Εσύ έχεις πλάνο ζωής;

Στέφανος-Ιάσωνας

Νεοφερμένος

Ο Στέφανος-Ιάσωνας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών Θράκης (Ξάνθη). Έχει γράψει 117 μηνύματα.
Ξεκινάω ένα ιδιαίτερο θέμα, που έχει διαμορφώσει ιδιαίτερα την φιλοσοφία ζωής μου. Και θα ήθελα να μοιραστώ με όποιον ενδιαφέρεται.

Έστω, ότι παρακάτω είναι το χρονοδιάγραμμα ζωής του "μέσου" ανθρώπου:

1-5: (ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ) Στην ηλικία αυτή η ζωή σου καθορίζεται αποκλειστικά από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν έχεις λέγειν.

6-12:(ΠΑΙΔΙΚΗ) Αρχίζεις και αποκτάς έντονη ατομική συνείδηση, αλλά η ζωή σου καθορίζεται στο μέγιστο περισσότερο από τους γονείς σου.

13-17: (ΕΦΗΒΕΙΑ) Αρχίζεις και έχεις μεγαλύτερη ελευθερία και δυνατότητα να καθορίζεις μόνος σου την ζωή σου.

18-24: (ΝΕΟΣ ΕΝΗΛΙΚΑΣ) Μπορείς και νόμιμα πλέον να καθορίσεις μόνος σου την ζωή σου έχεις όλη την ελευθερία.

25-49: (ΕΝΗΛΙΚΑΣ) Ο εγκέφαλος σου έχει επίσημα αναπτυχθεί. Από εδώ και πέρα αρχιζει η σταδιακή φθορά.

50-65: (ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ)

66- θάνατος: (ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ)

Παρατηρώ πολλούς ανθρώπους να: ΑΝΑΒΑΛΛΟΥΝ για μετά, ασυνείδητα φαίνεται να νιώθουν πως θα ζήσουν για πάντα.
Όμως η μόνη αλήθεια στην ζωή είναι ο Θάνατος.
Θα έρθει, αργά ή γρήγορα.

Αυτό δεν θα έπρεπε να μας στεναχωρεί αλλά να μας κινητοποιεί να ζήσουμε μια ζωή στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Γιατί αυτός που φοβάται τον θάνατο είναι αυτός που δεν έχει ζήσει. Αυτός που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν.

Το πλάνο ζωής πηγάζει λοιπόν, από την συνειδητοποίηση ότι η ζωή έχει χρονικά όρια. Τα οποία πρέπει να αξιοποιήσει κάνεις σωστά,αν υποθέσουμε πως στόχος όλων των ανθρώπων είναι να πεθάνουν έχοντας αναβαθμίσει τον εαυτό τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Η ζωή αν και μικρή, είναι αρκετή αν την προγραμματίσεις σωστά.Φυσικα, τα απρόβλεπτα είναι μέρος της ζωής, αλλά άλλο είναι να παρασύρεσαι άσκοπα από τα κύματα δίχως προορισμό και άλλο να έχεις έναν προορισμό και στην διάρκεια του ταξιδιού σου να φυσήξει κάποιος δυνατός άνεμος.

Από την μέρα που γεννιομαστε μέχρι και λιγο πριν εφηβεία θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως η ζωή μας καθορίζεται από τους γονείς μας. Το που θα μεγαλώσουμε, η μόρφωση μας, η οικονομική μας κατάσταση, οι δεξιότητες που θα αποκτήσουμε είναι αποτέλεσμα των ερεθισμάτων που μας έδωσαν οι γονείς.

Μετά την ηλικία αυτή, αρχίζουμε όμως μόνοι μας να καθορίζουμε την ζωή μας. Μπορεί το παιδί να πει θέλω να μάθω κιθάρα ή θέλω να μάθω γαλλικά.

Ακούω πολλούς να λένε, θα ταξιδέψω όταν βγω στην συνταξη αδυνατώντας να κατανοήσουν πως τότε αν και το πνεύμα τους μπορεί να είναι σε καλή κατάσταση το σώμα τους δεν θα έχει τις ίδιες αντοχές.

Η ζωή λοιπόν είναι θέμα προτεραιοτήτων και καλής οργάνωσης του χρόνου μας.

Μπορεί να μην ξέρουν όλοι τι πάθος τους, αλλά όλοι γνωρίζουμε τι θέλουμε να προλάβουμε κάνουμε πριν πεθάνουμε.

Θεωρώ πως όλοι θα έπρεπε να έχουμε στόχους του τύπου:
Παράδειγμα:
25 θα είμαι ανεξάρτητος οικονομικά
~ θα ταξιδέψω
35 θα αρχίσω οικογένεια
Μέχρι τα 40 θα έχω δική μου επιχείρηση
Στα 60 θα σταματήσω να δουλευω και θα συνεχίσω τα ταξίδια κοκ

Με τον τρόπο αυτό, ξέρεις πού πηγαίνεις, σέβεσαι τον περασμένο χρόνο που έχεις και τον αξιοποιείς κατάλληλα για να γίνεις αυτό που θέλεις.

Όπως έλεγε και ένας μεγάλος φιλόσοφος στη ζωή δεν είναι σημαντικά ούτε η γέννηση ούτε ο θάνατος αλλά το τι κάνουμε στο ενδιάμεσο διάστημα. Αυτό είναι που καθορίζει την ζωή μας και δίνει αξία στην ύπαρξη μας.

Ποιό είναι το δικό σας πλάνο ζωής;
Τι στόχο έχετε για κάθε ηλικία;
SAVE_20200522_133453.jpg

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Ξεκινάω ένα ιδιαίτερο θέμα, που έχει διαμορφώσει ιδιαίτερα την φιλοσοφία ζωής μου. Και θα ήθελα να μοιραστώ με όποιον ενδιαφέρεται.

Έστω, ότι παρακάτω είναι το χρονοδιάγραμμα ζωής του "μέσου" ανθρώπου:

1-5: (ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ) Στην ηλικία αυτή η ζωή σου καθορίζεται αποκλειστικά από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν έχεις λέγειν.

6-12:(ΠΑΙΔΙΚΗ) Αρχίζεις και αποκτάς έντονη ατομική συνείδηση, αλλά η ζωή σου καθορίζεται στο μέγιστο περισσότερο από τους γονείς σου.

13-17: (ΕΦΗΒΕΙΑ) Αρχίζεις και έχεις μεγαλύτερη ελευθερία και δυνατότητα να καθορίζεις μόνος σου την ζωή σου.

18-24: (ΝΕΟΣ ΕΝΗΛΙΚΑΣ) Μπορείς και νόμιμα πλέον να καθορίσεις μόνος σου την ζωή σου έχεις όλη την ελευθερία.

25-49: (ΕΝΗΛΙΚΑΣ) Ο εγκέφαλος σου έχει επίσημα αναπτυχθεί. Από εδώ και πέρα αρχιζει η σταδιακή φθορά.

50-65: (ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ)

66- θάνατος: (ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ)

Παρατηρώ πολλούς ανθρώπους να: ΑΝΑΒΑΛΛΟΥΝ για μετά, ασυνείδητα φαίνεται να νιώθουν πως θα ζήσουν για πάντα.
Όμως η μόνη αλήθεια στην ζωή είναι ο Θάνατος.
Θα έρθει, αργά ή γρήγορα.

Αυτό δεν θα έπρεπε να μας στεναχωρεί αλλά να μας κινητοποιεί να ζήσουμε μια ζωή στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Γιατί αυτός που φοβάται τον θάνατο είναι αυτός που δεν έχει ζήσει. Αυτός που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν.

Το πλάνο ζωής πηγάζει λοιπόν, από την συνειδητοποίηση ότι η ζωή έχει χρονικά όρια. Τα οποία πρέπει να αξιοποιήσει κάνεις σωστά,αν υποθέσουμε πως στόχος όλων των ανθρώπων είναι να πεθάνουν έχοντας αναβαθμίσει τον εαυτό τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Η ζωή αν και μικρή, είναι αρκετή αν την προγραμματίσεις σωστά.Φυσικα, τα απρόβλεπτα είναι μέρος της ζωής, αλλά άλλο είναι να παρασύρεσαι άσκοπα από τα κύματα δίχως προορισμό και άλλο να έχεις έναν προορισμό και στην διάρκεια του ταξιδιού σου να φυσήξει κάποιος δυνατός άνεμος.

Από την μέρα που γεννιομαστε μέχρι και λιγο πριν εφηβεία θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως η ζωή μας καθορίζεται από τους γονείς μας. Το που θα μεγαλώσουμε, η μόρφωση μας, η οικονομική μας κατάσταση, οι δεξιότητες που θα αποκτήσουμε είναι αποτέλεσμα των ερεθισμάτων που μας έδωσαν οι γονείς.

Μετά την ηλικία αυτή, αρχίζουμε όμως μόνοι μας να καθορίζουμε την ζωή μας. Μπορεί το παιδί να πει θέλω να μάθω κιθάρα ή θέλω να μάθω γαλλικά.

Ακούω πολλούς να λένε, θα ταξιδέψω όταν βγω στην συνταξη αδυνατώντας να κατανοήσουν πως τότε αν και το πνεύμα τους μπορεί να είναι σε καλή κατάσταση το σώμα τους δεν θα έχει τις ίδιες αντοχές.

Η ζωή λοιπόν είναι θέμα προτεραιοτήτων και καλής οργάνωσης του χρόνου μας.

Μπορεί να μην ξέρουν όλοι τι πάθος τους, αλλά όλοι γνωρίζουμε τι θέλουμε να προλάβουμε κάνουμε πριν πεθάνουμε.

Θεωρώ πως όλοι θα έπρεπε να έχουμε στόχους του τύπου:
Παράδειγμα:
25 θα είμαι ανεξάρτητος οικονομικά
~ θα ταξιδέψω
35 θα αρχίσω οικογένεια
Μέχρι τα 40 θα έχω δική μου επιχείρηση
Στα 60 θα σταματήσω να δουλευω και θα συνεχίσω τα ταξίδια κοκ

Με τον τρόπο αυτό, ξέρεις πού πηγαίνεις, σέβεσαι τον περασμένο χρόνο που έχεις και τον αξιοποιείς κατάλληλα για να γίνεις αυτό που θέλεις.

Όπως έλεγε και ένας μεγάλος φιλόσοφος στη ζωή δεν είναι σημαντικά ούτε η γέννηση ούτε ο θάνατος αλλά το τι κάνουμε στο ενδιάμεσο διάστημα. Αυτό είναι που καθορίζει την ζωή μας και δίνει αξία στην ύπαρξη μας.

Ποιό είναι το δικό σας πλάνο ζωής;
Τι στόχο έχετε για κάθε ηλικία;
SAVE_20200522_133453.jpg
.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Viedo

Διάσημο μέλος

Ο Viedo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,912 μηνύματα.
Ενδιαφέρον θέμα.

Καταρχάς θεωρώ πως δεν υπάρχει χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Δηλαδή, στα 18 πας πανεπιστήμιο, στα 25 εργάζεσαι και είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, στα 30-35 κάνεις οικογένεια .... Έχω πρώην συμμαθητές που έγιναν γονείς στα 20, έχω φίλους που παράτησαν το πανεπιστήμιο για να εργαστούν στην οικογενειακή επιχείρηση (η οποία προέκυψε μετά από ένα τυχερό συμβάν ενώ σπούδαζαν και έτσι παράτησαν τις σπουδές για να εργαστούν εκεί).

Επίσης, οι στόχοι με την πάροδο του χρόνου και το πλάνο ζωής αλλάζουν ή δύνανται να αλλάξουν. Εγώ προσωπικά άλλους στόχους είχα στα 16-18 και άλλους πλέον στα 22-23 . Μικρότερος δεν ήθελα οικογένεια να κάνω ούτε παιδιά, πλέον άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου και δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να κάνω οικογένεια με τον σύντροφό μου. Επίσης, δεν είχα σκεφτεί ότι θα έφευγα από τα 18 από την Ελλάδα και θα σπούδαζα αλλού ή θα εργαζόμουν αλλού. Πλέον δεν έχω στα πλάνα μου να επιστρέψω στην Ελλάδα. Δεν είχα ποτέ πλάνο να κάνω ταξίδια τόσο σύντομα και με μικρή χρονική απόσταση το ένα από το άλλο και λόγω κάποιον συγκυριών σε 5 μήνες πήγα σε 13 χώρες.

Αυτό που ακολουθούν οι περισσότεροι είναι :
Σχολείο/Πανεπιστήμιο (3 μέχρι 25)
Δουλειά (25 μέχρι 65)
Οικογένεια (30/35 μέχρι το θάνατο [αν και 1/2 χωρίζουν])
Σύνταξη (65 μέχρι το θάνατο όπου κάθονται σπίτι, βλέπουν τα παιδιά, εγγόνια)
Που και που κάνουν κανένα ταξίδι αν υπάρχουν χρήματα σε όλες τις ηλικίες.

Τα πλάνα ζωής σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από το οικονομικό. Με ή χωρίς χρήματα όλα ανατρέπονται π.χ. αν δεν έχεις χρήματα πώς θα πας ταξίδια;

Το δικό μου πλάνο όπως το έχω σκέφτει τώρα (το οποίο πολύ πιθανόν θα αλλάξει στο μέλλον).
Μέχρι τα 28-30 θα σπουδάζω.
28-30 μέχρι 65-70 δουλειά
30-35 να έχω οικογένεια και δικό μου σπίτι
Ταξίδια, διακοπές κλπ όλα τα χρόνια.

Και όποτε είναι να πεθάνω άντε γεια.
 

Στέφανος-Ιάσωνας

Νεοφερμένος

Ο Στέφανος-Ιάσωνας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών Θράκης (Ξάνθη). Έχει γράψει 117 μηνύματα.
Ευχαριστούμε που μοιράστηκες τις σκεψεις σου μαζι μάς!
 

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Είναι όντως πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Προσωπικά δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί πρέπει να έχεις ένα "πλάνο ζωής". Έχω έναν φίλο που έχει μονίμως αυτά τα κουτάκια στο μυαλό του, έχει πράγματι στόχους οργανωμένους και γουστάρει πολύ που καταφέρνει τον έναν μετά τον άλλο και τους βάζει τικ. Και όντως τον θαυμάζω, και για το πείσμα του και για το θάρρος του, γιατί το να πεις "θα πετύχω" και να δουλεύεις γι αυτό αδιάκοπα θέλει μεγάλα αρχίδια.

... Αλλά δε νομίζω πως μπορούν όλοι να πορευτούν με αυτόν τον τρόπο. Εγώ δηλαδή, σίγουρα δεν μπορώ. Είμαι μάλλον άνθρωπος που ζει την κάθε μέρα. Μπορεί και να είναι απερίσκεπτο και να χάνω τη ζωή μου χωρίς να το καταλαβαίνω; Ίσως, θα δείξει. Όμως δε μπορώ να λειτουργήσω και με πίεση ενός στόχου που πρέπει να φτάσω "αλλιώς είμαι μια αποτυχημένη". Κάθε μέρα είναι διαφορετική και ό, τι σπέρνω θα θερίσω. Προσπαθώ για ό, τι καλύτερο μπορώ, αλλά κάποιες φορές πολύ απλά δεν μπορώ. Και κυρίως, οι πιθανότητες είναι πως θα ζήσω ως τα 80, αλλά μπορεί να πεθάνω κι αύριο και θέλω τα πόδια μου να πατάνε στη γη κι όχι στα σύννεφα. Οι μικροί και εφικτοί στόχοι κρατούν το κεφάλι μου ήσυχο και με κάνουν να αισθάνομαι πιο γεμάτη. Επομένως, όχι, σίγουρα δεν έχω πλάνο ζωής, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν προσπαθώ μέρα με τη μέρα να την κάνω πιο ικανοποιητική.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Γιατί να έχουμε «πλάνο ζωής»; Εννοώ, γιατί να θέσουμε στόχους τώρα για πράγματα που δεν ξέρουμε πώς θα είναι σε 4-5 χρόνια; Δεν είναι λίγο ανέφικτο και ουτοπικό σε έναν κόσμο που αλλάζει να πιστεύουμε ότι αξίζει να χάνουμε χρόνο από τη ζωή μας για να «οργανώσουμε» πράγματα που τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας απλά δεν επαρκούν για να βγάλουμε κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στα όνειρα που μπορεί να έχουμε για το μέλλον μας. Άλλο τα όνειρα κι άλλο ένα «πλάνο». Άλλο το να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε κι άλλο να καταστρώνουμε πλάνα για το πώς θα κυλήσει η ζωή.

Ο πρώτος και κύριος συμβιβασμός που νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε στο δρόμο των συμβιβασμών με τη θνητή φύση μας είναι ακριβώς το ότι ο έλεγχος που έχουμε στη ζωή είναι μικρός. Αντί λοιπόν να αναλωνόμαστε στο πώς αυτή θα οργανωθεί/οργανώνεται σε ένα τόσο γενικόλογο επίπεδο που να μην έχει νόημα - ναι, προφανώς και δεν μπορούμε να κάνουμε οικογένεια πριν τα 12 ή μετά τα 75 αλλά έχει νόημα να το επισημάνουμε; - καλύτερα θα ήταν να κοιτάμε πώς αυτές τις μέρες που έχουμε να ζήσουμε στα σίγουρα θα τις αρπάξουμε και θα τις κάνουμε κάτι - ό,τι είναι χρήσιμο για εμάς.
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Aντί να έχουμε πλάνα ζωής, ας κάνουμε την καθημερινότητα πιο δημιουργική και να μας γεμίζει αυτό που κάνουμε. Όπως λέει και ο Βασίλης, η πραγματικότητα μας ξεπερνά οπότε είναι μάλλον διασκεδαστικό να λέμε τι θα θέλαμε σε 10 χρόνια, υλικά και στόχους με υλική απόσβεση...προσωπικά, υγεία μόνο. Η υγεία είναι η πηγή δυναμικής για να κάνουμε πράγματα.
 

Στέφανος-Ιάσωνας

Νεοφερμένος

Ο Στέφανος-Ιάσωνας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών Θράκης (Ξάνθη). Έχει γράψει 117 μηνύματα.
Το "πλάνο ζωής" είναι ακριβώς αυτό, ένα πλάνο. Ένα σχεδιάγραμμα για το πώς θα ήθελες να είναι η ζωή σου. Όντας για παράδειγμα 80 χρονών, τι θα ήθελες κοιτώντας πίσω να έχεις κάνει; Δεν είναι πρόγραμμα που θα ακολουθήσεις.

Διαφωνώ σε κάποια σημεία με το γνωστό carpe diem. Και θα εξηγήσω: θεωρητικά μπορείς να πεθάνεις αύριο, σήμερα ή σε λίγα λεπτά. Αυτό ίσως ίσχυε την προϊστορική περίοδο πολύ πιο έντονα που οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πιο πρωτόγονη κατάσταση και συνεπώς μοναδικό τους μέλημα ήταν η καθημερινή επιβίωση. Αλλά ακόμη και εκεί, τοιχογραφίες στους τοίχους τους και από ανθρωπολογικά στοιχεία που έχουν βρεθεί, θεωρείται πιθανόν πως μέχρι και οι πρώτοι άνθρωποι εκείνης της εποχής έκαναν σχέδια για το μέλλον.

Σήμερα,που δεν κινδυνεύουμε από λιοντάρια και δεν χρειάζεται να κυνηγάμε αντιλόπες έχουμε ελεύθερο χρόνο που κάτι πρέπει να το κάνουμε για να μην βαριόμαστε και απλά περνάνε οι μέρες και περιμένουμε τον θάνατο.

Γενικά, στην σημερινή εποχή που οι πιθανότητες να ζήσεις είναι πολύ περισσότερες από αυτές του να πεθάνεις, το carpe diem δεν έχει πρακτική αξία.Ή αναλώνεται στην εξής φράση: " Βγάλε το μέγιστο δυνατό της μέρας σου". Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει σπατάλησε την.

Και βλέπεις πως οι άνθρωποι ζούν για το μέλλον. Ακόμη και εσείς που ισχυρίζεστε πως ζείτε στο παρόν, δεν ζείτε ακριβώς, γιατί είναι αδύνατον, εκτός και αν γνωρίζετε ότι στις 23:59 σήμερα θα πεθάνετε.

Προφανώς, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα άλλαζαν πολλές από τις δραστηριότητες που είχατε σκοπό να κάνετε σήμερα.

Η ιδέα του " πλάνου ζωής" (που δεν μου αρέσει σαν έκφραση αλλά δεν βρήκα καλύτερη) είναι ότι έχεις στο μυαλό σου, θα πεθάνω. Και όχι για να σε τρομάξεις, αλλά για να σου υπενθυμίσεις οτι κάθεε μέρα είναι δώρο και άρα πρέπει να κάνω αυτά που θέλω πραγματικά και με ενδιαφέρουν. Δηλαδή, να χρησιμοποιήσω το μέγιστο της μέρας μου. (Εδώ, μπορώ να δεχτώ το carpe diem)

Το πλάνο ζωής είναι απλά μια πυξίδα.
Όλοι έχουμε κάποια πράγματα που θέλουμε να κάνουμε πρίν πεθάνουμε. Και δεν σημαίνει ότι θα είμαστε αποτυχημένοι αν δεν το πετύχουμε. Δεν το κάνουμε για την επιτυχία. Το κάνουμε γιατί το θέλουμε, γιατί μας κεντρίζει το ενδιαφέρον, γιατί θα μας λείψει αν ΔΕΝ το προσπαθήσουμε.

Προσωπικά, σκέφτομαι την ζωή σαν μια θάλασσα και ο καθένας μας σε ένα πλοίο. Μπορείς να ξαπλώσεις στο σανίδι και να λιάζεσαι στον ήλιο.Ο αέρας και τα κύματα, η τύχη δηλαδή, μπορεί να σε παρασύρουν οπουδήποτε. Εκεί που θα καταλήξεις μπορεί να σου αρέσει ή και όχι. Αλλά έχεις και την επιλογή, να σηκωθείς να πιάσεις το τιμόνι, να βγάλεις τον χάρτι και να ορίσεις προορισμό. Μέχρι να φτάσεις εκεί και αν φτάσεις, θα υπάρξουν κύματα, άνεμοι και ίσως και δικές σου προσωπικές αλλαγές πεποιθήσεών και θέλω που είτε θα σε κάνουν να σταθμεύει σε διάφορα μέρη πρίν τελικά φτάσεις στον προορισμό σου ή θα καταλήξεις να έχεις άλλον προορισμό. Το θέμα, είναι ότι δεν θα έχεις αφήσει την ζωή σου στην τύχη (ανέμους-κύματα) αλλά θα έχεις καταλήξει κάπου έχοντας κάνει πράγματα που πραγματικά ήθελες και άρα θα είσαι ευχαριστημένος και εντάξει με τον εαυτό σου.
 

Viedo

Διάσημο μέλος

Ο Viedo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,912 μηνύματα.
Θα συμφωνήσω με τον Στέφανο-Ιάσωνα πως όλοι λίγο πολύ έχουμε ένα πλάνο, κάτι στη ζωή μας. Για παράδειγμα, όταν πάμε για σπουδές έχουμε σκεφτεί στο περίπου όταν ήμασταν στο γυμνάσιο, στο λυκείο τι θα θέλαμε να σπουδάσουμε. Όταν επιλέγουμε κατεύθυνση στο σχολείο Β' Λυκείου ή φροντιστήριο έχουμε στο περίπου κάποια σχολή κατά νου που θέλουμε να πετύχουμε. Αν θα την πετύχουμε είναι άλλο ζήτημα βέβαια.

Παράλληλα, στο Πανεπιστήμιο όταν πάμε έχουμε ένα πλάνο για το τι θα ακολουθήσει με την πορεία το οποίο διαμορφώνουμε ή και τροποποιούμε (π.χ. σπουδάζεις Φιλολογία σου αρέσει η Γλωσσολογία άρα λες “μάλλον θα κάνω ένα μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό στον συγκεκριμένο τομέα‘). Επίσης, κάποιοι μετά τις σπουδές προπτυχιακές πάνε στο εξωτερικό για συνέχειά τους ή εργασία, επειδή το αντικείμενο σπουδών που τους ενδιαφέρει είναι σε άλλο πανεπιστήμιο ή γιατί είναι καλύτερο το ένα πανεπιστήμιο από κάποιο άλλο στον συγκεκριμένο κλάδο. Μπορεί επίσης, κατά τη διάρκεια των σπουδών σου (είσαι π.χ. προπτυχιακός Ψυχολογίας) να δεις ότι σου αρέσει η ενασχόληση με άτομα που παρουσιάζουν σοβαρής μορφής ψυχοπαθολογία άρα να θέλεις να γίνεις Κλινικός Ψυχολόγος (άρα να πεις θα κάνω ένα PsyD (τύπος διδακτορικού) γιατί διαφορετικά σε ορισμένες χώρες (Αμερική-ΗΒ) δεν μπορείς να γίνεις.

Πόσοι άνθρωποι στα 20-25 λένε θέλω να κάνω οικογένεια με παιδιά. Πάρα πολλοί, οι περισσότεροι όντως το πετυχαίνουν. Άρα είναι ένα πλάνο/στόχος που έχουν.

Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να σκεφτούμε τα περισσότερα πράγματα. Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάτι στο μυαλό μας για το τι θέλουμε με τη ζωή μας. Το σημαντικό είναι όμως να μην αποστερούμαστε τις χαρές της ζωής κυνηγώντας μόνο το πλάνο εκτός και αν αυτό είναι το νόημα που έχουμε ή αυτό που μας δίνει χαρά και ικανοποίηση. Ο καθένας όπως θέλει ορίζει τη ζωή του και το τι είναι επιτυχία στη ζωή και αν του αρέσει να έχει κουτάκια με καθημερινές βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμενες επιδιώξεις/στόχους κανένα πρόβλημα. Δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Σίγουρα δεν θα βγει το πλάνο ζωής σε όλους όσοι σχεδίαζουν. Αλλά για κάποιους το νόημα της ζωής είναι να πολεμήσουν γι' αυτό.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Το όλο point είναι, νομίζω, ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε για «επιθυμίες» για ένα τόσο μακρινό μέλλον όταν αυτές μπορούν να μεταβληθούν με μυριάδες τρόπους από τη μία μέρα στην άλλη. Το τι θέλουμε στη ζωή μας, στον 21ο αιώνα, δεν είναι κάτι το οποίο είναι εύκολο να είναι σταθερό και αμετάβλητο. Δεν είναι ο κόσμος μας πια ένας κόσμος στον οποίο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε με 2-3 πράγματα στο κεφάλι μας τα οποία «είναι για εμάς» - ποτέ δεν ήταν ακριβώς έτσι ο κόσμος, αλλά τώρα δεν είναι καθόλου έτσι. Οπότε, θα επαναλάβω, δεν έχει νόημα να αναλωθούμε σε έναν χάρτη με τόσο μακροπρόθεσμα «θέλω» όταν αύριο πραγματικά δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Μπορώ, προσωπικά, να γεμίσω βιβλία με «θέλω» που τελικά «δεν θέλω» και με πράγματα που δεν ήξερα καν ότι ήθελα αλλά οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε να αλλάξω δεκάδες πράγματα στη ζωή μου.
 

Guest 092312

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μπορώ, προσωπικά, να γεμίσω βιβλία με «θέλω» που τελικά «δεν θέλω»
Α, ευχαριστώ γιατί ήθελα να αναφέρω ότι τις προάλλες βρήκα ένα τετράδιο που είχα γράψει γύρω στα 16-17 πράγματα που θα ήθελα να είχα κάνει μέχρι τα 25 και κάποια τα κράτησα, κάποια άλλα όχι, μη τα πολυλογώ έχω 3 χρόνια να κάνω ένα τατουάζ με χρώμα αλλά μάλλον δεν θα επιδιώξω να κλαμπάρω στην Ίο
μόνο γυμνισμό στη Σαμοθράκη

Πέρα από την πλάκα, όλοι έχουμε κάποιο πλάνο ζωής, το μόνο που διαφέρει είναι το πόσο συγκεκριμένο το έχουμε στο μυαλό μας (και άρα πόσο εφικτό είναι) και το πόσο είμαστε διατεθειμένοι να το επιδιώξουμε.
Κάθε απόφαση που παίρνουμε, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οδηγεί κάπου.
Πχ εγώ που 3μιση η ώρα το πρωί κοπροσκυλιάζω και γράφω εδώ αντί να διαβάζω, ψιλοϋποψιάζομαι ότι μάλλον η ερχόμενη εξεταστική δεν θα με βρει στο πικ μου.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Κάθε απόφαση που παίρνουμε, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οδηγεί κάπου.

Όντως, κάθε απόφαση που παίρνουμε οδηγεί κάπου αλλά πλάνο έχεις (αν και) μόνο αν παίρνεις αποφάσεις με ένα συγκεκριμένο «κάπου» στο μυαλό σου. ;)
 

Στέφανος-Ιάσωνας

Νεοφερμένος

Ο Στέφανος-Ιάσωνας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών Θράκης (Ξάνθη). Έχει γράψει 117 μηνύματα.
.
 

Συνημμένα

  • IMG_20200526_233614.jpg
    IMG_20200526_233614.jpg
    75.1 KB · Εμφανίσεις: 109
  • IMG_20200526_233556.jpg
    IMG_20200526_233556.jpg
    33.6 KB · Εμφανίσεις: 131
  • IMG_20200526_233525.jpg
    IMG_20200526_233525.jpg
    51.8 KB · Εμφανίσεις: 114
  • IMG_20200526_233504.jpg
    IMG_20200526_233504.jpg
    43.6 KB · Εμφανίσεις: 128

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,555 μηνύματα.
Ενα κάποιο προγραμματισμό έχω αλλά δεν υποχρεωνω τον εαυτό μου να τον τηρω κατα γράμμα.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.

Εντάξει, επειδή βρήκαμε επικλήσεις στην αυθεντία δε σημαίνει ότι είναι σωστά αυτά. Άλλωστε, ο κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζουν κι οι ζωές μας. Αν εσύ νιώθεις άνετα με την ιδέα του «πλάνου ζωής» όπως κι αν αυτό το νοηματοδοτείς μέσα σου, όλα καλά. Αλλά δε σημαίνει ότι όλα τα άτομα ζουν έτσι και ούτε ότι το να ζουν ή να μη ζουν με ένα πλάνο ζωής είναι καλύτερο ή χειρότερο.
 

Στέφανος-Ιάσωνας

Νεοφερμένος

Ο Στέφανος-Ιάσωνας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών Θράκης (Ξάνθη). Έχει γράψει 117 μηνύματα.
Εντάξει, επειδή βρήκαμε επικλήσεις στην αυθεντία δε σημαίνει ότι είναι σωστά αυτά. Άλλωστε, ο κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζουν κι οι ζωές μας. Αν εσύ νιώθεις άνετα με την ιδέα του «πλάνου ζωής» όπως κι αν αυτό το νοηματοδοτείς μέσα σου, όλα καλά. Αλλά δε σημαίνει ότι όλα τα άτομα ζουν έτσι και ούτε ότι το να ζουν ή να μη ζουν με ένα πλάνο ζωής είναι καλύτερο ή χειρότερο.

Φίλε παρεξήγησες, ανέβασα απλά κάτι σχετικό δεν είπα ποτέ ότι αυτό είναι το σωστό. Συζήτηση κάνουμε.
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top