Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-04-21
18:48
Βρήκα ένα παλιό θέμα:
Πανελλαδικές στο πέρασμα των χρόνων | iSchool
Πανελλαδικές στο πέρασμα των χρόνων
Πανελλαδικές στο πέρασμα των χρόνων | iSchool
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-04-21
17:29
Ας δούμε μερικές διαφορές του συστήματος των δεσμών με το σημερινό:
1) Η ύλη (τουλάχιστον στα θετικά μαθήματα) ήταν πολλαπλάσια της σημερινής (για παράδειγμα στη Φυσική ήταν 300 σελίδες ενώ σήμερα είναι κάπου 65).Αυτό σημαίνει ότι τότε υπήρχαν SOS και τα θέματα ήταν πιο εύκολα, καθώς δεν "σκάβανε" για να βρουν τι θα βάλουν. Όσο λιγότερη είναι η ύλη, τόσο σφίγγουν τα θέματα. Το καλό με τη μεγάλη ύλη ήταν ότι έμπαιναν στα ΑΕΙ χωρίς να έχουν μεσάνυχτα από βασικά θέματα (π.χ. στη Φυσική τα Κύματα, στα Μαθηματικά τους Μιγαδικούς αριθμούς).
2) Τότε τα θέματα (στη Φυσική) ήταν: 2 καθαρή θεωρία από το βιβλίο και 2 προβλήματα. Δεν είχαν ερωτήσεις κρίσης ούτε Σ-Λ και πολλαπλής επιλογής. Κακώς δεν ζητούσαν κρίση (κάπου στο τέλος κάτι ζήτησαν), αλλά ορθώς ζητούσαν και καθαρή θεωρία. Με το τωρινό οι υποψήφιοι δεν μπορούν να δώσουν έναν ορισμό ή να διατυπώσουν ένα νόμο. Παρόμοια ίσχυαν για τη Χημεία και τα Μαθηματικά. Τα προβλήματα δεν ήταν τόσο παρανοϊκοί συνδυασμοί σαν τα σημερινά. Ένας σημερινός υποψήφιος θα λύσει αρκετά εύκολα τα τότε προβλήματα (όσα είναι σε κοινή ύλη).
3) Οι κανόνες της βαθμολόγησης ήταν πολύ πιο αυστηροί. Το "άριστα" φαινόταν με το κιάλι. Οι οδηγίες προς τους βαθμολογητές ήταν πολύ λεπτομερείς. Ήθελαν υποχρεωτικά (σωστά, καλλιτεχνικά και πλήρη) σχήματα, σωστές διατυπώσεις, αναλυτικές εξηγήσεις και δεν κάναν δεκτές τις "περίπου" λύσεις. Στα θέματα της θεωρίας ήθελαν πλήρεις απαντήσεις με βάση το σχολικό βιβλίο. Λέγεται ότι μετρούσαν και την εμφάνιση του γραπτού. Έτσι οι βαθμολογίες ήταν μικρότερες από τις σημερινές.
4) Τότε οι θέσεις ήταν πολύ λιγότερες από σήμερα. Μετά από το 2000 ιδρύθηκαν πολλές νέες σχολές παντού (ΑΕΙ και ΤΕΙ). Έτσι οι θέσεις πολλαπλασιάστηκαν και (σχεδόν) όλοι κάπου έμπαιναν. Βέβαια κάποιες νέες σχολές (π.χ. Ορυχείων Κοζάνης) ήταν φαντάσματα και έγιναν με σκοπό την ανάπτυξη της επαρχίας.
5) Το πιο μελανό σημείο των δεσμών ήταν το ότι μπορούσε κάποιος να κρατήσει μαθήματα και να δώσει την επόμενη χρονιά μόνο τα υπόλοιπα. Έτσι είχε καταντήσει σε σχολές υψηλής ζήτησης (π.χ. Ιατρική), μόνο το 20% των επιτυχόντων ήταν μαθητές και το 80% απόφοιτοι. Πολλοί που έμπαιναν σε κάποια σχολή, έδιναν ξανά την έκθεση με σκοπό να πετύχουν κάτι καλύτερο. Προφανώς ήταν απαράδεκτο να συγκρίνονται υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν σε διαφορετικά θέματα.
6) Παρά τις διαφορές των δύο συστημάτων και τα δυο είναι ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ, άρα δεν σημαίνει τίποτα το εύκολα ή δύσκολα. Θεωρώ νηπιακό τον ισχυρισμό <<εγώ με το τάδε σύστημα θα έμπαινα>> και αστείο πολλοί να ισχυρίζονται ότι οι δικές τους εξετάσεις ήταν οι δυσκολότερες των αιώνων.
1) Η ύλη (τουλάχιστον στα θετικά μαθήματα) ήταν πολλαπλάσια της σημερινής (για παράδειγμα στη Φυσική ήταν 300 σελίδες ενώ σήμερα είναι κάπου 65).Αυτό σημαίνει ότι τότε υπήρχαν SOS και τα θέματα ήταν πιο εύκολα, καθώς δεν "σκάβανε" για να βρουν τι θα βάλουν. Όσο λιγότερη είναι η ύλη, τόσο σφίγγουν τα θέματα. Το καλό με τη μεγάλη ύλη ήταν ότι έμπαιναν στα ΑΕΙ χωρίς να έχουν μεσάνυχτα από βασικά θέματα (π.χ. στη Φυσική τα Κύματα, στα Μαθηματικά τους Μιγαδικούς αριθμούς).
2) Τότε τα θέματα (στη Φυσική) ήταν: 2 καθαρή θεωρία από το βιβλίο και 2 προβλήματα. Δεν είχαν ερωτήσεις κρίσης ούτε Σ-Λ και πολλαπλής επιλογής. Κακώς δεν ζητούσαν κρίση (κάπου στο τέλος κάτι ζήτησαν), αλλά ορθώς ζητούσαν και καθαρή θεωρία. Με το τωρινό οι υποψήφιοι δεν μπορούν να δώσουν έναν ορισμό ή να διατυπώσουν ένα νόμο. Παρόμοια ίσχυαν για τη Χημεία και τα Μαθηματικά. Τα προβλήματα δεν ήταν τόσο παρανοϊκοί συνδυασμοί σαν τα σημερινά. Ένας σημερινός υποψήφιος θα λύσει αρκετά εύκολα τα τότε προβλήματα (όσα είναι σε κοινή ύλη).
3) Οι κανόνες της βαθμολόγησης ήταν πολύ πιο αυστηροί. Το "άριστα" φαινόταν με το κιάλι. Οι οδηγίες προς τους βαθμολογητές ήταν πολύ λεπτομερείς. Ήθελαν υποχρεωτικά (σωστά, καλλιτεχνικά και πλήρη) σχήματα, σωστές διατυπώσεις, αναλυτικές εξηγήσεις και δεν κάναν δεκτές τις "περίπου" λύσεις. Στα θέματα της θεωρίας ήθελαν πλήρεις απαντήσεις με βάση το σχολικό βιβλίο. Λέγεται ότι μετρούσαν και την εμφάνιση του γραπτού. Έτσι οι βαθμολογίες ήταν μικρότερες από τις σημερινές.
4) Τότε οι θέσεις ήταν πολύ λιγότερες από σήμερα. Μετά από το 2000 ιδρύθηκαν πολλές νέες σχολές παντού (ΑΕΙ και ΤΕΙ). Έτσι οι θέσεις πολλαπλασιάστηκαν και (σχεδόν) όλοι κάπου έμπαιναν. Βέβαια κάποιες νέες σχολές (π.χ. Ορυχείων Κοζάνης) ήταν φαντάσματα και έγιναν με σκοπό την ανάπτυξη της επαρχίας.
5) Το πιο μελανό σημείο των δεσμών ήταν το ότι μπορούσε κάποιος να κρατήσει μαθήματα και να δώσει την επόμενη χρονιά μόνο τα υπόλοιπα. Έτσι είχε καταντήσει σε σχολές υψηλής ζήτησης (π.χ. Ιατρική), μόνο το 20% των επιτυχόντων ήταν μαθητές και το 80% απόφοιτοι. Πολλοί που έμπαιναν σε κάποια σχολή, έδιναν ξανά την έκθεση με σκοπό να πετύχουν κάτι καλύτερο. Προφανώς ήταν απαράδεκτο να συγκρίνονται υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν σε διαφορετικά θέματα.
6) Παρά τις διαφορές των δύο συστημάτων και τα δυο είναι ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ, άρα δεν σημαίνει τίποτα το εύκολα ή δύσκολα. Θεωρώ νηπιακό τον ισχυρισμό <<εγώ με το τάδε σύστημα θα έμπαινα>> και αστείο πολλοί να ισχυρίζονται ότι οι δικές τους εξετάσεις ήταν οι δυσκολότερες των αιώνων.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-04-21
09:51
Έχω βαρεθεί όπου και αν βρεθώ και με άτομα κάθε ηλικίας, να ακούω ότι <<"το σύστημα με το οποίο έδωσα ΕΓΩ εξετάσεις ήταν το χειρότερο και τη χρονιά ΜΟΥ έπεσαν τα πιο απαίσια θέματα">>. Έλεος αδέλφια. Όλα τα συστήματα έχουν και τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Και μην ξεχνάτε: Πρόκειται για διαγωνισμό.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
23-01-15
14:37
Στη μορφή που είχαν οι δέσμες στα τελευταία τους χρόνια (1991-1999) το άριστα ήταν 6.400 . Πώς; Όπως αναφέρθηκε το μέγιστο σε κάθε μάθημα ήταν 160 (80 από κάθε διορθωτή). Από τα 4 μαθήματα, το ένα ήταν μάθημα βαρύτητας, έπρεπε να είναι από 80 και πάνω και είχε συντελεστή 1,15 , ενώ τα άλλα 3 είχαν συντελεστή 0,95. Το άθροισμα πολλαπλασιαζόταν επί 10.Να ρωτησω κατι;Παλια στις δεσμες ποιο ηταν το αριστο στα μορια;
(Τωρα ειναι τα 20000)
Στις δέσμες η ύλη ήταν πολλαπλάσια της σημερινής (π.χ. τώρα η Φυσική κατεύθυνσης είναι 65 σελίδες, τότε ήταν 300), οπότε τα θέματα (αν τα συγκρίνουμε μεμονωμένα με τα σημερινά) ήταν πιο εύκολα, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Όμως, από όσα λένε οι τότε καθηγητές, η βαθμολόγηση ήταν πιο αυστηρή.
Μερικά παραδείγματα βάσεων του 1998: ΗΜΜΥ ΕΜΠ (5538 ) , Ιατρική Αθήνας (5980) , Νομική Αθήνας (5735) , Φιλολογία Αθήνας (5540) , Φυσικό Αθήνας (4860) , ΤΕΙ Ορυχείων Κοζάνης (2682) , Οργάνωση και Διοίκηση ΟΠΑ (5420) , Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ (5215) , Ικάρων Ιπτάμενοι (4919). [Για αναγωγή στα σημερινά νούμερα, πολλαπλασιάστε επί 3,125].
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
03-05-14
13:32
@ Κομνηνός
Δικαίωμά σου να επιμένεις. Όμως:
α) Τα θέματα των δεσμών ήταν σαφώς πιο εύκολα από τα σημερινά. Υπάρχουν στο διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να τα βρει και να κρίνει. Αυτά των Μαθηματικών και της Φυσικής, όσα είναι σε ύλη που ταιριάζει με την τωρινή, οι σημερινοί υποψήφιοι τα λύνουν για πρωινό. Τα θέματα που αντιστοιχούσαν στην ύλη της σημερινής Β λυκείου κατεύθυνσης, τα λύναμε όταν ήμασταν μαθητές. Ναι, οι εξετάσεις ήταν πιο δύσκολες, αλλά λόγω της μεγάλης ύλης και όχι λόγω του επιπέδου των θεμάτων.
β) Δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί που με τις δέσμες έφταναν στην 3η χρονιά. Το κλασικό ήταν να είναι κάποιος ήδη φοιτητής και να ξαναδίνει για 3η φορά την έκθεση, μήπως και πετύχει "καλύτερη" σχολή. Το να ξαναδώσει κάποιος ένα ή δύο μαθήματα για 2η ή και 3η φορά, ήταν μια πολύ πιο εύκολη απόφαση από το να ξαναδώσει όλο το πακέτο όπως τώρα.
(Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο σχετικά με τα παραπάνω και δεν πρόκειται να γράψω τα ίδια ξανά).
Δικαίωμά σου να επιμένεις. Όμως:
α) Τα θέματα των δεσμών ήταν σαφώς πιο εύκολα από τα σημερινά. Υπάρχουν στο διαδίκτυο και ο καθένας μπορεί να τα βρει και να κρίνει. Αυτά των Μαθηματικών και της Φυσικής, όσα είναι σε ύλη που ταιριάζει με την τωρινή, οι σημερινοί υποψήφιοι τα λύνουν για πρωινό. Τα θέματα που αντιστοιχούσαν στην ύλη της σημερινής Β λυκείου κατεύθυνσης, τα λύναμε όταν ήμασταν μαθητές. Ναι, οι εξετάσεις ήταν πιο δύσκολες, αλλά λόγω της μεγάλης ύλης και όχι λόγω του επιπέδου των θεμάτων.
β) Δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί που με τις δέσμες έφταναν στην 3η χρονιά. Το κλασικό ήταν να είναι κάποιος ήδη φοιτητής και να ξαναδίνει για 3η φορά την έκθεση, μήπως και πετύχει "καλύτερη" σχολή. Το να ξαναδώσει κάποιος ένα ή δύο μαθήματα για 2η ή και 3η φορά, ήταν μια πολύ πιο εύκολη απόφαση από το να ξαναδώσει όλο το πακέτο όπως τώρα.
(Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο σχετικά με τα παραπάνω και δεν πρόκειται να γράψω τα ίδια ξανά).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
02-05-14
23:50
@ Κομνηνός
Επειδή έχω μελετήσει τα προηγούμενα συστήματα, θα μου επιτρέψεις μερικές παρατηρήσεις σε όσα έγραψες και σε κάποια σημεία να διαφωνήσω μαζί σου.
1) Ναι, η ύλη των δεσμών σε κάθε μάθημα ήταν πολύ μεγαλύτερη από των πανελληνίων. (Στη Φυσική τότε ήταν 310 σελίδες, ενώ τώρα είναι 65). Όμως, δεν συμφωνώ ότι τα θέματα ήταν πιο δύσκολα από τα σημερινά, (εκτός από πολύ λίγες χρονιές που συνέβησαν κάποια "παράδοξα"). Έχω όλα τα θέματα Μαθηματικών και Φυσικής της εποχής και τα βλέπω σαφώς πιο εύκολα. Νομίζω ότι είναι κάτι σαν νόμος: "Όσο πιο μικρή είναι η ύλη, τόσο τα θέματα δυσκολεύουν". Για μένα η τότε μεγάλη ύλη ήταν πλεονέκτημα διότι: α) Ο υποψήφιος είχε επαφή με μεγάλο μέρος μιας επιστήμης και β) Δεν αναλωνόταν με παλαβές θεωρητικές ασκήσεις Μαθηματικών όπως τώρα, ούτε με τις περιπεπλεγμένες ανόητες κατασκευές που αποτελούν τα σημερινά προβλήματα Φυσικής. Στο ότι με τα χρόνια σε ένα σύστημα τα χρόνια δυσκολεύουν, έχεις δίκιο. Στην αρχή βάζουν εύκολα για να στηρίξουν τη "μεταρρύθμιση" και χρόνο με το χρόνο τα λουριά σφίγγουν. Έτσι, ας μην αγχώνονται τα παιδιά που σε 2 χρόνια θα δώσουν με το νέο σύστημα, τώρα στην αρχή μάλλον θα τα "χαϊδέψουν".
2) Το σύστημα των δεσμών δεν ήταν ακριβώς ίδιο όλα τα χρόνια (1982-1999) που ίσχυσε, αλλά στην πορεία έγιναν μικρές αλλαγές. Για παράδειγμα, στην αρχή τα μαθήματα των δεσμών τα έδιναν μόνο σε πανελλαδικό επίπεδο και μέτραγαν για το απολυτήριο, ενώ αργότερα (με το σκεπτικό της αποδέσμευσης του λυκείου από την εισαγωγή στα ΑΕΙ) τα έδιναν μια φορά στο σχολείο για το απολυτήριο και μια στις πανελλήνιες. Επίσης, αρχικά για την εισαγωγή μετρούσαν (με ποσοστό) οι βαθμοί των 3 τάξεων του λυκείου, αυτό (με το ίδιο με πριν σκεπτικό) προς το τέλος καταργήθηκε. Ακόμα για κάποια χρόνια δημιουργήθηκε μια 5η δέσμη για όσους δεν ενδιαφέρονταν για ανώτερες σπουδές, η οποία όμως δεν περπάτησε.
3) Το δικαίωμα κράτησης βαθμών για μένα ήταν από τις μεγάλες πληγές του συστήματος. Είχαμε φτάσει στο σημείο πολλοί να περνάνε ένα μάθημα το χρόνο και να μπαίνουν με τη 2η ή και 3η φορά. Σε σχολές υψηλής ζήτησης, όπως στην Ιατρική, το 80% αυτώ που έμπαιναν ήταν απόφοιτοι και μόνο το 20% μαθητές. Κάποιος που έπαιρνε καλό βαθμό στα Μαθηματικά την πρώτη χρονιά και τελικά έμπαινε σε σχολή την τρίτη, όταν γινόταν φοιτητής μάλλον δεν θυμόταν ούτε πώς λύνεται η δευτεροβάθμια εξίσωση. Ακόμα, για μένα ήταν απαράδεκτο να διαγωνίζονται για τις ίδιες θέσεις υποψήφιοι που είχαν βαθμολογηθεί στο ίδιο μάθημα διαφορετικές χρονιές με διαφορετικά θέματα και διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας.
4) Πριν τις δέσμες και από το 1965 ως το 1979 υπήρχαν οι εισαγωγικές εξετάσεις σε πανελλαδικό επίπεδο και το σύστημα δεν ήταν τρωτό σε "παράθυρα", απλά ήταν σύστημα άλλης φιλοσοφίας. Τις χρονιές 1980 και 1981 έγινε ένα σύστημα προ-δεσμών και στη Β και στη Γ λυκείου με πολλά προβλήματα και καταργήθηκε. Πριν το 1965 κάθε τμήμα έκανε τις δικές του εξετάσεις και τότε όλα ήταν διαβλητά.
(Αυτά προς το παρόν. Υπάρχουν κι άλλα, ίσως για μια άλλη φορά)
Επειδή έχω μελετήσει τα προηγούμενα συστήματα, θα μου επιτρέψεις μερικές παρατηρήσεις σε όσα έγραψες και σε κάποια σημεία να διαφωνήσω μαζί σου.
1) Ναι, η ύλη των δεσμών σε κάθε μάθημα ήταν πολύ μεγαλύτερη από των πανελληνίων. (Στη Φυσική τότε ήταν 310 σελίδες, ενώ τώρα είναι 65). Όμως, δεν συμφωνώ ότι τα θέματα ήταν πιο δύσκολα από τα σημερινά, (εκτός από πολύ λίγες χρονιές που συνέβησαν κάποια "παράδοξα"). Έχω όλα τα θέματα Μαθηματικών και Φυσικής της εποχής και τα βλέπω σαφώς πιο εύκολα. Νομίζω ότι είναι κάτι σαν νόμος: "Όσο πιο μικρή είναι η ύλη, τόσο τα θέματα δυσκολεύουν". Για μένα η τότε μεγάλη ύλη ήταν πλεονέκτημα διότι: α) Ο υποψήφιος είχε επαφή με μεγάλο μέρος μιας επιστήμης και β) Δεν αναλωνόταν με παλαβές θεωρητικές ασκήσεις Μαθηματικών όπως τώρα, ούτε με τις περιπεπλεγμένες ανόητες κατασκευές που αποτελούν τα σημερινά προβλήματα Φυσικής. Στο ότι με τα χρόνια σε ένα σύστημα τα χρόνια δυσκολεύουν, έχεις δίκιο. Στην αρχή βάζουν εύκολα για να στηρίξουν τη "μεταρρύθμιση" και χρόνο με το χρόνο τα λουριά σφίγγουν. Έτσι, ας μην αγχώνονται τα παιδιά που σε 2 χρόνια θα δώσουν με το νέο σύστημα, τώρα στην αρχή μάλλον θα τα "χαϊδέψουν".
2) Το σύστημα των δεσμών δεν ήταν ακριβώς ίδιο όλα τα χρόνια (1982-1999) που ίσχυσε, αλλά στην πορεία έγιναν μικρές αλλαγές. Για παράδειγμα, στην αρχή τα μαθήματα των δεσμών τα έδιναν μόνο σε πανελλαδικό επίπεδο και μέτραγαν για το απολυτήριο, ενώ αργότερα (με το σκεπτικό της αποδέσμευσης του λυκείου από την εισαγωγή στα ΑΕΙ) τα έδιναν μια φορά στο σχολείο για το απολυτήριο και μια στις πανελλήνιες. Επίσης, αρχικά για την εισαγωγή μετρούσαν (με ποσοστό) οι βαθμοί των 3 τάξεων του λυκείου, αυτό (με το ίδιο με πριν σκεπτικό) προς το τέλος καταργήθηκε. Ακόμα για κάποια χρόνια δημιουργήθηκε μια 5η δέσμη για όσους δεν ενδιαφέρονταν για ανώτερες σπουδές, η οποία όμως δεν περπάτησε.
3) Το δικαίωμα κράτησης βαθμών για μένα ήταν από τις μεγάλες πληγές του συστήματος. Είχαμε φτάσει στο σημείο πολλοί να περνάνε ένα μάθημα το χρόνο και να μπαίνουν με τη 2η ή και 3η φορά. Σε σχολές υψηλής ζήτησης, όπως στην Ιατρική, το 80% αυτώ που έμπαιναν ήταν απόφοιτοι και μόνο το 20% μαθητές. Κάποιος που έπαιρνε καλό βαθμό στα Μαθηματικά την πρώτη χρονιά και τελικά έμπαινε σε σχολή την τρίτη, όταν γινόταν φοιτητής μάλλον δεν θυμόταν ούτε πώς λύνεται η δευτεροβάθμια εξίσωση. Ακόμα, για μένα ήταν απαράδεκτο να διαγωνίζονται για τις ίδιες θέσεις υποψήφιοι που είχαν βαθμολογηθεί στο ίδιο μάθημα διαφορετικές χρονιές με διαφορετικά θέματα και διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας.
4) Πριν τις δέσμες και από το 1965 ως το 1979 υπήρχαν οι εισαγωγικές εξετάσεις σε πανελλαδικό επίπεδο και το σύστημα δεν ήταν τρωτό σε "παράθυρα", απλά ήταν σύστημα άλλης φιλοσοφίας. Τις χρονιές 1980 και 1981 έγινε ένα σύστημα προ-δεσμών και στη Β και στη Γ λυκείου με πολλά προβλήματα και καταργήθηκε. Πριν το 1965 κάθε τμήμα έκανε τις δικές του εξετάσεις και τότε όλα ήταν διαβλητά.
(Αυτά προς το παρόν. Υπάρχουν κι άλλα, ίσως για μια άλλη φορά)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.