Απορίες για την ανάλυση ιστορικών πηγών

[Debby63]

Ξερω οτι σε μια ιστορικη πηγη πρεπει να αποστηθισεις μια ολοκληρη παραγραφο που να σχετιζεται με το περιεχόμενο του δωμημενου/δωσμενου κειμενου που πεφτει αλλα αν δεν θυμαμαι να αποστηθησω ολοκληρη παραγραφο απο το βιβλίο για το περιεχομενο της δωμημενης/δωσμενης ιστορικης πηγης, θα πειραξει αν την σχολιασω πρωτα και επειτα να γραψω επιπροσθετα ενα κομματι απο το περιεχομενο του βιβλιου;

γιατι για παραδειγμα ο καθηγητης της ιστοριας μου, μας ελεγε οτι στα διαγωνισματα (που δωσαμε φετος για τα δυο τετραμηνα) και τα φυλλα εργασιας που καναμε που σχετιζονταν με αναλυση ιστορικων πηγων, δεν πειραζει να τις σχολιαζουμε διοτι αυτο πρεπει να κανουμε πρωτα και επειτα, αν θυμομαστε κατι απο το περιεχομενο του βιβλιου, να το γραφουμε επιπροσθετα στην αναλυση μας.

Γινεται το ιδιο και για εκεινη τη στιγμη στις παννελαδικες;

 

[anathimatikos]

Ο ξερός σχολιασμός των πηγών είναι η μισή δουλειά. Που ούτε η μισή δεν είναι πρακτικά, επειδή τα στοιχεία που παρατίθενται στην πηγή σχετίζονται πάντα με το αντίστοιχο περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου. Ένα 12,5 στα 25 του σχολιασμού είναι κάτι χαζά (π.χ.) "οι πληροφορίες που αντλούμε απ' την παρούσα πηγή συμφωνούν κι επιβεβαιώνουν τις γνώσεις που λάβαμε από το σχολικό μας εγχειρίδιο (βλ. παραπάνω) όσον αφορά στη δομή του κόμματος των Φιλελευθέρων [όπου σ' αυτό το "παραπάνω" έχεις μεταφέρει στην κόλλα παπαγαλιστί -ει δυνατόν- ό,τι θυμάσαι απ' το κεφάλαιο/τα κεφάλαια που αναφέρονται στο ζήτημα της πηγής]. Δεν θα σου πρότεινα το σχολιασμό των πηγών με τη μέθοδο της σύνθεσης (σχολιάζω την πηγή παραθέτοντας παράλληλα χωρία απ' το βιβλίο), καθώς είναι αρκετά πιο περίπλοκη απ' την ανάλυση (γράφω πρώτα σε ξεχωριστές παραγράφους ό,τι θυμάμαι απ' το βιβλίο κι ύστερα σχολιάζω την πηγή με βάση αυτό το κομμάτι). Αν και, τίποτε δεν είναι απόλυτο, όλα επαφίονται στην ιδιαιτερότητα του εκάστοτε μαθητή.
Τώρα, αν δεν σου έρχεται τίποτα να γράψεις απ' το βιβλίο, ή θυμάσαι λίγα πράγματα που θα προσπαθήσεις να αποδώσεις με λίγα λόγια, δεν ξέρω αν υπάρχει στάνταρ συνταγή επιτυχίας. Γράψε ό,τι μπορείς, όσο μπορείς, κι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.

 

[Nihilist]

Οπωσδήποτε πρώτα γράφεις τα του σχολικού εγχειριδίου και κατόπιν τις πληροφορίες του παραθέματος. Ισχύει η αρχή τής επικουρικότητας των ιστορικών πηγών.
Οπότε, γράψε πρώτα ό,τι θυμάσαι από το βιβλίο και μετά πέρνα στο παράθεμα.

Ως προς τον τρόπο ανάλυσης, προτιμητέα σαφώς είναι η συνθετική μέθοδος, διότι απαιτεί πολύ μεγαλύτερη οξυδέρκεια σε σχέση με την απλή μηχανιστική παράθεση. Καθώς διαβάζεις το ιστορικό παράθεμα, θα ανακαλείς τι γράφει το βιβλίο και νοητά θα αντιστοιχείς τις ομοειδείς πληροφορίες.
Αρχικά θα γράψεις την πληροφορία του βιβλίου και μετά θα την επιβεβαιώσεις με επίκληση της πηγής. Για την επόμενη πληροφορία, πάλι θα γράψεις τι λέει το βιβλίο και αμέσως την ίδια πληροφορία αναδιατυπώνοντας το παράθεμα. Για κάθε πληροφορία λοιπόν θα εναλλάσσεσαι μεταξύ εγχειριδίου και πηγής. Αναπόδραστες είναι ορισμένες στερεότυπες εκφράσεις, όπως «Σύμφωνα με τις ιστορικές μας γνώσεις,... (βιβλίο) - Προς επίρρωση τούτων, στο ιστορικό παράθεμα του τάδε σημειώνεται ότι... (πηγή)», «Όπως γνωρίζουμε, ...(βιβλίο) - Τα παραπάνω τεκμαίρονται και από τις πληροφορίες της πηγής του τάδε, ο οποίος επισημαίνει ότι... (πηγή)» κλπ κλπ. Για όσες πληροφορίες δεν υπάρχει σαφής αντιστοίχιση, θα τις αναφέρεις συγκεντρωτικά στο τέλος, διευκρινίζοντας βέβαια την προέλευσή τους(ιστορικές σου γνώσεις ή πηγή).

Αν κάνεις master τη σύνθεση, θα εξασφαλίσεις πιο ικανοποιητικό βαθμολογικό αντίκρυσμα. Η παράθεση είναι υπερβολικά απλή και αίρει το λόγο για τον οποίο ακριβώς ενσωματώθηκε η άσκηση με τις πηγές, που είναι να εξεταστεί η αντιληπτική και συνθετική ικανότητα των υποψηφίων.

Στην τελική, βέβαια, όλα συναρτώνται με τις φιλοδοξίες του καθενός και τη διάθεσή του να δουλέψει σκληρά, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Αλλά, αν θες τη συμβουλή μου, μην αρκείσαι στη μετριότητα.

 

[Wrong]

Οπωσδήποτε πρώτα γράφεις τα του σχολικού εγχειριδίου και κατόπιν τις πληροφορίες του παραθέματος. Ισχύει η αρχή τής επικουρικότητας των ιστορικών πηγών.
Οπότε, γράψε πρώτα ό,τι θυμάσαι από το βιβλίο και μετά πέρνα στο παράθεμα.

Ως προς τον τρόπο ανάλυσης, προτιμητέα σαφώς είναι η συνθετική μέθοδος, διότι απαιτεί πολύ μεγαλύτερη οξυδέρκεια σε σχέση με την απλή μηχανιστική παράθεση. Καθώς διαβάζεις το ιστορικό παράθεμα, θα ανακαλείς τι γράφει το βιβλίο και νοητά θα αντιστοιχείς τις ομοειδείς πληροφορίες.
Αρχικά θα γράψεις την πληροφορία του βιβλίου και μετά θα την επιβεβαιώσεις με επίκληση της πηγής. Για την επόμενη πληροφορία, πάλι θα γράψεις τι λέει το βιβλίο και αμέσως την ίδια πληροφορία αναδιατυπώνοντας το παράθεμα. Για κάθε πληροφορία λοιπόν θα εναλλάσσεσαι μεταξύ εγχειριδίου και πηγής. Αναπόδραστες είναι ορισμένες στερεότυπες εκφράσεις, όπως «Σύμφωνα με τις ιστορικές μας γνώσεις,... (βιβλίο) - Προς επίρρωση τούτων, στο ιστορικό παράθεμα του τάδε σημειώνεται ότι... (πηγή)», «Όπως γνωρίζουμε, ...(βιβλίο) - Τα παραπάνω τεκμαίρονται και από τις πληροφορίες της πηγής του τάδε, ο οποίος επισημαίνει ότι... (πηγή)» κλπ κλπ. Για όσες πληροφορίες δεν υπάρχει σαφής αντιστοίχιση, θα τις αναφέρεις συγκεντρωτικά στο τέλος, διευκρινίζοντας βέβαια την προέλευσή τους(ιστορικές σου γνώσεις ή πηγή).

Αν κάνεις master τη σύνθεση, θα εξασφαλίσεις πιο ικανοποιητικό βαθμολογικό αντίκρυσμα. Η παράθεση είναι υπερβολικά απλή και αίρει το λόγο για τον οποίο ακριβώς ενσωματώθηκε η άσκηση με τις πηγές, που είναι να εξεταστεί η αντιληπτική και συνθετική ικανότητα των υποψηφίων.

Στην τελική, βέβαια, όλα συναρτώνται με τις φιλοδοξίες του καθενός και τη διάθεσή του να δουλέψει σκληρά, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Αλλά, αν θες τη συμβουλή μου, μην αρκείσαι στη μετριότητα.

Παρότι συμφωνώ γενικά με τον Nihilist, διατηρώ εδώ και χρόνια μία μικρή (μεγάλη) αμφιβολία σχετικά με τη διόρθωση των γραπτών. Πάντοτε προτείνω σε μαθητές/τριες τον "ξερό" τρόπο, δηλαδή πρώτα παράθεση των πληροφοριών του βιβλίου και μετά ανάλυση της πηγής, επειδή τον θεωρώ πιο σίγουρο στον τομέα της βαθμολόγησης, με τη λογική ότι μπορεί να πέσεις σε φιλόλογο που θα εκτιμήσει, θα απολαύσει, θα ενθουσιαστεί με μία συνθετική απάντηση και θα βάλει 100 αλλά μπορεί πάντοτε να πέσεις και σε κάποιο άτομο που την "ξερή" μέθοδο έμαθε, με βάση αυτή θα διορθώσει και δεν θα καθίσει να σκεφτεί τίποτα άλλο. Ίσως εγώ να είμαι τρομερά επιφυλακτική, αλλά τα γράφω αυτά με γνώμονα το πώς μπορείς να γράψεις ένα σίγουρο 90+, όχι το τι θα ήταν ενδιαφέρον, καλό κλπ. να γράψεις.
Καλή σας επιτυχία!

 

[Debby63]

Ο ξερός σχολιασμός των πηγών είναι η μισή δουλειά. Που ούτε η μισή δεν είναι πρακτικά, επειδή τα στοιχεία που παρατίθενται στην πηγή σχετίζονται πάντα με το αντίστοιχο περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου. Ένα 12,5 στα 25 του σχολιασμού είναι κάτι χαζά (π.χ.) "οι πληροφορίες που αντλούμε απ' την παρούσα πηγή συμφωνούν κι επιβεβαιώνουν τις γνώσεις που λάβαμε από το σχολικό μας εγχειρίδιο (βλ. παραπάνω) όσον αφορά στη δομή του κόμματος των Φιλελευθέρων [όπου σ' αυτό το "παραπάνω" έχεις μεταφέρει στην κόλλα παπαγαλιστί -ει δυνατόν- ό,τι θυμάσαι απ' το κεφάλαιο/τα κεφάλαια που αναφέρονται στο ζήτημα της πηγής]. Δεν θα σου πρότεινα το σχολιασμό των πηγών με τη μέθοδο της σύνθεσης (σχολιάζω την πηγή παραθέτοντας παράλληλα χωρία απ' το βιβλίο), καθώς είναι αρκετά πιο περίπλοκη απ' την ανάλυση (γράφω πρώτα σε ξεχωριστές παραγράφους ό,τι θυμάμαι απ' το βιβλίο κι ύστερα σχολιάζω την πηγή με βάση αυτό το κομμάτι). Αν και, τίποτε δεν είναι απόλυτο, όλα επαφίονται στην ιδιαιτερότητα του εκάστοτε μαθητή.
Τώρα, αν δεν σου έρχεται τίποτα να γράψεις απ' το βιβλίο, ή θυμάσαι λίγα πράγματα που θα προσπαθήσεις να αποδώσεις με λίγα λόγια, δεν ξέρω αν υπάρχει στάνταρ συνταγή επιτυχίας. Γράψε ό,τι μπορείς, όσο μπορείς, κι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.

Βασικα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας.
Μονο συγκεκριμενα πραγματα θυμαμαι αλλα αν στην περιπτωση που καποιο παραθεμα εχει μια πληροφορια που σχετιζεται με το περιεχομενο του βιβλιου οπως πχ η συμφωνια της αγκυριας, της ουδετεροτητας και της διαιτησιας, εκει θα καταλαβω οτι εγινε το 1930 και καθως θα το σχολιαζω το συνδυαζω με τις συγκεκριμενες λεπτομερειες που θυμαμαι απο το βιβλιο.

Επισης για να μην ξεκιναω αποτομα την αναλυση μου, ξεκιναω με κειμενικες παραπομπες οπως "συμφωνα με το εξης κειμενο" πχ. περιγραφεται, το 1930
αυτο και αυτο το γεγονος

και τα γραφω ακριβως με δικα μου λογια καθως, οπως ειπα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας.

Παρότι συμφωνώ γενικά με τον Nihilist, διατηρώ εδώ και χρόνια μία μικρή (μεγάλη) αμφιβολία σχετικά με τη διόρθωση των γραπτών. Πάντοτε προτείνω σε μαθητές/τριες τον "ξερό" τρόπο, δηλαδή πρώτα παράθεση των πληροφοριών του βιβλίου και μετά ανάλυση της πηγής, επειδή τον θεωρώ πιο σίγουρο στον τομέα της βαθμολόγησης, με τη λογική ότι μπορεί να πέσεις σε φιλόλογο που θα εκτιμήσει, θα απολαύσει, θα ενθουσιαστεί με μία συνθετική απάντηση και θα βάλει 100 αλλά μπορεί πάντοτε να πέσεις και σε κάποιο άτομο που την "ξερή" μέθοδο έμαθε, με βάση αυτή θα διορθώσει και δεν θα καθίσει να σκεφτεί τίποτα άλλο. Ίσως εγώ να είμαι τρομερά επιφυλακτική, αλλά τα γράφω αυτά με γνώμονα το πώς μπορείς να γράψεις ένα σίγουρο 90+, όχι το τι θα ήταν ενδιαφέρον, καλό κλπ. να γράψεις.
Καλή σας επιτυχία!

Βασικα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας.
Μονο συγκεκριμενα πραγματα θυμαμαι αλλα αν στην περιπτωση που καποιο παραθεμα εχει μια πληροφορια που σχετιζεται με το περιεχομενο του βιβλιου οπως πχ η συμφωνια της αγκυριας, της ουδετεροτητας και της διαιτησιας, εκει θα καταλαβω οτι εγινε το 1930 και καθως θα το σχολιαζω το συνδυαζω με τις συγκεκριμενες λεπτομερειες που θυμαμαι απο το βιβλιο.

Επισης για να μην ξεκιναω αποτομα την αναλυση μου, ξεκιναω με κειμενικες παραπομπες οπως "συμφωνα με το εξης κειμενο" εγινε αυτο και αυτο το γεγονος.

και τα γραφω ακριβως με δικα μου λογια καθως, οπως ειπα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας. Σιν οτι αν σχετιζεται το περιεχομενο της πηγης με κατι που ειναι στα Σ-Λ (γιατι το εχω κανει αυτο) να το μεταφερω στην πηγη ειτε στην αρχη της αναλυσης της, ειτε στο τελος της, ειτε και στη μεση της.

 

[Wrong]

Βασικα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας.
Μονο συγκεκριμενα πραγματα θυμαμαι αλλα αν στην περιπτωση που καποιο παραθεμα εχει μια πληροφορια που σχετιζεται με το περιεχομενο του βιβλιου οπως πχ η συμφωνια της αγκυριας, της ουδετεροτητας και της διαιτησιας, εκει θα καταλαβω οτι εγινε το 1930 και καθως θα το σχολιαζω το συνδυαζω με τις συγκεκριμενες λεπτομερειες που θυμαμαι απο το βιβλιο.

Επισης για να μην ξεκιναω αποτομα την αναλυση μου, ξεκιναω με κειμενικες παραπομπες οπως "συμφωνα με το εξης κειμενο" εγινε αυτο και αυτο το γεγονος.

και τα γραφω ακριβως με δικα μου λογια καθως, οπως ειπα δεν το εχω με την παπαγαλια της ιστοριας. Σιν οτι αν σχετιζεται το περιεχομενο της πηγης με κατι που ειναι στα Σ-Λ (γιατι το εχω κανει αυτο) να το μεταφερω στην πηγη ειτε στην αρχη της αναλυσης της, ειτε στο τελος της, ειτε και στη μεση της.

Πολύ καλά κάνεις και ξεκινάς με κειμενικές παραπομπές και είμαι σίγουρη πως τα γραπτά σου είναι πολύ καλά δομημένα και έχεις καλή επιχειρηματολογία. Όμως, δυστυχώς (και το υπογραμμίζω αυτό το δυστυχώς), την ιστορία τη ζητάνε παπαγαλία ή σχεδόν παπαγαλία (δυστυχώς, επαναλαμβάνω). Ξέρω πως η παπαγαλία είναι πολύ δύσκολη, κι εγώ ποτέ μου δεν μπορούσα να μάθω απ' έξω, αλλά, για την ιστορία συγκεκριμένα, με βοήθησε πάρα πολύ να τη λέω στους γονείς μου, τις τελευταίες 2 μέρες πριν γράψουμε, βασικά, τους την είπα όλη και με βοήθησαν, υπογραμμίζαμε όποιες λέξεις δεν θυμόμουν και ημερομηνίες για να τα θυμάμαι. Είναι αρκετά τελευταία στιγμή αλλά, αν θέλεις μία τελευταία επανάληψη, δώσε έμφαση σε ημερομηνίες, λέξεις-κλειδιά μέσα στο κείμενο του βιβλίου ώστε να τα θυμάσαι όσο το δυνατόν καλύτερα.
Μην αγχωθείς με αυτά που σου γράφω, σου γράφω τι βοήθησε εμένα και τι έχω δει ότι βοηθάει (και οι υπογραμμίσεις με highlighters σε διάφορα φλούο χρώματα βοηθάνε, όσο κιτς κι αν είναι ). Υπογράμμισε τα σημαντικά, κάνε την τελευταία σου επανάληψη, να είσαι ψύχραιμη γιατί όταν αγχωνόμαστε ξεχνάμε, όταν δεις τα θέματα πάρε 2-3 ανάσες και μη βιαστείς να σκεφτείς "δεν ξέρω τίποτα". Ξέρεις, φυσικά και ξέρεις, απλά είναι λογικό να αγχωνόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε κάτι για το οποίο μας προετοιμάζουν τόσα χρόνια και το οποίο μας σε ένα βαθμό ξέρουμε ότι καθορίζει την ακαδημαϊκή μας και επαγγελματική μας πορεία. Όμως, στην τελική, δεν είναι τόσο τρομερό, τόσο τρομαχτικό, σκέψου το σαν μια απλή εξέταση, μην λες συνέχεια "δίνω Πανελλήνιες, δίνω αυτή τη στιγμή Πανελλήνιες". Ηρέμησε όταν τα δεις τα θέματα, μέτρα ως το 10 και ξεκίνα να διαβάζεις χαλαρά τις ερωτήσεις, σα να είσαι στο γραφείο του σπιτιού σου.
Σου εύχομαι πολύ καλή επιτυχία! Και σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά!

 

[Debby63]

Πολύ καλά κάνεις και ξεκινάς με κειμενικές παραπομπές και είμαι σίγουρη πως τα γραπτά σου είναι πολύ καλά δομημένα και έχεις καλή επιχειρηματολογία. Όμως, δυστυχώς (και το υπογραμμίζω αυτό το δυστυχώς), την ιστορία τη ζητάνε παπαγαλία ή σχεδόν παπαγαλία (δυστυχώς, επαναλαμβάνω). Ξέρω πως η παπαγαλία είναι πολύ δύσκολη, κι εγώ ποτέ μου δεν μπορούσα να μάθω απ' έξω, αλλά, για την ιστορία συγκεκριμένα, με βοήθησε πάρα πολύ να τη λέω στους γονείς μου, τις τελευταίες 2 μέρες πριν γράψουμε, βασικά, τους την είπα όλη και με βοήθησαν, υπογραμμίζαμε όποιες λέξεις δεν θυμόμουν και ημερομηνίες για να τα θυμάμαι. Είναι αρκετά τελευταία στιγμή αλλά, αν θέλεις μία τελευταία επανάληψη, δώσε έμφαση σε ημερομηνίες, λέξεις-κλειδιά μέσα στο κείμενο του βιβλίου ώστε να τα θυμάσαι όσο το δυνατόν καλύτερα.
Μην αγχωθείς με αυτά που σου γράφω, σου γράφω τι βοήθησε εμένα και τι έχω δει ότι βοηθάει (και οι υπογραμμίσεις με highlighters σε διάφορα φλούο χρώματα βοηθάνε, όσο κιτς κι αν είναι ). Υπογράμμισε τα σημαντικά, κάνε την τελευταία σου επανάληψη, να είσαι ψύχραιμη γιατί όταν αγχωνόμαστε ξεχνάμε, όταν δεις τα θέματα πάρε 2-3 ανάσες και μη βιαστείς να σκεφτείς "δεν ξέρω τίποτα". Ξέρεις, φυσικά και ξέρεις, απλά είναι λογικό να αγχωνόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε κάτι για το οποίο μας προετοιμάζουν τόσα χρόνια και το οποίο μας σε ένα βαθμό ξέρουμε ότι καθορίζει την ακαδημαϊκή μας και επαγγελματική μας πορεία. Όμως, στην τελική, δεν είναι τόσο τρομερό, τόσο τρομαχτικό, σκέψου το σαν μια απλή εξέταση, μην λες συνέχεια "δίνω Πανελλήνιες, δίνω αυτή τη στιγμή Πανελλήνιες". Ηρέμησε όταν τα δεις τα θέματα, μέτρα ως το 10 και ξεκίνα να διαβάζεις χαλαρά τις ερωτήσεις, σα να είσαι στο γραφείο του σπιτιού σου.
Σου εύχομαι πολύ καλή επιτυχία! Και σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά!

Ευτυχως για'μενα εχω ολο το βιβλιο υπογραμμισμενο με κιτρινο και ροζ highlighter επειδη μας εδινε ο καθηγητης σχεδιαγραμματα ωστε να δωσουμε βαση στο τι πρεπει να διαβασουμε περισσοτερο και ετσι σκεφτομαι στην Ιστορια να διαβασω τα οσα εχω ροζ και κιτρινα και οτι εχω σε ασπρο που δεν το ειχε στο σχεδιαγραμμα για το υπογραμμισω να μην τα διαβασω καθολου παρα μονο αυτα που εχω με χρωματα.

 

[Wrong]

Ευτυχως για'μενα εχω ολο το βιβλιο υπογραμμισμενο με κιτρινο και ροζ highlighter επειδη μας εδινε ο καθηγητης σχεδιαγραμματα ωστε να δωσουμε βαση στο τι πρεπει να διαβασουμε περισσοτερο και ετσι σκεφτομαι στην Ιστορια να διαβασω τα οσα εχω ροζ και κιτρινα και οτι εχω σε ασπρο που δεν το ειχε στο σχεδιαγραμμα για το υπογραμμισω να μην τα διαβασω καθολου παρα μονο αυτα που εχω με χρωματα.

Να προτείνω και κάτι άλλο; Αν τα διαβάσεις φωναχτά, διάβασέ τα όλα και απλά δίνε έμφαση στα υπογραμμισμένα, προσπάθησε να τα προφέρεις κάπως αλλιώς ή να τα συνδυάσεις με μία συγκεκριμένη μελωδία. Μπορεί να σου φαίνεται σαχλό αλλά νομίζω πως μπορεί να βοηθήσει.
Καλό κουράγιο!

 

[Debby63]

Να προτείνω και κάτι άλλο; Αν τα διαβάσεις φωναχτά, διάβασέ τα όλα και απλά δίνε έμφαση στα υπογραμμισμένα, προσπάθησε να τα προφέρεις κάπως αλλιώς ή να τα συνδυάσεις με μία συγκεκριμένη μελωδία. Μπορεί να σου φαίνεται σαχλό αλλά νομίζω πως μπορεί να βοηθήσει.
Καλό κουράγιο!

Ευχαριστω για την προτιμηση.

 

[Leukosrinokeros]

Οπωσδήποτε πρώτα γράφεις τα του σχολικού εγχειριδίου και κατόπιν τις πληροφορίες του παραθέματος. Ισχύει η αρχή τής επικουρικότητας των ιστορικών πηγών.
Οπότε, γράψε πρώτα ό,τι θυμάσαι από το βιβλίο και μετά πέρνα στο παράθεμα.

Ως προς τον τρόπο ανάλυσης, προτιμητέα σαφώς είναι η συνθετική μέθοδος, διότι απαιτεί πολύ μεγαλύτερη οξυδέρκεια σε σχέση με την απλή μηχανιστική παράθεση. Καθώς διαβάζεις το ιστορικό παράθεμα, θα ανακαλείς τι γράφει το βιβλίο και νοητά θα αντιστοιχείς τις ομοειδείς πληροφορίες.
Αρχικά θα γράψεις την πληροφορία του βιβλίου και μετά θα την επιβεβαιώσεις με επίκληση της πηγής. Για την επόμενη πληροφορία, πάλι θα γράψεις τι λέει το βιβλίο και αμέσως την ίδια πληροφορία αναδιατυπώνοντας το παράθεμα. Για κάθε πληροφορία λοιπόν θα εναλλάσσεσαι μεταξύ εγχειριδίου και πηγής. Αναπόδραστες είναι ορισμένες στερεότυπες εκφράσεις, όπως «Σύμφωνα με τις ιστορικές μας γνώσεις,... (βιβλίο) - Προς επίρρωση τούτων, στο ιστορικό παράθεμα του τάδε σημειώνεται ότι... (πηγή)», «Όπως γνωρίζουμε, ...(βιβλίο) - Τα παραπάνω τεκμαίρονται και από τις πληροφορίες της πηγής του τάδε, ο οποίος επισημαίνει ότι... (πηγή)» κλπ κλπ. Για όσες πληροφορίες δεν υπάρχει σαφής αντιστοίχιση, θα τις αναφέρεις συγκεντρωτικά στο τέλος, διευκρινίζοντας βέβαια την προέλευσή τους(ιστορικές σου γνώσεις ή πηγή).

Αν κάνεις master τη σύνθεση, θα εξασφαλίσεις πιο ικανοποιητικό βαθμολογικό αντίκρυσμα. Η παράθεση είναι υπερβολικά απλή και αίρει το λόγο για τον οποίο ακριβώς ενσωματώθηκε η άσκηση με τις πηγές, που είναι να εξεταστεί η αντιληπτική και συνθετική ικανότητα των υποψηφίων.

Στην τελική, βέβαια, όλα συναρτώνται με τις φιλοδοξίες του καθενός και τη διάθεσή του να δουλέψει σκληρά, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Αλλά, αν θες τη συμβουλή μου, μην αρκείσαι στη μετριότητα.

Να ρωτησω κατι; Σχετικα με το πινακα πρεπει αναλυτικα να τον γραφουμε οπως στη πηγη ή μονο τα βασικα;

 

[Viedo]

Να ρωτησω κατι; Σχετικα με το πινακα πρεπει αναλυτικα να τον γραφουμε οπως στη πηγη ή μονο τα βασικα;

Δεν χρειάζεται αναλυτικά ένας πίνακας που έχει 20 στήλες να αναφέρεις κάθε στήλη. Αντιθέτως, εστιάζεις στις στήλες που παρουσιάζουν σοβαρή απόκλιση μεταξύ τους, αν έχουν πολλές το ίδιο νούμερο περίπου δίνεις ένα εύρος τιμών. Επίσης, αν ζητάει ορισμένη χρονική περίοδο εστιάζεις στις στήλες που αναφέρονται στη συγκεκριμένη περίοδο (μπορεί η στήλη να έχει χρονολογικά γεγονότα της οικονομίας 1850-1950) και εσυ να χρειάζεται να αναφερθείς μόνο σε αυτά του 1850-1890.

 

[Yiorgosk]

Να ρωτησω κατι; Σχετικα με το πινακα πρεπει αναλυτικα να τον γραφουμε οπως στη πηγη ή μονο τα βασικα;

Σχετικά με τους πίνακες. Πιστεύω πως πρέπει να προσεγγίζουμε αλλιώς τα κείμενα, αλλιώς τούς πίνακες και αλλιώς τις φωτογραφίες. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο με την οικονομία, στο Β.1 (εμπόριο) δίνεται ο πίνακας 4 με τις χώρες, την αξία των συναλλαγών, ποσοστό στο σύνολο και τα κυριότερα είδη εισαγωγών και εξαγωγών, και κάτω κάτω με μαύρα το σύνολο . Καλό είναι σε μια τέτοια περίπτωση να τα βάζεις σε μια σειρά, αν δεν είναι ήδη, σύμφωνα και με το πόσο σημαντικά είναι. Θα ξεκινήσεις από τη χώρα, σύμφωνα με την αξία των συναλλαγών, θα σχολιάσεις τους δεσμούς της Ελλάδας με την χώρα αυτή, την αξία, το ποσοστό, τα κυριότερα είδη και καταληκτικά το σύνολο (για κάθε χώρα ξεχωριστά ή σύμφωνα με την σημαντικότητα). Καλό είναι, όπως προανέφερα, με μια σειρά - στη προκειμένη περίπτωση σύμφωνα με τη αξία των συναλλαγών. Αυτό βέβαια αν διαλέξεις πρώτα να γράψεις αυτά που ξέρεις από το βιβλίο και έπειτα κάνεις την ανάλυσή σου. Ίσως είναι αυτονόητα αυτά και να τα γνωρίζεις κι εσύ, ελπίζω να μην σε μπέρδεψα παραπάνω.

 

[Viedo]

Σχετικά με τους πίνακες. Πιστεύω πως πρέπει να προσεγγίζουμε αλλιώς τα κείμενα, αλλιώς τούς πίνακες και αλλιώς τις φωτογραφίες. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο με την οικονομία, στο Β.1 (εμπόριο) δίνεται ο πίνακας 4 με τις χώρες, την αξία των συναλλαγών, ποσοστό στο σύνολο και τα κυριότερα είδη εισαγωγών και εξαγωγών, και κάτω κάτω με μαύρα το σύνολο . Καλό είναι σε μια τέτοια περίπτωση να τα βάζεις σε μια σειρά, αν δεν είναι ήδη. Θα ξεκινήσεις από τη χώρα, σύμφωνα με την αξία των συναλλαγών, θα σχολιάσεις τους δεσμούς της Ελλάδας με την χώρα αυτή, την αξία, το ποσοστό, τα κυριότερα είδη και καταληκτικά το σύνολο. Καλό είναι, όπως προανέφερα, με μια σειρά - στη προκειμένη περίπτωση σύμφωνα με τη αξία των συναλλαγών. Αυτό βέβαια αν διαλέξεις πρώτα να γράψεις αυτά που ξέρεις από το βιβλίο και έπειτα κάνεις την ανάλυσή σου. Ίσως είναι αυτονόητα αυτά και να τα γνωρίζεις κι εσύ, ελπίζω να μην σε μπέρδεψα παραπάνω.

Καλό είναι, να μην αναλύουμε απλώς την πηγή μια παράγραφο αποκομμένη και μια παράγραφο την ιστορική γνώση, αντιθέτως να δένουν αυτά μεταξύ τους λίγο πηγή λίγο κείμενο με στοχευμένες πληροφορίες από την πηγή την ώρα γραφής των ιστορικών γνώσεων. Βαθμολογείται η συνδυαστική σκέψη εδώ πολύ.

 

[Yiorgosk]

Καλό είναι, να μην αναλύουμε απλώς την πηγή μια παράγραφο αποκομμένη και μια παράγραφο την ιστορική γνώση, αντιθέτως να δένουν αυτά μεταξύ τους λίγο πηγή λίγο κείμενο με στοχευμένες πληροφορίες από την πηγή την ώρα γραφής των ιστορικών γνώσεων. Βαθμολογείται η συνδυαστική σκέψη εδώ πολύ.

Σίγουρα η συνδυαστική μέθοδος προτιμάται, αλλά πάει και αναλόγως με το άγχος της στιγμής, πόσο έχεις προετοιμαστεί σε αυτή τη μέθοδο. Πάντως και οι δυο είναι θεμιτές. Όπως τον βολεύει τον καθένα .

 

[Viedo]

Σίγουρα, αν σε πιάσει το άγχος και πας να τα κανεις σαλάτα με το να συνδυάζεις τις πληροφορίες, προτιμότερο να γράψεις τα κομμάτια του βιβλίου (συνήθως απαιτούν 2-3 διαφορετικά κομμάτια από διαφορετικές σελίδες), να τελειώσεις με εκείνο και έπειτα να αναλύσεις την πηγή, απλώς αν έχεις χρόνο και μπορείς να σκεφτεις κάπως πιο ψύχραιμα αξίζει σίγουρα. Έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται να βάλεις και τιποτα το τρομερό από τη πηγή για να τα ενώσεις. Ένα συνεχίζοντας, αντιθέτως, παράλληλα με κάποια συνδετική λέξη μπορείς να περάσεις στην πληροφορία της πηγής και μετά να ξαναγυρίσεις στην ιστορική γνώση