Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Έστω ότι για τον χ-ψ λόγο ο υπουργός περιβάλλοντος ο οποίος θα προέρχονταν από τους οικολόγους διαφωνούσε σε κάτι με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς βουλευτές στο κοινοβούλιο να τον στηρίξουν θα γινόταν έρμαιο των καπρίτσιων των πασόκων.
Δεν θα γινόταν καθόλου έρμαιο κανενός. Εξηγούμαι, αν και νομίζω ότι θα επαναλάβω κάτι από το προηγούμενο ποστ μου: Από τη στιγμή που δεν τους βαραίνει η πολιτική ευθύνη της στήριξης μίας κυβέρνησης, συνυπογράφοντας όλες τις πολιτικές της επιλογές με τη στήριξη στη βουλή, συνεπώς και δεν θα τους βάραινε η ηθική ευθύνη του να ρίξουν μια κυβέρνηση και να σύρουν τον τόπο σ' εκλογές μέσα σε λίγους μήνες, δεν είχαν και τίποτε να φοβηθούν.
Το σκεπτικό μου είναι απλό και παραθέτω ένα σενάριο για διευκόλυνση των αναγνωστών:
"Μάλιστα κύριε Παπανδρέου, αναλαμβάνουμε το υφυπουργείο που μας δίνετε, υπό την προϋπόθεση ότι θα μας επιτρέψετε να εφαρμόσουμε τις πολιτικές μας προτάσεις στην πράξη", θα δήλωνα δημοσίως. Πάω λοιπόν στο υπουργείο, καταθέτω τις προτάσεις μου και αρχίζω να τις υλοποιώ. Κάποια στιγμή λοιπόν, σύμφωνα με το εύλογο σενάριό σου, συναντώ αντίδραση από πλευράς του ΠΑΣΟΚ, σε κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό για το κόμμα μου, ή βλέπω την πασοκική ηγεσία του υπουργείου να πάει να περάσει κάτι που εγώ το θεωρώ περιβαλλοντικό έγκλημα.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, συγκαλώ μια συνέντευξη τύπου, μαζεύω όλο το δημοσιογραφικό συνάφι και τις τηλεοράσεις στραμμένες επάνω στη μουτσούνα μου και καταγγέλω δημοσίως: "Ξέρετε, εμείς έχουμε προτείνει μέχρι στιγμής αυτά κι αυτά κι αυτά κι αυτά τα πολύ καλά για το περιβάλλον, όμως ο αρτηριοσκληρωτικός Παπανδρέου, έρμαιο των μεγαλοεργολάβων και των μεγάλων συμφερόντων, δεν μας έχει επιτρέψει να τα υλοποιήσουμε. Όποιος θεωρεί πως οι Οικολόγοι μπήκαν στην κυβέρνηση ως διακοσμητικά στοιχεία και ως δεκανίκια αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών, είναι βαθύτατα γελασμένος. Για τους λόγους αυτούς αποχωρούμε από την κυβέρνηση, καταγγέλοντας στον ελληνικό λαό τις περιβαλλοντοκτόνες και διαπλεκόμενες πολιτικές του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ. Οι Οικολόγοι αγωνιούν για το περιβάλλον και όχι για τη διατήρηση των οφφικίων και των παχυλών μισθών, όπως συνηθίζουν μέχρι σήμερα τα διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας ...μπλα μπλα μπλα".
Να δούμε μετά από αυτό ποιος θα βρισκόταν σε δυσάρεστη θέση και ποιος θα επωφελείτο πολιτικά. 5% θα έπιαναν οι Οικολόγοι στις επόμενες εκλογές και σου ομολογώ ότι θα πήγαινα κι εγώ και θα τους ψήφιζα, μόνο και μόνο για την τίμια στάση τους και για τον τσαμπουκά τους. Θα μου έδειχναν ακριβώς ότι έχουν αυτό που ψάχνω σ' ένα κόμμα. Διάθεση προσφοράς, καινοτόμες προτάσεις, μη αγγίστρωση στην εξουσία και στην καρέκλα. Δυστυχώς δεν διαθέτουν καν αυτό το πολιτικό σκεπτικό, πριν ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού.
Το καλύτερο το άκουσα σε μια εκπομπή χθες, δεν μπορεί να πας εσύ 3 το μεσημέρι και να τους προσφέρεις υπουργείο από το πουθενά, αυτά θέλουν διεργασίες. Είναι πολιτικό καθαρά το θέμα δεν θα είχαν την δύναμη να ανταπεξέλθουν αυτή την στιγμή. Τα επιχειρήματα τα ανέφερες ο ίδιος, τόσο η πιθανή αφομοίωση τους όσο και η μη συμμετοχή τους στο κοινοβούλιο ήταν (ευτυχώς) αρκετά για να τους αποτρέψουν. Από την άλλη εαν το αποδέχονταν σίγουρα όλοι οι σχετικοί και άσχετοι θα έλεγαν ότι τους έδωσαν ένα υπουργείο και έτρεξαν σαν λιγούρηδες ξεχνώντας τις προεκλογικές εξαγγελίες τους. Οπότε ότι και να έκαναν θα δέχονταν κριτική, ο Γιωργάκης φέρθηκε έξυπνα
Πράγματι ο Γιωργάκης φέρθηκε έξυπνα, σε αυτό δεν θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σου. Οι γνωστές παπανδρεΐστικες τακτικές. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο Γιωργάκης τους είχε μετρήσει πόσο λίγοι είναι πολιτικά και πως δεν έχουν τα κότσια να τον φέρουν σε δύσκολη θέση, όπως και ότι, όπως λες κι εσύ, δεν έχουν τη δύναμη ν' ανταπεξέλθουν, πράγμα που αποδείχτηκε περίτρανα. Εάν όμως δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν, γιατί ζητούν την ψήφο μου; Πώς θα εμπιστευτώ εγώ ο απογοητευμένος από το πολιτικό σκηνικό πολίτης αυτό το κόμμα που δεν είναι πολιτικά έτοιμο;
Όσο για το δεύτερο που υπογραμμίζω από την παράθεση του κειμένου σου, έχεις απόλυτο δίκιο. Ό,τι και να έκαναν οι Οικολόγοι μετά την παπανδρεϊκή κίνηση, όλοι θα είχαν κάτι να λένε. Όμως εδώ είναι το λεπτό ζήτημα: Πολιτική σημαίνει να παράγεις έργο, να υλοποιείς ιδέες και προτάσεις, να παίρνεις το ρίσκο και την ευθύνη των επιλογών σου κι όχι να φοβάσαι τι θα πει ο κάθε πικραμένος, που ξέρεις ότι ούτως ή άλλως θα πει το μακρύ του και το κοντό του. Το να φοβάσαι το πολιτικό κόστος πριν ακόμη αναλάβεις ευθύνες, το μόνο που δείχνει είναι ότι υπάρχεις μόνο για να διαμαρτύρεσαι κι όχι για να παράγεις έργο. Όπως έδειξα παραπάνω, εάν διέθεταν τους πολιτικούς "όρχεις", θα μπορούσαν να φέρουν τον Παπανδρέου σε τόσο δύσκολη θέση, που να τον κάνουν να μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που τους το πρότεινε. Στο ταψί θα τον χόρευαν εάν είχαν κότσια. Τώρα το μόνο που έδειξαν είναι κακομοιριά και αδυναμία. Υπέγραψαν την πολιτική τους αυτοκτονία με λίγα λόγια και εδώ θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον Γιωργάκη. Μόλις απαλλάχτηκε από ένα αγκάθι στο πλευρό του και απέκτησε άμεση πρόσβαση σε άλλο 2.5% πολιτών. Επίσης μας απέδειξε ότι τα μικρά κόμματα δεν κάνουν για να κυβερνήσουν, δικαιολογώντας πλήρως τους λόγους για τους οποίους ο λαός συνεχίζει (αναγκαστικά πολλές φορές) να ψηφίζει το δικομματισμό, αφού δεν υπάρχει σοβαρή αντιπρόταση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
;
Οι οικολογοι δεν αρνήθηκαν;
Ναι, κι ακριβώς αυτό είναι το point here. Υποτίθεται, πως εάν εκφράζαμε την διαφωνία μας ψηφίζοντας ένα μικρό κόμμα αντί των δύο μεγάλων, η ψήφος δεν θα πήγαινε χαμένη και πως αυτό θα ήταν πολιτικά πολύ εποικοδομητικότερο, από τη στείρα άρνηση της αποχής. Περίπου 2,5% του ελληνικού λαού, θεώρησαν αυτό το σκεπτικό σωστό και ψήφισαν το συγκεκριμένο κόμμα, ώστε να εκφράσουν πολιτική άποψη κι όχι άρνηση.
Ξαφνικά, ο πρόεδρος του κυβερνώντος πλέον κόμματος, καλεί τους ενεργούς αυτούς πολίτες να συμμετάσχουν στη διακυβέρνηση της πολιτείας, δίνοντάς τους μάλιστα πρόσβαση σε υπουργείο του άμεσου ενδιαφέροντός τους. Τους δίνει δηλαδή την ευκαιρία να εφαρμόσουν στην πράξη τις απόψεις τους και μ' αυτόν τον τρόπο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού, έτσι ώστε στις επόμενες εκλογές να μπορέσουν να ξεπεράσουν το εκλογικό όριο του 3% και να εκπροσωπηθούν στη βουλή.
Εκείνοι όμως αρνούνται. Τι δείχνει άραγε αυτό; Μήπως φοβήθηκαν ότι οι γνωστές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ επί του περιβάλλοντος δεν πρόκειται ν' αφήσουν τις προτάσεις τους να ευοδωθούν; Μα, θα πει κάποιος, ας πήγαιναν στη θέση που τους δόθηκε, ας έκαναν τις προτάσεις τους, έτσι ώστε να μάθουμε κι εμείς τι ψάρια πιάνουν επί του πρακτέου, κι αν το κακό ΠΑΣΟΚ δεν τους άφηνε να παράγουν το έργο που ήθελαν, τότε ας αποχωρούσαν από την κυβέρνηση καταγγέλλοντας την κυβέρνηση με συγκεκριμένα χειροπιαστά επιχειρήματα. Προσοχή: Εδώ δεν θα στήριζαν μια κυβέρνηση, αλλά θα συμμετείχαν σ' αυτήν ως "εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες".
Μήπως φοβήθηκαν ότι θα ενσωματωθούν στο ΠΑΣΟΚ και θα χάσουν την αυτονομία τους; Μα αυτό θα ήταν ξεκάθαρα στο χέρι τους. Εάν χειρίζονταν σωστά το πολιτικό βήμα που τους δόθηκε, θα μπορούσαν όχι μόνο την αυτονομία τους να διατηρήσουν, αλλά ν' αποκτήσουν και υπόσταση μέσα στη συνείδηση των πολιτών, συνεπώς και πολιτικό έρισμα.
Εκείνοι απάντησαν λέγοντας ότι εάν η γιαγιά τους είχε ρουλεμάν, συγνώμη εάν δεν υπήρχε το όριο του 3%, θα είχαν τώρα 7 βουλευτές, άρα το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταργήσει το όριο για να κάτσουν να συζητήσουν μαζί του. Δηλαδή άλλα αντ' άλλων. Το μόνο που σκέφτηκαν οι αγαπητοί κατά τ' άλλα οικολόγοι, είναι οι θεσάρες στη βουλή, όχι η ευκαιρία να δείξουν έμπρακτα το δίκαιο των θέσεών τους. Μικροκομματική και στενοκέφαλη αντίληψη, η οποία υπογραμμίζει τις αιτιάσεις μας, ότι ακόμη και τα μικρά κόμματα είναι τόσο βαθιά διαβρωμένα από την κυρίαρχη αρρωστημένη μικροπολιτική νοοτροπία, που δεν μας αφήνουν καμμία ελπίδα για κάτι διαφορετικό, ακόμη κι αν τα ψηφίζαμε. Τελικά φαίνεται πως όλοι θέλουν απλά να γκρινιάζουν και να φωνάζουν, όμως δεν έχουν στην πραγματικότητα τίποτε να προτείνουν όταν τους δίνεται η σχετική ευκαιρία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Πριν γίνουν οι εκλογές, έγιναν οι δημοσκοπήσεις. Σταθμισμένα δείγματα, μαθηματικά, παράγωγοι, ολοκληρώματα, τεχνητές νοημοσύνες. Ρώτησαν 1000 άτομα και νάσου που η ψήφος τους έβγαλε κυβέρνηση, όσο κι αν είχαν ρωτήσει 5.000.000 άτομα. Όπως δείχνει και η μίνι δημοσκόπηση του μικρού μας θρεντακίου, άπαντες γνωρίζαμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα των εκλογών.
Μετά, έγιναν τα exit polls, πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες. Ρώτησαν 6000 άτομα και το αποτέλεσμα προβλέφτηκε με αριστοτεχνική ακρίβεια. Λένε πως ακόμη και ο Καραμανλής στις 15.00 η ώρα είχε ετοιμάσει το εκδικητικό του διάγγελμα παραίτησης ("δεν με ψηφίσατε αχάριστα τομάρια ε; Τώρα θα σας παραδώσω στο Μητσοτακέηκο να μάθετε να συμπεριφέρεστε κοπρίτες").
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Ποιος ο λόγος να γίνει όλο αυτό το νταβαντούρι, να κλείσουν σχολεία, να σταματήσουν εργοστάσια, να μετακινηθούν πληθυσμοί, να ξοδευτούν κονδύλια που δεν περίσσευαν; Σε τι χρειάζονται οι εκλογές, όταν το αποτέλεσμά τους είναι γνωστό εκ των προτέρων, μέσω της ψήφου χιλίων ατόμων; Ποιος ο λόγος να κάθονται τόσοι άνθρωποι ταγμένοι στο θλιβερό καθήκον να μετράνε κ@λόχαρτα, όταν η καταμέτρηση είχε ήδη πραγματοποιηθεί μέσω της ψήφου έξι χιλιάδων ατόμων και της έρευνας μερικών δεκάδων υπαλλήλων των εταιρειών στατιστικής;
Εν τέλει, αφού εμένα δεν με είχε κανείς δημοσκοπήσει, ωστόσο μια χαρά προέβλεψε το αποτέλεσμα (ναι ο κανείς είναι το υποκείμενο σ' αυτήν την πρόταση) γιατί ήταν τόσο σημαντικό να πάω και να ψηφίσω; Τι θα κέρδιζε η δημοκρατία από την ψήφο μου; Τι έχασε από την έλλειψή της; Ποιος θα με παρηγορήσει από τη σκέψη ότι στον άχαρο τούτο κόσμο δεν αποτελώ ούτε καν μια σταστική μονάδα; Ούτε καν ένα μηδενικό, αλλά μόνο ένα απειροελάχιστο δεκαδικό, δέκα θέσεις πίσω απ' την υποδιαστολή, αυτό που αναφέρεται ως "αμελητέο";
Αυτά παθαίνει κανείς, όταν πρωί πρωί πίνει τον καφέ του διαβάζοντας Δεσμώτη. Είναι γνωστό ότι οι φανατικοί αναγνώστες, πάσχουν από μεγάλες δόσεις μαζοχισμού, του τύπου "μου σαλεύει το μυαλό αλλά μ' αρέσει".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
ηρθε η εποχη της Ντορας.
Ναι, μετά από τέσσερα χρόνια, οι πολίτες αγανακτισμένοι από την ανικανότητα και την αντιλαϊκή πολιτική του Γιωργάκη (τους ίδιους λόγους δηλαδή για τους οποίους σήμερα αγανάκτισε με τον Κωστάκη), θα ψηφίσει και πάλι Ν.Δ. επειδή θα πιστεύει ότι η Ντόρα θα του λύσει τα προβλήματα. Μετά από ακόμη τέσσερα-πέντε χρόνια, οι πολίτες αγανακτισμένοι από την ανικανότητα και την αντιλαϊκή πολιτική της Ντόρας, θα ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ, με αρχηγό κάποιον άλλον παπανδρεϊστή, θεωρώντας ότι εκείνος θ' αλλάξει όσα επί δεκαετίες έκαναν και ξαναέκαναν οι προκάτοχοί του. Μετά από ακόμη 4-5 χρόνια, οι πολίτες αγανακτισμένοι...
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς είναι το Ντουρούτι, αλλά δεν ευθύνεστε εσείς για την αμορφωσιά μου. Νόμιζα πως ήταν ο Ντουρρούτι...Και για να μην ξεχνιόμαστε:
Η ρευστή αγάπη είναι μπαλαμούτι/
εμπρός στο δρόμο που χάραξε το Ντουρούτι
γιατί και η Δαμανάκη ήταν κάποτε επαναστάτις.
Η Δαμανάκη () χρειάστηκε να παραστήσει κάποτε την επαναστάτρια, για να καλύψει τον οπορτουνισμό της. Όπως και ο Κομπεντίτ για παράδειγμα, αποφάσισε να συνεχίσει την επανάσταση από ...μέσα απ' το σύστημα, χτυπώντας το με ...τα δικά του όπλα. Σήμερα, οι οπορτουνιστές σπεύδουν να δηλώσουν από μικρή ηλικία τις προθέσεις τους ξεκάθαρα, αφού πλέον δεν χρειάζονται να καμώνονται τους επαναστάτες. Είναι κι αυτή μια πρόοδος, όπως και να το κάνουμε...
Edit: Επειδή είναι εύκολο να απαξιώνουμε τους αγωνιστές, θα ήθελα να παραθέσω προς ενημέρωση των υπολοίπων, μερικά πράγματα για τον Μπουρρούτι:
Ο Μπρέναν λέει ότι τόσο ο Ασκάσο όσο και ο Ντουρρούτι ήταν φανατικοί οι οποίοι, με τα τολμηρά τους κατορθώματα, έγιναν ήρωες του προλεταριάτου- ήταν οι "άγιοι της αναρχικής υπόθεσης", δείχνοντας τον δρόμο με το παράδειγμα τους. Ο Τόμος λέει ότι για μερικούς, ο Ντουρρούτι ήταν "ληστής", "φονιάς" και "ταραχοποιός", ενώ για άλλους ανιδιοτελής ήρωας, μ' ένα υπέροχο, εύστροφο μυαλό που επισκίαζε όλους τους άλλους, ένας άνθρωπος που χαμογελούσε σαν παίδι και έκλαιγε μπροστά στην ανθρώπινη τραγωδία. Ο Τζώρτζ Γούντκοκ τον αποκαλεί, "ο περίφημος αντάρτης ηγέτης" και ιδεαλιστής. Ο Βέρνον Ρίτσαρντς τον αναφέρει, επίσης, ως αντάρτη "ηγέτη", όχι όμως του είδους εκείνου που "καθοδηγεί" τις μάζες.
Η Φεδερίκα Μοντσένυ είπε ότι ο Ντουρρούτι ήταν καλός άνθρωπος με "ηράκλειο σώμα και μάτια παιδιού σ' ένα αγριωπό πρόσωπο". Ήταν ένας άνθρωπος του λαού που δεν ασκούσε επιβολή στους άλλους. Ο Λιμπέρτο
Καγιέιας έχει μιλήσει για τον ηρωισμό, την καρτερικότητα και την αφοσίωση του. "Πάνω απ* όλα, ο Ντουρρούτι ήταν ένας αναρχικός προλετάριος", που διαπλάστηκε με τις διδασκαλίες του Ανσέλμο Λορένθο. Ο Ντουρρούτι, είπε, ήταν ένας προπαγανδιστής που προτιμούσε τα απλά και ξεκάθαρα λόγια και επέμενε πάντα ως προς αυτό. Όταν μιλούσε από την εξέδρα, το ακροατήριο καταλάβαινε πολύ καλά τι έλεγε και όπως ο Μάχνο, ήταν συχνά ντροπαλός. Η Έμμα Γκόλντμαν, όταν τον συνάντησε κατά τη διάρκεια των μαχών, είπε ότι έμοιαζε με "αυθεντικό μελίσσι που σφύζει από δραστηριότητα".
Η Ταξιαρχία Ντουρρούτι, όπως και ο αντάρτικος στρατός του Μάχνο, είχε καθαρά πληβειακό χαρακτήρα. Ένας σύντροφος του έγραψε για την Ταξιαρχία: "Η Ταξιαρχία δεν είναι οργανωμένη ούτε στρατιωτικά ούτε γραφειοκρατικά. Αναπτύχθηκε οργανικά. Είναι ένα επαναστατικό κοινωνικό κίνημα. Αντιπροσωπεύουμε μια ένωση καταπιεζόμενων προλεταρίων που αγωνίζονται για την ελευθερία όλων. Η Ταξιαρχία είναι έργο του Ντουρρούτι, ο οποίος προσδιόρισε το πνεύμα της και υπεράσπισε τις ελευθεριακές της αρχές μέχρι την τελευταία του πνοή. Βάση της Ταξιαρχίας είναι η εθελούσια αυτοπειθαρχία και ο σκοπός της δράσης της δεν είναι άλλος από τον ελευθεριακό κομμουνισμόʼʼ
ΠΗΓΗ: https://www.geocities.com/redblackflag/durruti.htm
Μακάρι ν' ακολουθούσαμε όλοι αυτόν το δρόμο. Μακάρι να υπήρχαν ανάμεσά μας γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές όπως εκείνος. Δυστυχώς όμως, ο κόσμος είναι γεμάτος από Γκαρθία Ολιβέρ, τον άνθρωπο που έμεινε στην ιστορία ως ο μοναδικός αναρχικός που έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ακόμη κι αν ψήφιζαν όλοι οι Αμερικανοί, υπήρχε περίπτωση πολιτικής ανατροπής σ' ένα σύστημα που διαθέτει μόνο δύο κόμματα, τα οποία έχουν σχεδόν το ίδιο όνομα; Ποιος θα εκλέγετο εάν ψήφιζαν όλοι οι Αμερικάνοι; Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς;Η αποχή δε δημιουργεί πολιτική αστάθεια. Πόσοι απέχουν στις ΗΠΑ; Υπάρχει κάποια πολιτική αστάθεια ή πολιτική ανατροπή;
Η αποχή δίνει στους προύχοντες την ιδέα ότι έχουν να κάνουν με παθητικούς/παραιτημένους/αδιάφορους/αδαείς που θα ταϊστούν με ο,τιδήποτε. Και σε μεγάλο βαθμό έχουν δίκιο. Για να καλύψεις την απολιτίκ βαριεστημένη στάση σου ονομάζεις την αποχή επανάσταση και νιώθεις σαν ένας μικρός Che.
Το να ψηφίζεις τους προύχοντες, ενώ σου έχουν επανειλημμένως πει ψέματα κατάμουτρα, τους δείχνει περισσότερο απ' όλα ότι έχουν να κάνουν με παθητικούς (διακρίνω μια ομοφοβία από πλευράς σου; ) κλπ, που θα ταϊστούν με οτιδήποτε σκουπίδι τους πετάξουν στο πάτωμα, ιδιαίτερα αυτά που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ονομάσει "Τα προσχήματα της δημοκρατίας". Για να καλύψεις την απολιτίκ εθελόδουλη στάση σου, ονομάζεις την συμμετοχή σε ένα θέατρο ως "συμμετοχή στα κοινά" ή ως "δημοκρατική συνείδηση" και νιώθεις σαν ένας μικρός Περικλής. Ποια ακριβώς η διαφορά; Δεν την πιάνω, παρά τη δεινότητα της ρητορίας...
Ακόμα και 10 άτομα να πάνε να ψηφίσουν, θα υπολογιστούν οι έδρες βάσει των συμμετεχόντων στις εκλογές και τα κόμματα θα προωθήσουν τον κομματικό μηχανισμό τους.
Εάν αυτοί που ψήφισαν είναι τόσο πολύ λιγότεροι από αυτούς που δεν ψήφισαν, τίθεται άμεσα θέμα νομιμοποίησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε ζύμωση, με αποτέλεσμα την παραγωγή νέας ιδεολογίας. Εάν πάνε μόνο 10 άτομα να ψηφίσουν, έστω μονάχα ο κομματικός μηχανισμός των κομμάτων, και η "δημοκρατία" συνεχίζει να λειτουργεί απρόσκοπτα, σε τι ακριβώς διαφέρει από μία δικατατορία; Πώς μπορείτε να υπερασπίζεστε μια τέτοια δημοκρατία, η οποία έχει προβλέψει πως είναι νόμιμη μια κυβέρνηση που προκύπτει από 1000 πχ ψήφους; Από πότε η φαινάκη ονομάζεται ως δημοκρατία;
Επαναλαμβάνεσαι μάλλον, αυτό είναι συνώνυμο του αμέσως παραπάνω...Η αποχή μικραίνει το σύνολο του εκλογικού σώματος, με απλό αποτέλεσμα: μείωση του παρονομαστή στο κλάσμα ψήφοι σε κάθε κόμμα προς συνολικοί ψηφοφόροι.
Η αποχή δεν περνάει κανένα μήνυμα γιατί δεν είναι σιωπή. Είναι απαξία του κεκτημένου, διεκδικημένου και αποδεκτού πολιτικού συστήματος. Σιωπή είναι το άκυρο, αλλά όχι το δεν-πάω.
Ενώ για όσους ψηφίζουν, η ψήφος είναι φωνή, ενώ η σιωπή ξεκινά από την επόμενη μέρα των εκλογών, μέχρι να έρθουν οι επόμενες εκλογές. Αυτό για μένα είναι περισσότερο απολίτικο. Ναι, το άκυρο είναι σιωπή, ενώ η αποχή είναι απαξιωτική σιωπή, γι' αυτό και σας ενοχλεί τόσο βαθιά. Το να επιλέγεις η φωνή σου ν' ακούγεται όλον τον υπόλοιπο χρόνο, εκτός από την αποφράδα ημέρα των εκλογών της μασκαράτας, είναι μια ξεκάθαρη πολιτική απόφαση και στάση. Ειδικά όταν η στάση μας υπογραμμίζει όπως λες την απαξία μας προς το κεκτημένο και το αποδεκτό.
Μόνο των πολιτών που δεν ψηφίζουν είναι η ευθύνη; Ή μήπως βαραίνει σημαντικότερα εκείνους που συνεχίζουν να συμμετέχουν στην κοροϊδία; Αφού λοιπόν η αποχή είναι κατάπτυστη, το λευκό και το άκυρο πηγαίνει στράφι, τότε αυτό σημαίνει ότι κάποιον πρέπει να ψηφίσω, κάποιον που δικαιολογημένα δεν με πείθει και δεν με καλύπτει, για να θεωρούμαι ως πολιτικά ενσυνείδητος; Ωραία δημοκρατία ρε, να τη χαίρεστε...Σημειώνω την έκφραση "η πλειοψηφία ψήφισε αυτούς που αποφάσισαν εκ μέρους της, να διαμορφώσουν έτσι την καταμέτρηση των ψήφων". Ούτε εγώ δεν θα είχα βρει τέτοιο επιχείρημα εναντίον του κοινοβουλευτισμού σας.Το άκυρο και το λευκό πηγαίνουν στράφι. Φυσικά, γιατί η πλειοψηφία (έστω αυτή που δεν απαξιεί) ψήφισε αυτούς που αποφάσισαν εκ μέρους της να διαμορφώσουν έτσι την καταμέτρηση των ψήφων. Λυπάμαι, κύριοι. Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση είναι ευθύνη των πολιτών.
Το έχω δοκιμάσει κι αυτό γιατρέ μου, πάνω από δύο φορές, και δεν έγινε τίποτε. Να δοκιμάσω τώρα και το Ultrex;;Πολιτική αστάθεια θα δημιουργηθεί σε περίπτωση μεγάλης διασποράς των ψηφοφόρων. Πήγαινε, λοιπόν, και άσκησε το εκλογικό σου δικαίωμα επιλέγοντας ένα μικροσκοπικό κόμμα που να προσεγγίζει έστω τις ιδέες σου.
Τη μοναδική φορά που ίσχυσε μια απλούστερη αναλογική, είχαμε τρεις εκλογές σερί, μας μπάφιασαν με το παραμύθι της "ακυβερνησίας" και τελικά είχαμε τον Τρισκατάρατο πρωθυπουργό με 48% μάλιστα. Άσε καλύτερα, δεν θα πάρω. Με την ίδια δική σου λογική, που ανέπτυξες παραπάνω, εάν έμεναν κενές έδρες στη βουλή, αφού το λευκό θεωρητικά έβγαζε έδρες, θα υπήρχε αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος με 145 πχ έδρες, οπότε και πάλι τίποτε δεν θ' άλλαζε.Απαίτησε απλή αναλογική. Όχι να μπαίνουν στο ίδιο σακί λευκά και άκυρα. Να έχουμε: 1ο κόμμα - λευκό. Τι γίνεται τότε; Πολιτική ανατροπή. Αποφάσισε για τα πράγματα που σε αφορούν άμεσα. Μην πηγαίνεις σπίτι, κλείνεσαι μέσα, το παίζεις υπεράνω και μετά κλαίγεσαι για την πολιτική κατάσταση από την οποία έτσι κι αλλιώς απέχεις. Εφ'όσον απέχεις, για ποιο λόγο να καταπιαστείς μετά με τα κοινά; Απείχες όταν η γνώμη σου ζητήθηκε.
Επίσης, θεωρώ βαθύτατα απολίτικη και προσκυνημένη την άποψη ότι εάν δεν συμμετέχεις στις εκλογές απέχεις από την έκφραση γνώμης. Γνώμη και στάση εκφράζεις σε κάθε στιγμή της ζωής σου, κάθε πράξη ενός πολίτη έχει και πολιτική χρειά. Τέτοιες απόψεις στηρίζουν τη δήθεν δημοκρατικότητα του συστήματός μας, αναγνωρίζοντας ότι ο πολίτης θα πρέπει να εκφράζεται μόνο μια φορά κάθε 4 (θεωρητικά) χρόνια, ενώ όλον τον υπόλοιπο καιρό θα πρέπει να το βουλώνει και να υπακούει. Έτσι η ψήφος αναγορεύεται σε έκφραση γνώμης, ενώ στην πραγματικότητα η γνώμη αυτή διαμορφώνεται συλλογικά, μέσα από πλύση εγκεφάλου εκ των ΜΜΕ, που ανήκουν στους ίδιους τους χρηματοδότες των κομμάτων. Πολλοί έχουν μιλήσει για "Τηλεοπτική Δημοκρατία" και κάποιοι τείνουν συνεχώς να το παραβλέπουν.
Το σύστημα που ψηφίζετε είναι κατ' εξοχήν ολιγοκρατικό, αφού βάσει του συντάγματος οι βουλευτές θα πρέπει να είναι επαγγελματίες πολιτικοί (βλέπετε το "ασυμβίβαστο"). Επομένως, κι εφόσον για να εκλεγεί κανείς απαιτούνται σήμερα τεράστια ποσά σε διαφήμιση, θα πρέπει α) είτε να είναι ιδιαίτερα πλούσιος, άρα ν' ανήκει στην οικονομική ολιγαρχία εκ γεννετής, β) είτε να χρηματοδοτείται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δηλαδή να είναι υπάλληλος της οικονομικής ολιγαρχίας, γ) να έχει επικοινωνιακό χορηγό τα ΜΜΕ, δηλαδή να έχει την πλήρη εύνοια της ίδιας οικονομικής ολιγαρχίας. Είναι τουλάχιστον αστείο, σε μια χώρα που κυβερνάται από τον εμφύλιο και μετά από τις ίδιες 3-4 οικογένειες και που για πρωθυπουργούς έχει ανθρώπους που δεν έχουν κολλήσει ποτέ ένσημα, να μιλάμε για ολιγοκρατία η οποία λέει προέρχεται από...την αποχή μας!!Η αποχή σε οδηγεί στην ολιγοκρατία. Ψηφίζουν λίγοι, αποφασίζουν ακόμα λιγότεροι.
Χα, χα, χα...έτσι λένε όλοι!! Να χτυπήσουμε το σύστημα με τα ίδια του τα όπλα. Στο τέλος καταλήγουν σαν τη Δαμανάκη (). Δικαιολογίες όσων θέλουν πολύ να ενταχθούν στο σύστημα, θέλουν όμως να παρουσιάσουν το βόλεμα ως επανάσταση. Παλιό, δεν περνάει πλέον αγαπητή μου ως δικαιολογία...Αντί να πλήττεις το σύστημα με αδιαφορία, χτύπησέ το με τα δικά του όπλα -που έτσι κι αλλιώς σου τα παρέχει το ίδιο. Η αδιαφορία δεν πλήττει το σύστημα. Το διαστρέφει, ωθώντας το πιο μακρυά από την ιδέα της δημοκρατίας.
Καλά τα λέω λοιπόν στο παραπάνω quote. Σίγουρα το σύστημα μας βολεύει όλους, γι' αυτό θα το ...πολεμήσουμε, με ...τα δικά του όπλα. Μερικά πράγματα δεν μπορούν να κρυφτούν, όσο κι αν τα σαβανώνουμε με ωραία λόγια.Το σύστημα φαίνεται πως δεν αρέσει σε πολλούς, αλλά σίγουρα μας βολεύει όλους.
Το ξαναλέω, ότι αυτοί που ψηφίζουν είναι κατά πλειοψηφία σιωπηλοί σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Επίσης, εάν η αποχή είχε μεγάλο ποσοστό, αυτό θα έδειχνε ότι υπάρχει έδαφος για την ανάπτυξη νέων πολιτικών κομμάτων και ιδεολογιών και συνεπώς θα έδεινε το εναυσμα σε κάποιους να δημιουργήσουν κάτι το νέο, αφου οι πολίτες το έχουν ανάγκη. Εάν το 90% των Ελλήνων ψήφιζε τα γνωστά κόμματα, οποιοσδήποτε ήθελε να φτιάξει κάτι καινοτόμο θα σταματούσε, αφού θα φαινόταν ότι το κοινό δεν έχει ανάγκη από καινοτομίες. Η αποχή λοιπόν κραυγάζει προς όποιον έχει κάτι νέο να πει, ότι υπάρχουν αυτιά πρόθυμα να τον ακούσουν.Αν οι απέχοντες αντιπροσώπευαν το μεγαλύτερο ποσοστό, θα ήταν αξιοπερίεργο να αρκούνται στην αποχή ως μέσο επανάστασης και να μη μιλούν καθόλου. Έτσι δε θα ξέρει κανένας τι θέλει αυτός που απέχει (και που έτσι κι αλλιώς δεν εκβιάζει κανέναν απέχοντας).
Απ' όσο ξέρω, οι περισσότεροι που ψηφίζουν ιδιαίτερα τα κόμματα εξουσίας, το κάνουν επειδή προσδοκούν κάποιου είδους βόλεψη, η οποία εδώ και δεκαετίες διαιωνίζεται και δεν αλλάζει ποτέ τίποτε. Το να επιχειρεί κανείς να το προσάψει αυτό στους απέχοντες, είναι τουλάχιστον λαϊκιστικό και παράλογο. Εάν οι απέχοντες δεν ενοχλούν, οι συμμετέχοντες ευαρεστούν, νομιμοποιούν και λιβανίζουν. Το μη χείρον βέλτιστον λοιπόν...Οι απέχοντες είναι απηυδησμένοι. Αφού είναι τόσο απηυδησμένοι ώστε να αγνοούν την πεμπτουσία του καθεστώτος τους, θα όφειλαν να κινηθούν. Αντ'αυτού απομακρύνονται και χάνονται, σταματώντας να ενοχλούν. Οι απέχοντες δεν ενοχλούν -αυτό είναι το θέμα. Η ανατροπή είναι αποτέλεσμα ενοχλητικών διαδικασιών. Αλλιώς διαιωνίζεται η βόλεψη και δεν αλλάζει τίποτα.
Σημειώνω τον όρο "καθεστώς" που χρησιμοποιείς, για να περιγράψεις τη...δημοκρατία σας. Λανθάνουσα γλώσσα που λέει την αλήθεια (μόνο όταν λανθάνει δυστυχώς).
Εάν μου δώσεις εσύ τα φράγκα και τον τηλεοπτικό χρόνο, ευχαρίστως το ιδρύω. Εάν ήμουν καναλάρχης, όπως ο Καρατζαφέρης, ακόμη πιο εύκολα θα το έκανα. Ο Λεβέντης έχει πλέον παλιώσει και χρειάζεται ένας Χάουλας για ν' ανανεώσει ο Μητσικώστας το ρεπερτόριό του...Δε σε καλύπτουν τα κόμματα; Ίδρυσε δικό σου. "Τι λες τώρα, χαχαχα" = στάση μαλθακότητας.
Να υποθέσω ότι αφού εσύ δεν έχεις ακόμη ιδρύσει κάποιο κόμμα, σε καλύπτουν τα υπάρχοντα; Γι' αυτό ίσως κάνεις τόσο κόπο να υπερασπιστείς το σύστημα που τα αναδεικνύει.
Για μένα ο Αβραμόπουλος ή ο Αλαβάνος, ο Γιωργάκης ή ο Κυριάκος Μητσ(φτουκακά), είναι πιο γελοίοι από τον κάθε Κάτμαν ή την Έφη Σαρρή. Η κάθοδος αυτών στις εκλογές υπογραμμίζει τη δύναμη των πουλημένων ΜΜΕ και σχολιάζει το κατά πόσον η ψήφος είναι έκφραση γνώμης. Εν πάσει περιπτώσει, εάν για τον Κάτμαν πρέπει να προσέξουμε το χιούμορ μας, για όλους τους υπόλοιπους θα πρέπει να προσέξουμε λίγο τη σοβαρότητα ή καλύτερα τη σοβαροφάνειά μας.Οι αντιπρόσωποι δεν είναι ικανοποιητικοί ή είναι γελοίοι. Δε φταίνε οι ίδιοι. Όταν ο ίδιος γελάς με τον Κάτμαν και την Έφη Σαρρή, τους ανάγεις σε σημαντικές περσόνες, τότε τους δίνεις το βήμα να πιστέψουν ότι αξίζει να είναι και υποψήφιοι. Καλύτερα να προσέξουμε λίγο το χιούμορ μας...
Σωστά, όμως κι εδώ που συζητάμε τελούμε πολιτική πράξη και συμμετοχή στα κοινά. Διαφωνώ πάντως -όπως ξαναέγραψα- ότι η συμμετοχή στις εκλογές αποτελεί κατ' ουσίαν συμμετοχή στα κοινά. Μόνο στην κοινή αφασία, αποτελεί συμμετοχή.Η συμμετοχή στα κοινά είναι υποχρέωση όλων.
Μόνο τότε εξασφαλίζεται δημοκρατία, έστω προσεγγιστική. Αν δεν είναι εφικτό να διακτινιστούμε από τη μια μέρα στην άλλη στην ιδεατή δημοκρατία, ας αρκεστούμε στις μικρές κατακτήσεις. Απαξιώντας την πολιτική σου υποχρέωση που ταυτόχρονα είναι και δικαίωμα απαξιείς και τη δημοκρατία την οποία εξυμνείς ( ; ). Όταν επί χούντας οι κάλπες ήταν ξεπατωμένες, έριχνες την ψήφο σου και φώναζε από δίπλα ο τύπος "Μαρίκα Πενταγιώτισσααααα" και έβλεπαν οι τραμπούκοι από κάτω "γουρούνια" στην ψήφο σου, την επόμενη μέρα πάθαινες ατύχημα. Όταν διεξαγόταν το δημοψήφισμα ναι/όχι για το βασιλιά και πήγαινε η γιαγιά μου να ψηφίσει, γυρνούσε μετά ενοχικά στο σπίτι και ψιθύριζε στο γέρο: "...εκεί είχε μόνο "ναι"." Και τώρα που τουλάχιστον αυτό που θα πεις δε μαγειρεύεται, δεν το λες γιατί δε θες να εξισώνεσαι με τη γριά των τεσσάρων εγκεφαλικών και τον χοντρό φούρναρη.
Τότε, η χούντα έκανε το λάθος να απαγορεύει τις εκλογές, δίνοντάς τους μεγάλη αξία, αφού έδειχνε ότι φοβόταν πως θα μπορούσαν να αλλάξουν την κατάσταση. Το σύστημα έμαθε από τα λάθη του έκτοτε. Επιτρέπει όλα τα "προσχήματα της δημοκρατίας", έτσι ώστε η χούντα να είναι πιο συγκαλυμμένη. Όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί της παρούσης δημοκρατίας έφτασαν να την απαξιώσουν βαθύτατα με τα έργα τους, η ντροπή θα πρέπει να βαραίνει εκείνους και όσους τους ανέχονται ακόμη κι όχι όσους τους έχουν σιχαθεί...
Ανθόσπαρτη δικτατορία της αδιαφορίας, επαναστάτες.
Περιχαρής δικτατορία των προσχημάτων, δημοκράτες...
Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιον από τους απέχοντες:
Αν αύριο ερχόταν μία κυβέρνηση και σας αφαιρούσε το δικαίωμα ψήφου, τότε τι θα κάνατε; Θα σας ενδιέφερε, εφόσον επιλέγατε να μην ψηφίσετε όσο είχατε το δικαιώμα;
Θα τη θεωρούσα τιμιότερη μεν, αφού θα πετούσε επιτέλους τη μάσκα και θα είχαμε έναν απτό εχθρό ν' αντιπαλέψουμε, ανοητότερη δε, αφού θα κατέστρεφε την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας και θα μας ξυπνούσε από τον αιώνιο λήθαργό μας. Μακάρι να κάνει κάποιος ένα τέτοιο λάθος, θα μας δώσει επιτέλους μια ελπίδα αλλαγής.
Θα τα ξαναπούμε στις επόμενες εκλογές, όταν οι ψηφοφόροι θα νιώσουν πως είναι και πάλι η ώρα να μιλήσουν. Εντωμεταξύ...
Τη δική μας τη φωνή να τη φοβάστε (ειδικά όταν επιλέγουμε να σιωπούμε τη στιγμή που εσείς αλαλάζετε)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Έχετε ακούσει ποτέ τι σημαίνει η λέξη "Δοτός";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως που λένε...
Σημερινές σκέψεις:
1) Σήμερα λοιπόν έχω άδεια. "Τυχερέ Χάουλα" θα μου πείτε, "θα κάνεις και τριήμερο".
Γιατί όμως έχω άδεια; Επειδή είμαι άραγε δημόσιος υπάλληλος; Όχι...
Επειδή ψηφίζω κάπου μακριά και τη δικαιούμαι; Ούτε...
Επειδή τη ζήτησα για να ξεκουραστώ; Και πάλι όχι...
Η άδεια είναι υποχρεωτική από τον εργοδότη μου. Δουλεύω σε μια βιομηχανία παραγωγής "πράσινης ενέργειας". Υπάρχουν γύρω στα 15 εργοστάσια σ' όλη την Ελλάδα. Το προϊόν μας ρυθμίζεται κατ' αποκλειστικότητα από το κράτος, το οποίο κάθε χρόνο εκδίδει "ποσοστώσεις" δηλαδή τις ποσότητες που θα παράγει το κάθε ένα απ' αυτά. Είναι Οκτώβριος και οι ποσοστώσεις του 2009 δεν έχουν βγει ακόμη!! Μέχρι τώρα δουλεύαμε με τα υπόλοιπα της προηγούμενης χρονιάς, όπου οι ποσοστώσεις είχαν βγει στις 14 Αυγούστου, και με προσωρινές ποσότητες. Τώρα όμως, λόγω εκλογών, κανείς δεν υπογράφει τις φετινές, ενώ τα σχετικά χαρτιά τα έχουμε καταθέσει από τα μέσα Αυγούστου. Η πολιτική που ακολουθεί το Ελληνικό Δημόσιο, απέναντι σε υποχρεώσεις που έχει αναλάβει με διεθνείς συνθήκες (Συνθήκη του Κιότο), εξαρτάται από το κόμμα (κώμα μάλλον) που κυβερνά. Το νομοθετικό πλαίσιο που ΘΑ διέπει το εν λόγω προϊόν, έχει μεν ψηφιστεί, δεν εφαρμόζεται όμως, αφού δεν το υπέγραψε ο υπουργός.
Οι άδειές μου έχουν ξοδευτεί έτσι, αναγκαστικά. Σύντομα, θα πάρω "άνευ αποδοχών" και δεν θα έχω να φάω. Μαζί μου και μερικές εκατοντάδες εργαζόμενοι πανελλαδικά.
Εν τω μεταξύ, το ΔΝΤ προβλέπει για φέτος ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ στην Ελλάδα (αλήθεια, ξέρει κανένας να μου πει τι ακριβώς σημαίνει αυτό; ), ωστόσο οι επενδύσεις και η κάθε λογής ανάπτυξη, βρίσκουν συνεχώς προσκόμματα από το πολιτικό κατεστημένο. Μην μου πείτε πως φταίει η ανίκανη Ν.Δ. και τη Δευτέρα το πρωί θ' αλλάξουν τα πράγματα. Μη μου πείτε ότι η ιστορία που σας διηγούμαι δεν σας θυμίζει τίποτε άλλο από το παρελθόν. Μη μου πείτε πως δεν σκεφτήκατε "ε, καλά μωρέ, εδώ είναι Ελλάδα, τι περίμενες;".
Πόσες φορές θα πρέπει να ψηφίσω για να καταλάβω ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη αυτής της χώρας; Ότι το γενικό μπάχαλο σε όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής δεν είναι κάτι το τυχαίο ή το αποτέλεσμα μεμονωμένης ανικανότητας συγκεκριμένων ανθρώπων;
Πόσες φορές έχετε ακούσει τους πολιτικούς να μιλούν για επενδύσεις και προώθηση των νέων τεχνολογιών;
Γιατί δεν θα πρέπει λόγω εκλογών να λειτουργεί το κράτος;
Πότε θα βρεθεί κάποιος να εφαρμόσει, όχι κάποια φιλολαϊκή πολιτική (δεν ζητάω τόοοοσα πολλά) αλλά εκείνα που για την υπόλοιπη Ευρώπη είναι αυτονόητα;
Γιατί πρέπει να ψηφίσω σ' αυτές τις εκλογές; Τι έχω να περιμένω πέραν της επιδείνωσης της κατάστασής μου;
Ακόμη και η κόρη μου τους πήρε χαμπάρι: "Τώρα δεν λένε ΘΑ", μου είπε με σοβαρό ύφος, "αλλά μόνο ΝΑ". Τι ΝΑ ρε Χαουλάκι μου; "ΝΑ κάνουμε την Ελλάδα καλύτερη", "ΝΑ δούμε καλύτερες μέρες", μου απάντησε...
Έκτακτος Είδησις: Δεν δουλεύω ούτε και τη Δευτέρα, όπως μόλις πληροφορήθηκα. Ε ρε τυχερέ Χάουλα, το έχεις ρίξει στο καθησιό και διαμαρτύρεσαι κιόλας ρε μπαγάσα...
2) Περπατούσα σήμερα στο δρόμο, για κάποια γραφειοκρατική εργασία, όταν με σταμάτησε μια καλοβαλμένη κοπέλα με φαρδύ πλατύ χαμόγελο. "Εσάς δεν σας είπα για τη μαμά μου, έτσι δεν είναι;" με ρώτησε και μου προσέφερε μία μπροσούρα σε χαρτί πολυτελείας, συνοδευόμενη, εκτός από το γλυκό χαμόγελο και μ' ένα γλυκάκι απ' αυτά που δίνουν στις βαπτίσεις (αρίστης ποιότητος, δεν μπορώ να πω). Η μπροσούρα απεικόνιζε μία καλοστεκούμενη, έστω και με τη βοήθεια του photoshop κυρία, η οποία κατεβαίνει υποψήφια με τη Ν.Δ. στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. "Να σε χαίρεται η μαμά σου κοπέλα μου" ήταν το μόνο που βρήκα να πω εκείνη τη στιγμή. Μ' ευχαρίστησε (ενώ από μέσα της έλεγε "άντε ρε μαλάκα" αλλά τι στο διάολο, εκλογές έχουμε δεν υπάρχει λόγος να προγκάμε τον "κυρίαρχο λαό", τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή), την ευχαρίστησα (ενώ μέσα μου έλεγα "άντε κοπέλα μου να πλύνεις κανά πιάτο", αλλά τι στο διάολο, εκλογές έχουμε, μπορεί αύριο μεθαύριο να χρειαστώ κάποιο ρουσφέτι, ξέχωρα που το γλυκάκι ήταν θαυμάσιο και φρεσκότατο), πήρα την μπροσούρα, χαμογέλασα, χαμογέλασε και στην επόμενη γωνία ξεφορτώθηκα το κωλόχαρτο μαζί με το κυπελλάκι από το γλυκό που είχα εντωμεταξύ καταβροχθίσει, γιατί τι στο διάολο, εκλογές έχουμε, πότε θα μου ξαναδώσουν γλυκό στο δρόμο, εμένα του πεινάλα εργάτη που δεν θα τον καλούσαν σε εκδήλωσή τους παρά μόνο ως γκαρσόνι.
Έτσι, έληξε ένας ενδιαφέρον πολιτικός διάλογος, όπου με στιβαρά επιχειρήματα, ένας πολιτικός επιχείρησε να πείσει έναν πολίτη (ναι, εκ το κυρίαρχου λαού βεβαίως βεβαίως), περί της υπεροχής των ιδεών του και να του ζητήσει με τον τρόπο αυτόν την πολύτιμη ψήφο του, απόσταγμα κι επιστέγασμα των δημοκρατικών του δικαιωμάτων. Χωρίς πολιτική, μόνο με δημόσιες σχέσεις. Άραγε θα πρέπει να ψηφίσω με μόνο κριτήριο τη φρεσκάδα του γλυκακίου; Έτσι οραματίστηκαν τη Δημοκρατία ο Κλεισθένης και ο Περικλής;
Ο Νίκος Δήμου, σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Lifo έγραψε: "Είναι τραγικό. Ελάχιστη συμμετοχή στα κοινά έχουμε, κοινωνία πολιτών ποτέ δεν φτιάξαμε, εγωιστικά πορευόμαστε ο καθένας για λόγου του, για μικροσυμφέροντα τσακωνόμαστε - αλλά στις εκλογές συρρέουμε. Εκτός από το παιχνίδι και το σασπένς των ποσοστών, μας αρέσει αυτή η ψευδαίσθηση του «κυρίαρχου λαού». Ότι τάχα με την ψήφο μας αποφασίζουμε και κυβερνάμε. «Εκλογές, παγίδα για μαλάκες» έγραφε ο Σαρτρ. Τι πραγματικές επιλογές έχουμε; Ανικανότητα, αναξιοκρατία, διαφθορά και πελατειακές σχέσεις μαστίζουν όλα τα κόμματα εξουσίας. Αν αλλάξει το χρώμα και από γαλάζιο γίνει πράσινο, θα αλλάξει η ουσία;"
Όχι κύριε Δήμου μας, μόνο η εξουσία θ' αλλάξει...
...σώβρακο!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Εδώ είναι το ζουμάκι... Ότι ο στόχος είναι να εξουσιάσεις το λαό και όχι να εκφράσεις την ιδεολογία σου σαν άνθρωπος. Θα ήταν άσχημο να δημιουργούσα ένα κόμμα με πέντε δέκα βασικές αρχές και ας το ψήφιζα μόνο εγώ; Ουτοπικό; Ασύμφορο; Αφελές; Ίσως! Αλλά είναι πιό αξιοπρεπές από το να πρέπει να ανακυκλώνομαι στους ίδιους 300...γιατί πρέπει... Ε όχι, δε γουστάρω!
Εγώ πάντως Βαλ μου θα σε ψήφιζα ανεπιφύλακτα. Πάμε γερά!!
Και φτάνω σε ένα σημείο και λέω (συγχωρήστε με για την έκφραση): "Στην ευχή! Και τώρα τι κάνω; Που πάω; Γιατί πρέπει υποχρεωτικά να πρέπει να ψηφίζω τον καθένα που νομίζει ότι κρέμομαι από τα **jingle bells** του; Ας τα κόψει να πέσω χάμω. Έχω δικά μου που θα με στηρίξουν..."
Αυτό ήταν από τα καλύτερα που έχω ακούσει τελευταία. Λυκ ντε Μπινελίκ με τ' όνομα κυρίες και κύριοι...
Αδιέξοδα στην πολιτική Χάος δεν υπάρχουν.
Οι πολιτικοί διαμορφώνουν την πολιτική κι αν δεν αλλάξουν αυτοί γιατρειά δε θα ΄ρθει.
Και επειδή για μένα έγραψες το παραπάνω σχόλιο, επίτρεψέ μου να σου πω, πως αν δεν ελπίζεις είσαι νεκρός.
Η παιδεία είναι η ασπίδα στη μάχη της πολιτικής, με την παιδεία έχουν γεννηθεί επαναστάσεις και έχουν ανατραπεί καθεστώτα και ρίψασπις προσωπικά δε σκοπεύω να γίνω.
Εμπιστεύομαι τη δική μου γενιά σε αυτόν τον βαθμό ώστε να πιστεύω ότι θα αναθρέψουμε συνειδητοποιημένα πολιτικά και όχι κομματικά παιδιά.
Έχε τον νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
Δεν αναφερόμουν μόνο σε σένα Ηρώ μου, αφού το ποστ σου ψηφίστηκε από ουκ ολίγους συμφορουμίτες. Αυτό που σχολίασα αρνητικά, ήταν το να φτάσουν νέοι άνθρωποι να χάσουν κάθε ελπίδα για το παρόν και για το άμεσο μέλλον και να ελπίζουν σ' ένα απώτερο κι απροσδιόριστο μέλλον που κανείς δεν ξέρει εάν θα έρθει. Φυσικά το αρνητικό ήταν για την πολιτική κατάσταση κι όχι για εσάς.
Αλήθεια, δεν έχεις εσύ τίποτε να περιμένεις για τα δικά σου χρόνια; Εάν είναι έτσι, η ελπίδα που αναφέρεις μου θυμίζει το "Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι".
Αν αυτό δεν είναι αδιέξοδο, ποια διέξοδο προτείνεις εσύ, αφού λες ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Οι δε(ν) κυβέρνησαν επί 5 μόλις χρόνια και κατάφεραν να θέλουμε να τους διώξουμε για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Και τώρα λέει θα ξαναβγάλουμε τους μεν, γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα ξανακάνουν τα ίδια; Μα δεν έχουν αλλάξει ούτε καν τα πρόσωπα από τότε.
Να ψηφίσουμε κάποιον μικρό; Πάλι εκείνοι θα βγούνε. Στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνει καμμιά κυβέρνηση συνεργασίας και θα γίνουν έτσι κι οι μικροί ίδιοι με τους μεγάλους.
Να μην ψηφίσουμε κανέναν; Πάλι εκείνοι θα βγούνε.
Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω, ότι μέσα εδώ, άνθρωποι σε ηλικίες κάτω των 30, έχουν ως μόνη ελπίδα να μεγαλώσουν τα παιδιά που ακόμη δεν έκαναν και ν' αρχίσουν να ψηφίζουν, μήπως και αλλάξει η φαυλότητα και η κακοδαιμονία. Αν είναι δυνατόν!!
Τραγικό αδιέξοδο από κάθε άποψη. Εάν στη δημοκρατία, όπως λέει το γνωστό θέσφατο, δεν υπάρχουν αδιέξοδα, το τωρινό αδιέξοδο τι μας λέει για την "δημοκρατία" μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.