archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
25-06-22
06:45
Αυτό δεν ισχύει καθόλου. Και σου το λέει ένας μαθητής που ήταν άριστος σε όλα τα μαθήματα. Μελετούσα συστηματικά μαθηματικά και φυσική, έλυνα ασκήσεις (ναι, και παραπάνω από τις απαιτούμενες), αλλά αυτό δεν με έκανε απαραίτητα να αγαπήσω τα αντικείμενα ή να πω ότι θέλω να τα σπουδάσω. Η πεποίθηση ότι, αν κάποιος ασχοληθεί με κάτι, σίγουρα θα το αγαπήσει, δεν βγάζει και πολύ νόημα και είναι πολύ γενικευτική.Αν η κοπέλα δεν αφήσει κενά στα μαθηματικά ή τη φυσική και διαβάζει σοβαρά...θεωρώ πως θα τα αγαπήσει αυτά τα μαθήματα και θα ασχοληθεί με αυτά...συνεπώς δεν θα αντιμετωπίσει θέματα του τύπου "δεν μ αρέσει η σχολή" και πέρα από αυτό θα έχει και ένα καλύτερο συγκριτικά μέλλον από έναν φιλόλογο...
Και πολύ λυπάμαι αν νομίζεις πως είναι χρήσιμο μόνο ό τι σε βοηθά να χειριστείς έναν υπολογιστή... Καλώς ή κακώς, οι άνθρωποι είναι κάτι πολύ περισσότερο και πολύ βαθύτερο από τις μηχανές.
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
24-06-22
23:12
Αν και δεν σκόπευα να απαντήσω για ακόμη μία φορά σε ένα τέτοιο θέμα, διαβάζοντας ένα μήνυμα με τόσο απόλυτες θέσεις θα το κάνω:Εγώ θέλω να πω το εξής:Γιατί ασχολούμαστε ΤΟΣΟ πολύ με τη φιλολογία και της κατευθύνσεις της?Θεωρώ πως αυτή η σχολή είναι τελειωμένη από χέρι και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία!
Κατανοώ πλήρως το γεγονός ότι κάποιος ενδιαφέρετε για την αρχαία ελληνική γλώσσα κλπ αλλά σκεφτείτε λίγο που μπορεί αυτό να οδηγήσει αυτό? Μπορείς κάλλιστα να ασχοληθείς από χόμπυ με τα αρχαία και γενικά να διαβάζεις αρχαία κείμενα πχ εμένα μου αρέσει πολύ η ιστορία...δεν σπουδάζω όμως ιστορικό αρχαιολογικό γιατί δεν θα μου προσέφερε τίποτα σχεδόν επαγγελματικά και θα πεινούσα!
Η επιστήμη της φιλολογίας μπορεί να γοητεύει σαν επιστήμη αλλά πρακτική εφαρμογή στον κόσμο δεν έχει...μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας...
Καλύτερα να περάσεις στο τμήμα δημόσιας διοίκησης στο Πάντειο να κάνεις και οικονομικά και κάποια θέματα νομικού περιεχομένου προκειμένου στο μέλλον να έχεις κάποια σχετικά καλή προοπτική! Ή επειδή κάνεις ιδιαίτερα στα θετικά να ακολουθήσεις κάποια τέτοια κατεύθυνση και να ξες πως δεν θα το μετανιώσεις επαγγελματικά!
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Ως φοιτητής τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι οι επαγγελματικές προοπτικές από τμήματα σαν το δικό μου δεν είναι καλές και κάποιος πρέπει να είναι αφελής ή να εθελοτυφλεί, για να ισχυριστεί το αντίθετο. Συμφωνώ μάλιστα με όσους υποστηρίζουν τη μείωση των εισακτέων σε αυτά τα τμήματα. Αλλά διατυπώσεις του τύπου: ''δεν προσφέρει κάτι επαγγελματικά'' και ''θα πεινούσα'' νομίζω πως φτάνουν στο άλλο άκρο,είναι απόλυτες και κάπως αυθαίρετες.
Ίσως είναι κλισέ και χιλιοειπωμένο, αλλά ας ειπωθεί ξανά: εκείνος που αγαπά ένα αντικείμενο, είναι αφοσιωμένος σε αυτό, δέχεται να θυσιάσει πράγματα και έχει και λίγο την τύχη με το μέρος του, αποκλείεται να μείνει μια ζωή άνεργος (γιατί διαστήματα ανεργίας είναι εύλογο να υπάρχουν) και να πεινάσει. Αλλά τονίζω και επιμένω να λέω ότι θα τα καταφέρει αυτός που παρουσιάζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά και μόνο. Γιατί κι εγώ βλέπω πολλούς συμφοιτητές μου να δηλώνουν κατενθουσιασμένοι με το αντικείμενο της Αρχαιολογίας ας πούμε, αλλά δεν προσπαθούν να έχουν έναν αξιοπρεπή μέσο όρο στα μαθήματα, δεν κυνηγάνε ευκαιρίες, αλλά αντιθέτως περιμένουν ότι με το που πάρουν πτυχίο θα βρουν με μαγικό τρόπο δουλειά. Η ανεργία λοιπόν αφορά σε μεγάλο ποσοστό σε ανθρώπους της ήσσονος προσπάθειας που πράγματι δεν συνειδητοποιούν τις δυσκολίες και δεν καταβάλλουν κόπο κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, για να μειώσουν τις πιθανότητες να μείνουν άνεργοι.
Γιατί, αντιθέτως, γνωρίζω αρκετούς απόφοιτους του τμήματός μου, οι οποίοι μελετούσαν συστηματικά το αντικείμενο (και πέρα από τα όρια της καθορισμένης ύλης εννοείται), συμμετείχαν σε ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια, δημιουργούσαν γνωριμίες με καθηγητές και σήμερα εργάζονται πάνω στο αντικείμενό τους. Αυτή η εργασία σαφώς μπορεί να είναι μία σύμβαση, αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι ο κανόνας. Τίποτα δεν είναι εύκολο στις μέρες μας και τίποτα δεν χαρίζεται. Και σαφώς πρέπει κάποιος να υπομείνει περιόδους ανεργίας μέχρι να αποκατασταθεί επαγγελματικά. Αλλά εκείνος, ξαναλέω, που δέχεται να το κάνει, δεν θα πάει χαμένος.
Αυτά σχετικά με την επαγγελματική αποκατάσταση από τέτοιου είδους τμήματα. Το αν μια επιστήμη είναι χρήσιμη ή όχι, αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να το κρίνει κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί συστηματικά με αυτή. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι η φιλολογία ή η αρχαιολογία δεν προσφέρουν, είναι αβάσιμος, γιατί δεν ξέρεις τι ακριβώς μελετούν.
Τέλος, θα ήθελα να σου θέσω μια ερώτηση: Στρέφεις κάποιον σε μία θετική σχολή, μόνο και μόνο επειδή έχει καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές από μία θεωρητική (που κι αυτό είναι αμφισβητήσιμο βέβαια); Πόσες πιστεύεις ότι είναι οι πιθανότητες να βρει δουλειά κάποιος που επιλέγει μια σχολή που δεν τον ενδιαφέρει (απόλυτα); Γιατί εγώ νομίζω ότι είναι πιο πιθανό να βρει δουλειά ένας αφοσιωμένος και φιλόδοξος αρχαιολόγος φερ' ειπέιν παρά ένας νομικός ή γιατρός που επέλεξε τη σχολή του επειδή ακριβώς η κοινωνία τον πείθει ότι θα βρει δουλειά και ότι η επιστήμη του είναι πιο χρήσιμη; Το να καταπνίγεις τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις σου είναι ό,τι πιο αυτοκτονικό μπορείς να κάνεις και δεν αξίζει ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου.
Τα παραπάνω τα γράφει ένας φοιτητής που λατρεύει το αντικείμενο που σπουδάζει και κάνει ό,τι περνά από το χέρι για να πραγματοποιήσει τα επαγγελματικά του όνειρα. Ως πρωτοετής φοιτητής ομολογώ ότι είχα μόνο αυτά τα βέλη στη φαρέτρα μου χωρίς να γνωρίζω στο 100% την εργασιακή πραγματικότητα. Ως τριτοετής πλέον φοιτητής και με γνώση ενός σκοτεινού, αλλά όχι κατάμαυρου εππαγελματικού μέλλοντος, συνεχίζω την πορεία μου με τα ίδια βέλη, γιατί ξέρω ότι θα πληγωθώ από θανάσιμο βέλος αν εγκαταλείψω τα όνειρα, τους κόπους και την πίστη μου.
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
12-05-22
19:35
Φυσικά και όχι. Υπάρχουν κάποια ρήματα που θα συναντάς σχεδόν σε κάθε κείμενο και έτσι εν καιρώ θα καταλάβεις ποια είναι τα συχνότερα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μπορείς να βρεις στο ίντερνετ πολλές λίστες αρχικών χρόνων με τα σημαντικότερα ρήματα και έτσι δεν χρειάζεται να αναλωθείς στα πολύ σπάνια.Απλα αναρωτιεμαι αυτο. Θα καταστει αναγκαιο να απομνημονευω το παρα μικρο ρήμα; να "ξεσκονισω" ολο το βοήθημα;
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
12-05-22
19:29
Ακριβώς. Θα δεις εξάλλου κι εσύ ότι είναι από τα πιο ευχάριστα-χαλαρά πράγματα που θα κληθείς να μάθεις, γιατί είναι σαν ποιηματάκι. Και το Συντακτικό είναι πολύ σημαντικό φυσικά, αλλά αυτό μπορεί να εμπεδωθεί και με εξάσκηση πάνω σε άγνωστα κείμενα.Σε ευχαριστώ πολυ! Επομενως , αξίζει να θεσω σε πρωτη μοίρα τους αρχικούς χρόνους των ρηματων και ακολούθως θα ασχολουμαι και με τα υπολοιπα-οχι δευτερευόντως.
archaios19
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βαγγέλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών και Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας ΑΠΘ. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
12-05-22
18:54
Η εκμάθηση των αρχικών χρόνων είναι το ''Α'' και το "Ω'' των αρχαίων ελληνικών. Και δεν θα αναλωθώ να το εξηγήσω θεωρητικά, αλλά εντελώς πρακτικά και ίσως χρησιμοθηρικά. Χωρίς αρχικούς αρχικούς δεν δύνασαι να αναγνωρίσεις τα ρήματα των κειμένων, άρα να μεταφράσεις και να κατανοήσεις σωστά. Για τη γραμματική η σημασία τους είναι αυτονόητη, ενώ και στο συντακτικό, σε ασκήσεις μετατροπής, μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικοί.