Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
16-07-09
23:08
που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους
Που ΕΜΑΘΕ να θεωρεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
04-05-09
16:17
Λες να υπαρχει σοβαρη διαφωνια και σε κατι τετοιο ; Αλοιμονο μας !
Υποψιάζομαι ότι πρόκειται για 'κείνα τα τόσο αυτονόητα πράγματα που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να επεξεργαστεί και που τελικά υπάρχουν ποιοτικές διαφορές στην αντίληψη του καθενός, εξ ου και οι διαφωνίες για τις προεκτάσεις του θέματος, όπως ο ρόλος της γυναίκας που συζητάται εδώ.
Οπότε έλα πες μου ξανά για ψυχολογίες και μύθους που καταρρίφθηκαν.
Είναι επισφαλές να θεωρούνται οι οικογενειακές σχέσεις σαν αιτιώδης παράγοντας της ψυχοπαθολογίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
04-05-09
14:56
Κι όμως δεν είναι δεδομένο. Στη λογοτεχνία του 19 αιώνα ειδικά θα βρεις αναφορές για γυναίκες και άνδρες της εργατικής τάξης που εργάζονταν στα εργοστάσια ή στις βιοτεχνίες και τα παιδιά μεγάλωναν στους δρόμους ή στις αγροτικές περιοχές τα αναλάμβαναν οι ηλικιωμένοι (ή όποιος τύχαινε να μένει σπίτι) και οι μητέρες των ανώτερων τάξεων, παρόλο που δεν εργάζονταν είχαν τις λεγόμενες παραμάνες πολλές από τις οποίες αναλάμβαναν ακόμα και το θηλασμό.Ξέροντας όμως τα γεγονότα: το παιδί χρειάζεται να σε έχει κοντά του. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, το παίρνω σαν δεδομένο.
Το μοντέλο της γυναίκας-μητέρας που ασχολείται κατα αποκλειστικότητα με το σπίτι παγιώθηκε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Γύρω από αυτό χτίστηκε μία μυθολογία από την ψυχολογία και την ψυχιατρική, οι οποίες αποφαίνονταν ότι για όλα τα δεινά και για όλη την παθολογία, από αυτισμό μέχρι σχιζοφρένεια, ευθύνεται η μητέρα. Σήμερα αυτό καταρρίπτεται και η παθολογία παρουσιάζεται ως πολυπαραγοντικό φαινόμενο αλλά παρόλα αυτά οι γυναίκες παγιδεύονται σε ένα δίλημμα που δε θα έπρεπε να υφίσταται. Η Michelle και η Neraida με καλύπτουν απόλυτα ως προς το θέμα της ποιότητας του χρόνου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
02-05-09
21:16
Μήπως, λέω ΜΗΠΩΣ, σου διαφεύγει η θέση που είχε η γυναίκα στην κοινωνία για το 97% του χρόνου της ανθρώπινης ιστορίας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
02-05-09
19:31
Είναι μια παγκόσμια συνωμοσία εναντίον σας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
30-04-09
18:30
Αυτο προυποθετει οτι μπορει καποιος να επιλεξει τις ωρες δουλειας και να προσαρμοσει ετσι το προγραμμα..Τι γινεται ομως στην περιπτωση που η μονη επιλογη ειναι μια δουλεια με τρελα ωραρια οπως ανεφερα πιο πανω?
Δηλαδή αν η επιλογή είναι ή στο σπίτι ή σε ψυχοφθόρα δουλειά; Καταρχήν, δε θα ήθελα η παραμονή στο σπίτι να αποτελεί την εναλλακτική για τη γυναίκα μονάχα. Έπειτα, προσωπικά, αν δεν είχα άλλου είδους εισοδήματα θα προτιμούσα την εργασία παρά την υπονόμευση της αυτονομίας μου (τώρα θα μου πεις τι είδους αυτονομία έχεις με μία ζωή στη σκλαβιά, ουσιαστικά επιλέγω τη Σκύλλα από τη Χάρυβδη στην προκειμένη )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
30-04-09
18:14
Εγώ θα συμφωνήσω με τη Michelle ως προς το θέμα της "θυσίας". Αν μία γυναίκα επιλέγει να μην εργαστεί, καλώς. Αν όμως επιλέγει να "θυσιαστεί για να μεγαλώσει τα παιδιά" δεν καταλαβαίνω πώς η συνεχής της παρουσία συσχετίζεται θετικά με την επιτυχημένη ανατροφή. Η "θυσία" είναι περιττή (και μαζωχιστική) αφού κάλλιστα θα μπορούσε τον ίδιο κόπο να διαθέσει προσπαθώντας να διαμορφώσει κατάλληλα το πρόγραμμά της και να παρέχει ποιοτικό χρονο στα παιδιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.