VAGGKALL1
Δραστήριο μέλος
Ο VAGGKALL1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών και Μαθητής Β' λυκείου. Έχει γράψει 404 μηνύματα.
25-11-10
13:48
δηλαδη ο φοβος του αγνώστου και ο φόβος του σκοταδιού εμπεριέχουν την γνώση???Φοβόμαστε όταν έχουμε γνώση ότι κάτι είναι άσχημο.Προϋπόθεση του φόβου είναι η γνώση.Έχουμε γνώση για τον θάνατο?Μετά το κατώφλι του οι γνώσεις του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ανύπαρκτες.Ο θάνατος είναι άγνωστος προς τους ζωντανούς.Μόνο οι νεκροί ξέρουν τον θάνατο,αλλά ως νεκροί,δεν μπορούν να μιλήσουν.Απ'τη στιγμή που δε γνωρίζουμε πως είναι ο θάνατος,γιατί να τον φοβόμαστε?
Προσωπικά,τη ζωή τη φοβάμαι πολύ περισσότερο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VAGGKALL1
Δραστήριο μέλος
Ο VAGGKALL1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών και Μαθητής Β' λυκείου. Έχει γράψει 404 μηνύματα.
02-10-09
01:32
πρώτων, θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμι για τα ορθογραφικά...
δεύτερον, μου σπαει τα νεύρα η σιγουρια όσων πιστεύουν σε ένα θεό ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή, όμως με εξοργίζει αφάνταστα περισσότερο η άποψη των <<άθεων>> ή <<ορθολογιστων>> ότι δεν υπάρχει θεός και μετά θανάτεια ζωή
Τώρα στο θάμα μας...Τον φοβάμε ...Τον τρέμω....Για τον εαυτό μου κυριως...Δεν φοβάμε το άγνωστο του τι θα υπάρχει μετά τον θάνατο όσο το αν θα υπάρχει ή όχι κάτι μετά από αυτόν...Τον φόβο για το τι υπάρχει μετά από αυτόν νομίζω ότι λίγο πολύ μας το έχει δημιουρήσει ή ανατροφή που έχουμε λάβει αλλά και στο ότι επικρατεί στη χώρα μας η χριστιανική θρησκεία που λέει ότι κάποιοι μετά το θάνατο θα βασανίζοντι αιώνια και άλλοι θα ζούνε ζωή χαρισάμενη ή κάπως έτσι...
Ας αναφέρουμε ενδειχτικά κάποιες θεωρίες σχετικές:
1) την αέφερα και πιο πριν είναι η αντίλειψη της ύπαρξης κόλασης-παραδείσου (προσωπικα δε μου αρέσει καθόλου....από τα δύο προτιμώ την κόλαση)
2)η θεωρίες περί μετεμψύχωσης και μετενσάρκωσης (οι αγαπημένες μου)
3)η θεωρίες της αόριστης επανάληψης.Ότι δηλαδή το σύμπαν και ότι υπάρχει και έξω από αυτό περνάει από διαρκείς περιόδους εκμηδενίσεων και μεγιστοποιήσεων και ότι η ζωή επαναλαμβάνετε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο άπειρες φορές...(ήταν θεωρία στοηκών φιλοσόφων,τι θεωρώπολύ απάνθρωπη
4)και πολλές πολλές άλλες....
προσωπικκα εμένα δεν με αφήνει ηκανοποιημένο καμία από τι θεωρίες
Εκτός βέβαια από όλα τα παραπάνω υπάρχει και η πιο πεζη άποψη ότι μετά το θάνατο δεν υπάρχει τίποτα, πράγμα το οποίο δε μου αρέσει ναι μεν αλλά δεν μπορω να πω <<είμαι βεβαιος ότι υπάρχη μετέ θάνατο ζωή>>.
Δεν μπορώ να αντέξω την ανυπαρξία,το να μην νιώθω, να μην αισθάνομαι , να μη σκέφτομαι ή να μην έχω αναμνήσεις.Όμως φοβάμε ότι υσχίει.¨οτι και να υσχύει όμως υπαρχει κάτι το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει δε θα μάθω ποτέ το λόγο ύπαρξής μου, υπάρχω για να υπάρχω ή η ύπαρξη-ζωή μου έχει έναν βαθύτερο σκοπό??
Τέσπα προσπαθώ όλα αυτα να τα αφήνω στο πίσω μέρος του μυαλού μου όσο μπορώ...
Ένα είναι σίγουρο οθάνατος δίνει νόημα στη ζωή μας και μία εναλακτική επιλογή αν πονάμε ή βασανιζόμαστε...
δεύτερον, μου σπαει τα νεύρα η σιγουρια όσων πιστεύουν σε ένα θεό ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή, όμως με εξοργίζει αφάνταστα περισσότερο η άποψη των <<άθεων>> ή <<ορθολογιστων>> ότι δεν υπάρχει θεός και μετά θανάτεια ζωή
Τώρα στο θάμα μας...Τον φοβάμε ...Τον τρέμω....Για τον εαυτό μου κυριως...Δεν φοβάμε το άγνωστο του τι θα υπάρχει μετά τον θάνατο όσο το αν θα υπάρχει ή όχι κάτι μετά από αυτόν...Τον φόβο για το τι υπάρχει μετά από αυτόν νομίζω ότι λίγο πολύ μας το έχει δημιουρήσει ή ανατροφή που έχουμε λάβει αλλά και στο ότι επικρατεί στη χώρα μας η χριστιανική θρησκεία που λέει ότι κάποιοι μετά το θάνατο θα βασανίζοντι αιώνια και άλλοι θα ζούνε ζωή χαρισάμενη ή κάπως έτσι...
Ας αναφέρουμε ενδειχτικά κάποιες θεωρίες σχετικές:
1) την αέφερα και πιο πριν είναι η αντίλειψη της ύπαρξης κόλασης-παραδείσου (προσωπικα δε μου αρέσει καθόλου....από τα δύο προτιμώ την κόλαση)
2)η θεωρίες περί μετεμψύχωσης και μετενσάρκωσης (οι αγαπημένες μου)
3)η θεωρίες της αόριστης επανάληψης.Ότι δηλαδή το σύμπαν και ότι υπάρχει και έξω από αυτό περνάει από διαρκείς περιόδους εκμηδενίσεων και μεγιστοποιήσεων και ότι η ζωή επαναλαμβάνετε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο άπειρες φορές...(ήταν θεωρία στοηκών φιλοσόφων,τι θεωρώπολύ απάνθρωπη
4)και πολλές πολλές άλλες....
προσωπικκα εμένα δεν με αφήνει ηκανοποιημένο καμία από τι θεωρίες
Εκτός βέβαια από όλα τα παραπάνω υπάρχει και η πιο πεζη άποψη ότι μετά το θάνατο δεν υπάρχει τίποτα, πράγμα το οποίο δε μου αρέσει ναι μεν αλλά δεν μπορω να πω <<είμαι βεβαιος ότι υπάρχη μετέ θάνατο ζωή>>.
Δεν μπορώ να αντέξω την ανυπαρξία,το να μην νιώθω, να μην αισθάνομαι , να μη σκέφτομαι ή να μην έχω αναμνήσεις.Όμως φοβάμε ότι υσχίει.¨οτι και να υσχύει όμως υπαρχει κάτι το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει δε θα μάθω ποτέ το λόγο ύπαρξής μου, υπάρχω για να υπάρχω ή η ύπαρξη-ζωή μου έχει έναν βαθύτερο σκοπό??
Τέσπα προσπαθώ όλα αυτα να τα αφήνω στο πίσω μέρος του μυαλού μου όσο μπορώ...
Ένα είναι σίγουρο οθάνατος δίνει νόημα στη ζωή μας και μία εναλακτική επιλογή αν πονάμε ή βασανιζόμαστε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.