Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
16-12-09
02:22
Αν οι γιορτές δεν έχουν να κάνουν με θρησκείες, τότε ποιος και γιατί αποφάσισε π.χ. για την γιορτή που αποκαλούμε Χριστούγεννα;
Να υποθέσω πως οι διάφορες γιορτές μέσα στο έτος έχουν έναν αρχετυπικό συμβολικό χαρακτήρα από την αρχή της ιστορίας, που φέρουν πανανθρώπινα νοήματα και ότι μέσα στην πορεία του χρόνου πάνω τους χτίστηκαν τα σημεία αναφοράς των νεότερων θρησκειών; Γι' αυτό τούτες οι γιορτές δεν ανήκουν στους Χριστιανούς; Και πάλι όμως πρωτογενώς τα ορόσημα δεν καθορίστηκαν (ανακαλύφθηκαν ή κατασκευάστηκαν) από τις παλιές θρησκείες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
16-12-09
01:34
Έχεις πλανηθεί οικτρά εάν νομίζεις πως οι γιορτές αυτές ανήκουν στους χριστιανούς. "Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος"!! Οι θρησκείες αλλάζουνε, οι γιορτές όμως παραμένουν...
Τελικά αυτός ο Χριστιανισμός θα πρέπει να είναι μια εντελώς εγκληματική θρησκεία, αφού εκτός της αποχαύνωσης των πιστών του, έχει καταφέρει και την πλάνη των αντιπάλων του. Τουλάχιστον αυτό μου βγαίνει όταν ακούω ανθρώπους να θεωρούν λογική την ανικανότητά τους να γιορτάσουν, μάλιστα μαζί με όλους τους υπόλοιπους, επειδή λέει δεν είναι χριστιανοί κι αυτό μάλιστα να το θεωρούν ως επαρκή δικαιολογία για την ακοινωνησία τους...
Εγκληματικό είναι όταν οι άνθρωποι χειραγωγούνται ούτως ώστε να δρουν βάσει της αρχής της ελάχιστης ενέργειας και να μην προβαίνουν στην άρση των αυτοματισμών, επεξεργαζόμενοι στοιχειωδώς έστω τα εισερχόμενα.
Η ουσία όσων έγραψα στα ποστ μου είναι πως κάποιος που ακολουθεί τα τελετουργικά μιας θρησκείας και έχει οργανώσει την καθημερινότητά του γύρω από αυτήν αντιλαμβάνεται με πολύ διαφορετικό τρόπο τις γιορτές. Μιας και ομιλούμε για Χριστούγεννα και Πάσχα ένας χριστιανός θα εμπλακεί με πολύ περισσότερη ένταση στους εορτασμούς, αφού η γέννηση και το θείο δράμα είναι οι κορυφώσεις μιας πνευματικής πορείας που κρατάει ολόκληρο το χρόνο. Λογικό δεν είναι η συγκινησιακή του εμπειρία να είναι ποιοτικά διαφορετική από τη δική μου;
Φέρε κατά νου την ατμόσφαιρα που αποπνέουν τα πασχαλινά διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τότε που οι εορτασμοί προσέγγιζαν λιγάκι παραπάνω το σκοπό για τον οποίον θεσμοθετήθηκαν. Αυτό είναι το mindset εν πάση περιπτώσει που "νοσταλγώ" (μία νοσταλγία παράξενη, για έναν κόσμο που δε γνώρισα ποτέ και που ενδεχομένως δεν υπήρξε και ποτέ έτσι όπως τον έχω στο μυαλό μου).
Για το λόγο αυτό επιλέγω να μην ακολουθώ τελετουργίες μόνο και μόνο για να τις ακολουθώ και όσες εκ των πραγμάτων κρίνω ότι πρέπει να ακολουθήσω (βλέπε βεβιασμένες οικογενειακές συναντήσεις) τους δίνω το νόημα που θέλω εγώ.
Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια της γιορτής εν γένει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
15-12-09
12:51
Έχω κόψει κάθε τελετουργικό πέραν του καθιερωμένου οικογενειακού τραπεζιού (σε εστιατόριο) και αυτό επειδή θα παρεξηγηθώ άγρια αν δεν πατήσω (το παίζω διπλωμάτισσα δυο φορές το χρόνο). Φοβούμαι ότι για έναν μη χριστιανό οι γιορτές δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα και μην έχοντας καμία αίσθηση δεσμού τις αισθάνεται αρκετά ξεκάρφωτες και αποκομμένες από την καθημερινότητά του. Δε βλέπω τίποτα παρά ένα σύνολο γραφικών εμπορικών κλισέ τα οποία κατέληξαν να είναι και αυτοσκοπός. Ένας χριστιανός βιώνει τις γιορτές πολύ διαφορετικά και εμπλέκεται με μεγάλη ένταση, αφού είναι η πεμπτουσία μιας πορείας που ακολουθεί όλο το χρόνο και που η κάθε μέρα έχει τη δική της σημασία. Κάθε φορά το έχω αυτό κατά νου και με λυπεί που εγώ εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να αισθανθώ έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.