καλημέρα σε όλους. Θα ήθελα λίγο την βοήθεια σας. Είμαι μαθήτρια Β' Λυκειου σε εσπερινό σχολείο που αυτό σημαίνει οτι εμείς στην Β' τάξη κανουμε τα μισά από τα βιβλία της Α' . (κυρίως στα μαθήματα φυσικοχημεία, αρχαία και μαθηματικά. Κάνουμε απο κει που είχαμε μείνει πέρυσι)
Αυτό που θα ήθελα είναι αν μπορεί μνα με βοηθήσει καποιος στο μάθημα της φυσικής στο κεφάλαιο που μιλάει για την ορμή.. εχω μια άσκηση που πρέπει να εξηγήσω η οποία είναι η εξής:
''Ενας μαθητής πέφτει με άνεση απο μια βάρκα στην θάλασσα. Οταν όμως ο ίδιος μαθητης πέφτει στη θάλασσα από μια εξέδρα αρκετών μέτρων, η προσκρουση στο νερό είναι τόσο δυνατή, ωστε το αποτέλεσμα να είναι δυσάρεστο.
Ποια νομίζετε ότι είναι η εξήγηση; ''
στη γλώσσα της φυσικής είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω αν μπορεί και ξέρει περιμένω απαντηση..
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
H ερώτηση μοιάζει απλή αλλά μια προσεκτική ανάλυση δείχνει το αντίθετο. Θα προσπαθήσω να δώσω μια διαισθητική εξήγηση παραλείποντας τους αντίστοιχους φυσικομαθηματικούς κανόνες.
Από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι όταν πέφτουμε στο νερό από μεγάλο ύψος (έστω και από 10 m) το αποτέλεσμα είναι δυσάρεστο. Αυτό συμβαίνει αφενός διότι μπαίνουμε απότομα σε μια νέα κατάσταση υψηλής πίεσης (το νερό έχει πυκνότητα περίπου
, δηλαδή 1000 φορές μεγαλύτερη από του αέρα). Από τις οπές του σώματός μας μπαίνει πολύ νερό καθώς τα μόρια των ρευστών έχουν την τάση να ταξιδεύουν από περιοχές υψηλής πίεσης προς περιοχές χαμηλότερης πίεσης. Επιπλέον, νερό μπαίνει και εξαιτίας του φαινομένου της
ώσμωσης, όπου το θαλασσινό νερό (με υψηλή συγκέντρωση σε άλατα) "έλκεται" από το νερό που υπάρχει στο σώμα μας (με χαμηλότερη συγκέντρωση σε άλατα).
(Σημείωση: Τα φυτά εκμεταλλεύονται την ώσμωση για να "τραβήξουν" νερό από τις υπόγειες ρίζες προς τα πάνω, δηλαδή προς τα κλαδιά, τα φύλλα, τα άνθη και τα φρούτα τους.)
Όμως το δυσάρεστο συναίσθημα της πτώσης από ψηλά έχει και μια άλλη διάσταση: νιώθουμε ότι πονάμε περισσότερο. Ίσως πολύ σωστά θα καταλάβατε ότι πονάμε γιατί πάνω μας ασκούνται δυνάμεις.
Αρχικά κάποιος μπορεί να κάνει τις εξής σκέψεις: Και στις 2 περιπτώσεις (από ψηλά και από χαμηλά), τη στιγμή που ακουμπάμε το νερό, του ασκούμε την ίδια δύναμη (μόνο το βάρος μας). Από τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα προκύπτει ότι και στις 2 περιπτώσεις το νερό μας ασκεί μια δύναμη ίσου μέτρου, άρα γιατί η διαφορετική αντίληψη πόνου;
Αν μπορούσαμε να παγώσουμε το χρόνο και να μετρήσουμε τον πόνο μας κάθε στιγμή της πτώσης, θα παρατηρούσαμε ότι και στις 2 περιπτώσεις αισθανόμαστε τον ίδιο πόνο
τη χρονική στιγμή που αγγίζουμε το νερό. Με άλλα λόγια, τη χρονική στιγμή που αγγίζουμε το νερό του ασκούμε μια δύναμη (το βάρος μας) και το νερό με τη σειρά του μας ασκεί μια δύναμη ίση σε μέτρο αλλά αντίθετης φοράς.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: Η διαφορά στον πόνο προκύπτει από τη χρονική στιγμή που αγγίζουμε το νερό
και έπειτα. Αφού αγγίξουμε το νερό, αρχίζει να ενεργεί το φαινόμενο της
σύγκρουσης ή
πρόσκρουσης. Κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης δύο σωμάτων αναπτύσσονται πάρα πολύ ισχυρές δυνάμεις (μπροστά τους οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις είναι αμελητέες) οι οποίες οφείλονται στην ορμή των σωμάτων, και κατ'επέκταση στην ταχύτητά τους. Γενικότερα, όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα πρόσκρουσης ενός αντικειμένου, τόσο μεγαλύτερες είναι οι δυνάμεις πρόσκρουσης. Έτσι λοιπόν, όταν πέφτουμε από μεγάλο ύψος η ταχύτητα πρόσκρουσης στο νερό είναι μεγάλη, και συνεπώς οι δυνάμεις πρόσκρουσης που μας ασκεί το νερό είναι αρκετά μεγάλες για να προκαλέσουν έντονες παραμορφώσεις (προσωρινές ή μόνιμες) στο σώμα μας.
Μετά την πρόσκρουση και αφού το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας έχει βυθιστεί, θα συνεχίσουμε να αισθανόμαστε πόνο, που όμως έχει διαφορετική αιτία. Φανταστείτε ότι βγάζετε το χέρι μας έξω από το παράθυρο ενός γρήγορα κινούμενου οχήματος. Αν αφήσετε το χέρι σας έξω για αρκετή ώρα θα νιώσετε κάτι σα τσίμπημα το οποίο οφείλεται στις δυνάμεις που ασκούν τα μόρια του αέρα καθώς έρχονται σε επαφή με την επιδερμίδα. Το άθροισμα όλων αυτών των δυνάμεων δίνει μια συγκεντρωτική δύναμη που ονομάζεται
οπισθέλκουσα ή
αντίσταση ρευστού. Η οπισθέλκουσα εμφανίζεται σε όλα τα ρευστά και έχει φορά αντίθετη της κίνησης του σώματος. Επίσης, αυξάνεται όσο αυξάνεται η ταχύτητα του σώματος εντός του ρευστού. Καθώς η μέση ταχύτητα του σώματός μας εντός του νερού είναι μεγαλύτερη όταν πέφτουμε από ψηλά, η μέση οπισθέλκουσα που ασκείται στις επιφάνειες του σώματός μας είναι μεγαλύτερη.
Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
). Να βρεθεί μετά από πόση ώρα θα σταματήσει και πόση θα είναι η μετατόπισή του εκείνη την στιγμή.
