Άλλα μηνύματα του μέλους Maria33 σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από Christinach:

Καλησπέρα!! Είμαι 26 χρονων και έχω πτυχίο στα τουριστικά! Στην αρχή μου άρεσαν αλλά μετά που έπιασα δουλειά και είδα τι εκμετάλλευση υπάρχει άλλαξα σύντομα γνώμη. Στο σχολείο ήμουν κατεύθυνση τεχνολογική και εγώ όπως εσένα αποφάσισα στα 26 να δώσω πανελλήνιες στη θετική κατεύθυνση και μάλιστα για οδοντιατρική. Εγώ θα σου πω από πλευράς μου ότι όλα τα επαγγέλματα έχουν θετικά και αρνητικά το σημαντικό είναι να βρεις μια δουλειά που να σου αρέσει με τις δυσκολίες της. Καλή επιτυχία στο νέο ξεκίνημα εύχομαι όλα να πάνε όπως επιθυμείς!!! Και μπράβο που πήρες μια τέτοια απόφαση και δεν ‘επαναπαύτηκες’ στο πτυχίο που έχεις και δεν σε γεμίζει και τόσο!!!

Click για ανάπτυξη...

Συγχαρητήρια και ευχαριστώ πολύ! Πέρασες οδοντιατρικη? Πότε έδωσες? Δεν είναι ότι δεν με γεμίζει μόνο είναι ότι η θεωρητική ειναι σχεδον ΝΕΚΡΉ στην αγορά εργασίας. Ας μεριμνησουμε και οι δύο να πάμε κάπου ώστε μελλοντικά να μπορούμε να φτιάξουμε κάτι δικό μας σιγά σιγά να μην εξαρτουμαστε από κανέναν και να μας εκμεταλλεύεται!!

Αρχική Δημοσίευση από nPb:

Θα σου απαντήσω σταδιακά τη γνώμη μου επειδή έγραψες μεγάλο κείμενο και λίγο δύσκολο στην ανάγνωση.

Click για ανάπτυξη...

Να είσαι καλά! Ίσως το έριξες απλώς μια ματιά και σου φάνηκε δύσκολο, όταν το διαβάσεις σίγουρα θα έχεις μια πιο ξεκάθαρη άποψη.

Αρχική Δημοσίευση από nPb:

Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι αν οι γνωστοί όλων σας βγάζουν 1400 ευρώ από τα 22 τους χρόνια, αλλά κατά πόσον ο καθένας, ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά μιας επιστήμης-επαγγέλματος. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα, ο τρόπος σκέψης, η επικοινωνία, τα βιώματα, η αφομοίωση και γενικά η καλή ανταπόκριση σε αυτό το νέο αντικείμενο σπουδών. Αναφέρομαι και στην Πληροφορική, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες ως επιστήμη-σύνολο εξελισσόμενων δεξιοτήτων.

Είναι κάποια θέματα που συνήθως παραβλέπονται πάνω στην απελπισία, στην μαυρίλα της ανεργίας ή γενικά και στον τρόπο που παρουσιάζονται οι γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παίρνονται και λάθος αποφάσεις εν θερμώ. Το γεγονός ότι μια επιστήμη μπορεί να έχει ζήτηση τώρα, δεν λέει κάτι. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ότι η σχολή Αστυφυλάκων έχει καλή αποκατάσταση, για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να γίνω Αστυφύλακας. Δεν έχω τις σωματικές και άλλου τύπου ικανότητες για αυτό το επάγγελμα. Δεν μου αρέσει η πραγματικότητα ενός Αστυφύλακα. Στη ζωή έχουμε και το δικαίωμα, να μας αρέσουν πράγματα ή να μην μας αρέσουν πράγματα άσχετα τη ζήτηση ή τα λεφτά που κοπανάτε κάποιοι εδώ μέσα. Μπράβο σε όσους το επιλέγουν, αλλά έχω καλή αυτογνωσία. Ξέρω που φτάνουν τα πόδια μου. Συνεπώς πρέπει να υπάρχει και μια αυτογνωσία, τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι τι προτείνεται ως έμμεση κατεύθυνση από τον οποιονδήποτε επειδή το κάνει εκείνος.

Εφόσον δεν γνωρίζω την θεματοθέτρια προσωπικά, τον χαρακτήρα της, τα ελαττώματά της, τις δεξιότητες που μπορεί να έχει ή να μην έχει, να έχει κάποιο πιθανό κρυμμένο ταλέντο, για ποιο λόγο θα πρέπει της φουσκώσω τα μυαλά για την "αποκατάσταση" των συγκεκριμένων επιστημών; Και αν μπορεί να πάει να σπουδάσει Ιατρική και δεν της βγει ως επάγγελμα, τι θα πούμε μετά; Η πίστωση χρόνου σπουδών δεν είναι μόνο τα 7 χρόνια αλλά και γενικά μέχρι να βρει ένα κανονικό επάγγελμα σαν γιατρός αλλά και να παραμείνει σε αυτό, δεδομένου ότι έχει συνέχεια ηρεμία, επιτυχίες και όχι πιθανά οικογενειακά ή άλλα προσωπικά προβλήματα. Πρέπει όλα να τα βάζουμε στο τραπέζι, πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση γιατί έχουμε την χρονική αξία του χρήματος, της επένδυσης (time value of money). Θα αποδώσει ανάλογα ή πολύ περισσότερο αυτό που επενδύουμε σε χρόνο, χρήματα, κόπο; Στα 45 έτη ή στα 50 έτη κάποιος δεν έχει τις αντοχές των 25 ετών, όσο υγιής και να είναι. Γιατί υπάρχει η εσωτερική πίεση ότι ο χρόνος της ζωής, και ειδικά της επαγγελματικής ζωής μετράει αντίστροφα. Ένα λάθος μπορεί να φέρει εκτροχιασμό από την αγορά άλλα 5-7 χρόνια με αποτέλεσμα, από όσο ξέρω οι άνθρωποι μετά τα 50 δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά.

Ο chaos έχει ένα δίκιο σχετικά με τις ηλικίες επαγγελματικής αποκατάστασης γιατί παίζει και το θέμα των ψυχοσωματικών αντοχών. Η αγορά εργασίας εξετάζει και την ηλικία ένταξης στην αγορά εργασίας. Όσο και να παρουσιάζετε τον focko και άλλους ως παραδείγματα ότι ακόμη και στα 40-50 έτη ηλικίας μπορείς να κάνεις αλλαγή καριέρας, συγγνώμη αλλά δεν είναι για όλους. Μιλάω χωρίς εμπάθεια. Υπάρχουν διαφορετικές αντοχές και διαφορετικές ζωές για τον καθένα. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ή όσοι το κάνετε, μπράβο σας αλλά δεν είναι η λύση αυτή επειδή το κάνετε εσείς. Επειδή μας διαβάζουν και ανήλικοι μαθητές, ενδεχόμενα να νομίζουν ότι δεν είναι τίποτα 2-3 πτυχία Πανεπιστημίου, όποιος θέλει, πάει και παίρνει από ένα. Το γεγονός να μην είναι ο κοινωνικός κανόνας η επιλογή δεύτερου ή πέμπτου πτυχίου ως "διόρθωση" των αρχικών σπουδών σαφώς και έχει κάποιες αιτίες, ειδάλλως όλοι οι άνθρωποι για να βρουν μια δουλειά θα σπούδαζαν μια ζωή αλλάζοντας πτυχία Πανεπιστημίων μέχρι να βρουν δουλειά. Δεν πάει έτσι. Στον δυτικό κόσμο, έχουν θέμα με την προϋπηρεσία, την πραγματική εμπειρία στην δουλειά και πόσο μάλλον αν δουν κάποιον που σπουδάζει συνέχεια απλά πετάνε το βιογραφικό στα σκουπίδια.

Click για ανάπτυξη...

Πώς ρε συ πόσο ωραία τα έγραψες είσαι πραγματικά σοφός στην ζωή και πόσο κατάλληλος για συμβουλές!!! Εγώ εχω αυτογνωσία και η ιατρική νιώθω ότι μου ταιριάζει στα χαρακτηριστικά μου και την προσωπικότητα μου, αλλά όχι η πληροφορική, κατάλαβες, γι αυτό την επιλέγω. Είναι πάρα πολύ σοβαρά αυτά που λες, το πτυχίο - επάγγελμα και να σου ταιριάζει και να έχει ζήτηση. Η αγορά εργασίας όμως αποτελείται και από ανθρώπους, ομάδες ανθρώπων συνεργατών που κάνουν το ίδιο πράγμα έχουν τον ίδιο σκοπό, οπότε δεν θα δουν με καλό μάτι αυτούς που πάλεψαν και κοπιασαν, μιας και κάποια στιγμή ένιωσαν εκτοπισμενοι, αν και άριστοι ή αρτιοτατοι θεωρητικοί επαγγελματίες; είμαστε ένας τόσο δαρβινικος κόσμος, τόσο επιλεκτικος; αυτό το λέω γιατί από πολλούς έχω ακούσει καλύτερα να δουλέψεις να έχεις εμπειρία παρά πτυχίο σε προχωρημένη ηλικία και να μην σε παίρνει κανείς στην δουλειά... Δεν συμφωνω γιατί οι ανειδικευτες δουλειες σε βάθος χρόνου είναι πολύ ψυχοφθορες και δεν σου προσφέρουν κάποια επαγγελματική εξέλιξη, τουλάχιστον άμεσα, όλοι σε βλέπουν ωφελιμιστικα και είσαι σαν το γρανάζι μιας μηχανής και τίποτα άλλο... Και οι σύμβουλοι επαγγελματικου προσανατολισμου λένε συνέχεια κάνε αυτό, κάνε εκείνο, η αγορά εργασίας είναι ρευστή, δεν μπορείς να προβλέψεις, μετά με ένα master θα προχωρήσεις, θα αυξήσεις τα skills σου, θα μπορείς να προωθήσεις τον εαυτό σου... Μέσα από αυτά που βλέπω στην Ελλάδα δεν υπάρχει και κάποια τρομερή ανάπτυξη για να μπορείς να εστιαζεις σε παρακλάδια εργασίας, και αυτές οι θέσεις που μπορεί πολλές φορές να ανοίγονται πιθανώς με ένα μεταπτυχιακό, στο οποίο πάλι σε προωθούν άλλοι για να μην χαθούν τα κονδύλια και τα κέρδη τους, είναι λίγες και για λίγους ανθρώπους.
Αυτο είναι το τίμημα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποιησης που έχει κάνει πολλούς ανθρώπους δυστυχισμένους, αγοράζοντας και πουλώντας τον εαυτό τους μέσα σε ένα διαρκές κυνήγι προσόντων που σε κάνει πολλές φορές να χάνεις τον εαυτό σου.. Υπάρχουν δηλαδή στον καπιταλισμό Καλές θέσεις να βρεις στον οικονομικό και εργασιακό κόσμο, αλλά πολλές από αυτές είναι λίγες και εξειδικευμένες κλπ κλπ. Και σίγουρα δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ικανότητα να αναρριχηθουν τόσο εύκολα, αφού μπορεί να κρύβουν μέσα τους πολύ όμορφα ταλέντα και αξίες σαν άνθρωποι, αλλά λόγω ότι πολλές φορές ο κόσμος αυτός χρειάζεται και άλλα πράγματα εκτός από την αξία σου, τις αρχές και τον επαγγελματισμο σου για να προχωρήσεις, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν εκτοπισμενοι και νιώθουν άχρηστοι... Επίσης, με αυτό το κυνήγι που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός,
εχει χαθεί η πραγματική αξία της εργασίας, που δεν είναι το κέρδος, ούτε η προσωπική αναγνώριση, αλλά η προσφορά από το περρισευμα που έχεις εσύ σαν άνθρωπος για το κοινό καλό.. Αν κάνεις κάτι με γνώμονα αυτό, δεν έχει σημασία πιο επάγγελμα θα κάνεις, γιατί μέσα σου έχεις βρει την απάντηση ότι αυτό που κάνεις είναι χρήσιμο και για σένα και για τους άλλους... Έχω καταλήξει ότι στην Ελλάδα το κυριότερο που μπορείς είναι να γίνεις ή εργάτης, αγρότης, τεχνίτης, έμπορος, δάσκαλος, γιατρός, δημοσιογράφος, δικηγόρος, ερευνητής, διοικητικός υπάλληλος (πχ λογιστής, τραπεζικός, εφοριακός κλπ) , αρχιτέκτονας, μηχανικόσ, πληροφορικός... Διόρθωσε με αν σκέφτομαι λάθος, αυτά βρίσκω που να έχουν συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα και εύκολα προσβάσιμα σε όλους, με την έννοια ότι δεν είναι μία εξαίρεση που προορίζεται για το 1-5% του εργασιακού πληθυσμού... Η εξειδίκευση του καπιταλισμού είναι κάτι που φέρει και καλά αλλά και ολέθρια αποτελέσματα για πολλούς άξιους ανθρώπους... Πάντως κι εγώ για παράδειγμα που την πάτησα με αυτά τα "master", μελλοντικές εξειδικευσεις κλπ έχω ήδη κουραστεί πάρα πολύ και εύχομαι να ΜΗΝ το περάσει κανείς αυτό γιατί είναι πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ ψυχοφθορο... Να προσέξει τι αποφάσεις να παίρνει γιατι επενδύει στο μέλλον και την ποιότητα της ζωής του... Όντως μετά τα 35-40 δεν υπάρχουν ίδιες δυνάμεις και αντοχές και για αυτό σκέφτομαι πολύ πριν αποφασίσω να σπουδάσω ιατρικη πχ... Όμως κάπου πρέπει να πάω κι εγώ όπως είπα και στον άλλο χρήστη, δεν ωφελεί να λέμε γιατί να κάνεις αυτό γιατί να κάνεις εκείνο, σε καθετί που σκέφτομαι όλοι έχουν να πουν κάτι αρνητικό και ειδικά αυτοί που είναι στον δικό τους κλάδο, ενώ μιλούν θετικά για άλλους κλάδους που δεν είναι δικοί τους... Κουράστηκα ναι, αλλά τι να κάνουμε... Θα τελειώσει κι αυτό...

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Γιατί έχει άμεση αποκατάσταση με καλούς μισθούς. Ξέρω άτομα 25 χρονών με μισθό 1500 και 30 χρονών με 2000+
Ενας γνωστός μου, 23 χρονών, ακόμα πτυχίο δεν πήρε και ούτε πήγε φαντάρος, παίρνει 1400.

Click για ανάπτυξη...

Κοίταξε, εγώ κάνω 1,5 χρόνο με χημεία και φυσική, δεν μπορω να πάω στην 4η κατεύθυνση, είναι πολύ ανισορροπο... Δεν μου αρέσει πολύ η πληροφορική, έχω ασχοληθεί με αυτό για κάποιο καιρό αλλά χαίρομαι για τους γνωστούς σου που βρήκαν το δρόμο τους... Όμως εγώ γιατί οι περισσότερες θέσεις εργασίας που βρίσκω είναι στα αγγλικά;;; μερικές φορές νιώθω σαν να μην ζω στην Ελλάδα αλλά στην Αμερική...... Πριν κάποια μηνύματα μου είπες για την πληροφορική και ήθελα να σχολιασω και αυτό τώρα, για αυτό έκανα παράθεση, ότι οι περισσότερες θέσεις είναι στα αγγλικά...

Αρχική Δημοσίευση από allall1:

δε θα σ προτεινα την φυσικοθερπαεια στα 26 Μονο αν το γουσταρεις πραγματικα κ θες να το δουλεψεις χωρις να σε ενδιαφερει καποια αλλη σχολη.Οι συνθηκες στον κλαδο ειναι τρισαθλιες για νεους αποφοιτους με 600-700 ευρω το μηνα 1 ρεπο κ σε πολλες περιπτωσεις θα σ λενε ελα οποτε εχει δουλεια .Αυτο εγινε γτ η φθ βγαζει κ απο κολεγια κ απο αει κ ιεκ κ επαλ ......δεν προτεινω.Αν ομως το γουσταρεις οντως μπορεις να βγαλεις χρηματα αρκετα.

Click για ανάπτυξη...

Ούτε κι εγώ για να είμαι ειλικρινής... 600 το μήνα... Φρίκη...κουράγιο σ αυτούς που δυσκολευονται να τα βγάλουν πέρα.. Ευχαριστώ πολύ!!

Αρχική Δημοσίευση από Panzerkampfwagen:

Πρόσεξε να δεις.

Δεν σε αποτρέπω, ούτε σε παροτρύνω. Σου λέω την απλή ωμή αλήθεια για κάτι που έχω και εγώ περάσει και μάλιστα πάρα πολύ πρόσφατα.

Ό,τι και να κάνεις, πρέπει να το κάνεις με σιγουριά.

Όταν από την μία λες ότι σού αρέσει η ιατρική ως ιδέα και από την άλλη αναφέρεις πως χρειάζεσαι τον μισθό ενός γιατρού αυτοαναιρείσαι σε επικίνδυνο βαθμό.

Πρέπει να μπεις σε μια λογική ανάληψης ευθυνών απέναντι στον εαυτό σου και να σταματήσεις να προσπαθείς να πατάς σε δύο βάρκες γιατί τορπιλίζεις και την ψυχική σου υγεία και την όποια καριέρα έχεις μπροστά σου.

Ένα λειτούργημα όπως είναι η ιατρική δε νοείται να ασκείται από ανθρώπους που το κάνουν μόνο για τα φράγκα. Ακόμη και οι μεγαλογιατροί που όντως παίρνουν μισό χιλιάρικο για να σε κοιτάξουν με το ένα μάτι είναι οι περισσότεροι σε πολύ φτασμένη ηλικία που, αν σκεφτείς πόσα χρήματα έχουν δαπανήσει για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, η μεγάλη εικόνα είναι πως έχουν μπει μέσα με τα μπούνια.

Πώς βιοπορίζονταν μέχρι να φτάσουν εκεί; Ποιός ξέρει: έμεναν με γονείς, ήταν τέκνα εκατομμυριούχων, τούς έτυχε το τζόκερ, έπιασαν μετοχή της τέσλα. Αλλά η κοινή συνισταμένη είναι η εξής: έκαναν βαριές θυσίες.

Οπότε το να περιμένεις την ιατρική να σου λύσει το οικονομικό είναι στη καλύτερη περίπτωση αφέλεια.

Αν πάρα ταύτα θεωρείς πως έχεις κάτι να δώσεις, συνέχισε. Αλλά αυτό που περνάς τώρα μέσα σου είναι ούτε η πρώτη μάχη που θα κληθείς να δώσεις.

Αυτό είναι το τίμημα τού να παίρνεις την ζωή στα χέρια σου και να χαράσσεις μια πορεία δική σου.

Click για ανάπτυξη...

Όχι όχι με παρεξήγησες! Δεν το κάνω για τα χρήματα, αλλά γιατί μου ταιριάζει, μου αρέσει και πιστεύω ότι έχει καλύτερη αποκατάσταση από τα θεωρητικά πτυχία... Είναι και τα 3 μαζί... Βέβαια ένα 3ο αυτί ακούει καλύτερα, πχ μπορεί να σκέφτομαι κάπως που εγώ η ίδια δεν αναγνωρίζω. Λέω ότι αυτό θα επέλεγα αν ήμουν πιο μικρή, αλλά τώρα σκέφτομαι και πολλούς άλλους παράγοντες που ανέφερα... Παίρνουμε αποφάσεις συνδυαστικά, όχι μονόπλευρα...
Ναι, η ενηλικίωση γενικά είναι πολύ δύσκολη, ειδικά όταν γίνεται βίαια και αποτομα.. Όμως πρέπει να προσαρμοστουμε και σε αυτό. Ναι μεν προσπαθούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας μέσα σε ένα χαοτικό κόσμο, αλλά υπάρχει και η οικογένεια, που μας στηρίζει και μας βοηθάει να "ανοίξουμε τα φτερά μας"... Κάθε μάχη έχει και ένα τέλος κάποια στιγμή...

Αρχική Δημοσίευση από Panzerkampfwagen:

Συμφωνώ φίλτατε Ryu, ειδικά αφότου πέρασα -επιτυχώς- τον γολγοθά των κατατακτηρίων και μάλιστα εν μέσω στρατού και πολλών άλλων αποτρεπτικών συγκυριών.

Προς την ΟΡ:

Σε αυτή την ηλικία οι σπουδές απαιτούν θυσίες που δεν έχεις φανταστεί, τόσο πριν μπεις, όσο και κατά τη διάρκεια, και ιδιαίτερα μετά.

Το ότι σε απασχολεί η ηλικία είναι ένδειξη ότι ξεκινάς σε εντελώς λάθος βάση.

Οπότε ναι, το να μην έχεις ασχοληθεί καν με το ζήτημα και να σε απασχολεί πρώτα πρώτα η ηλικία, είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο με τον 42άρη φιλόλογο που θέλει να γίνει σε 1 χρόνο CTO στην AWS.
Δηλαδή αλλού ντ'αλλού.

Όπως και ο τρόπος που θα βιοποριστείς, δεν ενδιαφέρει κανέναν ούτε έχει καμία σημασία εάν θα τρως λέσχη, θα παίρνεις ΚΕΑ ή θα μείνεις σε κάποιο άδειο αμφιθέατρο της σχολής τα βράδια. Δεν θα έχεις χρόνο να βιοποριστείς αξιοπρεπώς και να κάνεις στοχειωδώς σοβαρές σπουδές τέτοιου επιπέδου.

Και μεταξύ μας, είναι τόσοι οι απόφοιτοι που είχαν του κόσμου τα λεφτά ώστε να επικεντρωθούν 101% στη σχολή και, αργότερα, στην στελέχωση ιατρείου/γραφείου ώστε κάποιος που πατάει σε 2 βάρκες μετέπειτα να μην έχει καμία απολύτως μοίρα, ειδικά σε μάχιμους τομείς.

Και στο λέω εγώ που πέρασα μέσω κατατακτηρίων στη Νομική, μια κορυφαία επιστήμη αντίστοιχης της ιατρικής στο πεδίο σου, ερχόμενος από την καθαρότερη θετική σχολή (μαθηματικό). Γιατί το έκανα; Γιατί επιβίωσα σε όλα τα παραπάνω έχοντας εξασφαλίσει την εξέλιξή μου μέχρι την ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης, έχοντας πλήρη γνώση του πως θα διάβαζα, πως θα έμπαινα και πως θα επιβίωνα ακαδημαϊκά. Διαφορετικα πιθανον να μην ειχα ασχοληθει καν και να συνέχιζα να δούλευα στη βαρετή δουλειά γραφείου που είχα-- τα ρίγη στην προσφωνηση "συνήγορε" για εμένα δε λένε απολύτως τίποτα.

Όπως είπε και ο ρύου, το να μπεις στη σχολή, αν και άθλος από μόνος του, δεν αποτελεί ούτε τα πρώτα 10m του μαραθωνίου σε αυτά που απαιτεί επαγγελματική σου (πρόσεξε) επιβίωση, όχι η εξέλιξη.

Click για ανάπτυξη...

Μιλάς πολύ ωραία και σίγουρα ταιριάζεις για δικηγόρος!! Σωστά τα λες αλλά θέλω να σκέφτομαι αισιόδοξα, δηλαδή κάπου πρέπει να πάω κι εγώ, από το ένα κόβομαι, από το άλλο κόβομαι.. Κι ακόμα είμαι στη μέση του πουθενά, κατάλαβες; ευχαριστώ πάντως για την απάντηση

Αρχική Δημοσίευση από Ryuzaki:

Δεν στα λέω για κακό έτσι, τα πονάω πολύ τα παιδιά ουτε βγάζω την ουρά μου απέξω οι περισσότεροι βρεθήκαμε σε παρόμοια αδιέξοδα.

Γνωστος μου στη σχολή έκανε ακριβώς αυτό πρώτα ένα άκυρο ΤΕΙ, μετα αστυφυλάκων κι έπειτα ιατρική κ έχει όλο το χρόνο πλέον να κινηθεί με ασφάλεια.

Όποτε αυτό που προσπαθώ να τονίσω είναι ότι ίσως είναι καλύτερα πρώτα να κοιτάμε να εξασφαλίσουμε μια στοιχειώδη επιβίωση και προκοπή,

και σε δεύτερο στάδιο, αφού έχουμε κατασταλάξει και λύσει κάπως το βιοποριστικό, αξιολογούμε τα θέλω και τις ικανότητες μας για ο,τι άλλο.

Είναι δυστυχώς δύσκολοι οι καιροί και χρειάζονται συνδυαστικές κινήσεις, σε όλα τα επαγγελματικά πεδία και σε όλες τις αγορές, η ιατρική δεν έμεινε έξω από αυτό τελειώνοντας τη σχολή οι συμφοιτητές δεν αγχώνονται για την ειδικοτητα τόσο (αν κι εκεί αυξήθηκαν οι αναμονές) αλλά για το ΜΕΤΑ.

Γι αυτό και σου πρότεινα την ντρίπλα αστυνομία + οδοντιατρική…

Το θεωρώ πιο safe και σύντομο χρονικά (αθροιστικά).

Καλές επιτυχίες!!!!

Click για ανάπτυξη...

Ευχαριστώ πολύ είμαι σίγουρη ότι τα λες με καλό τρόπο! Όμως όπως είπα λόγω ηλικίας δεν μπορώ να μπω στα σώματα ασφαλείας και κουράστηκα κιόλας γιατί κόπηκα πολλές φορές οπότε κι άλλο κλείσιμο πόρτας... Τώρα με τις πανελλήνιες θα ανοίξω μια πόρτα που θα πάει.. Ευχαριστώ πολύ!!

Αρχική Δημοσίευση από allall1:

την ιατρικη πρεπει να την αγαπας για την ασκησεις.Τα καλα χρηματα παιζουν Μονο σε χειρουργικες ειδικοτητες κ φυσικα εξωτερικο.Οι συνθηκες μετα τη ληψη του πτυχιου ειναι αθλιες κ πολλοι φευγουν για εξω.Εγω που θα ηθελα να διοριστω μονιμος σε αγροτικο ιατρειο καποια στιγμη ας πουμε κατα πασα πιθανοτητα θα παιρνω Κατω απο χιλιαρι!! γυρω στα 960 κατι ενω ο ειδικευομενος αγροτικος γυρω στα 1200 ( ναι,ετσι ειναι,λιγο παραλογο).Γενικοτερα το μονο καλο με την ιατρικη ειναι οτι οσο δουλευεις γινεσαι ολο κ καλυτερος κ δουλεια θα βρεις παντου,αλλα ο μισθος θα ειναι απλος χωρις τπτ τρελο.Πριν λιγο μπηκα φβ κ μ πεταξε αγγελια για υπευθυνο μινι μαρκετ με μισθο 1400.....ε ειναι περισσοτερα απ οσα παιρνει ο ειδικευομενος....
Κ φυσικα μη ξεχνας τις τεραστιες ευθυνες του επαγγελματος...οχι απο την αποψη μη πας φυλακη,εδω αλλοι σκοτωνουν κοσμο επειδη ειναι αχρηστοι κ με καλους δικηγορους ξεμπερδευουν.Το θεμα ειναι αν εσυ κανεις κανα σοβαρο λαθος,πως ζεις μετα με αυτο.

Click για ανάπτυξη...

Είναι σωστό κι αυτό!! Τα ξέρω όλα αυτά... Δεν είναι ότι θέλω πολλά λεφτά, αλλά κάπως να πάρω σωστή απόφαση που να μου αρέσει και να ζω αξιοπρεπώς, όπως όλοι οι άνθρωποι... Τα 1200 πάντως είναι καλύτερα από τα 600...ευχαριστώ πολύ πάντως

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Η πραγματικότητα είναι η εξής: Είσαι 26 χρονών. Σε 6 χρόνια θα είσαι με το καλό 32. Προτιμάς να είσαι 32 χρονών με πτυχίο ιατρικής ή χωρίς πτυχίο;

Click για ανάπτυξη...

Οπωσδήποτε θα έχω πτυχίο...

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Το ερώτημα είναι αν μέχρι τα 32 μπορούν να σε στηρίζουν οικονομικά οι γονείς, γιατί να δουλεύεις παράλληλα δε ξέρω αν είναι εφικτό. Και 32 το Minimum, δε σημαίνει οτι στα 6 χρόνια νταν θα πάρεις πτυχίο. Επίσης και να τελειώσεις στα 32, δε σημαίνει οτι κατευθείαν θα ξεκινήσεις ειδικότητα.

Click για ανάπτυξη...

Γιατί όχι... Δεν πιστεύω ότι αυτά που σκέφτομαι έχουν αναμονή, πχ ογκολογια, ακτινολογια. Ίσως μικροβιολογια. Για παράδειγμα δεν σκέφτομαι δερματολογια ή παιδιατρική, ενδοκρινολογοσ, που έχουν πολύ αναμονή...

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Δε μας είπες όμως ποιο ειναι το 1ο πτυχίο σου. HR θα σε ενδιέφερε επίσης;

Μη πιστεύεις σε όσους λένε οτι είναι αργά για αλλαγή αντικειμένου. Είσαι 26 χρονών. Σύνταξη θα βγούμε στα 70 έτσι όπως το πάνε. Έχω δει άτομα στα 50 να αλλάζουν αντικείμενο εργασίας.

Click για ανάπτυξη...

Όχι, το έχω ψάξει και αυτό, έχω μιλήσει με συμβουλους και δεν μου είπαν καλά λόγια. Είναι ακόμα πιο μετέωρο και προσβάσιμο από πάρα πολλά πτυχία, ενώ προτιμούν αποφοιτους οικονομικών και διοικητικών σχολών...

Αρχική Δημοσίευση από Ryuzaki:

@Panzerkampfwagen ευχαριστώ για την πάσα!

Δυστυχώς δεν θα γίνω αρεστός αυτή τη φορά.

Στο ίδιο έργο θεατής για πολλοστή φορά α) το κείμενο όπως είναι χαοτικά γραμμένο μου μοιάζει με αυτό μιας περσινής κοπέλας που ήταν στα χαμένα και απελπισμένη και έλεγε να πάει ιατρική ωστε να κάνει πολυτελεις διακοπες όπως οι γιατροί β) το ουσιαστικό ζητούμενο κι εδώ δεν είναι η σχολή αλλά η αποκατάσταση.

Και το να επιλέξει κανείς αυτή τη σχολή, σε αυτή την ηλικία, για την αποκατάσταση το βρίσκω ολέθριο σφάλμα, οποία ειδικότητα και να πάρει. Οι καιροί άλλαξαν και πρέπει να το δει ο κόσμος και αυτά που έρχονται είναι πολύ, πολύ άσχημα…

Με όλη την ειλικρίνεια, εάν το ζητούμενο είναι η αποκατάσταση και μια εναλλακτική στα αδιέξοδα του θεωρητικού κλάδου που υποστηρίζει η κοπέλα ότι σπούδασε, το είχα πει και το ξαναλέω, σώματα ασφαλείας.

Αξιωματικών Ελ.Ας, Αστυφυλάκων, Πυροσβεστών. Αυτοί πρέπει να είναι οι στόχοι.

Και δεν θέλω να ακούσω δεν είναι όλα για όλους, κοπέλα είναι ένα γραφείο θα καβατζώσει, κυριολεκτικά δουλειά δημοσίου υπαλλήλου εξασφαλισμένη μέχρι την σύνταξη, ούτε άγχη ούτε τίποτα.

Μυριάδες απελπισμένοι θεωρητικαριοι ξαναεδωσαν για αυτές τις σχολές μετα το πτυχίο και πολύ καλα έκαναν και τους χαίρομαι.
Είναι πολύ τίμιο να παραδέχεσαι ότι απλά θες να βιοποριστεις με μια δουλειά χωρίς πολλά-πολλά από το να μπαίνεις σε ένα αδιέξοδο μονοπάτι με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ψευτοζωείς με τα ψίχουλα της ειδικότητας. Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να μην κάνουμε κατι που πραγματικά δεν μας συμφέρει μόνο από αντίδραση και κάλυμμα ανασφαλειών χρόνων.

Και εάν εξακολουθήσει να έχει πρεμούρα για τον κλάδο της υγείας, δίνει από μέσα σε δεύτερο χρόνο κατατακτήριες για οδοντιατρική και το αξιοποιεί μέσα στο σώμα (+ιδιωτικο ιατρείο).

Συνολικά αυτός ο δρόμος είναι πολύ πιο σύντομος (8 έτη) από το να κάνει 6αετη σχολή από το 0, ειδικοτητα και μια 5αετια το ελάχιστο μετα μέχρι να βρει θέση σε νοσοκομείο στο πουθενά με κάκιστες συνθήκες -αν βρει- ή σκλάβος των ιδιωτικών.

Εναλλακτικά, κάποιο ιδιαίτερο, παιδιά και οικογένεια.

Click για ανάπτυξη...

Είναι πολύ σωστά αυτά που λες. Όχι παιδιά εγώ πρώτη φορά μπαίνω και δεν μου αρέσει γενικά η δημοσιότητα κλπ αλλά πιστεύω θα χουν και άλλοι τέτοιες σκέψεις και είναι σοβαρά θέματα που πολλοί ίσως έχουν (εύχομαι πραγματικά να μην αποκτήσουν όμως και να πάνε όλα ομαλά!!) Έχω δώσει και για αυτές τις σχολές αλλά δεν πέρασα. Έδωσα στην διάρκεια του πανεπιστημίου, κόπηκα. Και μετά το πανεπιστήμιο κόπηκα. Τώρα δεν μπορώ, λόγω της ηλικίας. Κουράστηκα κιόλας... Κάνεις 4.21 αντί 4.20 και σε κοβουν... Επειδη υπάρχουν πάρα πολλά άτομα, τα πράγματα πλέον έχουν δυσκολέψει και οι εξεταστές είναι πολύ επιλεκτικοι. Η ιατρική όντως μου αρέσει, αλλά συνδυάζει και την αποκατάσταση. Αλλά ίσως να μην σκέφτομαι σωστά, όπως λες.

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Θες να μπεις ιατρική γιατί πιστεύεις έχει καλή αποκατάσταση; Γιατί πραγματικά σου αρέσει; Γιατί δε σ' αρέσει το αντικείμενο του 1ου πτυχίου ή γιατί δεν βρίσκεις δουλειά με το 1ο πτυχίο;

Click για ανάπτυξη...

Click για ανάπτυξη...

Και για τα 3 αυτά που είπες. Πρώτα γιατί μου αρέσει.

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Καταρχάς πες μας τι ειναι το 1ο πτυχιο που εχεις. Μπορεί με ενα μεταπτυχιακό να σου ανοίξει κάποιο άλλο επιστημονικό πεδίο και να βρεις δουλειά.

Click για ανάπτυξη...

Click για ανάπτυξη...

Με αυτά τα διαθεματικα και διεπιστημονικα μεταπτυχιακα έχω βγάλει σπυράκια, δεν βοηθούν καθόλου. Θέλω να ξανασπουδάσω κάτι πιο συγκεκριμένο, όπου τα επαγγελματικά δικαιώματα να είναι ξεκάθαρα.

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Πάντως είχα ενα συμφοιτητή στη φιλολογία, πιου μετά το πτυχίο του πήγε εξωτερικό για ιατρική. Δεν είναι ανέφικτο, αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα.

Click για ανάπτυξη...

Click για ανάπτυξη...

Οο μπράβο του! Κάπως έτσι κι εγώ αλλά ακόμα πιο αόριστο πτυχίο

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Αρχική Δημοσίευση από cha0s:

Η γεωπονία και η οινολογία τι σχέση έχουν με την ιατρική που είναι ο στόχος σου; Απ' οτι καταλαβαίνω δε θες απλά ιατρική αλλά γενικότερα αλλαγή πεδίου για αποκατάσταση. Η ιατρική θα αργήσει να στη δώσει. Η οινολογία, αμφιβάλλω. Αν θες πάντως γρήγορη αποκατάσταση, δες αμα σου αρέσει η πληροφορική. Από το 3ο ετος των σπουδών σου θα βρεις δουλειά και με καλούτσικα λεφτά για αρχή.

Click για ανάπτυξη...

Click για ανάπτυξη...

Η σχέση είναι ότι μήπως να σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο και να προσαρμοστω, αν αυτό το άλλο θα με βοηθήσει στη ζωή μου. Αυτό εννοούσα όταν είπα ότι δεν πάμε με βάση τα όνειρα σε μια ηλικία που για παράδειγμα σύντομα να θέλεις να φτιάξεις την ζωή σου και η δουλειά σου να μην σε απορροφά τόσο πολύ. Δηλαδή μου αρέσει αλήθεια, αλλά σκέφτομαι και την ισορροπία δουλειά - προσωπικη ζωή, πράγματα που δε θα σκεφτόμουν σε πιο μικρή ηλικία.
Γιατι θα αργήσει να μου τη δώσει αφού μετά την σχολή δουλεύεις.
Η πληροφορική δυστυχώς δεν μου αρέσει...

Είναι κανείς από σας που έχει ένα θεωρητικό πτυχίο και είναι ετεροαπασχολουμενος σε πολύ κακές συνθήκες, ενώ σκέφτεται να ξανασπουδάσει; Εμένα μου συμβαίνει, είμαι 26 και φέτος πήρα την απόφαση να δώσω πανελλήνιες από τον τομέα υγείας. Έχει 1,5 χρόνο που προετοιμαζομαι και διαβάζω όλη μέρα παρα πολύ. Μην φοβάστε αν το σκέφτεστε, η σωστή απόφαση δεν είναι πάντα η πιο εύκολη. Αν δει αυτό το θέμα ο fockos θα ήθελα να μου απαντήσει, γιατί αν βρω έστω και ένα άτομο να με ενθαρρύνει θα πάω να ξανασπουδάσω ιατρική και σε άλλη χώρα, έχω τη δυνατότητα και βοήθεια. Χαίρομαι που μπορώ να σπουδάσω και να έχω ένα πτυχίο που να με βοηθάει στην ζωή μου. Fockos σε παρακολουθώ καιρό και είχες κι εσύ κάτι παρόμοιο και φαίνεται ότι αγαπάς την ιατρική και λες ενθαρρυντικά και αισιόδοξα λόγια προς τους άλλους, αλλά και την πραγματική κατάσταση. Νευρολογια δεν επέλεξες; εγώ παιδιά εχω δύο πλάνα, ή να δηλώσω και άλλες σχολές, και να δω σε ποια από αυτές θα περάσω ή να φύγω... Στο μηχανογραφικο θα βάλω πρώτα την ιατρική, μετά φαρμακευτική, οδοντιατρική, φυσικοθεραπεια, γεωπονία και οινολογία. Έχω αποφασίσει ότι αυτές θα βάλω και έχω δει τις άλλες σχολές και έχω καταλήξει σε αυτές. Τώρα για το "γιατί ιατρικη" είναι ένα θέμα που έχω βρει την απάντηση μέσα μου, μιλώντας με έναν ογκολογο και έναν ακτινολογο. Το γιατί πήγα θεωρητική είναι ένα θέμα που δεν έχει νόημα, είναι πολύ προσωπικό. Το θέμα είναι ότι είμαι σε μια οδυνηρή κατάσταση να ξαναφτιάξω τη ζωή μου όμως τώρα δεν παίρνουμε αποφάσεις μόνο με βάση τα όνειρα. Αυτό που με κρατάει πίσω και με κάνει να είμαι προβληματισμενη είναι μετά τα 32, που θα τελειώσω, τι θα αντιμετωπίσω. Δεν πιστεύω ότι η σχολή είναι τόσο δύσκολη, ούτε 4-5-6 χρόνια κάνουν διαφορά, εγώ γενικά διαβάζω πολύ. Είναι σχετικά θεωρητική σχολή η ιατρικη. Βέβαια, ναι μεν η ειδικότητα είναι δουλειά. Μετά από 6 χρόνια έρχονται οι εξετάσεις ειδικοτητας... Όμως είναι αλλο 3 εφημερίες το μήνα και άλλο 9, όπως ακούω, λόγω των ελλείψεων και δυσλειτουργιας του εσυ...πιστεύω ότι είναι λογικα αυτα που λέω και ανησυχώ.. Άλλοι μου συστήνουν να πάω, μετά να πάρω μικροβιολογια, που είναι πιο ξεκούραστη και με αποκατάσταση. Σίγουρα πάντως θέλω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και θέλω να ξανασπουδάσω. Εσείς παιδιά τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση μου; γενικά δε σκέφτομαι αρνητικά κι εσείς να σκέφτεστε θετικά και αισιόδοξα, πχ λέω να σπουδάσω το τάδε ή το τάδε και κάποιος άλλος λέει, γιατί να το σπουδάσεις αυτό, τι κάνεις, δεν έχει νόημα, δεν αξίζει, ξέρεις πόσο απαίσιο είναι, δουλειές δεν υπάρχουν κλπ κλπ. Πιστεύω για όλους κάτι θα βρεθεί κανείς δε χάνεται... Καλύτερο είναι πάντως από το να μένεις στάσιμος. Το θέμα είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω αφού δώσω εξετάσεις. Οπωσδήποτε στη φάση που βρίσκομαι και η φαρμακευτική πχ αν την αποφασίσω καλή είναι, ή και οδοντιατρική... Τουλάχιστον είναι καλύτερα από την θεωρητική, πολύ καλύτερα...