atlantida
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η atlantida αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 236 μηνύματα.
16-09-22
23:15
να αυτά δεν μπορώ. άσε φίλη (ελπίζω να μην κάνω misgender), καλύτερα μόνη παρά μ*****ς (ή περιτρυγιρισμένη από μ*****ς).ΦΙΛΗ ΣΕ ΝΙΩΘΩ . πηγαινα σχολη φετος και ειχα κατι ατομα για παρεα και τελος παντων μετα απο καποια φαση λογω καταθλιψης δεν πηγαινα τοσο συχνα στις διαλεξεις.(ημουν σε αδιεξοδο με την σχολη διοτι δεν μου αρεσε , το εχω πει ποσες φορες εδω μεσα αχαχαχα) . και ειδα μια μερα την παρεα σε εργαστηριο και τους λεω α ρε παλικαρια χαθηκαμε και μου λενε "τι χαθηκαμε ? εμεις μια χαρα κανουμε παρεα επειδη βρισκομαστε εδω . εσυ δεν ερχεσαι , αρα πώς να σου μιλαμε ;" bruuuhhh
απο τοτε ειπα δεν ξανακανω τον μαλακα για κανενα ατομο. πραγματικα.
atlantida
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η atlantida αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 236 μηνύματα.
16-09-22
21:07
συμφωνώ μαζί σου (ξέχασα καθώς έγραφα να προσθέσω το 'δεν' μπροστά από το 'φταίνε') και λυπάμαι που αντιμετώπισες άσχημες συμπεριφορές, ενώ έδινες ό,τι μπορούσες στις σχέσεις σου. i guess ότι όλοι περνάμε από παρόμοιες σχέσεις, σημασία έχει να καταφέρεις να φύγεις από αυτές νωρίς, ώστε να σε επηρεάσουν όσο το δυνατόν λιγότερο.παντα δεν φταινε οι αλλοι.it takes two.
αλλα εγω τοσα χρονια αυτο που εχω δει ειναι πολυ ασχημες συμπεριφορες απεναντι μου , ενω συμπεριφερομουν τελεια πχ φιλιες στην σχολη . αρα μερικες φορες μονο οι αλλοι φταινε, που εχουν ενα σωρο κομπλεξ και το ριχνουν ολο σε ατομα που δεν φταινε καθολου.
ας αναγνωρισουμε ολοι επιτελους τα λαθη μας και ας φροντισουμε να αλλαξουμε προς το καλυτερο και να ειμαστε ευγενικοι και τιμιοι απεναντι στους αλλους , ποσο μαλλον οταν ειμαστε φιλοι/σε σχεση κλπ
εγώ αναφερόμουν κυρίως στο γεγονός ότι συνεχώς συνάπτω φιλίες με άτομα (ή τουλάχιστον εγώ τις θεωρώ φιλίες) και όταν πια σταματήσουμε να βλεπόμαστε σε καθημερινή βάση λόγω της διαφορετικής καθημερινότητάς μας (πχ δεν είμαστε στο ίδιο σχολείο, στις ίδιες δραστηριότητες), σταματάμε να μιλάμε και λήγει εκεί η σχέση μας όσο καλή κι αν ήταν και όσο να'ναι, πονάει το να πρέπει να ξεκινήσω συνεχώς από την αρχή για να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου και να φοβάμαι συνέχεια ότι μετά από δυο-τρία χρόνια θα σταματήσουμε να μιλάμε.