kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
30-10-06
17:41
Σοβαρά μιλάς τώρα;
Φυσικά και η πιο συγκινητική στιγμή ήταν η σκηνή με τον Γουίλσον. Όλο το νόημα της ταινίας ήταν εκεί.
"I'm sorry Wilsooon.....".
Ίσως η καλύτερη ερμηνεία στην καριέρα του (μέτριου ηθοποιού για μένα) Τομ Χανκς.
Δεν το πιστεύω,ένας ακομη και μάλιστα αρσενικού γένους που συμφωνεί μαζί μου.
Οι περισσότεροι εστιάζουν στο γεγονός πως ακόμη κι εφόσον επέστρεψε ζωντανός δεν μπόρεσε να πάρει πισω την παλιά ζωή του.Και δεν ήθελε κι ο ίδιος πλέον να συνεχίσει όσα έκανε πριν το δυστύχημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
30-10-06
12:52
Θέλω να γράψω και μια άλλη σκηνή που με συγκίνησε αλλά μην γελάσετε
Στην ταινία "Ο ναυαγός" είχα συγκινηθεί πολύ όχι στο τέλος που βρίσκει την αγαπημένη του και δεν μπορούν να είναι μαζί αλλά στη σκηνή που χάνει μέσα στα κύματα .....την μπάλα του
Την έβλεπα και στο σινεμά και ήμουν εμφανώς συγκινημένη και όλη μου η παρέα με δούλευε για αυτό.
Εξακολουθώ να το θεωρώ πολύ τραγική σκηνή,μέσα στην μοναξιά του είχε προσωποποιήσει τόσο ένα άψυχο αντικείμενο,του μίλαγε για να μην νοιώθει μόνος,το πήρε μαζί του όταν αποφάσισε να φύγει και όταν έπεσε στην θάλασσα έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες για να το σώσει.
Βέβαια όλοι οι υπόλοιποι δεν ασπάζονται την συγκίνηση μου κι απο τότε κάθε φορά που χάνεται ένα αντικείμενο αρχίζουν τα "μπου-χου-χου"και "έχασα τα κλειδιά μου πως θα ζήσω".Γουρούνια
Στην ταινία "Ο ναυαγός" είχα συγκινηθεί πολύ όχι στο τέλος που βρίσκει την αγαπημένη του και δεν μπορούν να είναι μαζί αλλά στη σκηνή που χάνει μέσα στα κύματα .....την μπάλα του
Την έβλεπα και στο σινεμά και ήμουν εμφανώς συγκινημένη και όλη μου η παρέα με δούλευε για αυτό.
Εξακολουθώ να το θεωρώ πολύ τραγική σκηνή,μέσα στην μοναξιά του είχε προσωποποιήσει τόσο ένα άψυχο αντικείμενο,του μίλαγε για να μην νοιώθει μόνος,το πήρε μαζί του όταν αποφάσισε να φύγει και όταν έπεσε στην θάλασσα έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες για να το σώσει.
Βέβαια όλοι οι υπόλοιποι δεν ασπάζονται την συγκίνηση μου κι απο τότε κάθε φορά που χάνεται ένα αντικείμενο αρχίζουν τα "μπου-χου-χου"και "έχασα τα κλειδιά μου πως θα ζήσω".Γουρούνια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.