Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
- Γάτα μου αγαπημένη γιατί είσαι μουτρωμένη?
- Δεν μ΄αρέσει η ουρά μου ούτε το νιαούρισμά μου.
Μοιάζω με χοντροπατάτα.Αχ,γιατί να είμαι γάτα!
- Να σε κάνω παπαγάλο?Λέγε γρήγορα Μαγδάλω!
Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι τι θα ήθελες να είσαι?
- Κάτι καλύτερο από γατί. Μόνο που μάγε μου δεν ξέρω τί.
- Άμπρα Κατάμπρα και λάδι και ξύδι πλοίαρχος γίνε και φύγε ταξίδι!
- Φοβάμαι τον ωκεανό! Κάνε με κάτι στεριανό!
- Καλά. Άμπρα Κατάμπρα πιλάφι και πουρές γίνε μαιμού Μαγδάλω
και κάνε μου χαρές!
- Μπρος γκρεμός και ζούγκλα πίσω. Όχι!Δεν μπορώ να ζήσω μες στης
μπανανιάς τα φύλλα και να παντρευτώ γορίλα!
- Άμπρα Κατάμπρα και σκόρδα πλεξούδα γίνε ή μέλισσα ή πεταλούδα!
- Το πρόβλημά μου πάλι δεν το έλυσα.Καθόλου δεν μ΄αρέσει να ΄μαι
μέλισσα.Πετάω στον αέρα και ζαλίζομαι,μυρίζω τα λουλούδια και φταρνίζομαι!
- Άμπρα Κατάμπρα πάλι και μήλο και αχλάδι γίνε λαγός και πήδα συνέχεια στο λιβάδι!
- Πώς σου ήρθε? Πρώτα πρώτα δεν μ΄αρέσουν τα καρότα!
- Άμπρα Κατάμπρα τότε και δυο αυγά μελάτα γίνε ξανά Μαγδάλω η όμορφή μου γάτα!
- Ζήτω! Ξανάγινα γάτα! Να με πειράζεις σταμάτα.
- Γάτα μου αγαπημένη είσαι ευχαριστημένη?
- Πάρα πολύ! Το αλάτι δώς΄μου κι άσε με να΄ μαι ο εαυτός μου. Δεν θέλω να΄ μαι
τίποτ΄άλλο παρά η γάτα η Μαγδάλω!
Μαριανίνα Κριεζή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ένας μοναχικός beat γάτα ποιητής ερωτεύεται την ντίβα τραγουδιάρα γάτα με το λευκό φόρεμα!
Όταν μια σκοτεινή και μαύρη φιγούρα πιο βαθιά κι απʼ το σκοτάδι ξεπροβάλει απʼ το όχι και τόσο πουθενά απαγάγοντας την τραγουδίστρια της πόλης για τα σατανικά του μουσικά σχέδια ο ποιητής καλείτε να σώσει την μούσα του και να βάλει τέλος στις ανόσιες νότες που απειλούν την πόλη!
Ένα ολάκερο ποίημα του Eddie White απαγγελμένο από τη φωνή του Nicholas Edward Cave γίνεται το απόλυτο noir animation.
Έμπνευση του σκηνοθέτη για τον χαρακτήρα του beat γάτα ποιητή υπήρξε ο Jack Kerouac ενώ το ποίημα και η ατμόσφαιρα γαλουχήθηκαν πάνω στα στοιχειά που μάζευε κάποτε ο Edgar Allan Poe.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Γατοβίνδεο...
Catworld.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
..γιατί όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο έξυπνο τον λέμε ..γάτα ?
Ίσως επειδή μια γάτα
- θα σου τριφτεί σε ένα ξεχαρβαλωμένο παγκάκι κι εσύ χωρίς να μιλάς τη γλώσσα των νιαουρισμάτων να ανταλλάξεις φιλιά μαζί της το μεσοχείμωνο, με αντάλλαγμα ένα πιατάκι χλιαρό γάλα.
- δεν χόρτασε ακόμα τα φιλιά και τρυφερά ανταλλάσσει χάδια στα μαλλιά και στο μέτωπο για λίγο απ'τ'αγαπημένο τυρί.
- έπεσε τουλάχιστον μια φορά ηθελημένα απʼ το μπαλκόνι του δευτέρου στον ακάλυπτο αποφεύγοντας μια επικίνδυνη κακοτοπιά και βγήκε αλώβητη όταν όλοι την είχαν ξεγραμμένη.
- απευθύνει τα νιαουρίσματά της στο φεγγάρι, πάντα και μόνο στο φεγγάρι. "Σαν ανατέλλει το φεγγάρι νιαουρίζει ο γάτος μου, τʼ αφεντικό του κλαίει".
- με τρυφερότητα "βαμβακερή" μας κατακλύζει και σβήνει από τη μνήμη κάθε προηγούμενη ή κατοπινή σκανδαλιά.
- με αξιοπρέπεια και περισσή περηφάνια αγαπά ή μισεί. Αν δε την αγαπήσεις δε θα σ'αγαπήσει κι αυτό είναι σωσμός απ'τα ζωώδη ένστικτα.
Ή γιατί ονομάζουμε μια σεξουαλική γυναικεία παρουσία ως γατούλα του σεξ ?
Αυτό -μάλλον- ξεκίνησε από μια ταύτιση της διάσημης αμερικανίδας τραγουδίστριας της τζαζ, Έρθα Μέι Κιτ (Eartha Kitt).
Η ίδια περιέγραφε τον εαυτό της, ως "γατούλα του σεξ", και με την βαθιά φωνή της, γοήτευε το ακροατήριο της. Λάτρευε να εμφανίζεται σε καμπαρέ, και έλεγε πως, αν είχε την ευκαιρία να δώσει παράσταση σε ένα κοινό 150 ανθρώπων, το προτιμούσε από μια συναυλία.
Καθώς τραγουδούσε μιμούνταν γατίσια γουργουρητά.
Τσεκ δις άουτ:
Ανάμεσα στις μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν το "C'est Si Bon", το "Let's Do It" και το "Just an Old Fashioned Girl.", αλλά και το χριστουγεννιάτικο "Santa Baby." Το τραγούδι αυτό έγινε χρυσό ξανά πέρυσι και της χάρισε λίγο πριν πεθάνει έναν ακόμα χρυσό δίσκο. (έφυγε σε ηλικία 81 ετών στις 26/12/08 για τον γατοparadise )
Στην τηλεόραση έγινε διάσημη όταν ενσάρκωσε την Κατγούμαν στην σειρά "Μπάτμαν", την δεκαετία του '60.
Πέραν των αποχρώσεων των λέξεων kitt και kitty, οι γυναίκες ομοιάζουν με τις γάτες περισσότερο από όσο δυο ισομεγέθη κλειδιά διαφορετικών εγκοπών.
Προτιμώ να ονειρεύομαι την εξήγηση πως
“Ο Θεός έπλασε τη γάτα για να μπορεί ο άνθρωπος να χαϊδεύει την τίγρη”
Επαφύομαι στην λογοτεχνική πένα του Δεσμώτη του γατοπάθους , είμαι σίγουρη πως θα τα αναλύσει με τους πλέον καλύτερους γατοσυνειρμούς .
Δυο χέρια δεν κάνουν μια αγκαλιά
ένα χέρι μπορεί
όταν χαϊδεύει τη ράχη μιας γάτας....
Δεν ξέρω αν μιλάει το γατοπάθος ή απλώς κολυμπάνε γατοσυνειρμοί στα έγκατα του εγκεφάλου μα η αγάπη για οτιδήποτε είναι πάνω από τη ποιητική έκφανση.
υγ: Δεσμ , ενώ εσύ στο Μελιώ θυμάσαι το Μελιά , εγώ πάλι βλέποντας τον μοναδικό και ανεπανάληπτο Βέγγο θυμάμαι πάντα ΤΗΝ ατάκα : Γυναίκα , μπικίνι , τραγικό
Επίσης, για τους προληπτικούς: Όταν μια μαύρη γάτα περάσει από μπροστά σου, σημαίνει ότι το ζώο πάει κάπου. Χελλλλόου;
Επίσης δε θα ξεχάσω που σε μια επιτύμβια πλάκα πριν σχεδόν 6 χρόνια είχα διαβάσει αυτό:
...σήμερα που ο γάτος μου έγινε
τεσσάρων χρόνων
μετά από τέσσερα έτη συμβίωσης
απαιτώ να τον ανακηρύξετε
ως μοναδικό μου κληρονόμο
Ήταν μια γιαγιάκα. Ασυναίσθητα, τα μάτια μου έψαχναν το γάτο της τριγύρω στο νεκροταφείο.
Αργότερα σκέφθηκα πως μάλλον τα'χω χάσει. Προσέγγισα αρκετά την ιδέα του θανάτου κι έγινα ευαίσθητος πολύ.
Τώρα πιστεύω ότι αν κοίταγα καλύτερα μπορεί να έβλεπα τη γάτα της γιαγιάς να κάθεται κάπου μόνη σε ξένο τάφο με κόσμο...νιαουρίζοντας για βοήθεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
γρρρ...γρ..γρρ...γρ..γρρρ..
Ήξερα πως της ψυχής μου ο φλοιός είναι από μαρτύριο,
από τις προηγούμενες ζωές και αρνείται να παίζει τον ίδιο ρόλο,
στο ίδιο σενάριο στην τωρινή ζωή και στις επόμενες...
Για δε μ'αφήνετε ήσυχη, άστε με ήσυχη, όοοοοοοοοολοι...
Ήξερα από τις προηγούμενες ζωές,
πως όταν τα φεγγάρια στεφανώνανε τα αστέρια
δεν ξύπναγαν τα αρχέγονα αιμοδιψή ένστικτα των σκιών.
Καλού κακού, κακού καλού παρέλυσα τον νου μην νοιώσω.
Τι αξία έχει μισός αιώνας έρωτας με μισοφαγωμένο μυαλό.
Καλύτερα γάτα..
Κρυώνω...νυστάζω...πεινάω.
Θέλω να κλάψω.
Μεγάλε, βλέπεις κάτι παράξενο;
Πες μου, βλέπεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Όπως οι γάτες
Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν
κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές
όσο μονάχες τους να γιάνουν
έτσι κι εγώ σʼ αυτή την κόχη θʼ απομείνω
όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο
υπόγεια να σχηματίζει τʼ όνομά σου .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια πήρα τη μπιγκόνια
κι απʼ το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια
τα ʽχει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
Άραγε πού να ʽσαι άραγε θυμάσαι
που ʽλεγες στη γάτα “Σερενάτα μη φοβάσαι
σʼ όλη τη ζωή μου θα ʽσαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σʼ άλλη γάτα την ψυχή μου”
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να ʽρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα ʽχω πια κι εγώ χαμένα
Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα
Μάτια μου αντίο τέλειωσε τʼ αστείο
πήγα το πρωί και ξανʼ αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα
Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα..
Αλησμόνητο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ενα μεγάλο ευχαριστώ Δεσμώτη, αυτό μόνο, κοσμείς το e-steki και ξέρεις να συγκινείς.
Ας μας το επιτρέψουν λίγο οι γάτες...
..να πω ότι η εμμονή σου στην θύμιση του κεραυνού του Ρένου είναι διπλά συγκινητική.
Χαρίζουν ρίγη όσοι αγαπούν μα κι όσοι θυμίζουν αυτούς που κάποτε αγάπησαν πολύ μαυροτσούκαλους γάτους..
Μιάς κι ο λόγος για φευγιό γάτων κι ανθρώπων,
ιδού ένα ποίημα, το ακροτελεύτιο του Σαχτούρη.
ΘΑ ΦΥΓΟΥΝΕ
Μιά μέρα θα φύγω και εγώ
όπως έφυγε ο Ντύλαν Τόμας
όπως τα μανιτάρια απο το
πιάτο του παπά
όπως οι φώκιες της Αλόνησου
όπως το περιστέρι του ψαρά
η μαύρη γαρίδα από την
μαύρη Θάλασσα
όπως η γάτα του λωτοφάγου
οι κάτοικοι του βυσσινόκηπου
από το κτήμα τους το αγαπημένο.
Όλα φεύγουν, όλα φεύγουν
που να πάρει ο διάβολος!
Πηγή:
https://www.kivernologotexnia.com/modules.php?file=article&name=News&sid=85
@ Dr Strangelove συμφωνώ και επαυξάνω στα λεγόμενά σου για τον αγαπητό γατο-Δεσμώτη , δεν ξέρω αν οι γάτες θα ένιωθαν ευτυχείς από τις ποιητικές του αναφορές σε αυτές , μιας και πιστεύουν πως είναι αδιανόητο να μην τις θεωρούμε θεές πάντως σίγουρα θα τον « υιοθετούσαν » , αφού εκείνες είναι που διαλέγουν « αφεντικά » , ή για να είμαι πιο ακριβής ταπεινούς θαυμαστές .
Δεν είχα την τύχη σαν τον Λαπαθιώτη να θεωρήσω «τις γάτες, έπειτʼ από τους γονείς μου, σαν τους τελευταίους συγγενείς μου, κι απʼ τους φίλους μου, τους πιο αγαπημένους.»
Κάποτε μπορεί..
Πιστεύω, πάντως ότι εκείνη θα με διάλεγε.
Έχω αδυναμία στα γατίσια βλέμματα και πέφτω ευκόλως.
Άρα πέσατε μέσα, Μελιώ μας, περι της θεωρίας της γατουιοθεσίας μου.
Με λέξεις που θυμίζουν σάλτο, η συμμετοχή σας είναι όπως το κρύο πλακάκι που ακουμπάει τη γούνα αδέσποτης γάτας στο πύρος κάποιου θέρους που βράζει...
Όταν αναφερόμαστε στη λέξη γάτα , δεν εννοούμε μόνο το θηλυκό αλλά και τον αρσενικό γάτο ή πάρδο ή γάτη όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ.
..ή νιαουρίδιο...
ή σαλτομηχανή..
ή γουργουροπαίχτη..
ή τριφτοναζιοχαδόπλασμα
ή η Τούτη του Σεφέρη, όπως οι Γάλλοι λέγαν για τον κόσμο (Tout le monde)..
τελικά την "άκουσα" με τις γάτες...
Ακολουθούν ένα funny video με γατούνια κι ακόμη ένα στόρι με τη σταρ Λουκρητία..
πι-εσ. @ Μελιώ,
Συνεχώς μου θυμίζεις εκείνο το παιδικό "και Φα δίεση ο φιόγκος, κι ο ρούχλας είναι Λα, ο Σεβαστιανός διηγείται στη γραμμή του Σι, και στο Μι, τραγουδάει παραμύθια η Μελιά"
Πηγή:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ιδού ένα δείγμα (και θα ακολουθήσουν κι άλλα πολλά):
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
[...] απόψε ήθελα να γράψω αυτό το ποίημα αφιερωμένο στις γάτες στο θέμα για την ποίηση, ευτυχώς όμως δημιούργησες αυτό το υπέροχο τόπικ όπου θα μπορώ άπληστα να καταθέτω την λατρεία μου για τις γάτες .
Οι γάτες θα κουνάν' τα ουράκια τους και θα τρίβονται στα πόδια των καρεκλών, από ευγνωμοσύνη...
Τις γάτες ως γνωστόν δεν τις συμπαθούν οι δικτάτορες.
Θέλει κότσια για να δεχθείς μια τόσο ανεξάρτητη συμπεριφορά, μια συμπεριφορά που δεν δείχνει δουλικότητα (όχι ότι υποτιμώ τους σκύλους, τους αγαπώ πιο πολύ διότι έχουν άδολη αφοσίωση εκεί που θα επιλέξουν, λένε το “ευχαριστώ” τους με πιο έντιμο τρόπο, όχι προς χάριν της ανταλλαγής..), ένα μικρό πλασματάκι που τολμά να μην σε καταδέχεται όποτε αυτό θέλει και όχι όποτε θέλεις εσύ. Ένα ανεξάρτητο και δήθεν εξημερωμένο πλασματάκι…
Τις λατρεύουμε τις γάτες…ίσως διότι στην γάτα βλέπουμε κάτι δικό μας μέσα της, αυτό το κοιμισμένο ζώο που θα μπορούσε ακόμα να είναι ακόμα ισχυρότερο, ικανότερο από αυτό που είναι, μια άλλη μορφή, μια άλλη ικανότητα ή κυριαρχία…
Έχει μια γοητεία αυτό, πώς να το κάνουμε….
Και φυσικά μιλάω για το αιλουροειδές συστατικό τους...αυτό που μπορεί να κυριαρχεί στην ζούγκλα, να επιβιώνει.
Αυτό που ονειρευόμαστε ότι είμαστε..
Να συμπληρώσω ένα ποίημα που θυμήθηκα εδώ:
Στις αδιέξοδες νύχτες
ο γάτος μου κουλουριάζεται,
νίπτει τα χέρια του
τα πόδια του
πάει και βρίσκει το καλαθάκι
τον τελικό του προορισμό
να ονειρευτεί για άλλη μια φορά
πως ήταν αίλουρος .
(έχει μια τραγικότητα το όνειρο για όσους εμμένουν σε αυτό. Κάθε όνειρο έχει το ξύπνημά του, την πραγματικότητά σου και την επαναφορά στον ρόλο που συνήθισες να έχεις, που επιβάλλεις στον εαυτό σου να έχει. Και που πατάσσει κάθε τρόπο διαφυγής. Είτε οι άλλοι, είτε συ ο ίδιος αυτόβουλα…
Και σε αυτό το αδιέξοδo απομένει η “παυσίπονος” διαφυγή του ονείρου, για λίγο, για τόσο λίγο, ξέροντας ότι δεν είναι απτό, αλλά ηθελημένη πλάνη…)
Λόγια μιας σπουδαίας φίλης.
Πράγματι πάρα πολλοί ποιητές και λογοτέχνες λάτρεψαν τις γάτες , οι οποίες πρώτες είχαν την τύχη να ακουμπήσουν τα « πατουσάκια » τους , πάνω στα υπέροχα συγγράμματα τους .
Λογάριασε: Charles Baudelaire, T. S. Eliot, Pablo Neruda,
Edmond Rostand, Rainer Maria Rilke, William Butler Yeat,
John Keats, Fernando Pessoa, Umberto Saba,Jorge Luis Borges,
Wislawa Szymborska, Lawrence Ferlinghetti,
Eugenio Μontale, Cesare Paves, Ζακ Πρεβέρ,
Κ.Π.Καβάφης, Γιώργος Σεφέρης, Γιάννης Ρίτσος, Νίκος Καββαδίας,
Κική Δημουλά, Τίτος Πατρίκιος, Γιώργης Παυλόπουλος ...
γατόφιλοι ήταν και οι συγγραφείς
(χαρακτηρισμένοι,άδικα εκ των πραγμάτων, ως μισάνθρωποι )
Λουί Φερντινάν Σελίν και Τσάρλς Μπουκόφσκι.
Άλλωστε όπως έχει πει κάποιος ανώνυμος λάτρης "πιο συχνά βρίσκεις μια γάτα στο δωμάτιο ενός συγγραφέα απʼ ότι στο γραφείο ενός χρηματιστή " !
Αυτό έχει εξήγηση:
Ο συγγραφέας είναι χαμένος στη σιωπή που η γάτα τη ζηλεύει γιατί θέλει και να κλέβει (ενίοτε) την παράσταση.
Στο γραφείο του χρηματιστή πρωταγωνιστές είναι νούμερα τυπωμένα. Οι γάτες εκεί είναι φθηνοί κομπάρσοι, αν υπάρχουν (που δεν υπάρχουν) εκτός από τους προληπτικούς άμυαλους που εμπιστεύονται το ρίσκο των επενδύσεων σε φυτά, ζώα...ίσως και σε άστεγους ή καφετζήδες που τους σερβίρουν το καφέ με τις επτά φουσκάλες (βλέπε "ρετιρέ" Δαλιανίδης).
Ο Νομπελίστας T.S. Eliot ήταν ένας αθεράπευτα γατόβιος , οι γάτες υπήρξαν γι αυτόν η έκφραση της παιδικότητάς του [...]
Η παιδική ηλικία είναι ο ποιητικός χρόνος,
έτσι μου φαίνεται. Ο χώρος που πηγάζει κάτι αθώο και αναβλύζει
..μας ξεδιψάει.
Και αυτά τα "μουστακιασμένα" πλάσματα είναι εκπομπείς αθωότητας σε κάθε meow.
Στη ποιητική του συλλογή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον τίτλο :
« Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γερο Πόσουμ » , διαβάζουμε στην εισαγωγή « … Ο Έλιοτ φαίνεται να προσπαθούσε σʼ όλη του τη ζωή να επιτρέψει στον εαυτό του να χαρεί δημόσια και απροκάλυπτα . Ως άνθρωπος το κατόρθωσε στον δεύτερο γάμο του . Ως ποιητής στην εν λόγω συλλογή »ΤΟΥ ΝΥΧΑΡΑ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ
Από Το Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του Γέρο-Πόσουμ
Μετ.Παυλίνα Παμπούδη, Γιάννης Ζέρβας και το παρακάτω, για πάρτη σου:
"το να βαφτίζεις τα γατιά, έχει μια δυσκολία…
δεν είναι επιπόλαιη κι ανάλαφρη ασχολία
καθόλου δεν τρελάθηκα και δεν το λέω αστεία:
κάθε μια γάτα , ονόματα πρέπει να έχει τρία!
ένα να τη φωνάζουμε στην οικογένειά της
ας πούμε, βίκτωρ, αύγουστος, τζωρτζίνα, ιπποκράτης
ας πούμε μέρλιν, τζόναθαν, αλόνζο, μανταλένα
καθημερινά ονόματα, καλά, συνηθισμένα.
να βρείτε ωραιότερα υπάρχουν ευκαιρίες
ονόματα για τζέντλεμεν και άλλα για κυρίες
ας πούμε, πλάτων , άδμητος, ηλέκτρα, ευρυάλη
μα όλα αυτά είναι κοινά και θα τα έχουν κι άλλοι.
μια γάτα όμως, να ξέρετε, θέλει και το δικό της
το δεύτερό της τʼ όνομα να ν ʽαποκλειστικό της!
για να μπορεί αφʼ υψηλού τον κόσμο να κοιτάει
και την ουρά της πάντοτε ψηλά να την κρατάει.
πρέπει να είναι όνομα μονάχα για μια γάτα:
χουρχούρης, για παράδειγμα, γλείψος, χνουδοπατάτα
κι άλλα πολλά τέτοιας λογής μπορώ να αναφέρω:
μπομπαλουρίνα, πιρπιρής, φρουφρου, τρελοκαμπέρω.
πέρα όμως απʼ αυτά τα δυο, υπάρχει κι ένα άλλο
τ΄ όνομα το μοναδικό, το τρίτο, το μεγάλο
το όνομα το μυστικό, που άνθρωπος δεν ξέρει
και γάτα σʼ άνθρωπο μπροστά ποτέ δεν αναφέρει.
όταν σε διαλογισμό λοιπόν μια γάτα δείτε
πάντα ο λόγος είνʼ αυτός και να το θυμηθείτε:
σʼ απύθμενους συλλογισμούς βρίσκεται βυθισμένη
για τʼ όνομα το άρρητο
το αρρητορητονιάρρητο
το όνομά της το κρυφό σκέφτεται μαγεμένη…"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Οι ποιητές είναι γνωστό ότι γοητεύονται πολύ από τα ζώα και ιδιαίτερα από τις γάτες από τις οποίες εμπνέονται και γράφουν.
Πράγματι είναι πολύ στενός ο δεσμός ανάμεσα στην ποίηση και στα μικρά αιλουροειδή: γοητευμένοι από τις ντελικάτες κινήσεις τους, από τον ανεξάρτητο χαρακτήρα τους, από την αφοσίωσή τους, μεγάλοι ποιητές όλων των εποχών τους έχουν αφιερώσει ερωτικούς στίχους.
- Ο ποιητής Aldous Huxley έλεγε στους μαθητές του που του είχαν ζητήσει το μυστικό της επιτυχίας στην λογοτεχνία: “Εάν θέλετε να γράφετε, να έχετε μαζί σας γάτες».
- Ο μεγάλος ιταλός ποιητής του 1500 Torquato Tasso, έγραψε το «Σονέτο για τις γάτες μου», στο οποίο ζητούσε από την ψιψίνα του να του δανείσει τα μάτια της για να μπορεί να γράφει και τη νύχτα.
- Ο Charles Baudelaire, ο ποιητής της συλλογής Τα άνθη του Κακού , αγαπούσε πολύ τα γατιά στα οποία αφιέρωσε και πάρα πολλούς στίχους, που περιέχονται όλοι στην συλλογή Spleen e Ideale.
Επίσης ελεύθεροι για παράθεση φωτογραφιών με χαριτωμένα σχόλια ή προβληματική πάνω στις γάτες.
Όλα δεκτά αρκεί να είναι γατίσια και ζουμερά, γεμάτα σχόλια λαχταριστά.
Charles Baudelaire
Ο Γάτος
Μες στο μυαλό μου περπατά,
Όπως στο διαμέρισμά του, ένας ωραίος,
Γάτος δυνατός, γλυκός και γοητευτικός
Όταν νιαουρίζει, μόλις που ακούγεται,
Τόσο ο ήχος του είναι τρυφερός και διακριτικός
Αλλά η φωνή του είτε μαλακώνει είτε μαλώνει,
είναι πάντα πλούσια και βαθιά.
Να, η γοητεία του και το μυστικό του.
Αυτή η φωνή που αναβλύζει κόμπο κόμπο
Κι εισδύει στα πιο σκοτεινά μου βάθη
Σαν έπος πολύστιχο με γεμίζει
Και μʼ ευχαριστεί σα φίλτρο !
Αποκοιμίζει τους πιο σκληρούς πόνους !
Έχει μέσα του όλες τις εκστάσεις !
δεν του χρειάζονται οι λέξεις
Για να εκφράσει τις μεγάλες φράσεις.
Όχι, δεν υπάρχει δοξάρι που νʼ αγγίζει
Την καρδιά μου, όργανο τέλειο,
Και να κάνει πιο βασιλικά
Να τραγουδά η παλλόμενη χορδή της,
Απʼ ό,τι η φωνή σου, γάτε μυστηριακέ
Γάτε αγγελικέ, γάτε μοναδικέ,
Που όλα μέσα σου είναι, σα σε άγγελο,
Το ίδιο τέλειος κι αρμονικός!
-Από την καστανόξανθή σου γούνα
Αναδύεται άρωμα τόσο γλυκό, που κάποιο δειλινό
Ευφράνθηκα χαϊδεύοντάς την
Μια φορά, μόνο μια φορά.
Είναι το φιλικό δαιμόνιο του τόπου
Κρίνει, προεδρεύει, εμπνέει
Το καθετί μες το βασίλειό του
Ίσως να είναι νεράιδα, ή Θεός;
Όταν τα μάτια μου στο γάτο που αγαπώ
Σα μαγνητισμένα,
Στρέφονται πειθήνια
Και κοιτάζω εντός μου,
Έκθαμβος βλέπω
Τη φωτιά απʼ τις χλομές του κόρες
Φάρους καθαρούς, ζωντανές οπάλιες.
Που μʼ ατενίζουν σταθερά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.