Φοιτητική ζωή στην Καβάλα

[Nek21]

Θα ήθελα να ακούσω απόψεις για την φοιτητική ζωη στην Καβαλα

 

[ιωαννηs]

Θα ήθελα να ακούσω απόψεις για την φοιτητική ζωη στην Καβαλα

Οσο πιο μικρη πολη τοσο καλυτερη φοιτητικη ζωη.
Η φοιτητική ζωη ειναι μονο ανθρωπινη επαφη και παρεα.. τιποτα αλλο.
Και σε παγκακι με μπυρες απο το περιπτερο ..και μουσικη απο το κινητο σε φορητο ηχειο jbl ,καλυτερα ειναι απο το Παλλας.

 

[eupalinaros]

Μεγαλύτερος μύθος από τη φοιτητική ζωή δεν υπάρχει. Τουλάχιστον εγώ 5 χρόνια τώρα αυτό έχω καταλάβει (και βάσει των υπολογισμών μου θέλω αλλά 2,5-3 χρόνια μέχρι να τελειώσω δηλαδή πτυχίο στα 7,5-8 που στη σχολή μου είναι ο μέσος όρος). Τρομερές απαιτήσεις από τους καθηγητές (ήδη απ το 1ο έτος), τεράστια ύλη, πολύ διάβασμα, δύσκολα θέματα στις εξετάσεις, εξεταστικά φίλτρα (πρόοδος, εργασία κλπ) σε πολλά μαθήματα, επίσης υπάρχει ανάγκη να εργάζονται οι φοιτητές κι έτσι έρχονται σε επαφή από τα 18-20 με το χάος της ελληνικής κοινωνίας κι ένα σωρό άλλα. Για μένα καλά είναι τα χρόνια από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι βαριά το 1ο-2ο έτος της σχολής (αν δεν έχεις μπει σε κάνα παλούκι όπως εγώ δυστυχώς). Φυσικά και τα 30κατι αν είσαι ΔΥ την περνάς ζωή και κότα. Κατά τα άλλα τα χρόνια 18-25 (για να μην πω και μέχρι 30) είναι από τα πιο ψυχοπλακωτικά που έρχεσαι σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα που μέχρι πρότινος αγνοούσες.

 

[smarw]

Μεγαλύτερος μύθος από τη φοιτητική ζωή δεν υπάρχει. Τουλάχιστον εγώ 5 χρόνια τώρα αυτό έχω καταλάβει (και βάσει των υπολογισμών μου θέλω αλλά 2,5-3 χρόνια μέχρι να τελειώσω δηλαδή πτυχίο στα 7,5-8 που στη σχολή μου είναι ο μέσος όρος). Τρομερές απαιτήσεις από τους καθηγητές (ήδη απ το 1ο έτος), τεράστια ύλη, πολύ διάβασμα, δύσκολα θέματα στις εξετάσεις, εξεταστικά φίλτρα (πρόοδος, εργασία κλπ) σε πολλά μαθήματα, επίσης υπάρχει ανάγκη να εργάζονται οι φοιτητές κι έτσι έρχονται σε επαφή από τα 18-20 με το χάος της ελληνικής κοινωνίας κι ένα σωρό άλλα. Για μένα καλά είναι τα χρόνια από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι βαριά το 1ο-2ο έτος της σχολής (αν δεν έχεις μπει σε κάνα παλούκι όπως εγώ δυστυχώς). Φυσικά και τα 30κατι αν είσαι ΔΥ την περνάς ζωή και κότα. Κατά τα άλλα τα χρόνια 18-25 (για να μην πω και μέχρι 30) είναι από τα πιο ψυχοπλακωτικά που έρχεσαι σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα που μέχρι πρότινος αγνοούσες.

Καλα μην τα λεμε τοσο απότομα ,σκέψου ενα παιδί να δίνει πανελλήνιες και να τα διαβάσει αυτά. Προφανώς και δεν ουτοπικα τα πράγματα αλλά πάντα υπάρχουν θετικά. Είναι μια άλλη περίοδος της ζωής μας ,μεταβατική και οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά δεν γίνεται να τα βλέπουμε όλα μαύρα. Είναι και ανάλογα με τη σχολή, το αν μένεις στην πόλη σου, το οικονομικό, οι παρέες, οι σχέσεις, γενικά είναι πολλοι παράγοντες που επηρεάζουν τα αν θα είναι όμορφα χρονια ή οχι. Αλλά η ζωή είναι μπροστά...

 

[redpointer]

Μεγαλύτερος μύθος από τη φοιτητική ζωή δεν υπάρχει. Τουλάχιστον εγώ 5 χρόνια τώρα αυτό έχω καταλάβει (και βάσει των υπολογισμών μου θέλω αλλά 2,5-3 χρόνια μέχρι να τελειώσω δηλαδή πτυχίο στα 7,5-8 που στη σχολή μου είναι ο μέσος όρος). Τρομερές απαιτήσεις από τους καθηγητές (ήδη απ το 1ο έτος), τεράστια ύλη, πολύ διάβασμα, δύσκολα θέματα στις εξετάσεις, εξεταστικά φίλτρα (πρόοδος, εργασία κλπ) σε πολλά μαθήματα, επίσης υπάρχει ανάγκη να εργάζονται οι φοιτητές κι έτσι έρχονται σε επαφή από τα 18-20 με το χάος της ελληνικής κοινωνίας κι ένα σωρό άλλα. Για μένα καλά είναι τα χρόνια από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι βαριά το 1ο-2ο έτος της σχολής (αν δεν έχεις μπει σε κάνα παλούκι όπως εγώ δυστυχώς). Φυσικά και τα 30κατι αν είσαι ΔΥ την περνάς ζωή και κότα. Κατά τα άλλα τα χρόνια 18-25 (για να μην πω και μέχρι 30) είναι από τα πιο ψυχοπλακωτικά που έρχεσαι σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα που μέχρι πρότινος αγνοούσες.

Ακριβως. Τουλαχιστον εσυ που θα παρεις το πτυχιο δεν θα πεινασεις τοσο ευκολα σε σχεση με καποιον που δεν θα το εχει. Μπορει να μην γινεις πλουσιος ποτε αλλα θα ζησεις ανετα. Η φοιτητικη ζωη μια φουσκα ειναι για μενα τα 2 πρωτα χρονια αξιζουν μετα θες να δουλεψεις μπας και βγαλεις λεφτα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Παρασκευή στις 14:59

Στην αμερικη ειναι ζωαρα γιατι ξερεις οτι θα παρεις πτυχιο επιτοπου στα 4 χρονια καθως ειναι ιδιωτικα τα πανεπιστημια οποτε δεν θα σε πανε 5ο+ετος γιατι θα ειχαν απολυθει οι καθηγητες. Βαλε και τα 80κ+ που θα παρεις πρωτο μισθο εκει κανεις ζωαρα ελλαδα ειναι για τα μπαζα!

 

[eupalinaros]

Τουλαχιστον εσυ που θα παρεις το πτυχιο δεν θα πεινασεις τοσο ευκολα σε σχεση με καποιον που δεν θα το εχει. Μπορει να μην γινεις πλουσιος ποτε αλλα θα ζησεις ανετα.

Δε συμφωνώ. Ξέρω πολλούς που δεν πήραν πτυχίο και μια χαρά ζουν (άλλοι με πτυχίο και φυτοζωούν). Και στο εξωτερικό έχει τόσες δουλειές (πχ οδηγός) που δε θέλει πτυχίο ΑΕΙ και μια χαρά ζωή κάνεις. Έπειτα δεν τα παίρνουν όλοι τα γράμματα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Παρασκευή στις 15:03

Ακριβως. Τουλαχιστον εσυ που θα παρεις το πτυχιο δεν θα πεινασεις τοσο ευκολα σε σχεση με καποιον που δεν θα το εχει. Μπορει να μην γινεις πλουσιος ποτε αλλα θα ζησεις ανετα. Η φοιτητικη ζωη μια φουσκα ειναι για μενα τα 2 πρωτα χρονια αξιζουν μετα θες να δουλεψεις μπας και βγαλεις λεφτα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Παρασκευή στις 14:59

Στην αμερικη ειναι ζωαρα γιατι ξερεις οτι θα παρεις πτυχιο επιτοπου στα 4 χρονια καθως ειναι ιδιωτικα τα πανεπιστημια οποτε δεν θα σε πανε 5ο+ετος γιατι θα ειχαν απολυθει οι καθηγητες. Βαλε και τα 80κ+ που θα παρεις πρωτο μισθο εκει κανεις ζωαρα ελλαδα ειναι για τα μπαζα!

το αμερικαν ντρημ έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Ευρώπη και πάλι Ευρώπη. Από ΗΠΑ μόνο η Καλιφόρνια αξίζει.

 

[redpointer]

Δε συμφωνώ. Ξέρω πολλούς που δεν πήραν πτυχίο και μια χαρά ζουν (άλλοι με πτυχίο και φυτοζωούν). Και στο εξωτερικό έχει τόσες δουλειές (πχ οδηγός) που δε θέλει πτυχίο ΑΕΙ και μια χαρά ζωή κάνεις. Έπειτα δεν τα παίρνουν όλοι τα γράμματα.

το αμερικαν ντρημ έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Ευρώπη και πάλι Ευρώπη. Από ΗΠΑ μόνο η Καλιφόρνια αξίζει.

Απο αμερικη βασικα california ΔΕΝ αξιζει αν δεις τις τιμες των ακινητων. Μιλαμε 2 εκατ για ενα σπιτι στο los angeles ενω σε πολιτειες οπως georgia και florida κανει το πολυ 400 χιλιαδες.

Αυτος που εχει πτυχιο μπορει να κανει την δουλεια του οδηγου ομως το αναποδο οχι. Γενικα κανεις δεν θα πεινασει απλα σου δινει περισσοτερες πιθανοτητες!

 

[nPb]

Καλα μην τα λεμε τοσο απότομα ,σκέψου ενα παιδί να δίνει πανελλήνιες και να τα διαβάσει αυτά. Προφανώς και δεν ουτοπικα τα πράγματα αλλά πάντα υπάρχουν θετικά. Είναι μια άλλη περίοδος της ζωής μας ,μεταβατική και οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά δεν γίνεται να τα βλέπουμε όλα μαύρα. Είναι και ανάλογα με τη σχολή, το αν μένεις στην πόλη σου, το οικονομικό, οι παρέες, οι σχέσεις, γενικά είναι πολλοι παράγοντες που επηρεάζουν τα αν θα είναι όμορφα χρονια ή οχι. Αλλά η ζωή είναι μπροστά...

Στην Ελλάδα μας αρέσει να τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα. Έχεις ακούσει κανέναν Έλληνα να σου λέει τι ωραία που είναι ακόμη και για το πιο μικρό πράγμα; Όμως όλοι εδώ την κάνουν και καλοπερνάνε. Όμως την ίδια στιγμή γκρινιάζουν. Γι' αυτό δεν λαμβάνω υπόψιν και πολύ τη σοβαρότητα της γκρίνιας.

Δε συμφωνώ. Ξέρω πολλούς που δεν πήραν πτυχίο και μια χαρά ζουν (άλλοι με πτυχίο και φυτοζωούν). Και στο εξωτερικό έχει τόσες δουλειές (πχ οδηγός) που δε θέλει πτυχίο ΑΕΙ και μια χαρά ζωή κάνεις. Έπειτα δεν τα παίρνουν όλοι τα γράμματα.

Μα δεν είπε κανείς ότι αν πάρεις ένα πτυχίο από μόνο του, θα σε κάνει πλούσιο. Ούτε ότι θα σου βρει δουλειά. Η απόσταση από το πτυχίο μέχρι τη δουλειά θέλει και άλλες δεξιότητες. Επίσης από το κάνω μια δουλειά μέχρι να βγάλω πολλά χρήματα από τη δουλειά πάλι έχει κάποιες διαφορές. Θα σου πει κάποιος: «Ευπαλίναρε, γιατί δεν πας να γίνεις οδηγός και να βγάλεις πολλά λεφτά, ενώ κάθεσαι και βασανίζεσαι με σπουδές;» Επίσης πώς ξέρεις ότι στο επάγγελμα του οδηγού είναι οι συνθήκες τόσο ευνοϊκές; Η άποψη μια χαρά ζωή κάνεις είναι τελείως υποκειμενική γιατί ο καθένας ορίζει με δικό του τρόπο πως θέλει να ζήσει στη ζωή του.

Φίλε μου να ξέρεις ότι ο εγκέφαλος συνήθως δημιουργεί όμορφες εικόνες για πράγματα στα οποία δεν εμπλεκόμαστε, ως διέξοδο σκέψης στο τωρινό αδιέξοδο. Οι όμορφες εικόνες είναι καθαρά παραπλανητικές. Η πραγματικότητα διαφέρει. Δεν έχω γνωρίσει έλληνα νταλικιέρη ή οδηγό λεωφορείου να έχει καλή ζωή από αυτό το επάγγελμα. Επίσης, αν και μπορεί να εργάστηκαν για ένα διάστημα στο εξωτερικό, η δουλειά αυτή δεν κράτησε πολλά χρόνια ή δεν είχαν συνεχή ένσημα με αποτέλεσμα στο τέλος να μην έχουν σύνταξη. Το ξέρεις ότι οι μεγάλες εταιρίες έχουν ειδικά συστήματα "ελέγχου πορείας" των φορτηγών και ανά πάσα ώρα, ξέρουν σε ποιο χλμ είσαι; Ή ότι θα πρέπει ένα μεγάλο φορτηγό ψυγείο με πληρωμένα εμπορεύματα να το παρκάρεις στην ώρα του στην τάδε βιομηχανία με όχι και τόσο καλό οδικό δίκτυο σε μια άλλη χώρα; Ή ότι θα πρέπει να λάβεις πολλούς ξαφνικούς κινδύνους που μπορούν να υπάρξουν κατά τη διάρκεια της οδήγησης και θα πρέπει με δική σου ευθύνη να μην καθυστερήσεις την χρονοπαράδοση του φορτίου. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Κάτσε εκεί στο φοιτητόσπιτό σου και απόλαυσε λίγο την φάση του έλληνα φοιτητή.

 

[eupalinaros]

Στην Ελλάδα μας αρέσει να τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα. Έχεις ακούσει κανέναν Έλληνα να σου λέει τι ωραία που είναι ακόμη και για το πιο μικρό πράγμα; Όμως όλοι εδώ την κάνουν και καλοπερνάνε. Όμως την ίδια στιγμή γκρινιάζουν. Γι' αυτό δεν λαμβάνω υπόψιν και πολύ τη σοβαρότητα της γκρίνιας.



Μα δεν είπε κανείς ότι αν πάρεις ένα πτυχίο από μόνο του, θα σε κάνει πλούσιο. Ούτε ότι θα σου βρει δουλειά. Η απόσταση από το πτυχίο μέχρι τη δουλειά θέλει και άλλες δεξιότητες. Επίσης από το κάνω μια δουλειά μέχρι να βγάλω πολλά χρήματα από τη δουλειά πάλι έχει κάποιες διαφορές. Θα σου πει κάποιος: «Ευπαλίναρε, γιατί δεν πας να γίνεις οδηγός και να βγάλεις πολλά λεφτά, ενώ κάθεσαι και βασανίζεσαι με σπουδές;» Επίσης πώς ξέρεις ότι στο επάγγελμα του οδηγού είναι οι συνθήκες τόσο ευνοϊκές; Η άποψη μια χαρά ζωή κάνεις είναι τελείως υποκειμενική γιατί ο καθένας ορίζει με δικό του τρόπο πως θέλει να ζήσει στη ζωή του.

Φίλε μου να ξέρεις ότι ο εγκέφαλος συνήθως δημιουργεί όμορφες εικόνες για πράγματα στα οποία δεν εμπλεκόμαστε, ως διέξοδο σκέψης στο τωρινό αδιέξοδο. Οι όμορφες εικόνες είναι καθαρά παραπλανητικές. Η πραγματικότητα διαφέρει. Δεν έχω γνωρίσει έλληνα νταλικιέρη ή οδηγό λεωφορείου να έχει καλή ζωή από αυτό το επάγγελμα. Επίσης, αν και μπορεί να εργάστηκαν για ένα διάστημα στο εξωτερικό, η δουλειά αυτή δεν κράτησε πολλά χρόνια ή δεν είχαν συνεχή ένσημα με αποτέλεσμα στο τέλος να μην έχουν σύνταξη. Το ξέρεις ότι οι μεγάλες εταιρίες έχουν ειδικά συστήματα "ελέγχου πορείας" των φορτηγών και ανά πάσα ώρα, ξέρουν σε ποιο χλμ είσαι; Ή ότι θα πρέπει ένα μεγάλο φορτηγό ψυγείο με πληρωμένα εμπορεύματα να το παρκάρεις στην ώρα του στην τάδε βιομηχανία με όχι και τόσο καλό οδικό δίκτυο σε μια άλλη χώρα; Ή ότι θα πρέπει να λάβεις πολλούς ξαφνικούς κινδύνους που μπορούν να υπάρξουν κατά τη διάρκεια της οδήγησης και θα πρέπει με δική σου ευθύνη να μην καθυστερήσεις την χρονοπαράδοση του φορτίου. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Κάτσε εκεί στο φοιτητόσπιτό σου και απόλαυσε λίγο την φάση του έλληνα φοιτητή.

Απλά εγώ να εργαστώ στον τομέα μου δεν πρόκειται. Δε μου αρέσει καθόλου. Σε μια εταιρία ωε επιστήμονας είτε εδώ είτε έξω αν έπρεπε να εργαστώ θα πάθαινα κατάθλιψη. Οκ κάποιους τους ταιριάζει ένα τέτοιο επάγγελμα εμένα καθόλου. Δεν είναι στη δική μου ιδιοσυγκρασια. Αυτό το "όλοι πρέπει να κάνουν αυτό αλλιώς δεν έχει φραγκο" δεν το καταλαβαίνω. Αν είναι να παρουσιάζω projects μπροστά σε τόσο κόσμο ή να μιλάω με άλλα στελέχη και να στηρίζω τη γνώμη μου κλπ άστο. Προτιμώ να πάω να βοσκω στα βουνά ή να ψαρεύω πχ. Αντίθετα να διδάσκω σε φοιτητές και μαθητές θα μου άρεσε.

 

[smarw]

Απλά εγώ να εργαστώ στον τομέα μου δεν πρόκειται. Δε μου αρέσει καθόλου. Σε μια εταιρία ωε επιστήμονας είτε εδώ είτε έξω αν έπρεπε να εργαστώ θα πάθαινα κατάθλιψη. Οκ κάποιους τους ταιριάζει ένα τέτοιο επάγγελμα εμένα καθόλου. Δεν είναι στη δική μου ιδιοσυγκρασια. Αυτό το "όλοι πρέπει να κάνουν αυτό αλλιώς δεν έχει φραγκο" δεν το καταλαβαίνω. Αν είναι να παρουσιάζω projects μπροστά σε τόσο κόσμο ή να μιλάω με άλλα στελέχη και να στηρίζω τη γνώμη μου κλπ άστο. Προτιμώ να πάω να βοσκω στα βουνά ή να ψαρεύω πχ. Αντίθετα να διδάσκω σε φοιτητές και μαθητές θα μου άρεσε.

Και τότε πως και συνεχίζεις το πτυχίο; ας πήγαινες σε κάποιο παιδαγωγικό ή "καθηγητική σχολή". Μπορείς να διδάξεις με το πτυχίο σου;

 

[eupalinaros]

Και τότε πως και συνεχίζεις το πτυχίο; ας πήγαινες σε κάποιο παιδαγωγικό ή "καθηγητική σχολή". Μπορείς να διδάξεις με το πτυχίο σου;

Συνεχίζω γιατί "τώρα μπήκα". Έτσι πάει δυστυχώς. Ελπίζω να κάνω κάτι άλλο. Καθηγητικές σχολές που λες ημμυ στη Σίνδο είμαι. Δεν ήθελα ακριβώς αυτό. Ήθελα κάτι άλλο. Η άλλη σκέψη είναι να γίνω παπάς. Πάντως ως επιστήμονας σε εταιρεία (εδώ ή εξω) δε θα πήγαινα. Το σιχαίνομαι. Δεν κατάλαβα πότε γιατί να πρέπει να κάνεις ότι σπουδασες. Ξέρω πολύ κόσμο που έκανε άλλη δουλειά μετά.

 

[smarw]

Συνεχίζω γιατί "τώρα μπήκα". Έτσι πάει δυστυχώς. Ελπίζω να κάνω κάτι άλλο. Καθηγητικές σχολές που λες ημμυ στη Σίνδο είμαι. Δεν ήθελα ακριβώς αυτό. Ήθελα κάτι άλλο. Η άλλη σκέψη είναι να γίνω παπάς. Πάντως ως επιστήμονας σε εταιρεία (εδώ ή εξω) δε θα πήγαινα. Το σιχαίνομαι. Δεν κατάλαβα πότε γιατί να πρέπει να κάνεις ότι σπουδασες. Ξέρω πολύ κόσμο που έκανε άλλη δουλειά μετά.

Καλά αν είσαι σε προχωρημένο έτος καλά κάνεις και συνεχίζεις τουλάχιστον να πάρεις το πτυχίο. Θα βρεις τον δρόμο σου

 

[nPb]

Σίγουρα το βασικό πτυχίο δεν προκαθορίζει το επάγγελμα αν ο άλλος θέλει να ιδιωτέψει και να μην καθορίζει τη ζωή του με την ταμπέλα του δημοσίου. Να σημειώσω ότι οι επαγγελματικές κατευθύνσεις ως ταμπέλες ορίζονται μόνο στο δημόσιο όπου προηγείται ο ακριβής τίτλος σπουδών του υποψηφίου από δεξιότητες. Το ΑΣΕΠ για παράδειγμα μπορεί να ορίζει ως δεξιότητες τη γνώση powerpoint αδιαφορώντας αν ο άλλος ξέρει προγραμματισμό σε SQL. Οπότε γενιές ανθρώπων χαντακώνονται κατά κάποιον τρόπο σε συγκεκριμένα μοτίβα πτυχίων ή δεξιοτήτων με μόνη διέξοδο ότι πει το δημόσιο.

Στο εξωτερικό που υπάρχει περισσότερο εργασιακός καπιταλισμός και ο άνθρωπος προηγείται των τίτλων, θα δείτε ότι σε μια σχολική τάξη ως βοηθός ενός μαθηματικού καθηγητή μπορεί να είναι κάποιος με πτυχίο διοίκηση επιχειρήσεων και πιστοποιήσεις πάνω σε μαθησιακές δυσκολίες. Η λογική λέει ότι εφόσον στη διοίκηση επιχειρήσεων ξέρει κάποιος να κάνει βασικές πράξεις και να κατανοεί άλγεβρα, δεν χρειάζεται διδακτορικό μαθηματικών για να εξηγήσει στον μαθητή με ΔΕΠΥ πότε δύο κλάσματα είναι ισοδύναμα. Αυτό ως παράδειγμα μπορεί να μην γίνεται κατανοητό στη χώρα μας επειδή εδώ έχει στηθεί ολόκληρη αγορά με μεταπτυχιακά, τεράστια αγορά με απόφοιτους μαθηματικών και ΣΕΜΦΕ (που κάνουν ιδιαίτερα στα μαθηματικά) και κοινωνική πίεση για αδιέξοδα επαγγέλματα. Ο άλλος για παράδειγμα προτιμάει να μένει άνεργος και να συντηρείται από τους γονείς του παρά να βρει δουλειά επειδή στο μυαλό του όλα λειτουργούν με εμπόδια. Επειδή του λένε ότι το πτυχίο του δεν κολλάει εκεί, μένει στάσιμος και αδρανής χωρίς να αναζητάει λύση να φτάσει τον σκοπό του.

Συνεχίζω γιατί "τώρα μπήκα". Έτσι πάει δυστυχώς. Ελπίζω να κάνω κάτι άλλο. Καθηγητικές σχολές που λες ημμυ στη Σίνδο είμαι. Δεν ήθελα ακριβώς αυτό. Ήθελα κάτι άλλο. Η άλλη σκέψη είναι να γίνω παπάς. Πάντως ως επιστήμονας σε εταιρεία (εδώ ή εξω) δε θα πήγαινα. Το σιχαίνομαι. Δεν κατάλαβα πότε γιατί να πρέπει να κάνεις ότι σπουδασες. Ξέρω πολύ κόσμο που έκανε άλλη δουλειά μετά.

Γιατί δεν σου αρέσει η δουλειά σε εταιρία; Έχεις σκεφτεί να κάνεις δική σου δουλειά πάνω στην μάθηση και εκπαίδευση; Ή περιμένεις και εσύ μια καρέκλα του δημοσίου;

 

[eupalinaros]

Σίγουρα το βασικό πτυχίο δεν προκαθορίζει το επάγγελμα αν ο άλλος θέλει να ιδιωτέψει και να μην καθορίζει τη ζωή του με την ταμπέλα του δημοσίου. Να σημειώσω ότι οι επαγγελματικές κατευθύνσεις ως ταμπέλες ορίζονται μόνο στο δημόσιο όπου προηγείται ο ακριβής τίτλος σπουδών του υποψηφίου από δεξιότητες. Το ΑΣΕΠ για παράδειγμα μπορεί να ορίζει ως δεξιότητες τη γνώση powerpoint αδιαφορώντας αν ο άλλος ξέρει προγραμματισμό σε SQL. Οπότε γενιές ανθρώπων χαντακώνονται κατά κάποιον τρόπο σε συγκεκριμένα μοτίβα πτυχίων ή δεξιοτήτων με μόνη διέξοδο ότι πει το δημόσιο.

Στο εξωτερικό που υπάρχει περισσότερο εργασιακός καπιταλισμός και ο άνθρωπος προηγείται των τίτλων, θα δείτε ότι σε μια σχολική τάξη ως βοηθός ενός μαθηματικού καθηγητή μπορεί να είναι κάποιος με πτυχίο διοίκηση επιχειρήσεων και πιστοποιήσεις πάνω σε μαθησιακές δυσκολίες. Η λογική λέει ότι εφόσον στη διοίκηση επιχειρήσεων ξέρει κάποιος να κάνει βασικές πράξεις και να κατανοεί άλγεβρα, δεν χρειάζεται διδακτορικό μαθηματικών για να εξηγήσει στον μαθητή με ΔΕΠΥ πότε δύο κλάσματα είναι ισοδύναμα. Αυτό ως παράδειγμα μπορεί να μην γίνεται κατανοητό στη χώρα μας επειδή εδώ έχει στηθεί ολόκληρη αγορά με μεταπτυχιακά, τεράστια αγορά με απόφοιτους μαθηματικών και ΣΕΜΦΕ (που κάνουν ιδιαίτερα στα μαθηματικά) και κοινωνική πίεση για αδιέξοδα επαγγέλματα. Ο άλλος για παράδειγμα προτιμάει να μένει άνεργος και να συντηρείται από τους γονείς του παρά να βρει δουλειά επειδή στο μυαλό του όλα λειτουργούν με εμπόδια. Επειδή του λένε ότι το πτυχίο του δεν κολλάει εκεί, μένει στάσιμος και αδρανής χωρίς να αναζητάει λύση να φτάσει τον σκοπό του.



Γιατί δεν σου αρέσει η δουλειά σε εταιρία; Έχεις σκεφτεί να κάνεις δική σου δουλειά πάνω στην μάθηση και εκπαίδευση; Ή περιμένεις και εσύ μια καρέκλα του δημοσίου;

Δε μου ταιριάζει να παρουσιάζω projects σε πολύ κόσμο. Ούτε να μιλάω με άλλα στελέχη και συναδέλφους για ένα τέτοιο ζήτημα και να παίρνω θέση γιαυτό (δλδ να στηρίζω τη γνώμη μου). Προτιμώ να κάνω κάτι άλλο. Αυτό που είπες για βοηθό καθηγητή πάντως μου άρεσε. Το δημόσιο πάντα το κυνηγάμε αλλά σιχαίνομαι στην ιδέα του να εργαστώ σε εταιρία πχ πληροφορικής ή θέση οικονομικών κλπ. Αργά ή γρήγορα κατάθλιψη θα πάθαινα και δε θα ήμουν και καλός. Γιαυτό κι ανέφερα το επάγγελμα οδηγού ή αυτό του κηπουρού ή του οδοντοτεχνίτη ή του ιερέα. Δε μπορεί και δεν πρέπει όλοι οι νέοι Έλληνες να γίνονται επιστήμονες και μετά εξωτερικό σε εταιρία στον τομέα. Είναι θέμα χαρακτήρα.

 

[redpointer]

Παιδια ειναι ποιος χωρος σου αρεσει. Σου αρεσει ο χωρος του πανεπιστημιου? Σου αρεσει ο χωρος των εταιρειων η του σχολειου? Οτι θελει κανει ο καθενας αν σπουδαζεις ημμυ ειδικα που λες ειναι μακραν οι καλυτερες σπουδες στην ελλαδα απο το 2ο πεδιο σε θεματα αποκαταστασης κλπ. Επελεξε οτι σου αρεσει απλα!

 

[eupalinaros]

Παιδια ειναι ποιος χωρος σου αρεσει. Σου αρεσει ο χωρος του πανεπιστημιου? Σου αρεσει ο χωρος των εταιρειων η του σχολειου? Οτι θελει κανει ο καθενας αν σπουδαζεις ημμυ ειδικα που λες ειναι μακραν οι καλυτερες σπουδες στην ελλαδα απο το 2ο πεδιο σε θεματα αποκαταστασης κλπ. Επελεξε οτι σου αρεσει απλα!

Σου είπα ίσως αλλάξω γνώμη και επιλέξω ένα άλλο επάγγελμα. Πολλοί το κάνουν. Κι εδώ κι έξω.

 

[Hased Babis]

@nPb Τι θα μου πρότεινες που σπουδάζω σε σχολή για marketing, επικοινωνία και κορπορετίστικα πράγματα και θα ήθελα να κάνω κάποιο επάγγελμα που να μην σχετίζεται με την χειραγώγηση των μαζών;

 

[smarw]

Σου είπα ίσως αλλάξω γνώμη και επιλέξω ένα άλλο επάγγελμα. Πολλοί το κάνουν. Κι εδώ κι έξω.

Εχεις ήδη αλλάξει γνώμη απο τα λεγόμενα σου

 

[eupalinaros]

Εχεις ήδη αλλάξει γνώμη απο τα λεγόμενα σου

Τι εννοείς έχω αλλάξει γνώμη?

 

[nPb]

@nPb Τι θα μου πρότεινες που σπουδάζω σε σχολή για marketing, επικοινωνία και κορπορετίστικα πράγματα και θα ήθελα να κάνω κάποιο επάγγελμα που να μην σχετίζεται με την χειραγώγηση των μαζών;

Δεν μπορώ να σου πω. Θα πρέπει πρώτα να ψάξεις σε τι είσαι καλός εσύ. Για παράδειγμα, αν μπορείς να φτιάχνεις ένα καλό καπουτσίνο γιατί δεν κοιτάζεις αυτή την επιλογή;

Θέλω να πω ότι ο καθένας θα ήταν πιο ευτυχισμένος αν κοίταζε σε τι είναι καλός. Πολλές φορές οι σπουδές δεν σημαίνουν κάτι, ούτε θα πρέπει να φυλακίζουν το μυαλό. Αντιθέτως, οι σπουδές σου έδωσαν μια νέα κουλτούρα σκέψης. Από εκεί και πέρα το πως θα ζήσεις δεν έχει απαραίτητη σχέση με αυτό που σπούδασες. Εξετάζεις αν οι επαγγελματικές επιλογές των σπουδών μπορούν να σου αποφέρουν ένα εισόδημα. Αν όχι ή αν δεν είναι αυτό που θα ήθελες, βρες αυτό που θα μπορούσες να το κάνεις καλά ως επάγγελμα.

Γενικό σχόλιο: Στην Ελλάδα έχουμε αρκετά κόμπλεξ με την αλλαγή καριέρας για να μην "πέσουμε" στα μάτια της γειτονιάς, στο σόι κτλ, και νομίζουμε ότι οι άλλοι άνθρωποι θα μας κρίνουν αρνητικά αν δεν ακολουθήσουμε την ίδια πορεία ή αν δεν σπουδάσουμε συγκεκριμένα πράγματα. Αντιθέτως, το ενδιαφέρον αυτό κρατάει 3 λεπτά. Αξίζει να χαραμίζετε τη ζωής σας για 3 λεπτά περιέργειας ενός συγγενή ή γνωστού σας;

Δε μου ταιριάζει να παρουσιάζω projects σε πολύ κόσμο. Ούτε να μιλάω με άλλα στελέχη και συναδέλφους για ένα τέτοιο ζήτημα και να παίρνω θέση γιαυτό (δλδ να στηρίζω τη γνώμη μου). Προτιμώ να κάνω κάτι άλλο. Αυτό που είπες για βοηθό καθηγητή πάντως μου άρεσε. Το δημόσιο πάντα το κυνηγάμε αλλά σιχαίνομαι στην ιδέα του να εργαστώ σε εταιρία πχ πληροφορικής ή θέση οικονομικών κλπ. Αργά ή γρήγορα κατάθλιψη θα πάθαινα και δε θα ήμουν και καλός. Γιαυτό κι ανέφερα το επάγγελμα οδηγού ή αυτό του κηπουρού ή του οδοντοτεχνίτη ή του ιερέα. Δε μπορεί και δεν πρέπει όλοι οι νέοι Έλληνες να γίνονται επιστήμονες και μετά εξωτερικό σε εταιρία στον τομέα. Είναι θέμα χαρακτήρα.

Σκέψου ότι και το δημόσιο δεν είναι τόσο δελεαστικό επειδή τυπικά παροπλίζεσαι επιστημονικά και θα πρέπει να έχεις γερό στομάχι να αντέχεις ίδιους συναδέλφους για πολλά χρόνια, να ακούς τα πάντα και φυσικά να ανέχεσαι προσβολές από τους πολίτες, τον προϊστάμενο ή την παράξενη συνάδελφο που δεν κοιμήθηκε καλά. Παίζει ρόλο η ιδιοσυγκρασία σου, αν σου αρέσει να είσαι σε ίδιο χώρο με άλλο κόσμο και να αντέχεις τις γνωστές ανθρώπινες παθογένειες. Η εκπαίδευση επίσης έχει δυσκολίες και απαιτεί συνεχώς ψάξιμο, διάβασμα και εξέλιξη ανάλογα τις απαιτήσεις των μαθητών σου (αν δουλέψεις σε ιδιωτικό πλαίσιο ως καθηγητής) αλλά και την αδιάκριτη κριτική από τους γονείς μαθητών.

Η δουλειά δυστυχώς δεν είναι όμορφη. Πρέπει πρώτα να βγάλεις από το μυαλό σου τις λέξεις "δεν μπορώ, δεν κάνω". Η δουλειά έχει σκοπό, οι άνθρωποι εργάζονται κυρίως για βιοπορισμό (ή μάλλον γι' αυτό μόνο) οπότε οι επιλογές είναι κάπως σχετικές γιατί αλλιώς ξεκινάς και αλλού καταλήγεις. Στο Πανεπιστήμιο ζεις σε έναν ροζ κόσμο προστατευμένο όπου τυπικά σπαταλάς ενέργεια και χρόνο, για να πάρεις κάποιες γνώσεις. Από αυτές τις γνώσεις ζήτημα ένα 5% να σου χρησιμεύσουν στην αγορά εργασίας αν δεν στραφείς για ακαδημαϊκή καριέρα. Ειδικά, στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο τα προγράμματα σπουδών είναι τελείως απαρχαιωμένα και στοχεύουν καθαρά σε μεταπτυχιακά και διδακτορικά για να συντηρούνται τα ερευνητικά προγράμματα με λεφτά από το ΕΣΠΑ και να παίζονται παιχνίδια εξουσίας και διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, δημοσιογράφων και καθηγητών Πανεπιστημίου. Δυστυχώς οι περισσότεροι νέοι τυφλωμένοι από φιλοδοξίες και κενές ιδέες, εννοείται ότι συντηρούν με τον τρόπο τους αυτή τη "βιομηχανία" σπουδών και διαπλοκής.

Κανείς δεν θα έχει φτιάξει μια ειδική δουλειά στα μέτρα σου. Αν θέλεις μια δική σου δουλειά, στα δικά σου μέτρα και ικανότητες, φτιάξε την μόνος σου (γίνου ελεύθερος επιχειρηματίας). Εκεί θα ορίσεις τους δικούς σου κανόνες και τον αποδέκτη (πελάτες). Βέβαια ο κύριος σκοπός είναι ένας: να βγάλεις λεφτά με νόμιμο τρόπο και παράλληλα από τα κέρδη σου, να μπορείς να καλύπτεις τις μηνιαίες τρέχουσες υποχρεώσεις (π.χ. προμηθευτές, ρεύμα, ίντερνετ, ασφαλιστικά ένσημα, μισθούς υπαλλήλων ή συνεργατών, κτλ).