18-09-06
20:08
Όχι ρε συ xrz, δεν είναι κάτι από τα τρία. Κάποιοι από αυτούς είναι απλά οι ηττημένοι του εκπαιδευτικού συστήματος. Που για διαφόρους λόγους, δεν κατάφεραν να βρούν τον τρόπο στον κατάλληλο χρόνο! Είναι οι σχολικά- επαγγελματικά αποπροσανατόλιστοι και αυτοί που βρέθηκαν κάπου χωρίς να ξέρουν γιατί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-03-06
12:21
Προφανώς όταν αναφέρομαι στη γενικότητα του θέματος, δεν αφορά τρία άτομα ή 5 ή 100, αλλά μία γενικότερη αντίληψη περί εκπαίδευσης, παιδείας, ευκαιριών κτλ. Αν το απομονώσεις, το θέμα της μακράς ή τελικά ανύπαρκτης φοίτησης, δεν έχει ούτε για μένα καμία ιδιαίτερη σημασία.
Φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα με την οικονομία, αλλά αν μονίμως το αντιμετωπίζουμε έτσι, έτσι θα συνεχίσουν να είναι όλα. Στα 9 μέτρα όσοι έχουν καταχραστεί τα, όχι λίγα, χρήματα που μπορούν να διατεθούν για θέματα κοινωνικού καλού (είτε αυτά είναι θέμα εργαστηρίων είτε απλά αφορούν ράντζα σε νοσοκομεία), αλλά κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Στα 9 μέτρα κι εμείς που δεν ασχολούμαστε μαζί τους. (Ξύπνησα με μοβόρικη διάθεση ). Παρεμπιπτόντως, 9 δεν είναι τα μέτρα?
Erasmus ήμουν στη Γερμανία, τα φοβερά και τρομερά που είχα την τύχη να ζήσω αφορόυν μια χώρα που αυτή τη στιγμή δεν έχει και καμιά φοβερή αίγλη σαν οικονομία, έχει μια ανεργία (τη γνωστή, όχι την κρυμμένη..) της τάξης του 12- 15% και σε κάποιες πόλεις χτυπάει και 25 άρια! Αλλά για κάποιο μαγικό λόγο, όοολα συνέχιζαν να δουλεύουν σωστά. Την εμπειρία από Σκανδιναβία και συγκεκριμένα Νορβηγία την είχα μέσω πρακτικής.
Φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα με την οικονομία, αλλά αν μονίμως το αντιμετωπίζουμε έτσι, έτσι θα συνεχίσουν να είναι όλα. Στα 9 μέτρα όσοι έχουν καταχραστεί τα, όχι λίγα, χρήματα που μπορούν να διατεθούν για θέματα κοινωνικού καλού (είτε αυτά είναι θέμα εργαστηρίων είτε απλά αφορούν ράντζα σε νοσοκομεία), αλλά κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Στα 9 μέτρα κι εμείς που δεν ασχολούμαστε μαζί τους. (Ξύπνησα με μοβόρικη διάθεση ). Παρεμπιπτόντως, 9 δεν είναι τα μέτρα?
Erasmus ήμουν στη Γερμανία, τα φοβερά και τρομερά που είχα την τύχη να ζήσω αφορόυν μια χώρα που αυτή τη στιγμή δεν έχει και καμιά φοβερή αίγλη σαν οικονομία, έχει μια ανεργία (τη γνωστή, όχι την κρυμμένη..) της τάξης του 12- 15% και σε κάποιες πόλεις χτυπάει και 25 άρια! Αλλά για κάποιο μαγικό λόγο, όοολα συνέχιζαν να δουλεύουν σωστά. Την εμπειρία από Σκανδιναβία και συγκεκριμένα Νορβηγία την είχα μέσω πρακτικής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
18-03-06
23:06
Κοίτα, δε θα πω ότι διαφωνώ με αυτό που λες. Σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει και έτσι. Όπως επίσης μπορείς να δημιουργήσεις σχολές - φαντάσματα στις επαρχιακές πόλεις, μηδενικού επιστημονικού ενδιαφέροντος με τον απαραίτητο αριθμό εισακτέων και με αρνητικό πραγματικό αριθμό φοιτητών, αλλά να καταχραστείς τεραστία κονδύλια, δικαιώνοντας ταυτόχρονα με ηλίθιο τρόπο το λαϊκό αίσθημα του πονεμένου γονέα που θέλει οπωσδήποτε το παιδί του να σπουδάσει. Όποτε και τα παίρνεις χοντρά και το παίζεις κοινωνικό κράτος. Ευκαιρίες στη γνώση (αλλά τι γνώση, μόνο ανώτερη ή ανωτάτη σχολή που να μελετάει την κατασκευή χάντρας δεν έχει φτιαχτεί). Δεν ξέρω αν το παράδειγμα σου θυμίζει κάτι...Αρχική Δημοσίευση από songless_bird:Το πως επιβαρυνει ενας φοιτητης ειναι λιγο δυσκολο να στο εξηγησω αν το κοιτας μεμονομενα. Δηλαδη οι δυο τρεις αιωνιοι φοιτητες τι βαρος ειναι. Αν το δεις σαν συνολο ομως...θα παραθεσω το μηνυμα μου απο αλλο forum :
"Βασικα ο φοιτητης δεν μετριεται στο ανθρωπινο δυναμικο απο την καθε κυβερνηση και παρουσιαζονται "ψευδη" στοιχεια για την ανεργια, μιας και ο φοιτητης που δεν δουλευει δεν κατατασεται στους ανεργους...Ετσι παρουσιαζεται μικροτερο ποσοστο ανεργων.(και ταυτοχρονα και μικρο ανθρωπινο δυναμικο...) Και αυτο μπορει να το εκμεταλλευτει καποια κυβερνηση εισαγοντας περισσοτερους φοιτητες ,δημιουργοντας νεες θεσεις και τμηματα, ωστε να παρουσιασει μικρα ποσοστα ανεργιας ,εστω και για 2 ετη, ωστε να παρει κοινοτικα κονδυλια, να επιρρεασει πλασματικα τον πληθωρισμο...Το προβλημα θα αρχισει οταν οι φοιτητες θα τελειωσουν. Η ανεργια εκτοξευεται στα υψη.Και αυτο μπορει να επιρρεασει την οικονομικη πολιτικη της επομενης τετραετιας...
Πάρα πολλά πράγματα μπορούν και όντως λειτουργούν (ηθελημένα; ) λανθασμένα στην καλή μας χώρα. Υπάρχουν χίλιες δυο τρύπες υπό εκμετάλλευση για να «μαγειρευτούν» καταστάσεις (σου ανέφερα μόλις μια εναλλακτική στη θέση των αιωνίων για να παίξεις με μεγέθη πληθωρισμού και ίσως να δώσεις έδρες και αξιώματα στα φιλαράκια σου). Αντι να ασχολούμαστε με την πηγή του κακού, κοιτάμε να κλείσουμε τα παραθυράκια τα οποία μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί; Ούτως ή άλλως αυτός ο κάποιος θα δημιουργήσει αλλά... (πως μπήκαμε λόγου χάρη στη ζώνη του ευρω, μήπως μαγειρεύτηκαν τα πάντα; ). Εγώ αυτό είναι που δε βρίσκω σωστό. Ολιστική αντιμετώπιση πρέπει να υπάρχει και οργανωμένος σχεδιασμών των πραγμάτων. Και όχι αποσπασματικές και σπασμωδικές λύσεις. Μη χάνουμε μόνιμα το δάσος!
Ας ξαναγυρίσω τώρα...
Ενίοτε με ενοχλεί αυτός ο (sorry για το βαρύ της έκφρασης, δεν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς) φασισμός της πλειοψηφίας. Αυτοί τα ξύνουν, ας πληγείς κι εσύ καημένε/ η που η μοίρα δεν ήταν πολύ καλή μαζί σου. Ας μη μιλήσουμε ούτε για υποδομές, ούτε για κάτι παρόμοιο (στα όσα ανέφερε ο emufear εννοείται πως συμφωνώ). Ας μιλήσουμε για απλά καθημερινά πράγματα.. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι έχουν μικρά ή μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα, έχεις ακούσει για ανθρώπους που ανακάλυψαν ότι είναι δυσλεκτικοί στα 23 τους; (Συγγνώμη για τις συνεχείς αυτοβιογραφικές αναφορές, αλλά και αυτό το έχω δει). Ή απλά κοινωνικοποιούνται δύσκολα και δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν στα δεδομένα μιας νέας πόλης με άσχημο αποτέλεσμα; Κάτι τέτοιο είναι αρκετό για να γίνεις υπεραιωνωβιος φοιτητής και ο οποιοσδήποτε εξωτερικός παρατηρητής να σε κρίνει απλά ως ένα ανεύθυνο ον. Όταν ξεχνάμε τον παράγοντα άνθρωπο ξεκινάνε τα προβλήματα
Θα συμφωνήσω με αυτό που λέει ο emufear, όντως μας λείπουν παρά πολλά και ξαφνικά μας πείραξαν τα ν+2 ή ν+5. Όσο για τους πόρους, απλά ας δοθούν περισσότεροι. Η πρόσβαση στη γνώση είναι ούτως ή άλλως περιορισμένη, δε χρειάζεται να πετάξουμε έξω και όσους κατάφεραν να την πλησιάσουν. Συνεχίζω να πιστεύω ότι δε βλάπτουν κανέναν. Κυρίως δε, φοβάμαι ότι αυτή είναι μόνο η αρχή για την προώθηση ελιτιστικών σπουδών χωρίς ίσες ευκαιρίες, ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει...
Πέρασα ένα χρόνο των σπουδών μου στο εξωτερικό μέσω Erasmus. Αν κοπείς συγκεκριμένες φορές σε μάθημα έχεις φύγει... Όπου συγκεκριμένες = 3, οι
δυο πρώτες είναι γραπτές ή αν υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος προφορικές (όπου σημαντικός βαλε υποκειμενισμό, δηλαδή ένας κινέζος συμφοιτητής μου είχε βγάλει εισιτήρια για Κίνα, βγήκε ποτέ εξεταζόμαστε, δεν μπορούσε και κανονίστηκε εξέταση στο γραφείο του καθηγητή). Αν κοπείς στις 2 πρώτες ακολουθεί μια προφορική εξέταση στην οποία συζητιέται και ο λόγος αποτυχίας σου στις άλλες 2, τι σε προβληματίζει κτλ. Κανείς δε φεύγει απλά... Άσε που τα μαθήματα ανά εξάμηνο ήταν κατά μέσο όρο 4! Υπάρχει προβληματισμός γιατί αποτυγχάνουν οι φοιτητές. Κάπου στο κέντρο του campus υπήρχε παιδική χαρά στην οποία πετύχαινες ένα τσούρμο από ξανθά παιδάκια να τρέχουν πάνω κάτω ουρλιάζοντας κάθε ώρα της μέρας και δίπλα παιδός σταθμός, ο οποίος λειτουργούσε όσο υπήρχαν μαθήματα και αναλάμβανε να «κρατάει» τα παιδία των φοιτητών όσο αυτοί είχαν μάθημα. Οργανωμένη ομάδα κοινωνικών λειτουργών - ψυχολόγων Κρατικό επίδομα για όλους τους φοιτητές + προσθετό κρατικό επίδομα για φοιτητές γονείς. Επιδόματα ικανά για να ζήσεις αξιοπρεπώς εσύ και η οικογένεια σου (είχα συμφοιτητές παντρεμένους και έπαιζα με τα παιδάκια τους στα διαλείμματα). Α και φυσικά ας μη μιλήσουμε για υποδομές... Επίσης, δεν υπήρχαν εισαγωγικές εξετάσεις, με το απολυτήριο του σχολείου σου έμπαινες στο πανεπιστήμιο χωρίς βάση (με εξαίρεση την ιατρική αν θυμάμαι καλά). Δε φοιτούσε σχεδόν κανείς αμέσως μετά το σχολείο γιατί όλοι αναγνώριζαν ότι δεν είναι αρκετά ώριμοι να επιλέξουν στα 18 τους αλλά περνούσαν κάποια χρόνια που ή δούλευαν η ταξίδευαν στην Ευρώπη ή απλά φιλοσοφούσαν το μέλλον τους. Και ξυπνούσαν μια ωραία μέρα και έλεγαν : θέλω να γίνω αυτό... Και ω του θαύματος, κανείς δεν τους εμπόδιζε. Και σπούδαζαν γιατί το ήθελαν πραγματικά και δύσκολα αποτύγχαναν. Και είμαι σίγουρη ότι ξεχνάω και άλλα! Ας γίνει και ν+1 υπό τέτοιες συνθήκες, καμία διαφωνία.
Αλλά όταν έχουμε στην πλειοψηφία μία Α νοοτροπία σαν χώρα, μην κατηγορούμε τα αποτελέσματα της. Αν η νοοτροπία δε γίνει Β κατηγορούμε στα τυφλά.
ps: Ελπίζω να βγάζει νόημα, δεν έχω ούτε καν εγώ το κουράγιο να το ξανακοιτάξω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-03-06
18:21
Διάλεξε ποια πλευρά του νομίσματος σε βολεύει και σου ταιριάζει περισσότερο...
Και για μένα είναι μεγάλη βλακεία και ανωριμότητα να μην τελειώνεις τη σχολή σου στην ώρα της, ή λίγο αργότερα μιας και υπάρχουν θεάρεστες ευκαιρίες στη διάρκεια των σπουδών όπως πχ πρακτικές στο εξωτερικό, ερασμους κοκ. Και σίγουρα ισχύουν όλα τα παραπάνω όταν η καθυστέρηση οφείλεται στο ότι το πιο δημιουργικό πράγμα που έχεις κάνει κατά τη διάρκεια των σπουδών σου είναι να είσαι ο εμπνευστής του ενδιαφέροντος συγγράμματος : «1000 και 1 τρόποι για να ξύνετε τα @@ σας».
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη. Άνθρωποι που δουλεύουν, άνθρωποι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, άνθρωποι που έχουν ένα κάρο άλλες δραστηριότητες παράλληλα. Δεν ειμαστε όλοι τυχεροί έτσι? Σε κάποιους συμβαίνουν ατυχίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι αρκετά δυνατοί όσο άλλοι, ακόμη και αν οι συνθήκες είναι ίδιες οι αντιδράσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές.
Θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος στην τελείως ειλικρινή ερώτηση: Πως επιβαρύνεις φορολογικά όντας ʽαιώνιος? Πάσο δε δικαιούσαι, κατά συνέπεια εκπτώσεις δεν υπάρχουν πουθενά, στέγαση, σίτιση (ο θεός να τις κάνει συνήθως!) δε δικαιούσαι επίσης. Αν δουλεύεις κανονικά δίνεις και τα ωραιότατα φοράκια σου στο κράτος. Που έγκειται η υποβάθμιση? Η μη μου πείτε ότι υπάρχει διαφορά αν είσαι ο γιος του καλού μπαμπά που σα μ@λ@κας πληρώνει για δεκαετίες (σύμπλεγμα στερήσεων κτλ) και τα ξύνεις όντας σε μια σχολή, ή τα ξύνεις χωρίς τη φοιτητική ιδιότητα. (πηγαίνετε στα κεντρικά καφέ της επαρχίας μεσημέρι, εκεί να δείτε το απόγειο του παρασιτισμού χωρίς φοιτητική ιδιότητα σε αυτή την περίπτωση (σε μεγάλες πόλεις δεν ξέρω αν ισχύει τόσο))
Γενικά ξανάλεω το θεωρώ κι εγώ πρόβλημα να σπουδάζεις αιώνια και δε με ενδιαφέρει καμία ανάλυση σχετικά με το αν είσαι παράσιτο η όχι. Το θεωρώ κυρίως πρόβλημα γιατί συνεχίζεις να βρίσκεσαι σε μια στάσιμη κατάσταση εμβρυακής υπευθυνότητας. Δεν αλλάζεις στάδιο στη ζωή σου, δεν συναντάς καινούριες παραστάσεις. Βλάπτεις εσένα καταρχήν και κατά τέλος (το κοινωνικό σύνολο το βλάπτουν πολύ περισσότερο αυτοί που εκλέγονται για αυτό!). Την ανάπτυξη σου και τη διεύρυνση των οριζόντων σου.
Και μερικά παραδείγματα για κατακλείδα:
Έχω στο μυαλό μου κάποιους αιώνιους φοιτητές. Κάποιοι όντως συχνάζουν μόνο σε κυλικεία και σε μπαράκια. Κάποιοι ακόμη χειρότερα περνούν το χρόνο τους βλέποντας μόνο τηλεόραση και στέλνοντας mms από το σαλόνι τους.
Έχω και στο μυαλό μου τρία άτομα που το καθένα για το λόγο του το σέβομαι πολύ που έχει καθυστερήσει και αρκετά μάλιστα:
Η χ: Πέθανε ο πατέρας της τις μέρες που έδινε πανελλήνιες. Παρά το γεγονός κατάφερε και πέρασε εκεί που ήθελε. Από την αρχή των σπουδών της δουλεύει, γιατί όντως αν ανήκεις σε μια από αυτές τις ομάδες φοιτητών αυτό μπορεί να σε πάει από την Κομοτηνή στην Αθήνα λόγου χάρη, δεν εξασφαλίζεις όμως ούτε το φαγητό σου ούτε πάντα τη στέγη σου, ούτε τα όμορφα χρωματιστά πραγματάκια που αγοράζουν ή τις διακοπές που κανονίζουν τα αλλά παιδάκια, ε και τι να κάνουμε άνθρωπος είσαι κι εσύ, βασική ανάγκη δεν είναι μόνο η επιβίωση, για κάποιους μάλιστα είναι και η DSL 512 τους! Δίνει όσα μαθήματα προλαβαίνει και πλέον είναι κοντά στην αποφοίτηση. Δουλεύει σε μια υπηρεσία με 8μηνη σύμβαση που διαρκώς πρέπει να ανανεώνει, όντας υπόλογη σε ιδιωτική εταιρία αξιολόγησης. Ελπίζει είτε να πάρει το πτυχίο της ώστε να ανέβει λίγο ο μισθός της (τα 700 ευρω μάλλον συμφωνούμε όλοι ότι δεν είναι και κανένα τεράστιο πόσο ειδικά όταν σκέφτεσαι κάποια στιγμή να κανείς οικογένεια) όντας απόφοιτος πανεπιστήμιου, είτε να ασχοληθεί με αυτό που σπούδασε γιατί το γουστάρει (αλλιώς θα ήταν μεγάλο βίτσιο να μένει άυπνη δυο μέρες για να δώσει μαθήματα και να πάει και στη δουλεία και αυτό αρκετές φορές το χρόνο). Και δε νομίζω ότι θα είναι κακή επιστήμονας – επαγγελματίας σε αυτό τον κλάδο, μιας και έχει περισσότερη ωριμότητα από άλλους.
Ο ψ: Πάνω κάτω ίδια περίπτωση. Δουλεύει πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του απλά χωρίς πτυχίο. Είναι ικανότατος και πολύ πιο επιτυχημένος στη δουλεία του ακόμη και από ανθρώπους που τελείωσαν στην ώρα τους και με 9.8 στο πτυχίο τους. Πήγε φαντάρος κτλ. Κάνει κανονικά τη φορολογική του δήλωση, ζει τη ζωή και την καθημερινότητα του τριαντάρη (γιατί τόσο είναι) και προσπαθεί πλέον να πάρει και το πτυχίο του, απλά για την επίσημη κατοχύρωση της δουλείας του. Γιατί τις γνώσεις τις έχει σε πολύ καλό βαθμό.
Η ζ και αγαπημένη μου περίπτωση: Πέρασε μια έντονη ερωτική απογοήτευση, η οποία την πλήγωσε, την εξευτέλισε, την έκανε κομματάκια και τη σκόρπισε στον ορίζοντα. Ήταν υπάνθρωπος κανονικά και με το νόμο, όχι ενδιαφέρον για τη σχολή, για τη ζωή της δεν είχε. Μετά από 2 χρόνια συνεχούς προσπάθειας δικής της, των φίλων της (περάσαμε πολλά...) και από ένα σημείο και μετά ειδικού γιατρού επανέκαμψε και πλέον αγωνίζεται να αποφοιτήσει.
Τρανταχτές ή όχι είναι κοντινές μου περιπτώσεις και αν ψάξετε γύρω σας θα βρείτε κι άλλες. Ναι στα φοιτητικά μας χρόνια επιτρέπεται και να αρρωστήσουμε και να ερωτευτούμε και να δουλέψουμε και να ταξιδέψουμε κτλ. Ίσως ακόμη και να κάνουμε οικογένεια και να σπουδάζουμε παράλληλα! Τradeoff, το ξέρετε, κάπου κερδίζεις κάπου χάνεις!
Αν πραγματικά κάποιος μπορεί να με πείσει ότι προσφέρουμε κάποια επιβάρυνση παρακαλώ... και θα αλλαξοπιστήσω (για να μην παρεξηγούμαι κι ολας, εγώ μια χαρά χρονικά είμαι). Αλλά επηρεασμένη και από το ποστ του παραπάνω Virtuosofriend (αν και τα λέεί λίγο πιο φανατισμένα από ότι εγώ τα σκέφτομαι) ποιες σε τελική ανάλυση είναι οι εκπληκτικές παροχές που όλοι πέσαμε να εκμεταλλευτούμε? Εκατομμύρια μου έχουν κοστίσει οι σπουδές μου έως τώρα! Μερικές φορές σκέφτομαι αν θα καταφέρω να ξεχρεώσω ποτέ το πτυχίο μου!
Αυτά για την ώρα
Και μιας και μου ήρθε κι αυτό! Μερικές φορές αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα παρά τη θέληση μας επειδή ο τρόπος που γίνονται μπορεί να μας βρίσκει αντίθετους, μας ενδιαφέρει όμως το τελικό αποτέλεσμα. Τι θέλω να πω με αυτό? Ότι ας πούμε δεν καταλαβαίνω γιατί να τα βάζει κανείς πχ με τον Virtuosofriend για τη λογική με την οποία επέλεξε ό,τι επέλεξε να σπουδάσει. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και κατ' επέκταση δυστυχώς και το σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ/ΤΕΙ κατά τη γνώμη μου είναι απαίσιο, αν ήταν λίγο πιο εύρυθμο και σωστό (και όχι η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισης, ω μεταρρυθμιση χωρις ουσία, χιλιομπαλωμένο) όντως να το συζητούσαμε. Ύπο τις συνθήκες που υπάρχουν δεν είναι δύσκολο ο εν δυνάμει φοιτητής να καταλήξει σε λάθος δρόμο.
Και για μένα είναι μεγάλη βλακεία και ανωριμότητα να μην τελειώνεις τη σχολή σου στην ώρα της, ή λίγο αργότερα μιας και υπάρχουν θεάρεστες ευκαιρίες στη διάρκεια των σπουδών όπως πχ πρακτικές στο εξωτερικό, ερασμους κοκ. Και σίγουρα ισχύουν όλα τα παραπάνω όταν η καθυστέρηση οφείλεται στο ότι το πιο δημιουργικό πράγμα που έχεις κάνει κατά τη διάρκεια των σπουδών σου είναι να είσαι ο εμπνευστής του ενδιαφέροντος συγγράμματος : «1000 και 1 τρόποι για να ξύνετε τα @@ σας».
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη. Άνθρωποι που δουλεύουν, άνθρωποι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, άνθρωποι που έχουν ένα κάρο άλλες δραστηριότητες παράλληλα. Δεν ειμαστε όλοι τυχεροί έτσι? Σε κάποιους συμβαίνουν ατυχίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι αρκετά δυνατοί όσο άλλοι, ακόμη και αν οι συνθήκες είναι ίδιες οι αντιδράσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές.
Θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος στην τελείως ειλικρινή ερώτηση: Πως επιβαρύνεις φορολογικά όντας ʽαιώνιος? Πάσο δε δικαιούσαι, κατά συνέπεια εκπτώσεις δεν υπάρχουν πουθενά, στέγαση, σίτιση (ο θεός να τις κάνει συνήθως!) δε δικαιούσαι επίσης. Αν δουλεύεις κανονικά δίνεις και τα ωραιότατα φοράκια σου στο κράτος. Που έγκειται η υποβάθμιση? Η μη μου πείτε ότι υπάρχει διαφορά αν είσαι ο γιος του καλού μπαμπά που σα μ@λ@κας πληρώνει για δεκαετίες (σύμπλεγμα στερήσεων κτλ) και τα ξύνεις όντας σε μια σχολή, ή τα ξύνεις χωρίς τη φοιτητική ιδιότητα. (πηγαίνετε στα κεντρικά καφέ της επαρχίας μεσημέρι, εκεί να δείτε το απόγειο του παρασιτισμού χωρίς φοιτητική ιδιότητα σε αυτή την περίπτωση (σε μεγάλες πόλεις δεν ξέρω αν ισχύει τόσο))
Γενικά ξανάλεω το θεωρώ κι εγώ πρόβλημα να σπουδάζεις αιώνια και δε με ενδιαφέρει καμία ανάλυση σχετικά με το αν είσαι παράσιτο η όχι. Το θεωρώ κυρίως πρόβλημα γιατί συνεχίζεις να βρίσκεσαι σε μια στάσιμη κατάσταση εμβρυακής υπευθυνότητας. Δεν αλλάζεις στάδιο στη ζωή σου, δεν συναντάς καινούριες παραστάσεις. Βλάπτεις εσένα καταρχήν και κατά τέλος (το κοινωνικό σύνολο το βλάπτουν πολύ περισσότερο αυτοί που εκλέγονται για αυτό!). Την ανάπτυξη σου και τη διεύρυνση των οριζόντων σου.
Και μερικά παραδείγματα για κατακλείδα:
Έχω στο μυαλό μου κάποιους αιώνιους φοιτητές. Κάποιοι όντως συχνάζουν μόνο σε κυλικεία και σε μπαράκια. Κάποιοι ακόμη χειρότερα περνούν το χρόνο τους βλέποντας μόνο τηλεόραση και στέλνοντας mms από το σαλόνι τους.
Έχω και στο μυαλό μου τρία άτομα που το καθένα για το λόγο του το σέβομαι πολύ που έχει καθυστερήσει και αρκετά μάλιστα:
Η χ: Πέθανε ο πατέρας της τις μέρες που έδινε πανελλήνιες. Παρά το γεγονός κατάφερε και πέρασε εκεί που ήθελε. Από την αρχή των σπουδών της δουλεύει, γιατί όντως αν ανήκεις σε μια από αυτές τις ομάδες φοιτητών αυτό μπορεί να σε πάει από την Κομοτηνή στην Αθήνα λόγου χάρη, δεν εξασφαλίζεις όμως ούτε το φαγητό σου ούτε πάντα τη στέγη σου, ούτε τα όμορφα χρωματιστά πραγματάκια που αγοράζουν ή τις διακοπές που κανονίζουν τα αλλά παιδάκια, ε και τι να κάνουμε άνθρωπος είσαι κι εσύ, βασική ανάγκη δεν είναι μόνο η επιβίωση, για κάποιους μάλιστα είναι και η DSL 512 τους! Δίνει όσα μαθήματα προλαβαίνει και πλέον είναι κοντά στην αποφοίτηση. Δουλεύει σε μια υπηρεσία με 8μηνη σύμβαση που διαρκώς πρέπει να ανανεώνει, όντας υπόλογη σε ιδιωτική εταιρία αξιολόγησης. Ελπίζει είτε να πάρει το πτυχίο της ώστε να ανέβει λίγο ο μισθός της (τα 700 ευρω μάλλον συμφωνούμε όλοι ότι δεν είναι και κανένα τεράστιο πόσο ειδικά όταν σκέφτεσαι κάποια στιγμή να κανείς οικογένεια) όντας απόφοιτος πανεπιστήμιου, είτε να ασχοληθεί με αυτό που σπούδασε γιατί το γουστάρει (αλλιώς θα ήταν μεγάλο βίτσιο να μένει άυπνη δυο μέρες για να δώσει μαθήματα και να πάει και στη δουλεία και αυτό αρκετές φορές το χρόνο). Και δε νομίζω ότι θα είναι κακή επιστήμονας – επαγγελματίας σε αυτό τον κλάδο, μιας και έχει περισσότερη ωριμότητα από άλλους.
Ο ψ: Πάνω κάτω ίδια περίπτωση. Δουλεύει πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του απλά χωρίς πτυχίο. Είναι ικανότατος και πολύ πιο επιτυχημένος στη δουλεία του ακόμη και από ανθρώπους που τελείωσαν στην ώρα τους και με 9.8 στο πτυχίο τους. Πήγε φαντάρος κτλ. Κάνει κανονικά τη φορολογική του δήλωση, ζει τη ζωή και την καθημερινότητα του τριαντάρη (γιατί τόσο είναι) και προσπαθεί πλέον να πάρει και το πτυχίο του, απλά για την επίσημη κατοχύρωση της δουλείας του. Γιατί τις γνώσεις τις έχει σε πολύ καλό βαθμό.
Η ζ και αγαπημένη μου περίπτωση: Πέρασε μια έντονη ερωτική απογοήτευση, η οποία την πλήγωσε, την εξευτέλισε, την έκανε κομματάκια και τη σκόρπισε στον ορίζοντα. Ήταν υπάνθρωπος κανονικά και με το νόμο, όχι ενδιαφέρον για τη σχολή, για τη ζωή της δεν είχε. Μετά από 2 χρόνια συνεχούς προσπάθειας δικής της, των φίλων της (περάσαμε πολλά...) και από ένα σημείο και μετά ειδικού γιατρού επανέκαμψε και πλέον αγωνίζεται να αποφοιτήσει.
Τρανταχτές ή όχι είναι κοντινές μου περιπτώσεις και αν ψάξετε γύρω σας θα βρείτε κι άλλες. Ναι στα φοιτητικά μας χρόνια επιτρέπεται και να αρρωστήσουμε και να ερωτευτούμε και να δουλέψουμε και να ταξιδέψουμε κτλ. Ίσως ακόμη και να κάνουμε οικογένεια και να σπουδάζουμε παράλληλα! Τradeoff, το ξέρετε, κάπου κερδίζεις κάπου χάνεις!
Αν πραγματικά κάποιος μπορεί να με πείσει ότι προσφέρουμε κάποια επιβάρυνση παρακαλώ... και θα αλλαξοπιστήσω (για να μην παρεξηγούμαι κι ολας, εγώ μια χαρά χρονικά είμαι). Αλλά επηρεασμένη και από το ποστ του παραπάνω Virtuosofriend (αν και τα λέεί λίγο πιο φανατισμένα από ότι εγώ τα σκέφτομαι) ποιες σε τελική ανάλυση είναι οι εκπληκτικές παροχές που όλοι πέσαμε να εκμεταλλευτούμε? Εκατομμύρια μου έχουν κοστίσει οι σπουδές μου έως τώρα! Μερικές φορές σκέφτομαι αν θα καταφέρω να ξεχρεώσω ποτέ το πτυχίο μου!
Αυτά για την ώρα
Και μιας και μου ήρθε κι αυτό! Μερικές φορές αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα παρά τη θέληση μας επειδή ο τρόπος που γίνονται μπορεί να μας βρίσκει αντίθετους, μας ενδιαφέρει όμως το τελικό αποτέλεσμα. Τι θέλω να πω με αυτό? Ότι ας πούμε δεν καταλαβαίνω γιατί να τα βάζει κανείς πχ με τον Virtuosofriend για τη λογική με την οποία επέλεξε ό,τι επέλεξε να σπουδάσει. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και κατ' επέκταση δυστυχώς και το σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ/ΤΕΙ κατά τη γνώμη μου είναι απαίσιο, αν ήταν λίγο πιο εύρυθμο και σωστό (και όχι η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισης, ω μεταρρυθμιση χωρις ουσία, χιλιομπαλωμένο) όντως να το συζητούσαμε. Ύπο τις συνθήκες που υπάρχουν δεν είναι δύσκολο ο εν δυνάμει φοιτητής να καταλήξει σε λάθος δρόμο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.