love_angel
Επιφανές μέλος
Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
19-06-09
15:48
χμ... αν και δε θεωρουμαι πια παιδι() ολοι οι φιλοι μου μου λενε συνεχεια οτι ειμαι ιδιαιτερα ''καλομαθημενη''.
η αληθεια ειναι οτι ειμαι μοναχοπαιδι και ειδικα ο μπαμπας μου, μου εχει τεραστια αδυναμια και μπορω να τον κανω σχεδον παντα οτι θελω... αρκει λιγο νιαουρισμα (τι πιο ευκολο για μενα) και ενα φιλακι στο μαγουλο για να μου κανει ολα τα χατηρια.
η μητερα μου ειναι σαφως πιο αυστηρη απο τον πατερα μου, αλλα και παλι δε θυμαμαι φορα που να της εχω ζητησει κατι και να μη τρεξει να το κανει.
για παραδειγμα θυμαμαι χαρακτηριστικα μια φορα μικρη, που δε μαρεσε η κουκλα που ειχε η λαμπαδα που μου ειχε φερει η νονα μου και μολις η μαμα μου με ειδε να κλαιω (μη βαρατε ημουν μικρηηηη) με πηγε κατευθειαν την ιδια μερα στο jumbo να διαλλεξω αλλη... ακομα και τωρα... κινητο θελω?? θα τρεξει να μου το παρει. πριν 2 βδομαδες μαλιστα πηγε και μου πηρε καινουριο.. θυμαμαι της ειχα πει στο τηλεφωνο οτι απλα μαρεσει και πηγε και μου το πηρε χωρις καν να της το ζητησω. στο σπιτι μου στη λαρισα, ηθελα μεγαλη τηλεοραση πηγε και μου πηρε lcd 32αρα... και γενικα αμα αρχισω να αναφερω ποσααα χατηρια μου εχει κανει θα γραφω μερες.
βασικα, το μεγαλυτερο παραπονο μου προς τη μαμα μου ειναι οτι τα κανει ολα αυτα, γιατι δεν μπορει να μου δειξει αλλιως τα αισθηματα της. ο πατερας μου μπορει να με κυνηγαει ολη τη μερα να με φιλησει και να με παρει αγκαλια ενω η μαμα μου αν δεν αν δεν παω εγω να την ρωτησω δε θα μου το πει. δεν ειναι καθολου εκδηλωτικη και προτιμα να δειχνει την αγαπη της με υλικα αγαθα...
σε συζητησεις μας μου χει ζητησει πολλες φορες συγνωμη για αυτο το θεμα...
η αληθεια ειναι οτι και εγω ειμαι τρομερα αχαριστη απεναντι τους και νιωθω πολυ ασχημα για αυτο. δεν ειναι ιγες οι φορες που τους φωναζω για κατι και μετα μονη στο δωματιο μου κλαιω γιατι νιωθω τυψεις αλλα δε μπορω να το παραδεχτω.
αυτο που με χαροποιει ομως ειναι οτι τελευταια, αποταν ηρθα εδωσ τη λαρισα αρχισα να συνηδητοποιω τι κανουν αυτοι οι ανθρωποι για μενα, οτι στερουν τοσα πραγματα απο τον ευατο τους για να τα εχω εγω, για να μη μου λειψει τιποτα και προσπαθω να αλλαξω τον τροπο που τους αντιμετωπιζω και να εκτιμαω ακομα και τη πιο μικρη ενδειξη αγαπης τους.
πραγματικα θα προτιμουσα πλεον να μπορει η μητερα μου να ειναι λιγο πιο εκδηλωτικη και ας ειχα τα μισα απο αυτα που μου αγοραζουν κατα καιρους.
η αληθεια ειναι οτι ειμαι μοναχοπαιδι και ειδικα ο μπαμπας μου, μου εχει τεραστια αδυναμια και μπορω να τον κανω σχεδον παντα οτι θελω... αρκει λιγο νιαουρισμα (τι πιο ευκολο για μενα) και ενα φιλακι στο μαγουλο για να μου κανει ολα τα χατηρια.
η μητερα μου ειναι σαφως πιο αυστηρη απο τον πατερα μου, αλλα και παλι δε θυμαμαι φορα που να της εχω ζητησει κατι και να μη τρεξει να το κανει.
για παραδειγμα θυμαμαι χαρακτηριστικα μια φορα μικρη, που δε μαρεσε η κουκλα που ειχε η λαμπαδα που μου ειχε φερει η νονα μου και μολις η μαμα μου με ειδε να κλαιω (μη βαρατε ημουν μικρηηηη) με πηγε κατευθειαν την ιδια μερα στο jumbo να διαλλεξω αλλη... ακομα και τωρα... κινητο θελω?? θα τρεξει να μου το παρει. πριν 2 βδομαδες μαλιστα πηγε και μου πηρε καινουριο.. θυμαμαι της ειχα πει στο τηλεφωνο οτι απλα μαρεσει και πηγε και μου το πηρε χωρις καν να της το ζητησω. στο σπιτι μου στη λαρισα, ηθελα μεγαλη τηλεοραση πηγε και μου πηρε lcd 32αρα... και γενικα αμα αρχισω να αναφερω ποσααα χατηρια μου εχει κανει θα γραφω μερες.
βασικα, το μεγαλυτερο παραπονο μου προς τη μαμα μου ειναι οτι τα κανει ολα αυτα, γιατι δεν μπορει να μου δειξει αλλιως τα αισθηματα της. ο πατερας μου μπορει να με κυνηγαει ολη τη μερα να με φιλησει και να με παρει αγκαλια ενω η μαμα μου αν δεν αν δεν παω εγω να την ρωτησω δε θα μου το πει. δεν ειναι καθολου εκδηλωτικη και προτιμα να δειχνει την αγαπη της με υλικα αγαθα...
σε συζητησεις μας μου χει ζητησει πολλες φορες συγνωμη για αυτο το θεμα...
η αληθεια ειναι οτι και εγω ειμαι τρομερα αχαριστη απεναντι τους και νιωθω πολυ ασχημα για αυτο. δεν ειναι ιγες οι φορες που τους φωναζω για κατι και μετα μονη στο δωματιο μου κλαιω γιατι νιωθω τυψεις αλλα δε μπορω να το παραδεχτω.
αυτο που με χαροποιει ομως ειναι οτι τελευταια, αποταν ηρθα εδωσ τη λαρισα αρχισα να συνηδητοποιω τι κανουν αυτοι οι ανθρωποι για μενα, οτι στερουν τοσα πραγματα απο τον ευατο τους για να τα εχω εγω, για να μη μου λειψει τιποτα και προσπαθω να αλλαξω τον τροπο που τους αντιμετωπιζω και να εκτιμαω ακομα και τη πιο μικρη ενδειξη αγαπης τους.
πραγματικα θα προτιμουσα πλεον να μπορει η μητερα μου να ειναι λιγο πιο εκδηλωτικη και ας ειχα τα μισα απο αυτα που μου αγοραζουν κατα καιρους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.