xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
27-02-09
22:28
Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καμμία αγένεια εκ μέρους σου και καμμία μείωση εκ μέρους μου! Αυτό που αναφέρω ίσχυε στα χρόνια μου στο Τατόι.
οχι σε σενα την αποριαααααα.... στη διευθυντρια του μοντεσσοριανου..!! αλλά τι εννοείς στο 6?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
26-02-09
18:05
Νομίζω ότι μπορώ να πάω όποτε θέλω..
Σκέφτηκα πως ίσως φταίει η ελευθερία που είχαν στις μικρότερες τάξεις και τους φαίνεται πολύ ανιαρή η κλασική διδασκαλία. Αλλά δε γίνεται αλλιώς, πρέπει να υπάρξει αυτό το μεταβατικό στάδιο προτού παν στο γυμνάσιο.
Ίσως να υπήρχε νόημα αν συνέχιζε το Μοντεσσοριανό μοντέλο και στις επόμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης..
Επίσης ξέχασα να πω οτι τα παιδιά δεν παίρνουν βαθμούς-έλεγχο κάθε τρίμηνο/τετράμηνο!
Σκέφτηκα πως ίσως φταίει η ελευθερία που είχαν στις μικρότερες τάξεις και τους φαίνεται πολύ ανιαρή η κλασική διδασκαλία. Αλλά δε γίνεται αλλιώς, πρέπει να υπάρξει αυτό το μεταβατικό στάδιο προτού παν στο γυμνάσιο.
Ίσως να υπήρχε νόημα αν συνέχιζε το Μοντεσσοριανό μοντέλο και στις επόμενες βαθμίδες της εκπαίδευσης..
Επίσης ξέχασα να πω οτι τα παιδιά δεν παίρνουν βαθμούς-έλεγχο κάθε τρίμηνο/τετράμηνο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
26-02-09
17:45
Πρόσφατα πήγα στο Μοντεσσοριανο κοντά στην Πανόρμου για να παρακολουθήσω μάθημα, σαν φοιτήτρια του Παιδαγωγικού.
Αυτά που με ξάφνιασαν ήτανε πολλά!
Κατ'αρχάς οι τάξεις ήτανε 2-2..: Α-Β μαζί, Γ-Δ μαζι, Ε-Στ' μαζί.
Τα παιδιά φώναζαν τις δασκάλες με το όνομα τους χωρίς το "κυρία".
Με τη σειρά τους, οι δασκάλες ήτανε δίπλα στο παιδί κι όχι απέναντι σε αυτό (κυριολεκτικά όμως): Πολλές φορές ήτανε καθισμένες στο χαλί μαζί με τα παιδιά κάνοντας διάφορες δραστηριότητες.!
Βασική αρχή σ'αυτό το σχολείο είναι η εμπιστοσύνη προς το παιδί, δίνοντας του τα εφόδια να την εκμεταλλευτεί σωστά και χρήσιμα! Για παράδειγμα:
Στα παιδιά δίνεται απόλυτη ελευθερία καθώς μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν από τις τάξεις τους χωρίς κάποιο έλεγχο και ενώ θα περίμενε κανείς να τα δει να γυρίζουν στην αυλή και να υπάρχει μια κάποια φασαρία, αντιθέτως τα παιδιά δεν εκμεταλλεύονταν αυτό το ''πλεονέκτημα'' τους για να τριγυρνάνε άσκοπα και στο σχολείο υπήρχε ηρεμία. Το παράξενο; Δεν ακούσαμε καθόλου δάσκαλο να φωνάζει ή να κάνει παρατήρηση! Επίσης, προσέξαμε οτι κάποια παιδιά που είχανε βγει απ'την τάξη, είχανε πάρει το υλικό μαζί τους για να συνεχίσουν έξω αυτό που έκαναν!
Όταν λέω ''υλικό''...: Δεν υπάρχει βιβλίο το οποίο να καθορίζει την ύλη ή μαθήματα. Υπάρχει το μοντεσσοριανό υλικό το οποίο εισάγεται κυρίως από το κεντρικό μοντεσσοριανό εργοστάσιο στην Ολλανδία και διαμορφώνεται ανάλογα με τα Ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, το παιδί δε θα πει: "τώρα θα κάνω γεωγραφία!" .. απλώς θα πάρει από το ράφι ένα χάρτι και κάτι σημαιούλες και θα βάλει σε κάθε χώρα την αντίστοιχη σημαία(ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού το έκανε αυτό με το χάρτι της Ευρώπης, εγώ προσωπικά θα το άφηνα μισό) . Ακόμη, μια άλλη ομάδα παιδιών είχε πάρει από το ράφι διάφορα τρισδιάστατα σχήματα και μαζί με τη δασκάλα τα επεξεργάζονταν, πρώτα κάνοντας δικές του παρατηρήσεις και μετά με τη βοήθεια των ερωτήσεων της δασκάλας.
Εμένα με παραξένεψε πολύ το ότι τα παιδιά επέλεγαν με τι θα ασχολήθουν (εγώ αν ήμουν στη θέση τους δε θα ακουμπούσα ποτέ την ιστορία) και όταν ρώτησα τη διευθύντρια μου είπε πως τα παιδιά δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των μαθημάτων γιατί γι'αυτά είναι δραστηριότητες κι όχι ένα ''μάθημα'' και τα βλέπουνε με ενδιαφέρον όλα, σαν να είναι παιχνίδι.
Αυτό που με ενθουσίασε, ήταν η στάση των δασκάλων. Ήτανε ας πούμε....φιλικοί προς το περοβάλλον!! Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να πάω εκεί μόλις τελειώσω τη σχολή. Εξάλλου μας είπαν οτι για να δουλέψει κάποιος εκεί, απλώς χρειάζεται ένα 6μηνο ''εκπαίδευσης'', βασικά εξοικίωσης με το Υλικό και το Μοντεσσοριανό τρόπο σκέψης.
Μέχρι που έφτασα στην Ε και Στ' τάξη, οι οποίες έκαναν μάθημα κλασικής μορφής. Μόλις μπήκα στην τάξη παρατήρησα οτι οι μαθητές είχανε μειωθεί κατα πολύ..αλλά είπα καλύτερα να μη ρωτήσω γιατί(έμεινα με την απορία!). Επίσης, περιμένα τα παιδιά μετά απο τόσο ενδιααφέρον προς τα ''μαθήματα'' που είχαν δείξει στις προηγούμενες τάξεις, να τα βρω ξεφτέρια.. Ίσως φυσικά να έφταιγε κι η παρουσία μας, αλλά δε μου φάνηκε να υπήρχε κάποια διαφορά σε σχέση με κάποιο κοινό σχολείο. Έδειχναν να βαριούνται!
Γενικότερα, στο Μοντεσσοριανό γίνονται όλα τα μαθήματα που γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία αλλά με διαφορερικό τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μόνο ένα μεγάλο διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό κι έπειτα γίνονται μαθήματα οπως γυμναστική, μουσική κλπ..
Μάλλον, θα επέλεγα να στείλω τα παιδιά μου εκεί γιατί μου άρεσε το φιλελεύθερο κλίμα που επικρατεί. Φυσικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις κοινωνίας και σχολείου, σίγουρα το Μοντεσσοριανό δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά αφού οι επιδράσεις είναι αμφίδρομες, γιατί να μην προσπαθήσουμε η κοινωνία να αποκτήσει ένα λιγότερο ''αυταρχικό'' χαρακτήρα;
Το θέμα όμως με τα παιδιά της Ε και Στ' τάξης όμως συνεχίζει να με προβληματίζει..!!
Αυτά που με ξάφνιασαν ήτανε πολλά!
Κατ'αρχάς οι τάξεις ήτανε 2-2..: Α-Β μαζί, Γ-Δ μαζι, Ε-Στ' μαζί.
Τα παιδιά φώναζαν τις δασκάλες με το όνομα τους χωρίς το "κυρία".
Με τη σειρά τους, οι δασκάλες ήτανε δίπλα στο παιδί κι όχι απέναντι σε αυτό (κυριολεκτικά όμως): Πολλές φορές ήτανε καθισμένες στο χαλί μαζί με τα παιδιά κάνοντας διάφορες δραστηριότητες.!
Βασική αρχή σ'αυτό το σχολείο είναι η εμπιστοσύνη προς το παιδί, δίνοντας του τα εφόδια να την εκμεταλλευτεί σωστά και χρήσιμα! Για παράδειγμα:
Στα παιδιά δίνεται απόλυτη ελευθερία καθώς μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν από τις τάξεις τους χωρίς κάποιο έλεγχο και ενώ θα περίμενε κανείς να τα δει να γυρίζουν στην αυλή και να υπάρχει μια κάποια φασαρία, αντιθέτως τα παιδιά δεν εκμεταλλεύονταν αυτό το ''πλεονέκτημα'' τους για να τριγυρνάνε άσκοπα και στο σχολείο υπήρχε ηρεμία. Το παράξενο; Δεν ακούσαμε καθόλου δάσκαλο να φωνάζει ή να κάνει παρατήρηση! Επίσης, προσέξαμε οτι κάποια παιδιά που είχανε βγει απ'την τάξη, είχανε πάρει το υλικό μαζί τους για να συνεχίσουν έξω αυτό που έκαναν!
Όταν λέω ''υλικό''...: Δεν υπάρχει βιβλίο το οποίο να καθορίζει την ύλη ή μαθήματα. Υπάρχει το μοντεσσοριανό υλικό το οποίο εισάγεται κυρίως από το κεντρικό μοντεσσοριανό εργοστάσιο στην Ολλανδία και διαμορφώνεται ανάλογα με τα Ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, το παιδί δε θα πει: "τώρα θα κάνω γεωγραφία!" .. απλώς θα πάρει από το ράφι ένα χάρτι και κάτι σημαιούλες και θα βάλει σε κάθε χώρα την αντίστοιχη σημαία(ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού το έκανε αυτό με το χάρτι της Ευρώπης, εγώ προσωπικά θα το άφηνα μισό) . Ακόμη, μια άλλη ομάδα παιδιών είχε πάρει από το ράφι διάφορα τρισδιάστατα σχήματα και μαζί με τη δασκάλα τα επεξεργάζονταν, πρώτα κάνοντας δικές του παρατηρήσεις και μετά με τη βοήθεια των ερωτήσεων της δασκάλας.
Εμένα με παραξένεψε πολύ το ότι τα παιδιά επέλεγαν με τι θα ασχολήθουν (εγώ αν ήμουν στη θέση τους δε θα ακουμπούσα ποτέ την ιστορία) και όταν ρώτησα τη διευθύντρια μου είπε πως τα παιδιά δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των μαθημάτων γιατί γι'αυτά είναι δραστηριότητες κι όχι ένα ''μάθημα'' και τα βλέπουνε με ενδιαφέρον όλα, σαν να είναι παιχνίδι.
Αυτό που με ενθουσίασε, ήταν η στάση των δασκάλων. Ήτανε ας πούμε....φιλικοί προς το περοβάλλον!! Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να πάω εκεί μόλις τελειώσω τη σχολή. Εξάλλου μας είπαν οτι για να δουλέψει κάποιος εκεί, απλώς χρειάζεται ένα 6μηνο ''εκπαίδευσης'', βασικά εξοικίωσης με το Υλικό και το Μοντεσσοριανό τρόπο σκέψης.
Μέχρι που έφτασα στην Ε και Στ' τάξη, οι οποίες έκαναν μάθημα κλασικής μορφής. Μόλις μπήκα στην τάξη παρατήρησα οτι οι μαθητές είχανε μειωθεί κατα πολύ..αλλά είπα καλύτερα να μη ρωτήσω γιατί(έμεινα με την απορία!). Επίσης, περιμένα τα παιδιά μετά απο τόσο ενδιααφέρον προς τα ''μαθήματα'' που είχαν δείξει στις προηγούμενες τάξεις, να τα βρω ξεφτέρια.. Ίσως φυσικά να έφταιγε κι η παρουσία μας, αλλά δε μου φάνηκε να υπήρχε κάποια διαφορά σε σχέση με κάποιο κοινό σχολείο. Έδειχναν να βαριούνται!
Γενικότερα, στο Μοντεσσοριανό γίνονται όλα τα μαθήματα που γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία αλλά με διαφορερικό τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μόνο ένα μεγάλο διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό κι έπειτα γίνονται μαθήματα οπως γυμναστική, μουσική κλπ..
Μάλλον, θα επέλεγα να στείλω τα παιδιά μου εκεί γιατί μου άρεσε το φιλελεύθερο κλίμα που επικρατεί. Φυσικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις κοινωνίας και σχολείου, σίγουρα το Μοντεσσοριανό δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά αφού οι επιδράσεις είναι αμφίδρομες, γιατί να μην προσπαθήσουμε η κοινωνία να αποκτήσει ένα λιγότερο ''αυταρχικό'' χαρακτήρα;
Το θέμα όμως με τα παιδιά της Ε και Στ' τάξης όμως συνεχίζει να με προβληματίζει..!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.