Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
20-11-08
17:21
Συχνά πυκνά όταν προσπερνάω παιδάκια στο δρόμο σουφρώνω στην πλάκα και κάνω απαξιωτικά σχόλια γι'αυτά. Προς τι αυτό το ιδιόμορφο χιούμορ, αναρωτήθηκε κάποτε ένας φίλος. Φταίει μάλλον η κάκιστη εμπειρία με τους συνομιλήκους από το δημοτικό. Μελιστάλακτες εκφράσεις του τύπου "τα παιδιά είναι αγγελάκια" μου δημιουργούν αποστροφή.
Αυτό το απόσμασμα από ποστ που δημοσιεύτηκε στο θέμα για τη μοντεσσοριανή εκπαίδευση είναι ενδεικτικό:
Υ.Γ. Αν και πιο πολύ εστίασα στα χρόνια του δημοτικού, μπορείτε ελεύθερα να αναφερθείτε σε όλα τα σχολικά χρόνια.
Αυτό το απόσμασμα από ποστ που δημοσιεύτηκε στο θέμα για τη μοντεσσοριανή εκπαίδευση είναι ενδεικτικό:
Γιατί στην ευχή να συμβαίνουν τέτοια πράγματα (και ακόμα χειρότερα, βλέπε bullying και παρενοχλήσεις); Φταίει η νοοτροπία της εκπαίδευσης, η ανατροφή από το σπίτι ή οι ιδιοσυγκρασίες των παιδιών; Τι μπορεί να γίνει για να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα; Ποιος είναι ο αντίκτυπος στην ενήλικη ζωή και ποιες είναι οι δικές σας εμπειρίες;Αρχική Δημοσίευση από Walker Yannis:Πάντοτε όμως υπήρχαν κλίκες. Πάντοτε υπήρχαν μάγκες, ψευτόμαγκες καθώς και μαθητές που δεν έβγαιναν ποτέ διάλλειμμα επειδή κανένας δεν τους έκανε παρέα.
Υ.Γ. Αν και πιο πολύ εστίασα στα χρόνια του δημοτικού, μπορείτε ελεύθερα να αναφερθείτε σε όλα τα σχολικά χρόνια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.