Νιώθω χάλια

[Eeeee]

Νιώθω χάλια τις περισσότερες μέρες,δεν μπορώ να συγκεντρωθω γενικά ούτε στα μαθήματα,προσπαθώ όσο μπορώ αλλά δεν βλέπω progress. Με τους συμφοιτητές μου έχουμε επικοινωνία αλλά δεν έχω καμία παρέα να πεις σταθερή ούτε βγαίνω έξω με τους περισσότερους και έχω φίλους με τους οποίους νιώθω ότι δεν ταιριάζω. Από σχέσεις δεν έχω ούτε κάποιον που με ενδιαφέρει ούτε κάποιον που ενδιαφέρεται και αισθάνομαι μειονέκτηκα για αυτό,καθώς αρκετά άτομα στην ηλικία μου έχουν κάποι@ στη ζωή τους. Απλά νιώθω ότι έπρεπε να ήμουν καλύτερη,αλλά και πάλι νιώθω πως έτσι όπως είναι δεν ικανοποιώ κανέναν γύρω μου,η μητέρα μου συνεχώς με συγκρίνει με τους άλλους μου λέει δεν είμαι ώριμη αρκετά σε σχέση με άλλα παιδιά,μάλλον περίεργη θα είμαι και δεν θα με θέλει κανένας. Προσπαθώ να μην έχω καμία ψυχολογία αλλά σχεδόν κάθε μέρα νιώθω χάλια και δεν ξέρω αν τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα

 

[Grand Duchess]

1) σε ποια σχολή είσαι;τι έτος; Υπάρχει κάποιος λόγος που αισθάνεσαι ότι σε ρίχνει ψυχολογικά; Να ξέρεις οι περισσότεροι δεν τα πάμε και θαυμάσια με τα μαθήματα της σχολής , ειδικά μέσα στο εξάμηνο.

2) γιατί δεν προτείνεις στην παρέα σου να βγείτε για κάνα καφέ; Αν νομίζεις ότι δεν ταιριάζεις με αυτά τα παιδιά,είσαι πρόθυμη να ψάξεις για άτομα που να ταιριάζεις καλύτερα;

3) Είσαι 20 ετών, μην ακούω ανοησίες περί σχέσεων λες και είσαι γεροντοκόρη. Από την στιγμή που δεν σου αρέσει κάποιος άνθρωπος αυτή την στιγμή, συνεχίζεις την ζωή σου. Σχέση ≠ ευτυχία. Είναι απλά κάτι που έχει χτίσει η κοινωνία για να νομίζεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένη. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές άνθρωποι πιέζονται από το σύνολο να κάνουν σχέσεις οι οποίες μόνο θλίψη προκαλούν.

4) στην μητέρα βαζεις ένα μεγάλο Χ.

5) τι εννοείς δεν σε θέλει κανένας; Φιλικά ή ερωτικά; Αν είναι το δεύτερο ξαναλεω δεν χρειάζεται να βιάζεσαι και να πιέσεις τον εαυτό σου να σου αρέσει κάποιος. Η έλξη είναι πολύ συγκεκριμένο πράγμα και μόνο όταν γυαλίσει το ματακι και το δικό σου και του ανθρώπου που σε ενδιαφέρει θα γίνει κάτι.

Να ξέρεις είναι πολύ λογικό να αισθάνεσαι lost in your 20's, ειδικά όταν έχεις μια διαφορετική από την "κοινωνικά στερεοτυπική" ζωή (φουλ κλαμπ στο πανεπιστήμιο, σχέσεις παντού, χαλαρά η σχολή, κτλ κτλ). Όμως πρέπει να αποδεχτείς με τον εαυτό σου ότι ο καθένας βαδίζει το δικό του μονοπάτι, και δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι μειονεκτικά γι'αυτο.

Μην είσαι τόσο κακια με τον εαυτό σου

 

[monaxiko brizolaki]

1) σε ποια σχολή είσαι;τι έτος; Υπάρχει κάποιος λόγος που αισθάνεσαι ότι σε ρίχνει ψυχολογικά; Να ξέρεις οι περισσότεροι δεν τα πάμε και θαυμάσια με τα μαθήματα της σχολής , ειδικά μέσα στο εξάμηνο.

2) γιατί δεν προτείνεις στην παρέα σου να βγείτε για κάνα καφέ; Αν νομίζεις ότι δεν ταιριάζεις με αυτά τα παιδιά,είσαι πρόθυμη να ψάξεις για άτομα που να ταιριάζεις καλύτερα;

3) Είσαι 20 ετών, μην ακούω ανοησίες περί σχέσεων λες και είσαι γεροντοκόρη. Από την στιγμή που δεν σου αρέσει κάποιος άνθρωπος αυτή την στιγμή, συνεχίζεις την ζωή σου. Σχέση ≠ ευτυχία. Είναι απλά κάτι που έχει χτίσει η κοινωνία για να νομίζεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένη. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές άνθρωποι πιέζονται από το σύνολο να κάνουν σχέσεις οι οποίες μόνο θλίψη προκαλούν.

4) στην μητέρα βαζεις ένα μεγάλο Χ.

5) τι εννοείς δεν σε θέλει κανένας; Φιλικά ή ερωτικά; Αν είναι το δεύτερο ξαναλεω δεν χρειάζεται να βιάζεσαι και να πιέσεις τον εαυτό σου να σου αρέσει κάποιος. Η έλξη είναι πολύ συγκεκριμένο πράγμα και μόνο όταν γυαλίσει το ματακι και το δικό σου και του ανθρώπου που σε ενδιαφέρει θα γίνει κάτι.

Να ξέρεις είναι πολύ λογικό να αισθάνεσαι lost in your 20's, ειδικά όταν έχεις μια διαφορετική από την "κοινωνικά στερεοτυπική" ζωή (φουλ κλαμπ στο πανεπιστήμιο, σχέσεις παντού, χαλαρά η σχολή, κτλ κτλ). Όμως πρέπει να αποδεχτείς με τον εαυτό σου ότι ο καθένας βαδίζει το δικό του μονοπάτι, και δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι μειονεκτικά γι'αυτο.

Μην είσαι τόσο κακια με τον εαυτό σου

Αυτο το reply ειναι σαν αγκαλια

 

[BaSO4]

Let’s just cry together.

 

[Pharmacist01]

1) σε ποια σχολή είσαι;τι έτος; Υπάρχει κάποιος λόγος που αισθάνεσαι ότι σε ρίχνει ψυχολογικά; Να ξέρεις οι περισσότεροι δεν τα πάμε και θαυμάσια με τα μαθήματα της σχολής , ειδικά μέσα στο εξάμηνο.

2) γιατί δεν προτείνεις στην παρέα σου να βγείτε για κάνα καφέ; Αν νομίζεις ότι δεν ταιριάζεις με αυτά τα παιδιά,είσαι πρόθυμη να ψάξεις για άτομα που να ταιριάζεις καλύτερα;

3) Είσαι 20 ετών, μην ακούω ανοησίες περί σχέσεων λες και είσαι γεροντοκόρη. Από την στιγμή που δεν σου αρέσει κάποιος άνθρωπος αυτή την στιγμή, συνεχίζεις την ζωή σου. Σχέση ≠ ευτυχία. Είναι απλά κάτι που έχει χτίσει η κοινωνία για να νομίζεις ότι θα σε κάνει ευτυχισμένη. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές άνθρωποι πιέζονται από το σύνολο να κάνουν σχέσεις οι οποίες μόνο θλίψη προκαλούν.

4) στην μητέρα βαζεις ένα μεγάλο Χ.

5) τι εννοείς δεν σε θέλει κανένας; Φιλικά ή ερωτικά; Αν είναι το δεύτερο ξαναλεω δεν χρειάζεται να βιάζεσαι και να πιέσεις τον εαυτό σου να σου αρέσει κάποιος. Η έλξη είναι πολύ συγκεκριμένο πράγμα και μόνο όταν γυαλίσει το ματακι και το δικό σου και του ανθρώπου που σε ενδιαφέρει θα γίνει κάτι.

Να ξέρεις είναι πολύ λογικό να αισθάνεσαι lost in your 20's, ειδικά όταν έχεις μια διαφορετική από την "κοινωνικά στερεοτυπική" ζωή (φουλ κλαμπ στο πανεπιστήμιο, σχέσεις παντού, χαλαρά η σχολή, κτλ κτλ). Όμως πρέπει να αποδεχτείς με τον εαυτό σου ότι ο καθένας βαδίζει το δικό του μονοπάτι, και δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι μειονεκτικά γι'αυτο.

Μην είσαι τόσο κακια με τον εαυτό σου

Σε ευχαριστούμε για αυτό το μήνυμα!!!

 

[Panzerkampfwagen]

Επιτρέψτε μου να πω λίγο κάτι για τους απανταχού "νιώθω χάλια που είμαι φοιτητής και σπουδάζω": ξεκολλήστε, δεν ξέρετε πόσο τυχεροί είστε.

Σίγουρα σε κάθε πορεία της ζωής γίνονται λάθη και τείνουμε να μένουμε σε αυτά ενώ στην πραγματικότητα η εικόνα είναι πολύ πολύ διαφορετική.

Ακούστε λίγο την δική μου εμπειρία: πέρασα σε μια σχολή που ποτέ δεν αγάπησα πραγματικά και συνολικά παρακολούθησα μαθήματα εντός αμφιθεάτρου περίπου ένα χρόνο της ζωής μου. Ο υπόλοιπος ήταν ο covid και το τέταρτο έτος που για οικονομικούς και εργασιακούς λόγους (full time job) δεν ξανανέβηκα να διαμείνω στην σχολή μου.

Μακάρι έστω ένας από εσάς να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι να ψάχνει σε πενήντα διαφορετικά eclasses για σημειώσεις/θέματα, να μιλάει με 150 άτομα μπας και βρει τον έναν που θα παρακολουθεί το τάδε επιλογής μάθημα που χρειάζομαι να περάσω, να ανεβαίνει μονοήμερες στην σχολή του με αμφίβολο αποτέλεσμα μόνο και μόνο για να δώσει μάθημα.

Στην περίσταση αυτή, το να μην νιώθεις καλά στην σχολή είναι πταίσμα. Ξες γιατί; Γιατί πάντα έχεις ευκαιρία να πολεμήσεις την επόμενη ημέρα. Μια κακή ήμερα δεν μετράει εφόσον μπορείς να ξανάρθεις αύριο να τα διορθώσεις όλα. Λες δεν επικοινωνείς πολύ με συμφοιτητές κλπ. Πίστεψέ με, και οι υπόλοιποι είναι το ίδιο τρομαγμένοι/πιεσμένοι/ανήσυχοι όσο εσύ. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη πίεση να φανείς ότι δεν είσαι ένα κακόβουλο άτομο.

Η κατακλείδα, φαντάζομαι, είναι ότι είσαι πάρα πολύ τυχερός που μπορείς να σπουδάζεις, δηλαδή να αφοσιώθεις fulltime σε κάτι που σε γεμίζει και σου αρέσει. Εκμεταλλεύσου το για να εκμαιεύσεις τα μέγιστα. Το να είσαι "εργαζόμενος" δεν είναι τόσο ρομαντικό, στο λέω να το ξέρεις. Be yourself, you've got this!

 

[Grand Duchess]

Επιτρέψτε μου να πω λίγο κάτι για τους απανταχού "νιώθω χάλια που είμαι φοιτητής και σπουδάζω": ξεκολλήστε, δεν ξέρετε πόσο τυχεροί είστε.

Σίγουρα σε κάθε πορεία της ζωής γίνονται λάθη και τείνουμε να μένουμε σε αυτά ενώ στην πραγματικότητα η εικόνα είναι πολύ πολύ διαφορετική.

Ακούστε λίγο την δική μου εμπειρία: πέρασα σε μια σχολή που ποτέ δεν αγάπησα πραγματικά και συνολικά παρακολούθησα μαθήματα εντός αμφιθεάτρου περίπου ένα χρόνο της ζωής μου. Ο υπόλοιπος ήταν ο covid και το τέταρτο έτος που για οικονομικούς και εργασιακούς λόγους (full time job) δεν ξανανέβηκα να διαμείνω στην σχολή μου.

Μακάρι έστω ένας από εσάς να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι να ψάχνει σε πενήντα διαφορετικά eclasses για σημειώσεις/θέματα, να μιλάει με 150 άτομα μπας και βρει τον έναν που θα παρακολουθεί το τάδε επιλογής μάθημα που χρειάζομαι να περάσω, να ανεβαίνει μονοήμερες στην σχολή του με αμφίβολο αποτέλεσμα μόνο και μόνο για να δώσει μάθημα.

Στην περίσταση αυτή, το να μην νιώθεις καλά στην σχολή είναι πταίσμα. Ξες γιατί; Γιατί πάντα έχεις ευκαιρία να πολεμήσεις την επόμενη ημέρα. Μια κακή ήμερα δεν μετράει εφόσον μπορείς να ξανάρθεις αύριο να τα διορθώσεις όλα. Λες δεν επικοινωνείς πολύ με συμφοιτητές κλπ. Πίστεψέ με, και οι υπόλοιποι είναι το ίδιο τρομαγμένοι/πιεσμένοι/ανήσυχοι όσο εσύ. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη πίεση να φανείς ότι δεν είσαι ένα κακόβουλο άτομο.

Η κατακλείδα, φαντάζομαι, είναι ότι είσαι πάρα πολύ τυχερός που μπορείς να σπουδάζεις, δηλαδή να αφοσιώθεις fulltime σε κάτι που σε γεμίζει και σου αρέσει. Εκμεταλλεύσου το για να εκμαιεύσεις τα μέγιστα. Το να είσαι "εργαζόμενος" δεν είναι τόσο ρομαντικό, στο λέω να το ξέρεις. Be yourself, you've got this!

Σωστό αυτό που λες.
Όμως εδώ έχουμε μια κοπέλα που από το πρώτο έτος που πάτησε στην σχολή (την θυμάμαι και πιο παλιά που έγραφε) έχει ισοπεδώσει το αν βρει τις παρέες που οι κοινωνία σου πουλάει ως φαντασίωση στο πανεπιστήμιο με το πόσο καλά θα περάσει στις σπουδές της. Επίσης λέει ότι δυσκολεύεται με τα μαθήματα ενώ δεν μετανιώνει την επιλογή της να περάσει αρχιτεκτονική.

Eeee δεν ξέρω αν διαβάζεις ακόμη το θρεντ αλλά

ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΟΒΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΜΑΘΉΜΑΤΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΈΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ "ΩΧ ΓΜΤ ΕΧΩ ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΗΜΕΡΑ"
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΜΕ ΣΚΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΛΕΞΗ "ΕΡΓΑΣΊΑ"

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ BURNOUT

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας αρέσει και αυτό που πρόκειται να κάνουμε στο μέλλον. Εμπειρία Πανεπιστημίου ≠ δουλειά μετέπειτα

ΒΓΕΣ από το comfort space σου.
Από εκεί που θα ήσουν το παιδί που δεν θα ρωτούσε για καφέ πρωτο, αν θες να βγεις, θα το προτείνεις πρώτη,
Από εκεί που σου φαίνεται να πας κάπου μόνη σου είναι "sad και απελπισμένο" να πας με ψηλά το κεφάλι οπότε σου καπνίσει.
Λίγα χρόνια μένουν ακόμη πριν πρέπει να βγεις στην αγορά. Μην τα χαραμας σε μιζέρια! Αφού έχεις υγεία, βγάλε τον εαυτό σου από την μιζέρια και απόλαυσε το! Μπες σε κάποια ομάδα αν έχεις κάποιο χόμπυ (να γνωρίσεις άτομα), μην ντρέπεσαι, και το κυριότερο

Μην περιμένεις από τους άλλους να σου φέρουν την ευτυχία!

Ελπίζω να έρθει ημέρα που να κάνεις το μεγάλο βήμα έξω από το κομφορτ space σου! Δεν θα το μετανιώσεις, αρκεί να κάνεις πράγματα που να σου αρέσουν.

Μην το βάζεις κατω

 

[Panzerkampfwagen]

Σωστό αυτό που λες.
Όμως εδώ έχουμε μια κοπέλα που από το πρώτο έτος που πάτησε στην σχολή (την θυμάμαι και πιο παλιά που έγραφε) έχει ισοπεδώσει το αν βρει τις παρέες που οι κοινωνία σου πουλάει ως φαντασίωση στο πανεπιστήμιο με το πόσο καλά θα περάσει στις σπουδές της. Επίσης λέει ότι δυσκολεύεται με τα μαθήματα ενώ δεν μετανιώνει την επιλογή της να περάσει αρχιτεκτονική.

Eeee δεν ξέρω αν διαβάζεις ακόμη το θρεντ αλλά

ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΟΒΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΜΑΘΉΜΑΤΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΈΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ "ΩΧ ΓΜΤ ΕΧΩ ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΗΜΕΡΑ"
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΜΕ ΣΚΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΛΕΞΗ "ΕΡΓΑΣΊΑ"

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ BURNOUT

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας αρέσει και αυτό που πρόκειται να κάνουμε στο μέλλον. Εμπειρία Πανεπιστημίου ≠ δουλειά μετέπειτα

ΒΓΕΣ από το comfort space σου.
Από εκεί που θα ήσουν το παιδί που δεν θα ρωτούσε για καφέ πρωτο, αν θες να βγεις, θα το προτείνεις πρώτη,
Από εκεί που σου φαίνεται να πας κάπου μόνη σου είναι "sad και απελπισμένο" να πας με ψηλά το κεφάλι οπότε σου καπνίσει.
Λίγα χρόνια μένουν ακόμη πριν πρέπει να βγεις στην αγορά. Μην τα χαραμας σε μιζέρια! Αφού έχεις υγεία, βγάλε τον εαυτό σου από την μιζέρια και απόλαυσε το! Μπες σε κάποια ομάδα αν έχεις κάποιο χόμπυ (να γνωρίσεις άτομα), μην ντρέπεσαι, και το κυριότερο

Μην περιμένεις από τους άλλους να σου φέρουν την ευτυχία!

Ελπίζω να έρθει ημέρα που να κάνεις το μεγάλο βήμα έξω από το κομφορτ space σου! Δεν θα το μετανιώσεις, αρκεί να κάνεις πράγματα που να σου αρέσουν.

Μην το βάζεις κατω

Αυτό ακριβώς.

Η μιζέρια είναι πολύ κακό πράγμα, και φαίνεται στους γύρω με μια απλή κουβέντα.