Έχει περάσει κανείς στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ή ΚΘΒΕ χωρίς μέσον;

[Monsieur]

Είμαι η μοναδική πιο “μικρή” που πέρασε. Διαπίστωσα ότι πήραν φουλ 27χρονες που ήταν η τελευταία τους ευκαιρία.

και μόνο για αυτό με έχουν ζώσει τα φίδια. Που να πάω να ανταγωνιστώ ανθρώπους που έχουν φουλ εμπειρία και ήδη πτυχίο από άλλες δραματικές…

Εντομεταξύ, 6η φορά είναι δίνεις για ΕΘΝΙΚΟ;

 

[Gvisbinis]

Εσυ έκανες προετοιμασία ή πήγες μόνη σου με δική σου προετοιμασία;;

Σε update: Έδωσα στις κρατικές και απέτυχα και στις δύο.

#shitmenot

 

[Monsieur]

Εσυ έκανες προετοιμασία ή πήγες μόνη σου με δική σου προετοιμασία;;

Έκανα προετοιμασία όλο το καλοκαίρι. Δεν άξιζε. Απλά μου έφαγαν τα χρήματα.

Να φανταστείς, αυτοί με προετοίμασαν και δεν με θεώρησαν καν αρκετή για την σχολή τους και με έκοψαν.

Πλήρης κοροϊδία δηλαδή.

Νομίζω θα πάω για ατομικά μαθήματα με δάσκαλο από εδώ και πέρα. Απλά δεν έχω βρει κάποιον καλό.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 8 Οκτωβρίου 2025

Δεν ξέρω γενικά τώρα καταλαβαίνω αυτό που λένε πόσο σκληρός είναι αυτός ο χώρος.


Αλλά ρε συ άλλο να έχεις τελειώσει πχ ΕΘΝΙΚΟ και να σε απορρίπτουν μετά σε δουλειές.


Και άλλο να σε απορρίπτουν από τις δραματικές. Να μην σε θεωρούν δηλαδή καν ικανό.

Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Κοβεσαι και δεν ξέρεις τι γιατί, ούτε μπορείς να βελτιωθείς. Αυτός που δεν πέρασε γιατί πχ είχε βαθμολογία 38 ενώ ο τελευταίος από τους 20 που επιλέχθηκαν, είχε βαθμολογία 39, τσουβαλιάζεται μαζί με αυτόν που πήρε πχ 5.


Εγώ ήμουν ανασφαλής αλλά τώρα νιώθω τρομερά ανασφαλέστατος. Αναρωτιεσαι αν έχεις δυνατότητες ή όχι. Αν εξευτελιζεσαι και αν θα έπρεπε να τα παρατήσεις και να κάνεις κάτι άλλο στην ζωή σου.


Και νιώθω βλαξ γιατί πληρώνεις σχολές και άτομα να σε προετοιμάσουν και στην τελική κοβεσαι από παντού και αναρωτιεσαι αν σε εκμεταλλεύονται.


Εγώ ως τώρα φέτος μόνο απορρίψεις έχω και μου έχει κοστίσει πολύ.

Εύχεσαι να είχες ξεκινήσει νωρίτερα όπου θα έχεις περιθώριο να δουλέψεις τεχνικά πιο πολλά χρόνια και οι κριτές δεν θα ήταν τόσο αυστηροί μαζί σου.

Τώρα στα 25 πχ εγώ αναμετρώμαι με άτομα που μπορεί να παίζουν στο θέατρο 10 χρόνια ή να έχουν βγάλει ήδη μια δραματική σχολή ΚΟΚ


Δεν ξέρω ειλικρινά που θα με βγάλει. Θα κάνω update.

 

[Gvisbinis]

Μην πτοείσαι ,ίσως φέτος δεν ήταν η χρονιά σου.Μια αποτυχία δεν σημαίνει τίποτα. Πολλοι μέσα σε αυτόν τον κλάδο βγάζουν κόμπλεξ, άλλοι έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους και προσπαθούν να το βρουν. Μιλήσα μέσω μηνυμάτων με έναν απόφοιτο του εθνικού και μου είπε ότι του είχε κάνει 2-3 μαθήματα με την Αγγελική τη Τόμπρου, έχω και μια φίλη που έκανε με την Ανατολή Αθανασιάδου.Και οι δύο είναι πολύ καλές τώρα δεν ξέρω αν αναλαμβάνουν ακόμα ,ξέρω πάντως ότι κάνουν στα εργαστήρια του εθνικού.

 

[Εριφύλη]

Το παν είναι να δουλέψεις μόνος σου. Καμία ηθοποιός δεν θα σου μεταλαμπαδεύει τον τρόπο της.

πρόβες πάνω από 20 φορές τη μέρα τα κομμάτια που δίνεις (και όχι μόνο) διόρθωση και βελτίωση. Προσωπικά, την δασκάλα μου την χρειαζόμουν κυρίως για να μου λέει αν όντως βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα

 

[Gvisbinis]

Το παν είναι να δουλέψεις μόνος σου. Καμία ηθοποιός δεν θα σου μεταλαμπαδεύει τον τρόπο της.

πρόβες πάνω από 20 φορές τη μέρα τα κομμάτια που δίνεις (και όχι μόνο) διόρθωση και βελτίωση. Προσωπικά, την δασκάλα μου την χρειαζόμουν κυρίως για να μου λέει αν όντως βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα

Εριφύλη γνωρίζεις εάν τα εργαστήρια του ωδείου κάνουν καλή δουλειά;; Δηλαδή όχι προετοιμασία κομμάτι κομμάτι, αλλά εάν δίνουν καλές βάσεις και γενικά γνώσεις πάνω στο αντικείμενο.

 

[Monsieur]

Έδωσα σήμερα στην προτελευταία δραματική σχολή που δήλωσα, μένει ακόμη μια.


Άσχετα από το αποτέλεσμα, με κόψουν δεν με κόψουν. Ξεκλείδωσα κάτι σπουδαίο για εμένα:

Ξέρεις, ως τώρα όταν έπαιζα ένιωθα ξύλινη και μηχανική. Πως απλά έλεγα λόγια. Το μυαλό μου ήταν στο αν παίζω καλά, που πρέπει να βάλω το χέρι μου όταν πω την τάδε ατάκα, αν με κρίνουν, πως με κρίνουν, πως φαίνομαι απέξω από την οπτική ενός 3ου κοκ.


Μου έβαλαν έναν αυτοσχέδιασμο με τα λόγια μου, και καθώς τα έλεγα. Νομίζω πρώτη φορά τα άκουσα και βρισκόμουν στην στιγμή.
Και συγκινήθηκα. Σχεδόν κύλησαν δακρια που τα κράτησα να μην πέσουν.


Αισθάνθηκα ότι για πρώτη φορά έσπασα τον τοίχο και ήμουν αληθινή. Το ένιωσα. Και είμαι περήφανη γι'αυτό, δεν πίστευα ότι εγώ μπορώ να κάνω τέτοιο πράγμα.



Τώρα στην τελευταία σχολή που δίνω, στόχος μου είναι απλά να το ευχαριστηθώ. Να παίξω σαν παιδί,για έμενα, επειδή μου κάνει κέφι.


Ελπίζω να τα καταφέρω. Θα είναι μια μικρή νίκη και ας με κόψουν από όλες τις σχολές.

 

[Εριφύλη]

Εριφύλη γνωρίζεις εάν τα εργαστήρια του ωδείου κάνουν καλή δουλειά;; Δηλαδή όχι προετοιμασία κομμάτι κομμάτι, αλλά εάν δίνουν καλές βάσεις και γενικά γνώσεις πάνω στο αντικείμενο.

Έχω δύο φίλους μου που πέρασαν στο εθνικό από τα θερινά του ωδείου.

όμως θα σου πρότεινα μια δασκάλα που θα είναι 100% σε εσένα. Προσωπικά τα ομαδικά δεν με βοηθάνε καθόλου (για αυτό και στη β φάση του εθνικού υπέφερα)

 

[Monsieur]

Έχω δύο φίλους μου που πέρασαν στο εθνικό από τα θερινά του ωδείου.

όμως θα σου πρότεινα μια δασκάλα που θα είναι 100% σε εσένα. Προσωπικά τα ομαδικά δεν με βοηθάνε καθόλου (για αυτό και στη β φάση του εθνικού υπέφερα)

Εριφύλη, πόσο καιρό είναι μια καλή προετοιμασία; Και πάνω στα κείμενα ή γενικά;

 

[Monsieur]

Update τελικό:
Πέρασα σε 2 ιδιωτικές δραματικές σχολές.
Η μια έχει χρόνια τώρα όνομα και όλοι οι καθηγητές της είναι απόφοιτοι του Εθνικού και διατηρεί κάπως το prestige της.


Χαίρομαι; Ανήκω και εγώ σε αυτούς που υποτιμούν τις ιδιωτικές σχολές. Που θεωρούν ότι ταλέντο και δυνατότητες έχεις μόνο αν περάσεις ΕθΝΙΚΟ ή ΚΘΒΕ.
Οπότε, όχι ακριβώς.

Σκέφτομαι να πάω έναν χρόνο, να εξασκηθώ, να μάθω κάποια πράγματα και να ξαναδώσω δυναμικά του χρόνου. Κι αν αποτύχω; Πάλι;


Και τι είναι το ταλέντο;
Στο μυαλό μου έρχεται ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία αυτό κάθε φορά που το σκέφτομαι. Ειδικά στο θέατρο. Θέλω να πω, δεν είναι επιστήμη. Αντικειμενικό. Να περνάς κάποιες εξετάσεις, έλεγχο, να ξέρεις αν είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ.


Στο θέατρο όλα είναι υποκειμενικά. Και δη στις εξετάσεις και στην οντισιόν, κρίνεσαι από μια στιγμή. Που έχεις άγχος. Παρά πολύ άγχος.


Λένε ταλέντο, είναι όταν κάτι το κάνεις καλύτερα από άλλους χωρίς να έχεις εξασκηθεί πάνω σε αυτό.

Η πρώτη μου αντίδραση είναι, δεν υφίσταται το ταλέντο: κανένα νεογέννητο δεν γεννήθηκε ποτέ και μπορούσε να λύνει μαθηματικές εξισώσεις ή να ζωγραφίζει σαν τον Ντα Βίντσι.


Και από την άλλη όμως το σκέφτεσαι και λες, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά προσώπου πχ γαλάζια μάτια, γαλλική μύτη, γεμάτα χείλια, είναι κοινωνικά όμορφα, άλλοι έχουν πολύ όμορφη χροιά φωνής όταν μιλάνε ΚΟΚ

Υπάρχουν δηλαδή πράγματα, σταρ οποία άνθρωποι υπερέχουν, χωρίς να έχουν δουλέψει σε αυτό. Τους έχει απλά δοθεί.

Και γυρνάμε πάλι στο θέατρο. Ίσως, θεωρούμε ταλαντούχο έναν ηθοποιό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια. Ίσως αυτός ο ηθοποιός, έχει γεννηθεί με την ακριβή δυνατότητα μίμησης, τη σωστή φωνή, την ικανότητα αποσύνδεσης ( ψυχολογία) κοκ


Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είμαι μια ταλαντούχως. Και αυτό μου δημιουργεί ανασφάλεια. Θέλω να πω, δεν γεννήθηκα με καμία ευκολία στο παίξιμο.

Σε όποιο επίπεδο έχω φτάσει ως τώρα, έπρεπε να το δουλέψω.

Και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι καμία φορά αν πρέπει να τα παρατήσω.

Θέλω να πω, αν δεν έχω ταλέντο, πως θα συναγωνιστώ αυτούς που έχουν και το έχουν δουλέψει κιόλας;
Θα με αφήσουν μίλια πίσω.


Και μετά κρίνεις το ταλέντο σου από 3 παραμέτρους:

1) Αν με πάρουν στην δουλειά.
2) Αν αρέσει αυτό που κάνω στον κόσμο.
3) Αν στην κλίμακα,της Τέχνης, μπορείς να σταθείς επάξια. Ή αν είναι προσβολή και μόνο που θεωρείς ότι έχεις θέση στο ιερό της.

Και το τρίτο μετά από ένα σημείο θεωρώ είναι το σημαντικότερο.


Πώς βρίσκεις σε τι είσαι ταλαντούχος; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ταλέντο;

Και τι στο δ*αλο είναι αυτό το ταλέντο;;;



Συγγνώμη για τις αμπελοφιλοσοφιες απλά προφανώς η απόρριψη του Εθνικού μου έχει κοστίσει οικτρά και δεν μπορώ να την επεξεργαστώ ακόμη.

Νιώθεις ότι σου φωνάζουν ένα

ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΤΑΛΑΝΤΟΣ + ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ

Στην δική μου περίπτωση δεν μαφησαν καν να παίξω, με ξεπεταξαν και σκεπτόμενη το τώρα, με κάνει και νιώθω πολύ άσχημα.

Τόσο χάλια ήμουν, που δεν βλεπόμουν;

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτηκε μήπως πρέπει να το παρατήσω;

 

[allall1]

για να ασχολείσαι με ολες αυτες τις εξετασεις κ τα θεατρα στα 44 μαλλον τα οικονομικά σου τα εχεις τακτοποιημένα κ εχεις κ την υγεία σου, αμέσως αμέσως εχεις πολλά περισσότερα απο την πλειοψηφία των κατοίκων της Αθήνας , ε γιατί σκας λοιπόν αν σε πήραν ή δε σε πήραν, εσύ αυτό γουστάρεις κ εχεις την πολυτέλεια με αυτο ν ασχολείσαι - απολαύσε το λοιπόν οσο σε γεμίζει.

 

[Kougami]

Update τελικό:
Πέρασα σε 2 ιδιωτικές δραματικές σχολές.
Η μια έχει χρόνια τώρα όνομα και όλοι οι καθηγητές της είναι απόφοιτοι του Εθνικού και διατηρεί κάπως το prestige της.


Χαίρομαι; Ανήκω και εγώ σε αυτούς που υποτιμούν τις ιδιωτικές σχολές. Που θεωρούν ότι ταλέντο και δυνατότητες έχεις μόνο αν περάσεις ΕθΝΙΚΟ ή ΚΘΒΕ.
Οπότε, όχι ακριβώς.

Σκέφτομαι να πάω έναν χρόνο, να εξασκηθώ, να μάθω κάποια πράγματα και να ξαναδώσω δυναμικά του χρόνου. Κι αν αποτύχω; Πάλι;


Και τι είναι το ταλέντο;
Στο μυαλό μου έρχεται ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία αυτό κάθε φορά που το σκέφτομαι. Ειδικά στο θέατρο. Θέλω να πω, δεν είναι επιστήμη. Αντικειμενικό. Να περνάς κάποιες εξετάσεις, έλεγχο, να ξέρεις αν είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ.


Στο θέατρο όλα είναι υποκειμενικά. Και δη στις εξετάσεις και στην οντισιόν, κρίνεσαι από μια στιγμή. Που έχεις άγχος. Παρά πολύ άγχος.


Λένε ταλέντο, είναι όταν κάτι το κάνεις καλύτερα από άλλους χωρίς να έχεις εξασκηθεί πάνω σε αυτό.

Η πρώτη μου αντίδραση είναι, δεν υφίσταται το ταλέντο: κανένα νεογέννητο δεν γεννήθηκε ποτέ και μπορούσε να λύνει μαθηματικές εξισώσεις ή να ζωγραφίζει σαν τον Ντα Βίντσι.


Και από την άλλη όμως το σκέφτεσαι και λες, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά προσώπου πχ γαλάζια μάτια, γαλλική μύτη, γεμάτα χείλια, είναι κοινωνικά όμορφα, άλλοι έχουν πολύ όμορφη χροιά φωνής όταν μιλάνε ΚΟΚ

Υπάρχουν δηλαδή πράγματα, σταρ οποία άνθρωποι υπερέχουν, χωρίς να έχουν δουλέψει σε αυτό. Τους έχει απλά δοθεί.

Και γυρνάμε πάλι στο θέατρο. Ίσως, θεωρούμε ταλαντούχο έναν ηθοποιό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια. Ίσως αυτός ο ηθοποιός, έχει γεννηθεί με την ακριβή δυνατότητα μίμησης, τη σωστή φωνή, την ικανότητα αποσύνδεσης ( ψυχολογία) κοκ


Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι είμαι μια ταλαντούχως. Και αυτό μου δημιουργεί ανασφάλεια. Θέλω να πω, δεν γεννήθηκα με καμία ευκολία στο παίξιμο.

Σε όποιο επίπεδο έχω φτάσει ως τώρα, έπρεπε να το δουλέψω.

Και αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι καμία φορά αν πρέπει να τα παρατήσω.

Θέλω να πω, αν δεν έχω ταλέντο, πως θα συναγωνιστώ αυτούς που έχουν και το έχουν δουλέψει κιόλας;
Θα με αφήσουν μίλια πίσω.


Και μετά κρίνεις το ταλέντο σου από 3 παραμέτρους:

1) Αν με πάρουν στην δουλειά.
2) Αν αρέσει αυτό που κάνω στον κόσμο.
3) Αν στην κλίμακα,της Τέχνης, μπορείς να σταθείς επάξια. Ή αν είναι προσβολή και μόνο που θεωρείς ότι έχεις θέση στο ιερό της.

Και το τρίτο μετά από ένα σημείο θεωρώ είναι το σημαντικότερο.


Πώς βρίσκεις σε τι είσαι ταλαντούχος; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ταλέντο;

Και τι στο δ*αλο είναι αυτό το ταλέντο;;;



Συγγνώμη για τις αμπελοφιλοσοφιες απλά προφανώς η απόρριψη του Εθνικού μου έχει κοστίσει οικτρά και δεν μπορώ να την επεξεργαστώ ακόμη.

Νιώθεις ότι σου φωνάζουν ένα

ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΤΑΛΑΝΤΟΣ + ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ

Στην δική μου περίπτωση δεν μαφησαν καν να παίξω, με ξεπεταξαν και σκεπτόμενη το τώρα, με κάνει και νιώθω πολύ άσχημα.

Τόσο χάλια ήμουν, που δεν βλεπόμουν;

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Σκέφτηκε μήπως πρέπει να το παρατήσω;

Xωρίς να είμαι ειδικός με τον χώρο δεν καταλαβαίνω τον "σνομπισμό" για τις υπόλοιπες δραματικές σχολές. Ειδικά με τόσα που ακούγονται για την διαβλητότητα των εξετάσεων σε σχολές όπως το εθνικό θέατρο. Στην τελική αν θέλει κάποιος να γίνει ηθοποιός, ο τελικός και σημαντικότερος κρίτης για το αν είσαι "καλός" είναι ο θεατής.

Εγώ όταν παρακολουθώ μια ταινία ή θεατρική παράσταση σίγουρα δεν με νοιάζει αν οι ηθοποιοί που βλέπω έχουν τελείωσει στο εθνικό, στην βασιλική ακαδημία του Λονδίνου ή στην πέρα ραχούλα. Με νοιάζει αν παίζουν ωραία. Ένα βύσμα γόνος γνωστού ηθοποιού/σκηνοθέτη που παίζει σαν αγγούρι σίγουρα δεν θα τον ανεβάσει στα μάτια μου η σχολή που τελείωσε. Ίσα ίσα θα μου επιβεβαιώσει το προφανές, δηλαδή πόσο βυσματικός είναι δυστυχώς -και αυτός- ο χώρος.
Μπορείς να πορευτείς παντως σε κάποια από τις δραματικές σχολές που πέρασες και δίνε παράλληλα και για το εθνικό άμα το έχεις τόσο άχτι.

Επίσης αν ισχύει η ηλικία που γράφεις στο προφίλ, μήπως αυτό λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για να σε πάρουν; To αναφέρω γιατί οι περισσότεροι ηθοποιοί που μου έρχονται στο μυαλό έχουν μπει σε δραματικές σχολές σε αρκετά μικρότερη ηλικία. Εννοείται δεν το λέω για κακό, ούτε συμφωνώ κιόλας με την ύπαρξη ηλικιακού ρατσισμού σε ένα τέτοιο πεδίο, απλά επειδή βλέπω να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου περί ταλέντου κτλ μήπως είναι κάτι αρκετά πιο προφανές ο λόγος που σε έκοψαν.

 

[Monsieur]

για να ασχολείσαι με ολες αυτες τις εξετασεις κ τα θεατρα στα 44 μαλλον τα οικονομικά σου τα εχεις τακτοποιημένα κ εχεις κ την υγεία σου, αμέσως αμέσως εχεις πολλά περισσότερα απο την πλειοψηφία των κατοίκων της Αθήνας , ε γιατί σκας λοιπόν αν σε πήραν ή δε σε πήραν, εσύ αυτό γουστάρεις κ εχεις την πολυτέλεια με αυτο ν ασχολείσαι - απολαύσε το λοιπόν οσο σε γεμίζει.

24-25 είμαι

Η ηλικία μπήκε καταλάθος και δεν μπορώ να την αλλάξω

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Τρίτη στις 21:21

Xωρίς να είμαι ειδικός με τον χώρο δεν καταλαβαίνω τον "σνομπισμό" για τις υπόλοιπες δραματικές σχολές. Ειδικά με τόσα που ακούγονται για την διαβλητότητα των εξετάσεων σε σχολές όπως το εθνικό θέατρο. Στην τελική αν θέλει κάποιος να γίνει ηθοποιός, ο τελικός και σημαντικότερος κρίτης για το αν είσαι "καλός" είναι ο θεατής.

Εγώ όταν παρακολουθώ μια ταινία ή θεατρική παράσταση σίγουρα δεν με νοιάζει αν οι ηθοποιοί που βλέπω έχουν τελείωσει στο εθνικό, στην βασιλική ακαδημία του Λονδίνου ή στην πέρα ραχούλα. Με νοιάζει αν παίζουν ωραία. Ένα βύσμα γόνος γνωστού ηθοποιού/σκηνοθέτη που παίζει σαν αγγούρι σίγουρα δεν θα τον ανεβάσει στα μάτια μου η σχολή που τελείωσε. Ίσα ίσα θα μου επιβεβαιώσει το προφανές, δηλαδή πόσο βυσματικός είναι δυστυχώς -και αυτός- ο χώρος.
Μπορείς να πορευτείς παντως σε κάποια από τις δραματικές σχολές που πέρασες και δίνε παράλληλα και για το εθνικό άμα το έχεις τόσο άχτι.

Επίσης αν ισχύει η ηλικία που γράφεις στο προφίλ, μήπως αυτό λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για να σε πάρουν; To αναφέρω γιατί οι περισσότεροι ηθοποιοί που μου έρχονται στο μυαλό έχουν μπει σε δραματικές σχολές σε αρκετά μικρότερη ηλικία. Εννοείται δεν το λέω για κακό, ούτε συμφωνώ κιόλας με την ύπαρξη ηλικιακού ρατσισμού σε ένα τέτοιο πεδίο, απλά επειδή βλέπω να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου περί ταλέντου κτλ μήπως είναι κάτι αρκετά πιο προφανές ο λόγος που σε έκοψαν.

24 στα 25 είμαι απλά δεν μπορώ να αλλάξω την ηλικία