04-02-09
15:12
Fielda μου το προβλημα δεν ηταν αν "φοβομουν" να κοιταξω καποια αλλη (να παρατηρησω δηλαδη) ή να αναφερθω σε καποια αλλη κοπελα.
Αααλλο καπελο κι αυτο, αλλα ειναι το τελευταιο.
Το προβλημα ηταν οτι εγω εμπαινα ωρες ωρες σε μια απιστευτα κουραστικη διαδικασια οπου επρεπε να δινω αναφορα που ειμαι και τι κανω, με ποιους το κανω, γιατι το κανω και αν θα μπορουσα να εκανα κατι αλλο και οχι εκεινο, ποτε θα το τελειωσω, και παει λεγοντας...
Παραδειγμα: Μιλαγα με την οδοντιατρο μου στο τηλεφωνο, και με πετυχε οταν ελεγα την φραση "Mπορουμε να αλλαξουμε το ραντεβου για μεθαυριο το πρωι?" και μου ειχε βγαλει τον φρονιμητη απο την μυτη μεχρι να της εξηγησω "τι" και "πως".
Και οταν μπαινει η ζηλεια δεν καθεται και ο αλλος ο ευλογημενος να σε ρωτησειηρεμα και σαν ανθρωπος τι σκ@τα συμβαινει.
Η θα φωναξει κατευθειαν, ή θα κανει πικροχολα σχολια, ή θα σε κοιταζει περιεργα και ειρωνικα κτλ κτλ κτλ.
Αλλα ντ'αλλα τα μεγαλα δηλαδη.
Ισως φαινεται εξωφρενικο το παραπανω ή υπερβολικο, αλλα απ'οτι παρατηρησσα μετεπειτα γυρω μου ειναι αρκετα συνηθες φαινομενο.
Η ζηλεια οπως ειπα και πιο πανω, ειναι κατι που λιγο ή πολυ την εχουμε ολοι μεσα μας.
Με το λιγο δεν εχω προβλημα, με το πολυ ομως κουραζομαι.Ταλαιπωρουμαι και αγανακτω.
Και τελικος αποδεκτης ολων αυτων ειναι η ιδια η σχεση.
Προσωπικα μιλωντας παντα (οχι οτι δεν ζηλευω ποτε,αλλα δεν ειναι χαρακτηριστικο μου) φροντιζω να διεκδικω και να δειχνω στον αλλο οτι δεν τον θεωρω δεδομενο, με αλλους τροπους και μεσα.
Αααλλο καπελο κι αυτο, αλλα ειναι το τελευταιο.
Το προβλημα ηταν οτι εγω εμπαινα ωρες ωρες σε μια απιστευτα κουραστικη διαδικασια οπου επρεπε να δινω αναφορα που ειμαι και τι κανω, με ποιους το κανω, γιατι το κανω και αν θα μπορουσα να εκανα κατι αλλο και οχι εκεινο, ποτε θα το τελειωσω, και παει λεγοντας...
Παραδειγμα: Μιλαγα με την οδοντιατρο μου στο τηλεφωνο, και με πετυχε οταν ελεγα την φραση "Mπορουμε να αλλαξουμε το ραντεβου για μεθαυριο το πρωι?" και μου ειχε βγαλει τον φρονιμητη απο την μυτη μεχρι να της εξηγησω "τι" και "πως".
Και οταν μπαινει η ζηλεια δεν καθεται και ο αλλος ο ευλογημενος να σε ρωτησειηρεμα και σαν ανθρωπος τι σκ@τα συμβαινει.
Η θα φωναξει κατευθειαν, ή θα κανει πικροχολα σχολια, ή θα σε κοιταζει περιεργα και ειρωνικα κτλ κτλ κτλ.
Αλλα ντ'αλλα τα μεγαλα δηλαδη.
Ισως φαινεται εξωφρενικο το παραπανω ή υπερβολικο, αλλα απ'οτι παρατηρησσα μετεπειτα γυρω μου ειναι αρκετα συνηθες φαινομενο.
Η ζηλεια οπως ειπα και πιο πανω, ειναι κατι που λιγο ή πολυ την εχουμε ολοι μεσα μας.
Με το λιγο δεν εχω προβλημα, με το πολυ ομως κουραζομαι.Ταλαιπωρουμαι και αγανακτω.
Και τελικος αποδεκτης ολων αυτων ειναι η ιδια η σχεση.
Προσωπικα μιλωντας παντα (οχι οτι δεν ζηλευω ποτε,αλλα δεν ειναι χαρακτηριστικο μου) φροντιζω να διεκδικω και να δειχνω στον αλλο οτι δεν τον θεωρω δεδομενο, με αλλους τροπους και μεσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
14:36
Δεν μιλαω για ζηλια στα "φυσιολογικα ορια".
Ακου, οπως σου ειπα η τοτε κοπελα μου ειχε πει ακριβως το ιδιο.
Για να υποφερει απο την ζηλεια της (εστω και "μερικες φορες) παει να πει οτι εχει περασει τα ορια του ζηλευω χωρις να τρελαινομαι και να τρελαινω.
Ε, οταν μου λεει "Πολλες φορες ζηλευω τοσο που υποφερω!", απο μεσα μου ελεγα "εγω να δεις ποσο υποφερω αυτη την ζηλεια σου...πολλες φορες!"
Και ισως θα ηταν καλυτερα να αφιερωνε λιγο χρονο να δει ποσο πνιγομαι εγω σαν Μαριος απο ενα δικο της χαρακτηριστικο, παρα απλως να μου λεει "ζηλευω πολυ και στεναχωριεμαι μωρε..." και να το αφηνει εκει.
Εσενα ισως να σου αρεσε να ζηλευε το αγορι σου και δεν ειναι περιεργο ή παραλογο.
Ενα "στιγμα" ζηλειας ολους μας κολακευει, αλλα εαν ξεπεραστουν καποια ορια (διαφορετικα για τον καθενα μας) τοτε αυτη γινεται δηλητηριο.
Ακου, οπως σου ειπα η τοτε κοπελα μου ειχε πει ακριβως το ιδιο.
Για να υποφερει απο την ζηλεια της (εστω και "μερικες φορες) παει να πει οτι εχει περασει τα ορια του ζηλευω χωρις να τρελαινομαι και να τρελαινω.
Ε, οταν μου λεει "Πολλες φορες ζηλευω τοσο που υποφερω!", απο μεσα μου ελεγα "εγω να δεις ποσο υποφερω αυτη την ζηλεια σου...πολλες φορες!"
Και ισως θα ηταν καλυτερα να αφιερωνε λιγο χρονο να δει ποσο πνιγομαι εγω σαν Μαριος απο ενα δικο της χαρακτηριστικο, παρα απλως να μου λεει "ζηλευω πολυ και στεναχωριεμαι μωρε..." και να το αφηνει εκει.
Εσενα ισως να σου αρεσε να ζηλευε το αγορι σου και δεν ειναι περιεργο ή παραλογο.
Ενα "στιγμα" ζηλειας ολους μας κολακευει, αλλα εαν ξεπεραστουν καποια ορια (διαφορετικα για τον καθενα μας) τοτε αυτη γινεται δηλητηριο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-02-09
13:43
Στο τελευταιο μονο κομματι σου Himela μου που λες " Ζηλεύω υπερβολικά. Πολλές φορές υποφέρω από αυτό." κι επειδη το ειχα περασει απο μια πρωην κοπελα μου και μου τι ειχε πει ακριβως ετσι, δυστυχως δεν σκεφτοταν οσο επρεπε, το ποσο υπεφερα εγω απο αυτο το πραγμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
08-04-06
13:34
Καλα, ανεκτικος σε μια "α" μορφη,εκφραση ζηλειας ειμαι κι εγω.
Δεν τρελενομαι κι ολας βρε παιδι μου.Δεν ειναι οτι αν μου δειξει οτι ζηλευει λιγο θα γινει χαμος απο μερους μου.
Οχι...τιποτα τετοιο.Απλως δεν θελω ορισμενα λεπτα ορια να ξεπερνιουνται.Και ειδικα σε αυτο το θεμα ειναι πολυυυ ευκολο να γινει κατι τετοιο.
Δεν τρελενομαι κι ολας βρε παιδι μου.Δεν ειναι οτι αν μου δειξει οτι ζηλευει λιγο θα γινει χαμος απο μερους μου.
Οχι...τιποτα τετοιο.Απλως δεν θελω ορισμενα λεπτα ορια να ξεπερνιουνται.Και ειδικα σε αυτο το θεμα ειναι πολυυυ ευκολο να γινει κατι τετοιο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.