1. Το ότι παραπονιέται κάποιος επειδή πέρασε με 9 και όχι 10 είναι δική του υπόθεση. Είναι δικαίωμά του και ούτε θίγει ούτε μειώνει κανέναν. Δεν γνωρίζουμε πόσο πολύ χρόνο αφιέρωσε στην προετοιμασία και επίσης δεν γνωρίζουμε πόσο σημαντικοί είναι οι βαθμοί για τον ίδιο. Οπότε, καλό είναι πριν κρίνουμε να προσπαθήσουμε λίγο να δούμε τα πράγματα από την οπτική γωνία του άλλου. Αν εσύ π.χ. είσαι ευχαριστημένος με το 6 ή το 7 δεν σημαίνει πως είναι και ο άλλος...
2. Το θέμα με αυτούς που "δείχνονται και πετάγονται για να σε διορθώσουν/ξεφτιλίσουν για να δείξουν πιο έξυπνου" είναι όντως προβληματικό. Το έχω ζήσει και σε αρκετά χειρότερη μορφή μάλιστα (π.χ. να μην μπορείς να ανταποκριθείς σε ένα κομμάτι ενός πρότζεκτ παρότι προσπαθείς πολύ, και αντί για βοήθεια να λαμβάνεις έμμεσο τραμπουκισμό και μπούλινγκ), σε χώρους όπου μόνο με βάση τα σκληρά κριτήρια εισαγωγής (συνεντεύξεις κλπ) θεωρείς πως είναι αδύνατον να έχει κάποιος τόσο χαμηλή κοινωνική νοημοσύνη. Η χαμηλή κοινωνική νοημοσύνη παραπέμπει σε κακές έως ανύπαρκτες ηγετικές ικανότητες, καθώς τέτοια συμπεριφορά κάθε άλλο παρά βοηθάει τους υπολοίπους να γίνουν καλύτεροι, και δεν μπορώ να φανταστώ αυτά τα άτομα κάποια στιγμή να διευθύνουν μια ομάδα, σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο. Τώρα, για την αντιμετώπιση: είτε τους πιάνεις και τους μιλάς, είτε δείχνεις με τον τρόπο σου τον εκνευρισμό σου ώστε να κατανοήσουν πως αυτό ούτε τους ίδιους ούτε κανέναν άλλον βοηθάει.
Και ναι, άνηκα κι εγώ στην κατηγορία 2 για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου υπήρξα ο ίδιος το "γίδι" στην ιστορία κάποιου άλλου κι άρχισα να βάζω μυαλό και να βλέπω τα πράγματα από την οπτική γωνία των άλλων...