Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
07-01-10
00:09
Ο Ιησούς θα ένιωθε τον πόνο, όπως όλοι εμείς οι θνητοί, όμως για ποιο λόγο δεν μπορούσε να νιώσει τον Έρωτα, όπως επίσης όλοι εμείς οι θνητοί; Δεν είναι ο Έρως τμήμα της Θεότητος, είναι ξένος προς τη Θεία φύση; Είναι ο Έρως ταυτόσημος με τον πειρασμό, το πάθος και την αμαρτία, είναι δηλαδή αποκύημα του Διαβόλου; Ή μήπως η άποψη αυτή είναι αποκύημα της εφήμερης των ανθρώπων ηθικολογίας; Αυτό που για έναν χριστιανό φαίνεται ως ύβρις, ως κάτι το απαράδεκτο, για έναν Αρχαίο Έλληνα για παράδειγμα, θα φαινόταν εντελώς φυσικό κι αυτονόητο, παρά το γεγονός ότι, όπως μας έχεις γράψει αλλού, μιλώντας για τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, γνώριζαν κι εκείνοι την αλήθεια, περί της προέλευσης του Κόσμου από το Εν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
31-12-09
19:43
Αγαπητέ Φώτη, το κείμενό σου δείχνει έναν ιδιότυπο σεβασμό προς το πρόσωπό μου, αν και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως και γι' αυτό σ' ευχαριστώ.Καλα απο εσενα δεν το περιμενα Creat Chaos να λεs τετοιεs ανοησιεs και να με συγχωρειs αλλα δεν μπορω αλλιωs να τιs χαραχτηρισω.Τι σχεση μπορει να εχει ο θεοs με τα ανθρωπινα παθη αντιλαμβανεσαι σε τι πλανη πεφτειs; Φυσικα και ο Ερωταs ειναι ξενο στοιχειο προs την φυση του Θεανθρωπου γιατι ο Ερωταs εκφραζεται με την υλικη υποσταση του ανθρωπου και χαραχτηριζεται απο αναγκη επιθυμια και αδυναμια και αυτο δεν εχει εχει καμμια σχεση με τα θεο που δεν εχει ουτε αναγκεs ουτε επιθυμιεs
Κατ' αρχάς, θα ήθελα να σου απαντήσω χρησιμοποιώντας τα λόγια της Isiliel, ότι "Ο Έρωτας δεν εκφράζεται μόνο από την υλική ανθρώπινη υπόσταση. Έχει και πνευματική διάσταση". Επειδή λοιπόν κατά την ενσάρκωση του Λόγου, όλες οι πνευματικές πτυχές της Θεότητας βρίσκουν την υλική τους έκφραση, βάσει του "Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" ή αλλιώς του αλχημιστικού "Όπως τα πάνω, έτσι και τα κάτω", θεωρώ παράδοξο τούτη η πνευματική υπόσταση του Έρωτα, ειδικά αυτή, να εξαιρείται του κανόνα. Πολύ δε περισσότερο, που κατά πολλούς ο Έρως ταυτίζεται φιλοσοφικά με τον ίδιο το Λόγο, ή επιπλέον, τ' όνομά του αποτελεί ένα ακόμα Τετραγράμματον, ένα από τα ονόματα του Θείου.
Κατά δεύτερον, θα είχα να παρατηρήσω ότι ενώ ξεκινάς απαντώντας μου επί του Θεανθρώπου, γρήγορα ξεχνάς αυτήν την δυσχερή φιλοσοφικά έννοια και μου απαντάς επιχειρηματολογώντας περί Θεού, πράγμα που νομίζω πως ξεφεύγει ελαφρώς του θέματός μας. Άραγε ο Θεάνθρωπος δεν εμπεριείχε στη φύση του καμμία ανθρώπινη "αδυναμία"; Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε πώς εξηγείται η αδυναμία που εξέφρασε στο Όρος των Ελαιών, με το "Απελθέτω απ' εμού το πικρόν ποτήριον τούτον"; Πώς εξηγείται η οργή του εναντίον των εμπόρων εντός του Ναού; Θεωρώ εκ των παραπάνω, ότι δεν έχεις διυλίσει αρκετά και δεν έχεις εμβαθύνει όσο θα έπρεπε στην ίδια την έννοια του Θεανθρώπου, την οποία υποπίπτεις στην πλάνη να εξομοιώνεις με εκείνη του Θεού.και ξερειs γιατι; Γιατι ο θεοs ειναι τελειοs απο μονοs του και δεν εχει αναγκη να επιθυμησει η να ζηλεψει τιποτα και κανεναν γιατι απλα ολοs o κοσμοs ειναι δικη του κτιση και τιποτα δεν υπαρχει πιο τελειο απο εκεινον.Και μπορει ο θεοs να ειχε σωμα ανθρωπου αλλα αυτο εχει να κανει με το γεγονοs οτι ειναι τετοια η δυναμη του που μπορει ακομα και σε ανθρωπινο σωμα να υπαρξει να πεθανει και σε τρειs μερεs να αναστηθει δειχνονταs με αυτο τον τροπο την παντοδυναμια του.
Επίσης, θα ήθελα να παρατηρήσω και κάτι ακόμη. Στο απόσπασμα του κειμένου σου, το οποίο παραθέτω σε τούτο το σημείο, περιγράφεις μια εικόνα της θεότητος, όπως εσύ την έχεις αντιληφθεί. Κατ' αρχήν και τούτο ακόμη αποτελεί μια μορφή πλάνης, αφού το Θείον δεν είναι δυνατόν να χωρέσει σε ανθρώπινα σχήματα και να παρασταθεί με ανθρώπινους όρους, όμως δεν θα σταθώ σε αυτό. Το σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι ότι το ανθρώπινο πνεύμα σου έχει τη δυνατότητα, έστω και ατελώς, να διανοείται τη Θεία Φύση. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο εφόσον το πνεύμα σου βρεθεί σε ανάταση, ή αλλιώς "υψηλή εγρήγορση", υπεράνω της υλικής πραγματικότητας. Ωστόσο, αυτό που μας καθοδηγεί σε μια τέτοια δύσκολη υπέρβαση, δεν είναι τίποτε άλλο από τον Θείο Έρωτα, αναπόσπαστο στοιχείο της Νόησης.
Τέλος, θα μου επιτρέψεις ν' αμφισβητήσω τις αιτιάσεις σου περί "ανοησιών" των γραφομένων μου. Θα μπορούσαν απλά να είναι προϊόν εμβάθυνσης, σε διδασκαλίες τις οποίες αρνούμαι να καταπιώ "αμάσητες". Σου αναγνωρίζω πάντως ως ελαφρυντικό την παραδοχή ότι πολύ απλά αδυνατείς να χαρακτηρίσεις τις απόψεις μου με άλλο τρόπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-11-09
00:59
Ώμως, αγαπητέ Νωεύ, προσωπικά δεν βλέπω το λόγο να διαχωρίσω τον πνευματικό έρωτα από την αντίστοιχη σωματική του εκδήλωση. Θεωρώ ότι η σεξουαλική πράξη στον άνθρωπο, δεν αποτελεί απλά μια ικανοποίηση ενστικτώδους του ανάγκης, ή ένα απλό απολαυστικό στιγμιότυπο εκθαμβωτικής τύρβης, αλλά ότι είναι σημαντικότατη έκφραση των βαθύτερων συναισθηματικών του τάσεων, μέσον επικοινωνίας κι ενότητας με το έτερο φύλο και σκαλοπάτι προς τη Θέαση κι επομένως προς τη Θέωση. Ο πνευματικός Έρωτας χρειάζεται έναν αγωγό ώστε να ενσαρκωθεί στην υλική μας διάσταση, όπως και κάθε άλλη πνευματική οντότητα, πιστός στο ρητό "Όπως τα πάνω, έτσι και τα κάτω". Χωρίς αυτήν την εκδήλωση είναι ανολοκλήρωτος, αφού δεν έχει αποφασίσει να αναμετρηθεί ακόμη με την ατέλεια των όντων. Εάν λοιπόν αυτή η εκδήλωση είναι, όπως την ονόμασες, χθαμαλή, τότε σύμφωνα με το αλχημιστικό αξίωμα, αντίστοιχα χθαμαλή είναι και η πνευματική της πηγή. Σε περίπτωση όμως που η "σαρκική ηδονή" μετουσιώνεται σε μέθεξη, τούτο φανερώνει υψηλό και φωτεινό πνευματικό υπόβαθρο.
Φρονώ, ότι όπως ο Λόγος ενσαρκώθηκε στον Ι.Χ., έτσι και ο Έρωτας, που πολύ σωστά επισημαίνεις ότι είναι αναπόσπαστο τμήμα της Θεότητας, ειδάλως αυτή θα καθίστατο δαιμονική, θα έπρεπε αντίστοιχα να έχει ενσαρκωθεί στην υλική του εκδήλωση και γι' αυτό τείνω να πιστεύω ότι πράγματι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος με τη Μαγδαληνή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γάμος της Κανά τον οποίον ευλόγησε μετατρέποντας το νερό (συναίσθημα) σε οίνο (πνεύμα), ήταν ένας Αλχημιστικός Γάμος, που συμβόλιζε ακριβώς αυτήν τη μέθεξη της ολότητας του ανδρόγυνου, όπως μας φανερώνει και η κάρτα των Εραστών, αλλά κυρίως η επόμενή της, αυτή του Άρματος, στην οποία κεντρική θέση κατέχει το Δισκοπότηρο. Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο Ιησούς να αποφύγει ή να καταδικάσει αυτό που ο ίδιος εδίδαξε κι ευλόγησε. Αντίθετα, η σαρκική, πνευματική και ψυχική ένωση που αυτό προϋποθέτει, οδεύει προς την Ενότητα, την οποία ο Ιησούς ήρθε για να θεμελιώσει.
Θεωρώ, συμφωνόντας με τον Μίττεν, ότι τούτη η αντίληψη περί της σαρκικής οδού διέλευσης της ερωτικής ενέργειας και μέθεξης, ότι δηλαδή απέχει πολύ από το να είναι μία "Ιερά Κατάστασις", είναι αποτέλεσμα κοινωνικών δομών εξουσιαστικού χαρακτήρα, οι οποίοι μετέπειτα επιβλήθηκαν στον άνθρωπο. Υπ' αυτήν την έννοια, η αφαίρεση της ερωτικής πτυχής του Θεανθρώπου μάλλον αποτελεί παραποίηση της διδασκαλίας του.
Εάν πάλι υποθέσουμε ότι το "Τέλειος Άνθρωπος" σημαίνει "ολοκληρωμένος", όπως μας παρουσίασε η Άλις παραπάνω, σε βαθμό που να μην χρειάζεται την εκ νέου ένωσή του με το θηλυκό, αυτό θα σήμαινε ότι ο Ιησούς ήταν εκ φύσεως Ανδρόγυνος, συνεπώς η Μαγδαληνή θα έπρεπε ν' αποτελεί ένα alter ego του. Αυτή όμως η νύξη θα ήταν ακόμη πιο σκανδαλιστική για τους πιστούς, απ' ό,τι η προηγούμενη...
Φρονώ, ότι όπως ο Λόγος ενσαρκώθηκε στον Ι.Χ., έτσι και ο Έρωτας, που πολύ σωστά επισημαίνεις ότι είναι αναπόσπαστο τμήμα της Θεότητας, ειδάλως αυτή θα καθίστατο δαιμονική, θα έπρεπε αντίστοιχα να έχει ενσαρκωθεί στην υλική του εκδήλωση και γι' αυτό τείνω να πιστεύω ότι πράγματι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος με τη Μαγδαληνή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γάμος της Κανά τον οποίον ευλόγησε μετατρέποντας το νερό (συναίσθημα) σε οίνο (πνεύμα), ήταν ένας Αλχημιστικός Γάμος, που συμβόλιζε ακριβώς αυτήν τη μέθεξη της ολότητας του ανδρόγυνου, όπως μας φανερώνει και η κάρτα των Εραστών, αλλά κυρίως η επόμενή της, αυτή του Άρματος, στην οποία κεντρική θέση κατέχει το Δισκοπότηρο. Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο Ιησούς να αποφύγει ή να καταδικάσει αυτό που ο ίδιος εδίδαξε κι ευλόγησε. Αντίθετα, η σαρκική, πνευματική και ψυχική ένωση που αυτό προϋποθέτει, οδεύει προς την Ενότητα, την οποία ο Ιησούς ήρθε για να θεμελιώσει.
Θεωρώ, συμφωνόντας με τον Μίττεν, ότι τούτη η αντίληψη περί της σαρκικής οδού διέλευσης της ερωτικής ενέργειας και μέθεξης, ότι δηλαδή απέχει πολύ από το να είναι μία "Ιερά Κατάστασις", είναι αποτέλεσμα κοινωνικών δομών εξουσιαστικού χαρακτήρα, οι οποίοι μετέπειτα επιβλήθηκαν στον άνθρωπο. Υπ' αυτήν την έννοια, η αφαίρεση της ερωτικής πτυχής του Θεανθρώπου μάλλον αποτελεί παραποίηση της διδασκαλίας του.
Εάν πάλι υποθέσουμε ότι το "Τέλειος Άνθρωπος" σημαίνει "ολοκληρωμένος", όπως μας παρουσίασε η Άλις παραπάνω, σε βαθμό που να μην χρειάζεται την εκ νέου ένωσή του με το θηλυκό, αυτό θα σήμαινε ότι ο Ιησούς ήταν εκ φύσεως Ανδρόγυνος, συνεπώς η Μαγδαληνή θα έπρεπε ν' αποτελεί ένα alter ego του. Αυτή όμως η νύξη θα ήταν ακόμη πιο σκανδαλιστική για τους πιστούς, απ' ό,τι η προηγούμενη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
16:30
Αγαπητέ D_G, το ότι η αναφορά και μόνο του θέματος της ερωτικής υπόστασης του Ιησού, ενοχλεί έντονα τους πιστούς, είναι κάτι που το γνωρίζω και μάλιστα το έχω αναφέρει στο εναρκτήριο ποστ του θέματος. Αυτό που με απασχολεί και που δεν μου είναι έως σήμερα κατανοητό, είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάδειξη μιας τέτοιας πλευράς του Θεανθρώπου, ενοχλεί τόσο έντονα. Χαίρομαι λοιπόν που το αναφέρεις, θα ήταν όμως μεγαλύτερη συμβολή από την πλευρά σου, να μας εξηγήσεις με απλά λόγια ακριβώς αυτό: Τι είναι εκείνο που σ' ενοχλεί στην αναφορά της σχέσης του Ιησού με τη Μαγδαληνή; Ποιος είναι ο λόγος που η ερωτική πτυχή της ανθρώπινης υπόστασης, θεωρείται ανοίκεια ως προς τα ιερά πρόσωπα; Μπορούσε ο Ιησούς να είναι "Τέλειος Άνθρωπος", χωρίς το ερωτικό στοιχείο του ψυχισμού του;
Απλές απορίες, τροφή προς συζήτηση, χωρίς καμμία απολύτως πρόθεση να προσβάλω την πίστη κανενός. Πιστεύω ότι ο διάλογος θα πρέπει να συμβάλλει στην κατανόηση των πεποιθήσεων των ανθρώπων, συνεπώς να βοηθά στην άμβλυνση των θρησκευτικών παθών, κάτι που τόση ανάγκη έχουμε σήμερα...
Απλές απορίες, τροφή προς συζήτηση, χωρίς καμμία απολύτως πρόθεση να προσβάλω την πίστη κανενός. Πιστεύω ότι ο διάλογος θα πρέπει να συμβάλλει στην κατανόηση των πεποιθήσεων των ανθρώπων, συνεπώς να βοηθά στην άμβλυνση των θρησκευτικών παθών, κάτι που τόση ανάγκη έχουμε σήμερα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-11-09
03:37
Η σημερινή κοινωνία μου φαίνεται εξόχως αντιερωτική, αν και το ζήτημα του έρωτα και του σεξ την απασχολεί σε καταναλωτικό πλέον βαθμό, ίσως ακριβώς γι' αυτό και να είναι τέτοια.
Υπονοείς δηλαδή ότι ασχέτως της πραγματικής φύσης του Θεανθρώπου, επιλέχτηκε να προβληθεί μία καθαρά πατριαρχική του πλευρά, αφαιρώντας το θηλυκό στοιχείο, όπως και τον έρωτα, ο οποίος ενώνει την αρσενική με τη θηλυκή πλευρά του τέλειου ανθρώπινου όντος; Θα συμφωνήσω ότι το χριστιανικό πρότυπο του τέλειου ανθρώπου, μέσω της ενσάρκωσης του Λόγου, προωθεί και προβάλει το διαχωρισμό του ενός φύλου από το άλλο και σε καμμία περίπτωση την ενότητα. Ποιους νομίζεις ότι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο;
Υπονοείς δηλαδή ότι ασχέτως της πραγματικής φύσης του Θεανθρώπου, επιλέχτηκε να προβληθεί μία καθαρά πατριαρχική του πλευρά, αφαιρώντας το θηλυκό στοιχείο, όπως και τον έρωτα, ο οποίος ενώνει την αρσενική με τη θηλυκή πλευρά του τέλειου ανθρώπινου όντος; Θα συμφωνήσω ότι το χριστιανικό πρότυπο του τέλειου ανθρώπου, μέσω της ενσάρκωσης του Λόγου, προωθεί και προβάλει το διαχωρισμό του ενός φύλου από το άλλο και σε καμμία περίπτωση την ενότητα. Ποιους νομίζεις ότι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.