nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
08-05-23
14:52
«Αβέρτα τα παιδιά στα πανεπιστήμια» με τον ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται η Θεανώ Φωτίου - Δείτε βίντεο
Αφού κατάλαβε το λάθος της εξαγγελίας της, η Θεανώ Φωτίου υποστήριξε ότι ειρωνευόταν
www.protothema.gr
Θα προσφέρεται και ένα ταψί γεμιστά.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
03-11-22
22:04
Τα περισσότερα μαθήματα απευθύνονται σε άτομα που σκοπεύουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό ή/και διδακτορικό επίπεδο, δεν είναι ακριβώς ένα πακέτο μαθημάτων για να θριαμβεύσεις αύριο στην αγορά. Η ενασχόληση με την σχολή, όσο κοπιαστική κι αν είναι κι αν σε φέρνει στα όριά σου, είναι η διαδικασία για να γίνεις επιστήμονας. Προφανώς, βέβαια, δεν ενδιαφέρονται οι πάντες που φτάνουν στο κατώφλι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να γίνουν επιστήμονες.
Nαι αλλά σε καμία οικονομία και κοινωνία δεν γίνονται όλοι επιστήμονες (κάτοχοι διδακτορικών τίτλων). Δεν είναι λογικό οι σπουδές να προσανατολίζουν μόνο την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
03-11-22
19:04
Συμφωνώ αλλά τι σχέση έχει αυτό;
Απλά συμπληρώνω σε αυτό που γράφεις ειδικά εκεί που αναφέρεις για την παράγωγο. Στην Ελλάδα θα πρέπει απλά όμορφα και αγαπημένα να το δεχτούμε και να πάμε παρακάτω. Οι σπουδές σε βασικές επιστήμες για την ανθρώπινη λογική και επιστήμη, είναι της πλάκας. Δεν εννοώ ότι είναι εύκολες απλά πάσχουν από ακαδημαϊκό σχεδιασμό δηλαδή, απουσία κυβερνητικής πολιτικής για την οικονομική και βιομηχανική σημασία των θετικών επιστημών. Αυτό. Σε λίγους μήνες μπαίνουμε στο 2023 και μια από τα ίδια. Το λυπηρό της ιστορίας που έχω αναφέρει πολλές φορές είναι ότι το Μαθηματικό Πατρών ιδρύθηκε με μεγάλες αξιώσεις την δεκαετία του 1960 και η πρώτη φουρνιά καθηγητών του ήταν εξαίρετοι επιστήμονες που κάποιοι εξ' αυτών έφεραν πρωτοπόροι νέες κατευθύνσεις στην μεταχουντική χώρα μας. Η κατρακύλα άρχισε μετά με την σοσιαλιστικοποίηση της παιδείας και της παραπαιδείας σε βαθμό πλέον όπου τα ιδιωτικά φροντιστήρια να αποτελούν θεσμικό συνομιλητή του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας! Μόνο σε κάτι τέτοια εξελισσόμαστε...
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
03-11-22
18:51
Πάντα απορούσα γιατί δεν εξηγούν στους φοιτητές ότι η λογική αύξησης του μεγέθους του δείγματος σε έναν στατιστικό πληθυσμό προκαλεί ότι και η αύξηση των σημείων διακριτοποίησης σε ένα πλέγμα στην υπολογιστική επιστήμη και μοντελοποίηση. Τόσο απλά. Έτσι κάποιος βλέπει ότι η αριθμητική ανάλυση είναι η λογική και μαθηματική βάση της (υπολογιστικής) στατιστικής. Σκοτώνονται να φτιάξουν θεωρίες και μαθήματα, να γράφουν θεωρίες στον πίνακα δίχως διδακτικό αποτέλεσμα. Μετά από 1 ώρα δεν ξέρεις τι έχεις μάθει.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
03-11-22
00:14
Αστυνομική επιχείρηση σε αποθήκη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου: Βρέθηκαν μολότοφ, στειλιάρια και βαριοπούλες - Βίντεο
Η επιχείρηση της ΕΛΑΣ πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στην Πολυτεχνειούπολη στου Ζωγράφου
www.protothema.gr
Μάλλον θα ήταν μέρος κάποιας ερευνητικής μελέτης... ε @Samael
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
22-09-22
16:35
lol τι λέτε;
Ναι, η Ιωάννα το έθεσε πολύ καλά. Αρκετοί ψυχολόγοι αναφέρονται στον συναισθηματικό ευνουχισμό του άντρα από τη μητέρα του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός που αρκετοί άντρες όταν είναι ανύπαντροι, επιλέγουν να μείνουν με τη μάνα τους σαν ένα είδος εξάρτησης που έχουν. Η πιθανή αγάπη που έχουν είναι ένα είδος υποταγής στη μητέρα τους που τους ελέγχει συναισθηματικά.
Πολλές γυναίκες στην ώριμη φάση τους, για λόγους προσωπικής αποτυχίας στο γάμο τους, μεταφέρουν την συναισθηματική τους ένταση στον γιο που ανατρέφουν ως εκδίκηση στον σύζυγο. Όταν υπάρχει φθορά στο γάμο και υπάρχουν παιδιά, οι γονείς αρχίζουν και ψάχνουν συναισθηματικές συμμαχίες και πολλές φορές με λάθος τρόπο. Προσωπικά δεν έχω ακούσει τη μητέρα μου ποτέ σε ερωτικά θέματα, γιατί μου μιλάει ως γυναίκα και άρα μου μεταφέρει την υποκειμενική της άποψη τι δεν της αρέσει και φυσικά αυτό που μου λέει ως συμβουλή είναι αυτό που η ίδια δεν θα της άρεσε ως γυναίκα να ακούσει από έναν άντρα. Είναι το ίδιο που θα πει και μια γυναίκα ως απλή φίλη. Θα πει εκείνη την αλήθεια που η ίδια δεν θα ήθελε να ακούσει ως θηλυκό. Θα πει την αλήθεια εκείνη που δεν θα με προσβάλλει, δεν θα με κάνει να νιώσω άσχημα. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι στην ερωτική πλευρά τους δεν απέχουν πολύ από τα ζώα. Η λογική είναι μόνο για θεωρητικές συμβουλές.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
22-09-22
15:40
Σε ποιο σοβαρο πανεπιστημιο υπαρχουν πολλα μαθηματα του προγραμματος σπουδων με ποσοστο επιτυχιας στο 15%(εκτος και αν το 85% που αποτυγχανει ειναι ζωα)?
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Αν δεχθούμε ότι φταίνε μόνο οι καθηγητές, δεν είδα ποτέ ακόμη και ισχυροί απόφοιτοι με καριέρες βαθιά στο κράτος ή σε εταιρίες, να ξεκινήσουν έναν αγώνα κάθαρσης με τη δικαιοσύνη και φυσικά με ότι προβλέπει η νομοθεσία για παράβαση καθήκοντος. Οπότε επειδή ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και βολεύεται με αυτό το χάλι, επειδή χρησιμοποιεί διαφορετικά κριτήρια και μεθόδους επιτυχίας, το θέμα δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ. Απλά ο καθένας θα διηγείται και μια ιστορία, που είναι η κλασική περίπτωση της διαπίστωσης. Το κράτος βολεύεται με αυτή την παθογένεια επειδή ο κόσμος καθυστερεί να σπουδάσει κανονικά, δεν τελειώνει όπως πρέπει ή αν ακόμη και τελειώσει τις σπουδές, δεν έχουν δεξιότητες και γνώσεις για την αγορά εργασίας και έχουν μαθευτεί με τέτοιο τρόπο που μετά τις δυο βδομάδες απραξίας η γνώση χάνεται. Δεν υπάρχει στόχος και ακαδημαϊκή πολιτική για ποιο λόγο για παράδειγμα έχουμε Τμήμα Επιστήμης Υλικών αλλά και Τμήμα Χημικών Μηχανικών και Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών με τις ίδιες κατευθύνσεις για την επιστήμη υλικών; Κάτι σαν τρολλάρισμα;
Αν δεχθούμε ότι φταίνε οι φοιτητές, το οποίο ευσταθεί κάπως περισσότερο επειδή το υπάρχον σχολείο δεν προετοιμάζει για τίποτα. Τα μαθήματα διδάσκονται ως μαθήματα και η ετήσια πολιτική αναλώνεται περισσότερο σε επικοινωνιακές κόντρες των διδασκαλικών ενώσεων, ενώσεων αναπληρωτών κτλ, με την εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου και ...ποτέ για θέματα διδακτικής ανανέωσης της ύλης ή να εξεταστεί αν η υπάρχουσα Σχολική Φυσική προετοιμάζει κάποιον να σπουδάσει Μηχατρονική μελλοντικά; Έχετε ακούσει ποτέ να γίνει μια τέτοια συζήτηση; Θέλετε πάλι να αρχίσω να κράζω;
Θα έλεγα ότι αν όχι όλοι οι μαθητές, τουλάχιστον ένα 60% των αποφοίτων λυκείου ακόμη και με καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα έπρεπε να επιλέγει σπουδές γιατί πρακτικά, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Να το ξαναπώ; Είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί. Δεν θέλουμε τα ίδια. Δεν κατανοούμε όλοι την Γεωφυσική Ι ή την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα ΙΙ. Δεν είναι κακό αυτό. Προσωπικά χαίρομαι που πάντα μισούσα τη Χημεία. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το νόημα σε όλη αυτή την θεωρητική παπαγαλία χωρίς κανένα εργαστήριο.
Οπότε με βάση αυτή την πραγματικότητα, τα Πανεπιστήμια αναλώνονται να σπαταλάνε πόρους στην επιμόρφωση ανθρώπων που δεν έπρεπε να είναι στο Πανεπιστήμιο γιατί η προσωπικότητα τους δεν το έχει. Η δουλειά πάει με το σπρώξιμο γιατί πρέπει να συντηρείται το σύστημα με τα σπίτια, οι μεταφορές, τα σκυλάδικα, τα σαβουράδικα, κτλ που ζουν από φοιτητές. Είναι το ίδιο με κάποιους καθηγητές Πανεπιστημίου που δεν θα έπρεπε να είναι ακαδημαϊκοί. Στην Ελλάδα η ζημιά έχει γίνει με την σοσιαλιστικοποίηση της παιδείας όπου το κράτος υποβάθμισε την αξία των σπουδών με την μαζική πρόσβαση σε μη ευέλικτη γνώση μόνο για το τυπικό μέρος, που είναι κάποια πιστοποίηση ή πτυχίο. Σε αυτή την πολιτική εννοείται ότι διορίστηκαν και άνθρωποι που να είναι οι κατάλληλοι να διδάσκουν υποβαθμισμένη ύλη και φυσικά αυτό φαίνεται από την προβληματική οικονομία, όπου πολλοί Έλληνες πτυχιούχοι δεν βρίσκουν δουλειά με τα προσόντα που υποτίθεται ότι έχουν, καθώς η τρέχουσα οικονομία είναι 100 μπροστά από τις χειρόγραφες πανεπιστημιακές σημειώσεις του 1970.
Ήμασταν εκεί πρωτόετα έξω από τα εργαστήρια για εγγραφές κλπ. και ήταν αυτός με τη μάνα του η οποία μάλλον νόμιζε πως το παιδί της πήγαινε πρώτη δημοτικού και τον πήγαινε με το φρουτάκι πρώτη μέρα στο σχολείο, η οποία μας έπιανε και μας έλεγε "εσένα πως σε λένε; Αυτός είναι ο τάδε (ο γιος της)" "Να (τάδε) εδώ είναι τα κορίτσια οι συμφοιτητριές σου" και ο γιος της σφιγμένος από την ντροπή απλά μας έπιανε το χέρι (για την "γνωριμία") με μας να έχουμε κριντζάρει.
Θα ήθελα να δω φάτσες πώς κοιτούσατε. Πέρα από την πλάκα, για ποιο λόγο δεν τον προσεγγίζατε κάπως πιο ιδιαίτερα χωρίς τη μάνα του, να σπάσει ο πάγος; Δηλαδή, ενώ βλέπατε μια αρρωστημένη συμπεριφορά και αφήνατε τον καιόμενο να καεί τελείως. Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι αρκετές Ελληνίδες μητέρες μεγαλώνουν τον γιό τους ως το πρότυπο άνδρα που δεν θα ήθελαν οι ίδιες για σύντροφο, ως εκδίκηση στον σύζυγό τους. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει πως μια νεαρή κοπέλα που γίνεται μητέρα μετά από χρόνια, αποκτάει μια συμπεριφορά με την οποία καταστρέφει το παιδί της; Αυτή η μάνα υποτίθεται ότι ήταν κάποτε νέα και είχε σχέση με τον πατέρα του παιδιού. Η ίδια σαφώς και δεν θα ήθελε έναν άντρα μπούλη, μαλθακό, καλό παιδί, χωρίς πυγμή και πρωτοβουλίες. Μετά όμως τι χάλασε;
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,818 μηνύματα.
22-09-22
00:17
Επίσης, υπάρχει και αυτό το θλιβερό ποσοστό φοιτητών που μπαίνουν σε σχολές που το πιθανότερο είναι πως θα καταλήξουν άνεργοι, οι οποίοι το γνωρίζουν αυτό το πράγμα, αλλά συνεχίζουν μόνο και μόνο για να λένε ότι πήραμε ένα χαρτί. Γιατί καλός και ο ρομαντισμός, αλλά η αγορά εργασίας είναι μια βασικότατη παράμετρος για να προσπαθείς να είσαι καλός σε κάτι.
Και όλο αυτό έχει να κάνει με όλους αυτούς τους παράγοντες που ανέφερα πριν, δηλαδή:
•Θέματα που αφορούν την ελληνική νοοτροπία που όλα τα παιδιά πρέπει να βγάλουν κάτι.
Έχω συναντήσει παιδιά που ξέρουν πως τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα με το χαρτί που θα πάρουν αλλά έχουν συμβιβαστεί με αυτό (και όχι λόγω αγάπης για το αντικείμενο) και αυτό είναι τουλάχιστον καταθλιπτικό.
Kαλώς ή κακώς η κατάσταση πάει από το χειρότερο, στον ακόμη χειρότερο γιατί μιλάμε για κατάσταση που δεν έχει πισωγύρισμα. Η κάθε κυβέρνηση απλά "συντηρεί" Πανεπιστημιακά Τμήματα μόνο για να υπάρχει κοινωνική ισορροπία και ο κόσμος να νομίζει ότι σπουδάζει κάτι. Συντηρείται ένα σύστημα από την Εκκλησία, τα ΜΜΕ, τα Φροντιστήρια και διάφορους παρασιτικούς θεσμούς που στηρίζουν την παιδεία με τον ένα ή άλλο τρόπο. Όσοι εμπλέκονται με την παιδεία δεν είδα ποτέ να θέσουν το ερώτημα:
Τι γίνεται όταν ένα Τμήμα έχει κακή ποιότητα φοιτητών ή μέτριους καθηγητές; Κλείνει; Συνεχίζει να λειτουργεί και αν ναι με ποιο σκοπό;
• Το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο. Ξεκινάει από την εποχή της σοσιαλιστικοποίησης της εθνικής παιδείας, την εποχή μετά τον Παπανούτσο, όταν καταργήθηκαν οι εξετάσεις από το δημοτικό στο γυμνάσιο και αργότερα με τον διπλασιασμό εισακτέων στα Πανεπιστήμια με τις τακτικές μείωσης συντελεστών βαρύτητας, αύξησης ή μείωσης εξεταζόμενων μαθημάτων, μοριοδοτήσεις ανά τέκνο για τις μεταγγραφές, κτλ ως κομματική εξαγγελία για προσέλκυση ψήφων. Θυμάμαι ότι η ΝΔ ή και το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα στην προεκλογική ατζέντα μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό πρόσημο. Τι σημαίνει η λέξη κοινωνικό πρόσημο; Σημαίνει ότι μεταρρύθμιζαν θεσμικές διαδικασίες με βάση το κοινωνικό έρεισμα για την επόμενη εκλογική περίοδο και όχι για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της χώρας. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ποτέ σχέδιο για την μελλοντική πορεία της χώρας με αυτοματοποιημένες διαδικασίες ώστε η χώρα να εξελίσσεται μέσω των πολιτών και το κράτος (θεσμοί) απλά να υποστηρίζει διακριτικά αυτή την εξέλιξη. Αντιθέτως, πουλούσαν και πουλάνε "ελπίδες" για μια ενδεχόμενη ανάπτυξη μέσω της νέας γενιάς ενώ την ίδια στιγμή είχαμε και έχουμε Τμήμα Αεροναυπηγών Μηχανικών και πόσα άλλα Τμήματα Μηχανολόγων Μηχανικών ΤΕΙ (που ΑΕΙ-ποιήθηκαν για να νιώθουν όλοι ίδιοι, μουράτοι) για παράδειγμα, αλλά ...ούτε μια βιομηχανία σχεδιασμού και κατασκευής αεροσκαφών.
• Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μπορεί να μην είχαμε τέτοιες βιομηχανίες ή εταιρίες όπως σε χώρες του δυτικού κόσμου, αλλά θα ήταν σωστό η παιδεία να περιοριζόταν σε βασικές ειδικότητες; Ποιες είναι όμως οι βασικές ειδικότητες που έχει ανάγκη η χώρα μας, όταν η ίδια η κατασκευαστική οικονομία της Ελλάδας μοιάζει με την οικονομία πριν τη βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα; Ο τουρισμός δεν είναι οικονομία. Τα φροντιστήρια δεν είναι οικονομία. Είναι υπηρεσία με συγκεκριμένο οικονομικό πλαίσιο. Η οικονομία χτίζεται πρώτα από την τεχνολογική καινοτομία: σχεδιασμός, κατασκευή, παραγωγή, πωλήσεις και εξαγωγές. Η τεχνολογική καινοτομία δίνει κατεύθυνση σε μια σειρά από σπουδές και ανάγκες για συνεχή βελτίωση.
• Όταν χτίζεις μια κοινωνία στην βλακεία, στην ημιμάθεια, στην συνεχή αποπροσανατολισμό με ειδήσεις χαμηλής αισθητικής και άρα στο κοινωνικό υπνωτισμό, στην γνώση μέσω φροντιστηρίου με σκοπό κάποια πιστοποίηση, στις συνεχείς ΓΡΑΠΤΕΣ εξετάσεις χωρίς να υπάρχει στόχος, απλά και μόνο να συντηρείται βιοποριστικά μια κοινωνία πάνω στο διάβασμα άλλων ανθρώπων, εννοείται ότι μετά ο κόσμος μαθαίνει να βλέπει μηχανικά την όλη ιστορία των σπουδών. Δεν υπάρχει μεράκι, θέληση, όραμα. Υπάρχει μόνο η σκέψη να πάρουμε το πτυχίο και να τελειώνουμε το οποίο ξεκινάει από το απολυτήριο που είναι απλά ένα χαρτί χωρίς κάποια αξία. Δηλαδή, η όλη η μαγεία της γνώσης απομυθοποιείται σε ένα χαρτί που μετράει σε κάτι ή τελοσπάντων υπάρχει μια ψευδαίσθηση ότι θα μετράει για την εύρεση εργασίας. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει γιατί τα περισσότερα προγράμματα σπουδών του δημοσίου Πανεπιστημίου με λίγο ψάξιμο είναι ίδια, ή μάλλον σχεδιασμένα από την δεκαετία του 1970! Δηλαδή, σε πιστοποιούν για μια αγορά παγκοσμιοποίησης με γνώσεις του 1970 πείθωντας την νέα γενιά ότι μπορεί να κάνει και δεύτερο πτυχίο, κτλ. Κανείς δεν ρώτησε ποτέ ποιος σχεδιάζει το πρόγραμμα σπουδών του Τμ.Βιολογίας του ΕΚΠΑ. Ή ποιος σχεδιάζει το πρόγραμμα ύλης για την Θετική Κατεύθυνση της Γ' Λυκείου;
• Το λυπηρό είναι ότι πλέον από ΟΛΕΣ τις επιστήμες (και το προσυπογράφω με παραδείγματα) βλέπεις κόσμο να τραβιέται και να χάνει χρόνια από τη ζωή του προσπαθώντας για μια θέση εργασίας να μπαίνουν στη διαδικασία των 2-3 πτυχίων, μεταπτυχιακών, διδακτορικών τίτλων ...χωρίς να σημαίνει κάτι στο τέλος και μετά πικραίνονται. Όταν κάνει ο άνθρωπος επιλογές απελπισίας, πάνω στο άγχος, βάζοντας μια οικογένεια στην ίδια αρρωστημένη κατάσταση, εννοείται ότι στο τέλος δεν υπάρχει η ηρεμία σκέψης για προσγειωμένη επαγγελματική στόχευση.
• Βλέπω πτυχιούχους ακόμη και από τις λεγόμενες πρωτοκλασσάτες ειδικότητες (των ΜΜΕ) μετά από μια δεκαετία από την αποφοίτηση να μην θυμούνται τι έμαθαν, και για πιθανό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ να πρέπει να ξαναδιαβάσουν με άλλη μέθοδο και να μην ξέρουν πως. Με αυτό θέλω να πω ότι ο τρόπος που γίνονται οι σπουδές καταλήγει να φτιάχνει ανθρώπους που να μην ξέρουν να σκέφτονται, να μην ξέρουν να στείλουν μια απλή αίτηση σε ψηφιακό σύστημα πρόσληψης ανθρώπινου δυναμικού, να μην μπορούν να κατανοήσουν εύκολα μια εγκύκλιο του υπουργείου και να έχουν...τρίτο διδακτορικό! Αυτό τους νοιάζει να διαφημίζουν, ότι με το τρίτο διδακτορικό και αν κάνουν παιδί στους πόσους μήνες άδεια με την αρχική πρόσληψη δικαιούνται; Δηλαδή, να διοριστούν και να έχουν άδεια με μισθό την επόμενη μέρα διορισμού.
Το πρόβλημα με τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ότι μια μικρή μειοψηφία μπλοκάρει την ουσιαστική ανάπτυξη των ΑΕΙ... Ποια εσωτερικά εράσμους, ποια βιομηχανικά διδακτορικά, ποια κοινά πτυχία και μεταπτυχιακά με πανεπιστήμια των ΗΠΑ...
Σε ποιο σοβαρό πανεπιστήμιο θα γινόντουσαν αυτά; Δεν καταλαβαίνω το να απορρίπτεις κάθε νέα πρόταση... Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ζητήματα με καθηγητές, υποδομές κλπ (που και εγώ αν ήμουν κράτος δεν θα χρηματοδοτούσα βιβλιοθήκες για να τις σπάνε...
Δυστυχώς πολλά από αυτά όταν τα είχα δει με δικό μου ψάξιμο από Αμερικάνικα Πανεπιστήμια που έχουν το σύστημα Major (μικρός κορμός) και μια δυνατότητα για διπλό Major, ή 2-3 Minors από άλλες επιστήμες, και τα μετέφερα σε συζητήσεις με θεωρούσαν γραφικό. Αντιθέτως αυτή η ιδέα με βοήθησε να δομήσω κάπως τις σπουδές μου και να κάνω πιο στοχευμένες επιλογές μαθημάτων "κόντρα" στην γενική εικόνα ενός τυπικού φοιτητή και αποφοίτου. Ακόμη και σήμερα νιώθω περισσότερο διεπιστημονικός και όχι τόσο στην ίδια επιστημονική σκέψη με άλλους συναδέλφους της ίδιας επιστήμης.
Στην Ελλάδα πάντα, ο ακαδημαϊκός κόσμος ακόμη και το 2010 θεωρούσε το πτυχίο είναι ενιαίο, αδιαίρετο, ομοούσιο κάτι σαν το άγιο Πνεύμα. Μέχρι και η ύλη διαιρείται και μέσω στοχαστικής ή και χαοτικής συμπεριφοράς δημιουργεί νέα μορφώματα (patterns) απλά στην Ελλάδα, το πτυχίο είναι κάτι σαν τη θρησκεία: δογματική συζήτηση. Όλα πρέπει να μένουν ίδια, στατικά γιατί πρέπει να υπάρχει κοινωνική συνοχή. Μέχρι και ο Ιερώνυμος λέει ότι ο κόσμος πρέπει να ακούει το κράτος, να θέλει το καλό της χώρας, για να έχουμε ευημερία όπως είναι και η γενική θεωρία του χριστιανισμού που αναφέρεται σε πολίτες ενάρετους στην πατρική αγκαλιά του Κυρίου (σε κομματική μετάφραση, του κράτους).
Πάντα ρωτούσα για ποιο λόγο να μην μπορεί ο κάθε φοιτητής να φτιάχνει το πρόγραμμα σπουδών της αρεσκείας του αλλά την ίδια στιγμή έβλεπα μια αφίσσα σε 10 αντίγραφα κολλημένες η μια δίπλα στην άλλη έξω από το αμφιθέατρο, με τον τραγουδοποιό Μίλτο Πασχαλίδη να ρεμβάζει στο άπειρο με ένα μισό τσιγάρο τίγκα στο ντουμάνι (φωτομοντάζ) και από κάτω να λέει με κόκκινα γράμματα: η ΠΚΣ διοργανώνει μια συναυλία-ταξική πάλη για τα δίκαια του άνεργου-φοιτητή-συνταξιούχου. Η ΔΑΠ από την άλλη οργάνωνε επιστημονικές συναντήσεις σε κάποιο σκυλάδικο με τηλέφωνο για κράτηση, στον (φοιτητή) Κώστα ενώ η φιάλη κόστιζε 40 ευρώ για 5 άτομα (φέρε και μια φίλη σου μαζί). Σουρεαλισμός στο μεγαλείο του. Σε ένα ξένο Πανεπιστήμιο θα υπήρχαν μόνο αφίσσες-posters ερευνητικών ομάδων ή bootcamps από εταιρίες που ενδιαφέρονται να κάνουν κάποια ομιλία ή μέσω της alumni κοινότητας. Aποφοίτησα και ποτέ δεν γνώρισα την alumni κοινότητα του Τμήματος. Προσπαθούσα να κάνω σοβαρές σκέψεις, έβλεπα πράγματα από ξένες χώρες, να νιώσω λίγο τη μαγεία της επιστήμης, να νιώσω λίγο φυσιολογικός φοιτητής, και με ξενέρωνε η σιδερόπορτα με τη σκουριά στο αμφιθέατρο και τα μεγάλα κόκκινα γράμματα στον τοίχο δίπλα από τον πίνακα με το μήνυμα: ο Βασίλης είναι αθώος και ένα Α σε κύκλο. Μιλούσε ο καθηγητής για το θεώρημα του ισομορφισμού και η όλη φάση ήταν κάπως γελοία. Ακόμη και ο καθηγητής ήταν αρκετά cult φιγούρα καθώς σαν άνθρωπος ήταν επιστήμονας χωρίς πυγμή, αφυδατωμένος από την κακή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Δίδασκε για να βγει η ύλη χωρίς κάποιο αποτέλεσμα. Σοβαρά πράγματα σε λάθος χώρο και με λάθος ακροατήριο αλλά και η όλη ιδέα ήταν στο γόνατο.
Είδες που είναι η διαφορά; Μιλάμε για χρήση ηλεκτρικού μηχανήματος ποδομασάζ σε μια φυλή των Ζουλού που δεν ξέρουν ούτε το ηλεκτρικό ψυγείο.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.