Πως χειρίζεστε τα κακομαθημένα παιδιά εν ώρα διδασκαλίας;

[mindcircus]

Αγαπητοί ( που θα πρεπε να σασ κολλουν βαρεα και ανθυγιεινα ένσυμα) με φωτοστέφανο εκπαιδευτικοί, Φαντάζομαι όσοι έχετε πείρα, θα έχετε συναναστραφεί με παιδιά που είναι κακομαθημένα. Αυτά που θέλουν να γίνεται πάντα το δικό τους, που τσιρίζουν, που όποτε τους ερθει κάτι το κάνουν δίχως να υπολογίσουν, αυτά που τελοσπάντων άργησαν οι γονείς τους να χαλιναγωγήσουν και πλέον είναι αργά.
Πώς τα αντιμετωπίζετε;
Φυσικά εκτός των εκπαιδευτικών, ευπρόσδεκτες όλες οι απαντήσεις!

Υγ. Για τα βαρεα ανθυγιεινα και το φωτοστεφανο, σοβαρολογω! Το επαγγελμα του εκπαιδευτικου οπως εχω ξαναπει, δεν ειναι επαγγελμα, ειναι πραγματικα λειτουργημα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aladdin]

Λες για μεχρι δημοτικου ή λυκειου?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sein1]

Αντε να συμμετασχεις σε καμια πορεια της ΠΑΜΕ λεω εγω και τα παιδακια του κοσμου μην τα πιανεις στο στομα σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Λες για μεχρι δημοτικου ή λυκειου?

Αναφερομαι κυριως σε μικρες ηλικιες 9-15

Αντε να συμμετασχεις σε καμια πορεια της ΠΑΜΕ λεω εγω και τα παιδακια του κοσμου μην τα πιανεις στο στομα σου.

Σ ευχαριστω για την προσκληση αλλα θα αρνηθω.. Γιατι καποιος πρεπει να ασχοληθει με αυτα τα παιδακια.. που δυσκολευουν τον εκπαιδευτικο και την κοινωνια αργοτερα. Δεν μοιραζονται και απαιτουν. Παιδακια που μεσα απο αυτη τη συμπεριφορα, κρυβουν μια πληγη και κυριως φοβο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fysikoss]

ο εκπαιδευτικός πρέπει να ασχοληθεί με αυτά τα παιδια ακριβώς για να μην δυσκολεύουν την κοινωνία αργότερα...αν κ το "δυσκολεύουν" επιδέχεται πολλές ερμηνείες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NimertiS]

Δυστυχώς,επειδή η μητέρα μου είναι εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο,ξέρω τι εννοείς.
Έχω δει και εγώ περιστατικά σε γιορτές που πάω να δω το σχολείο της...

Κατά κύριο λόγο δεν φταίνε τα ίδια,οι γονείς σήμερα έχουν απαιτήσεις από βαθμούς ενώ τα παιδιά τους δεν τους αξίζουν,
είναι πρώτοι σε καταγγελίες με το παραμικρό στο διευθυντή (πχ μια μάνα νόμισε πως ένα παιδί αντέγραψε (ψέμα) και έγινε ο κακός χαμός τις προάλλες-φάση να "ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"),τα προβλήματα τους λόγω κρίσης και ανεργίας είναι πολλά,σε σημείο να ξεσπάνε στα παιδιά τους.

Και τα παιδιά φέρονται σαν κακομαθημένα από αυτή την έλλειψη προσοχής :/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Συμφωνώ με όσα λέτε. Την πηγή του ''κακού'' όλοι λίγο πολύ την γνωρίζουμε. Φταίνε κατά κύριο λόγο οι γονείς για διάφορους λόγους. Αλλοι γιατί δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τη διαπαιδαγώγησή τους, άλλοι γιατί πιστεύουν πως με το να τα παραχαιδεύουν, τους δίνουν όσα οι ίδιοι πιθανώς να μην εισέπραξαν, αλλοι απο τύψεις που εργάζονται πολύ και δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με αποτέλεσμα να επιστρέφουν σπίτι και να τους κάνουν όλα τα χατήρια. Αυτά τα γνωρίζουμε. Εκεί που θέλω να εστίασω είναι όχι πως οφείλουν οι γονείς να τα διαπαιδαγωγούν, αλλά πως εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να τα διαχειριστούμε.
Ας δώσω μερικά παραδείγματα: Η μικρή Ελένη, τρίτης τάξης του δημοτικού μιλάει με αυθάδεια μπροστά σε ολους κι αν της κάνεις παρατήρηση σαν μεγαλύτερος, θα σου την πει κιόλας με ύφος. Φυσικά αν απευθυνθείς στους γονείς της θα σου απαντήσουν '' έτσι είναι τα παιδιά, οτι θέλει η Ελενίτσα''
Ο μικρός Γιωργάκης, τετάρτης τάξης αν του βάλεις χαμηλό βαθμό θα κλαίει, θα τσιρίζει και η μαμά του θα έρθει να σου ζητηήσει τον λόγο. Οταν της απαντήσεις πως ο μικρός της δεν διαβάζει, θα σου απαντήσει ''μα τον βλέπω, διαβάζει, Εσυ κάνεις λάθος! '' Φυσικά παραβλέπει το γεγονός οτι ο μικρός Γιωργάκης πίσω απο το βιβλίο, κρύβει ενα ωραιότατο τάμπλετ νέας τεχνολογίας, ξέρει όλα τα παιχνίδια απέξω και η μαμά κατάκοπη απτη δουλεία τον στέλνει να διαβάσει αλλά εκείνος δεν ελέγχεται στο τέλος.
Η μικρή Μαρία, τρίτης γυμνασίου έχει την απάιτηση να της κάνεις μάθημα όπως εκείνη θέλει κι όχι όπως ο ίδιος έχεις επιλέξει τη μεθοδολογία.
Ο μικρός Γιαννάκης, έκτης δημοτικού σε κάνει όποιος κι αν είσαι, ρεζίλι δημοσίως, ειδικά αν δεν του αρέσεις σαν φάτσα, ουρλιάζει αν θέλει κάτι κι αν τον μαλώσεις, γίνεται ακόμα πιο επιθετικός.
Φυσικά όλες αυτές οι περιπτώσεις παιδιών, έχουν προβλήματα συμπεριφοράς όχι μόνο μες στο σπίτι, αλλά και στο σχολικό τους περιβάλλον. Ποιο παιδάκι νορμάλ θα θέλει να κάνει παρέα ένα παιδάκι που τα θέλει όλα δικά του; Κι αυτό συνεχίζεται εντονότερα με τα χρόνια.

Εσείς πως αντιμετωπίζεται τέτοια παιδιά; Τα μαλώνετε; Τα αγνοείτε; Τα ξεγέλατε αποσπώντας τους την προσοχή με κάτι άλλο; Τους μιλάτε;
Πως αντιδράτε συνήθως και τελικά υπάρχει επιτυχής τρόπος αντιμετώπισής τους;
Εκπαιδευτικοί και μή. Δεν αναφέρομαι στους γονείς. Οι γονείς έχουν διαφορετική σχέση με τα παιδιά τους και των υπολοίπων η σχέση με αυτά τα παιδιά είναι πολύ λεπτή.

Εγώ γενικότερα πιστεύω πως το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και χρειάζεται μια ιδίαιτερη αντιμετώπιση. Ψάχνω τον γενικό κανόνα, το κλειδί, την βάση της αντιμετώπισης. Πως πρέπει να σκεφτόμαστε; Μήπως η υπομονή είναι το κλειδί; Η κατάννοηση;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jonas]

που θα πρεπε να σασ κολλουν βαρεα και ανθυγιεινα ένσυμα με φωτοστέφανο εκπαιδευτικοί Υγ. Για τα βαρεα ανθυγιεινα και το φωτοστεφανο, σοβαρολογω! Το επαγγελμα του εκπαιδευτικου οπως εχω ξαναπει, δεν ειναι επαγγελμα, ειναι πραγματικα λειτουργημα..

Η αγιοσύνη των εκπαιδευτικών αποτελεί ζήτημα που οπωσδήποτε χρήζει σοβαρή συζήτηση. Ίσως μάλιστα έχει ωριμάσει πια ο καιρός και μπορεί να τεθεί πλέον από την ΟΛΜΕ το θέμα στην Ιερά Σύνοδο, ώστε να πράξει τα δέοντα. Τώρα, όσο για τα άκρως ανθυγιεινά και ανυπέρβλητα βάρη του λειτουργήματος που όχι και τόσο αγόγγυστα επωμίζεστε, νομίζω πως η τριπλάσια συνολικά ετήσια άδεια που απολαμβάνετε, θα συνδράμει κάπως στο να επουλωθούν οι πληγές που δημιούργησε στην ευαίσθητη εκπαιδευτική σας ψυχή το σύνολο των αχάριστων και ανάγωγων μαθητών, που δυστυχώς είχατε την ατυχία να αναλάβετε.

Την πηγή του ''κακού'' όλοι λίγο πολύ την γνωρίζουμε. Φταίνε κατά κύριο λόγο οι γονείς για διάφορους λόγους.

Νομίζω πως βρίσκεστε σε λάθος chat. Υπάρχει φόρουμ καθηγητών, όπου το καθημερινό θάψιμο των μαθητών και των οικογενειών τους είναι θεμιτό, αν όχι και αναμενόμενο. Μάλιστα, λόγω της υπέρογκης μάζας των παραπόνων, θα σας σύστηνα, αντί για το σύνηθες φτυάρι, να περάσετε απευθείας στην χρήση επαγγελματικού caterpillar.

Εσείς πως αντιμετωπίζεται τέτοια παιδιά; Τα μαλώνετε; Τα αγνοείτε; Τα ξεγέλατε αποσπώντας τους την προσοχή με κάτι άλλο; Τους μιλάτε; Πως αντιδράτε συνήθως και τελικά υπάρχει επιτυχής τρόπος αντιμετώπισής τους;
Εκπαιδευτικοί και μή.

Ομιλείτε σε μαθητές-φοιτητές. Βάσει ποιας πείρας ακριβώς θα θέλατε να σας υποδείξουμε πώς να διαχειριστείτε μικρά παιδιά?

Μια αποδεδειγμένα καλή συμβουλή προς όλους:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Πολλές φορές οι γονείς ευθύνονται για πολλές περιπτώσεις παιδιών σε τέτοιες ηλικίες, ισχύει. Αυτό που θεωρώ πως θα πρεπε να κάνει εκεί ο καθηγητής είναι να πάρει το παιδί με το μέρος του και να προσπαθήσει να λύσει ό,τι προβλήματα υπάρχουν με τον έξυπνο τρόπο. Αν το παιδί σε θεωρήσει εχθρό του την έχεις χάσει τη μπάλα.

Με τους γονείς καλό είναι επίσης να μιλάς αν υπάρχει κάποιο θέμα που μπορεί να λυθεί με τη βοήθειά τους. Τώρα αν κάποιος είναι κόπανος και δε σηκώνει κουβέντα δεν αξίζει να ασχοληθείς. Υπάρχουν και τέτοιοι.

Το θέμα είναι το παιδί να σε συμπαθήσει αλλά όχι επειδή του κάνεις όλα τα χατίρια αλλά γιατί καταλαβαίνει ότι του φέρεσαι δίκαια και πάνω απ' όλα να καταλαβαίνει πως δεν έχεις κάτι προσωπικό μαζί του και υπάρχει κάποιος καλός λόγος πίσω από το κάθε τι.
Πάντως στο θέμα του βαθμού ειδικά σε τέτοιες ηλικίες που υπάρχει και κόμπλεξ από το σπίτι εγώ θα φερόμουν κάπως πιο ελαστικά, έτσι κι αλλιώς δεν είναι τίποτα άλλο από ένα νούμερο που δε θα μετρήσει πουθενά πέρα από την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Κι εγώ σε αυτό το θέμα θα ενδιαφερόμουν περισσότερο στο να μάθουν τα παιδιά όσο γίνεται καλύτερα και να αποκτήσουν ένα χ ενδιαφέρον για το μάθημα παρά να είμαι όσο το δυνατό περισσότερο ακριβής στη βαθμολογία ( κάτι που μπορεί όμως να συντελέσει και στην αποστροφή του παιδιού).

Πάντως μη λέμε και ό,τι θέλουμε ο δάσκαλος ούτε βαρέα και ανθυγειινά θέλει ούτε τίποτα άλλο. Μια χαρά είναι όπως είναι, είναι απλά ένα επάγγελμα με τις ιδιαιτερότητές του. Και το ότι κάποιος βγάζει πχ ένα παιδαγωγικό ή κάνει κάποια τέλος πάντων παιδαγωγικά/ψυχωλογικά μαθήματα όπως και το ότι επιλέγει να δουλέψει ως παιδαγωγός θα σήμαινε πως είναι προετοιμασμένος σε ένα βαθμό για αυτή τη δουλειά ( τα υπόλοιπα θα τα κάνει η εμπειρία ).
Στην τελική αυτά τα κακομαθημένα παιδάκια και η αντιμετώπισή τους είναι που θα ξεχωρίσει έναν εκπαιδευτικό από έναν οποιοδήποτε άλλο. Τα ήρεμα παιδάκια όλοι μπορούμε να τα κουμαντάρουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Andante]

η λύση βρίσκεται μόνο στα χέρια των γονιών και ειδικά του πατέρα. αν είναι κακομαθημένα πρέπει να τους κόβεις τον αέρα, αρχικά κοιτάς με τη λογική να τα επαναφέρεις στον σωστό δρόμο αν δείς οτι επιμένουν και γίνονται επιθετικά εκεί ο πατέρας (οχι η μάνα) πρέπει να του ρίξει καμμία ανάποδη και να το βάλει τιμωρία. Εν συνεχεία ξανά να του μιλήσει λογικά και να του εξηγήσει τι λάθος κάνει, ε μία δύο στο τέλος θα στρώσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας! Μάλιστα μέσα απο τις δικές μου ερωτήσεις, ξαναδιαβάζοντας, έλαβα κι απο μένα απαντήσεις.
Jonas, εχω γραψει στην κατηγορια που γραφουν εκπαιδευτικοί.
Βασίλη, συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί σου, ιδιαιτέρως στο κομμάτι της δικαιοσύνης και της καταννόησης. Πράγματι εκεί φαίνεται, στις δύσκολες καταστάσεις, ο καλός δάσκαλος...
Ανταντε, ενώ συμφωνώ σε οσα λες, έχω ένσταση στο κομμάτι της βίας- αναφέρομαι και σε ένα απλό χαστούκι. Αν και αυτό που με ενδιέφερε όπως είπα παραπάνω, είναι όχι η αντιμετώπιση απο το σπίτι, αλλά απο τους γύρω. Σαφώς όλα απο εκεί ξεκινούν, αλλά υπάρχουν οι περιπτώσεις που γονείς δε διατίθενται να λύσουν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[timonierhs]

Για να γινεις εκπαιδευτικος χρειαζεσαι γερα νευρα, να σου αρεσει η δουλεια που κανεις και ν αγαπας τα παιδια. Εγω δεν θα γινομουν ποτε εκπαιδευτικος γιατι αν μου τα πρηζαν, ειτε μιλαμε για οχταχρονα ειτε για δεκαεφταχρονα, τα χαστουκια δεν θα τα γλιτωναν. Οποτε απο το να τρεχω σε δικαστηρια και καναλια, καλυτερα μην ασχοληθω καν με το επαγγελμα. Πριν 70 χρονια ισως και να το σκεφτομουν, για προφανεις λογους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.