Γενικό - Άγχος και ψυχολογία.

[Athina_Urie]

Όπως είδατε και από τον τίτλο θέλω να συζητήσω για αυτό το χρόνιο πρόβλημα που έχω όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι, όμως θα μιλήσω για την δικιά μου την περίπτωση..Πραγματικά φέτος το έχω τερματίσει *ειρωνία χεχ* Είμαι μαθήτρια 1ης Λυκείου και οκ απο το Γυμνασιο δεν ημουν και τοσο καλη μαθητρια..αλλα φετος επιασα πατο..δεν εχω ανοιξει βιβλιο απο την αρχη της χρονιας..το θεμα μου ομως ειναι οτι πλεον δε μπορω να διαβασω καθολου..καθε φορα που εκανα προσπαθεια να διαβασω ακομα και ιστορια, δεν τα καταφερνα ποτε να μαθω ουτε 1 προταση και εβαζα τα κλαμματα μολις ανοιγα βιβλιο..η ψυχολογια μου φετος ειδικα με το σχολειο εχει γινει πιο χαλια απο ποτε..η μητερα μου παραλληλα πιστευει οτι λεω βλακειες και οτι το κανω επιτιδες επειδη και καλα βαριεμαι ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ..ακομα και η διπλανη μου ειναι σε φαση:<σταματα να γκρινιαζεις και στρωσε τον κωλο σου κατω και διαβασε> ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΟΣΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ..και η φαση ειναι οτι σε 2 μηνες σχεδον ερχονται οι εξετασεις και δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο..απολυτως τιποτα..και αγχωνομαι και πλεον το πιστευω απειρα οτι θα μεινω ταξη επειδη η ψυχολογια μου φετος επιασε τοσο πατο που δεν μπορω να διαβασω καθολου και βαζω τα κλαμματα καθε λιγο και λιγακι..ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ?..ΠΦΦ..θελω πραγματικα να μου πειτε την γνωμη σας για ολο αυτο και να με βοηθησετε αν θελετε..που ευχομαι πραγματικα να μην τυχει σε κανεναν αυτο που περναω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kiyoshi]

Όπως είδατε και από τον τίτλο θέλω να συζητήσω για αυτό το χρόνιο πρόβλημα που έχω όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι, όμως θα μιλήσω για την δικιά μου την περίπτωση..Πραγματικά φέτος το έχω τερματίσει *ειρωνία χεχ* Είμαι μαθήτρια 1ης Λυκείου και οκ απο το Γυμνασιο δεν ημουν και τοσο καλη μαθητρια..αλλα φετος επιασα πατο..δεν εχω ανοιξει βιβλιο απο την αρχη της χρονιας..το θεμα μου ομως ειναι οτι πλεον δε μπορω να διαβασω καθολου..καθε φορα που εκανα προσπαθεια να διαβασω ακομα και ιστορια, δεν τα καταφερνα ποτε να μαθω ουτε 1 προταση και εβαζα τα κλαμματα μολις ανοιγα βιβλιο..η ψυχολογια μου φετος ειδικα με το σχολειο εχει γινει πιο χαλια απο ποτε..η μητερα μου παραλληλα πιστευει οτι λεω βλακειες και οτι το κανω επιτιδες επειδη και καλα βαριεμαι ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ..ακομα και η διπλανη μου ειναι σε φαση:<σταματα να γκρινιαζεις και στρωσε τον κωλο σου κατω και διαβασε> ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΟΣΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ..και η φαση ειναι οτι σε 2 μηνες σχεδον ερχονται οι εξετασεις και δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο..απολυτως τιποτα..και αγχωνομαι και πλεον το πιστευω απειρα οτι θα μεινω ταξη επειδη η ψυχολογια μου φετος επιασε τοσο πατο που δεν μπορω να διαβασω καθολου και βαζω τα κλαμματα καθε λιγο και λιγακι..ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ?..ΠΦΦ..θελω πραγματικα να μου πειτε την γνωμη σας για ολο αυτο και να με βοηθησετε αν θελετε..που ευχομαι πραγματικα να μην τυχει σε κανεναν αυτο που περναω..

Well, μου φαίνεται πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις μπορεί να οφείλεται σε πολλά πράγματα.
Ίσως δεν έχεις ακόμα κάποιον στόχο, δεν έχεις κατανοήσει γιατί πρέπει να διαβάσεις και κατά συνέπεια υποσυνείδητα ο εγκέφαλός σου σε 'απομακρύνει' από το διάβασμα. Λύση σε αυτό θα ήταν η ενδοσκόπηση. Ψάξε τι σου δίνει ευχαρίστηση, τι ταλέντα έχεις κλπ και φτιάξε ένα σχέδιο που θα σε κινητοποιήσει να διαβάσεις.
Ίσως έχεις υπερβολικό άγχος για κάτι που σε οδηγεί στο procrastination. Λύση σε αυτό θα ήταν να δεις την κατάσταση αποσπασματικά και να προσπαθήσεις να μην πνίγεσαι σε μία κουταλιά νερό. Πας πρώτη λυκείου είναι ανούσιο να αναρωτιέσαι τι θα κάνεις στην τρίτη λυκείου ενώ κοντεύεις να μείνεις στην ίδια τάξη όπως λες.
Γενικά όμως οποιαδήποτε και να είναι η αιτία αυτού του προβλήματος πρέπει να προσπαθήσεις.. Αν συνεχώς τα παρατάς δίχως δεύτερη σκέψη η κατάσταση απλά θα χειροτερεύσει.
Τι εννοείς ''δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα";
Αυτή η απαισιόδοξη συμπεριφορά σε εμποδίζει από το να ξεκινήσεις και ενώ έχεις παρατηρήσει ότι η κατάσταση αυτή είναι προβληματική για την επίδοσή σου πάλι δεν έχεις κάνει κάτι για αυτό. Οπότε κάνε το πρώτο βήμα, κάτσε να διαβάσεις και επιβράβευσε τον εαυτό σου για κάθε μικρό "achievement". Έλυσες μία άσκηση; Φάε ενα σοκολατάκι! Έβγαλες μία σελίδα της ύλης; Δες ένα βιντεάκι στο γιουτιούμπ!
Έτσι σιγά σιγά θα δεις την επιθυμητή αλλαγή στην ρουτίνα σου. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξεκινήσεις, όσο δυσάρεστο και αγχωτικό και αν αυτό φαίνεται.
Ελπίζω να σε βοήθησα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Agnwsth]

Αυτό το που περιγράφεις είναι εγώ κάθς φορά που πάω να γράψω έκθεση. Απλά αντί να κλαίω νευριάζω γιατί δεν γουστάρω καθόλου, και στο τέλος δεν γράφω τίποτα. Χρωστάω τα κέρατά μου και δεν έχω καθόλου όρεξη να τα βάλω σε μια σειρά. Είναι δύσκολο να πείσεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι που δεν του αρέσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Καταρχάς, θα πρέπει να εντοπίσεις την πηγή τού άγχους σου. Τι φταίει; Τι είναι αυτό που σου ρίχνει την ψυχολογία; Στη συνέχεια, εφόσον βρεις τι φταίει, αναρωτήσου και κινητοποιήσου για το τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό. Το πιο εύκολο είναι να παραιτηθείς αλλά τέτοιες καταστάσεις είναι σαν μια κινούμενη άμμος, και στο τέλος, εάν αφεθείς, θα βρεθείς εντός της, στο τίποτα. Συγχρόνως κάνε και πράγματα που σε αποφορτίζουν και σου φτιάχουν την ψυχολογία - σημαντικό, όμως, είναι να λύσεις το πρόβλημά σου, όχι να το βάλεις κάτω απ' το χαλάκι.

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε πρακτικά, μόνο να σου δώσουμε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Θα πρέπει η ίδια να δουλέψεις τον εαυτό σου, να τον μάθεις να μην επηρεάζεται και να συγκεντρώνεται εκεί που πρέπει. Key word; Το μυαλό. Όλα είναι στο μυαλό. Κάνε το διάβασμα να μην είναι αγγαρεία αλλά ένας τρόπος να ξεφεύγεις απ' αυτό που νιώθεις, για παράδειγμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Αν πραγματικά έχεις κάνει ο,τι περνάει από το χέρι σου αλλά χωρίς αποτέλεσμα, η μόνη λύση είναι να ζητήσεις βοήθεια από έναν ψυχολόγο. Αν δεν το κάνεις, όσο περνάει ο καιρός το πρόβλημα θα μεγεθύνεται και όταν κατάσταση ξεφύγει τελείως θα είναι δύσκολο να τη μαζέψεις! Είναι κρίμα να υπάρχουν ειδικοί κατά περίπτωση επιστήμονες που μπορούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε ένα πρόβλημα που φαντάζει βουνό γι εμάς κι εμείς να μην απευθυνόμαστε σ΄αυτούς αλλά να συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε σε αδιέξοδα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[charistale]

Μην αγχωνεσαι. Καταρχας οι πανελληνιες δεν ειναι για ολους. Ξερω πολλα παιδια που δεν δωσανε πανελληνιες και ακολουθησανε καποιο πιο πρακτικο επαγγελμα απο ιεκ πχ αισθητικη κλπ και ειναι μια χαρα επιτυχημενοι σημερα. Σκεψου μηπως πας σε καποιο τεχνικο λυκειο. Οσο αφορα την ψυχολογια σου μιλα με τους γονεις σου, ζητα βοηθεια, δεν ειναι ντροπη. Ισως ενα χομπι ομπως χορος, γυμναστικη ή μουσικη να βοηθησει. Το διαβασμα δεν ειναι τα παντα στην ζωη βρες τι σ αρεσει και ακολουθα το.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Athina_Urie]

Καταρχας ευχαριστω ολους για τον χρονο σας. Εγω ασχολουμαι με την μουσικη κυριως και αυτο θελω να ακολουθησω στη ζωη μου. Παω φιλαρμονικη ωδειο κτλ και τα παω μια χαρα εκει. Το θεμα ειναι οτι αν δε αποφοιτησω το Λυκειο με εναν αξιοπρεπες βαθμο μετα δεν θα καταφερω αυτο που θελω..για ψυχολογο σκεφτομαι να παω κρυφα απο τους δικους μου γιατι πραγματικα τις τελευταιες μερες ειδικα μαλωνουμε συνεχεια και η μητερα μ δεν καταλαβαινει αυτα που της λεω και ουτε εμενα..της ειπα να κλεισει ραντεβου και με γραφει..και ενα update με το διαβασμα..προχθες εκατσα πανω απο το βιβλιο της ιστοριας 3 ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ..ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ...δοκιμασα ολους τους τροπους ειτε να τα πω φωναχτα ειτε να τα γραφω συνεχεια σε χαρτι..ΤΑ ΠΑΝΤΑ..στην τελικη κατεληξα να κλαιω και να τσιριζω παλι,να πεταξω το βιβλιο απτο παραθυρο και να χτυπησω το κεφαλι μ και τα χερια μ στον τοιχο..δεν ειναι φυσιολογικο αυτο..ποτε δεν ειχα καποιο προβλημα δυσλεξιας κτλ αλλα πραγματικα η υπομονη μου εξαντληθηκε και νιωθω τοσο νεκρη..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Δυστυχώς, ο περίγυρός μας, είτε μιλάμε για γονείς και λοιπούς συγγενείς είτε φίλους και γνωστούς, δεν είναι πάντα ο κατάλληλος για να νιώσουμε την αποδοχή και να 'χουμε ένα ζευγάρι αυτιά να μας αφουγκραστούν. Είναι ο εγωισμός, είναι δικά τους συμπλέγματα... είναι πολλά. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσεις αυτό στη ζωή σου και θέσεις τους δικούς σου μηχανισμούς άμυνας σε όλο αυτό, τόσο καλύτερα για σένα.

Αφού είναι έτσι τα πράγματα, πιστεύω πως καλύτερα να πας σε κάποιον ψυχολόγο - ναι, ακόμη κι εάν πρέπει να το κάνεις κρυφά. Υπάρχουν κέντρα υγείας, νοσοκομεία κλπ όπου μπορείς να κλείσεις δωρεάν ραντεβού. Στο σχολείο σας υπάρχει μήπως κάποια κοινωνική λειτουργός; Κι αυτό θα μπορούσε να δουλέψει. Πιστεύω πως είναι η καλύτερη λύση για να σε ηρεμήσει και να σου δώσει τις συμβουλές/κατευθύνσεις της. Σ' αυτή τη φάση, έτσι όπως είναι τα πράγματα, που σου είναι αφόρητο να κάτσεις να μάθεις και μια παράγραφο, δεν είναι να χάνεις τον χρόνο σου άδικα. Κράτα, όμως, και τις παραπάνω συμβουλές, γιατί θα σε βοηθήσουν εξίσου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.