09
Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι δεν θα μπορούμε καν από τη στιγμή που θα έχουμε πεθάνει να "σκεφτούμε" μόνο το τομάρι μας.
Αυτό ήταν όλο.
Επίσης,παρά το γεγονός ότι εσύ θεωρείς τον τρόπο σκέψης μου εγωιστικό,πραγμά αρκετά λογικό,εγώ θαυμάζω τον δικό σου τρόπο σκέψης,από την άποψη ότι ακόμα και σε μια τέτοια στιγμή όπως ο θάνατος,θα σκεφτείς πρώτα το πως θα νιώσουν οι άλλοι,παρά το πως θα νιώσεις εσύ.
Τέλος πάντων,απλά εγώ σε ένα τέτοιο ζήτημα δεν μπορώ να σκεφτώ έτσι,δεν ξέρω.
Ίσως στο θέμα του θανάτου να μου περάσει πρώτα από το μυαλό,το πόσα πράγματα θα χάσω εγώ άμα πεθάνω σε μικρή ηλικία παρά το πως θα νιώσουν οι άλλοι.Το ότι μπορεί να μην ζήσω πολλά από τα πράγματα που θα ήθελα,να μην καταφέρω να εκπληρώσω τους στόχους μου και να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου.
Αυτά τα πράγματα κυρίως. =/
Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό για κανέναν. Είμαι σίγουρος οτι θα σκεφτεί κάποιος τους διπλανούς του, δε μπορεί να μη το κάνει, γι' αυτό και θεώρησα οτι η σκέψη είναι εγωιστική. Τέλος πάντων, αρκετά φρικουλιάρικα ήταν αυτά, εγώ νομίζω το να νοιάζεσαι τους άλλους είναι θέμα χρόνων, εμπειριών, ζωής, το πόσο θα αγωνιστείς στη ζωή για τους άλλους, για την αγάπη, τον έρωτα, πολλά πράγματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παναγιώτης_Σ
Νεοφερμένος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, Πτυχιούχος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θράκης και μας γράφει απο Ξάνθη (Ξάνθη). Έχει γράψει 88 μηνύματα.
12-07-10
13:21
Επομένως δεν θα με νοιάζει και το πως θα αισθανθούν οι δικοί μου μετά τον θάνατο μου,αφού δεν θα υπάρχω.
Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που λέει ο Pangeos,ότι τα αγαπημένα του πρόσωπα θα κλονιστούν.
Αφού εσύ ή εγώ θα είμαστε νεκροί,πως θα καταλάβουμε το αν θα κλονιστούν ή όχι?
Και ακόμη κι αν πούμε πως ναι,το ξέρουμε από τώρα ότι θα κλονιστούν κάποια συγκεκριμένα άτομα,αλλά όταν θα είμαστε ήδη νεκροί,πιστεύεις πως θα μας απασχολεί κάτι τέτοιο?
Αυτό είναι θέμα των ζωντανών I guess.
Άρα εντάξει. Όταν πεθάνουμε, δε θα μας νοιάζει τίποτα πέρα από το τομάρι μας. Το θέμα είναι οτι ναι, θα κλονιστούν ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο αδερφός μου αν π.χ. αύριο με χτυπήσει ένα λεωφορείο και σκοτωθώ. Αυτό το γνωρίζω και τους σκέφτομαι, γιατί δε θα ήθελα να πεθάνω, αλλά πολύ περισσότερο δε θα ήθελα να ζήσουν δυστυχισμένοι και στιγματισμένοι οι γονείς μου και ο αδερφός μου από αυτή την ανάμνηση. Να με συγχωρείς αλλά με ενοχλεί η εγωιστική σκέψη σου. Αφού δε θα νιώθεις τίποτα εσύ ή δε θα σε απασχολεί, χέστηκες. Ε δεν είναι έτσι. Δεν είναι ο εαυτός μας το κέντρο του κόσμου. Τι είμαστε πια; Και φυσικά δεν εννοώ οτι ο οποιοσδήποτε έχει ευθύνη για τη ζωή του για να μην ανησυχούν οι διπλανοί του, όχι! Απλά σε περίπτωση που κάποιος θα αποφάσιζε για το τέλος του, όπως κάνουμε εδώ μέσα δηλαδή , θα σκεφτόμουν τους δικούς μου. Τόσο απλά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.