VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
30-01-21
12:58
Πώς από τους αιώνιους φοιτητές πέρασε το όλον στην ("πανεπιστημιακή") αστυνομία;
Το ΔΕΠ είναι με πλήρη έλεγχο του μαθήματός του. Δεν μπορεί εύκολα να του πει κάποιος τι θα κάνει, δεδομένου ότι είναι με διδακτορικό στο συγκεκριμένο αντικείμενο και (θεωρητικά έστω) το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Δεν μιλάμε, φυσικά, για περιπτώσεις ψυχολογικά διαταραγμένων (που μπορεί και υπάρχουν). Το ποιος είναι δίκαιος ή όχι προς όλους επαφίεται στο χαρακτήρα του καθενός σε οποιοδήποτε επίπεδο εκπαίδευσης και αν είναι.
Η δουλειά της επιτροπής Σπουδών είναι αυτό που λες... θεωρητικά! Δεν πάει όμως το μυαλό σου, ότι κινείται και διαχειριστικά, αναγκαστικά, βάσει των διαθέσιμων ΔΕΠ που έχει το κάθε Τμήμα, που δεν υπάρχουν όλοι σε όλα τα αναμενώμενα αντικείμενα σε όλα τα Τμήματα στην Ελλάδα. Δεν επεκτείνομαι στο πως φτιάχνονται τα τμήματα και οι οδηγοί σπουδών τους και ποια μαθήματα υπάρχουν και πως γίνονται οι διορισμοί και προσλήψεις των ΔΕΠ και με ποια σειρά προτεραιότητας κ.λπ. κ.λπ. θέματα προχειρότητας, γιατί θα κλαις (και ξεφεύγει από τα δεδομένα του i-school).
Η φράση σου "θεωρώ η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοικτή και προσβάσιμη για όλους αλλα να εισέρχονται σε αυτη μόνο όσοι το αξίζουν", είναι αντιφατική. Θεωρητικά, όσου είναι κάτοχοι απολυτηρίου ή πτυχίου δβθμιας είναι για "με ανοιχτή πρόσβαση στη γβθμια" και το "αξίζουν"... και εδώ αρχίζει η κουβέντα ποιοι "το αξίζουν"... παγκοσμίως, κάθε πανεπιστήμιο έχει κάποια κριτήρια αποδοχής (στην Ελλάδα είναι οι Πανελλήνιες εξετάσεις--> διαγωνισμός με numerous clasus/δεδομένος αριθμός θέσεων ανά Τμήμα) και μάλιστα όσο πιο αυστηρά είναι τα κριτήρια αποδοχής, τόσο καλύτερο θεωρείται το Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής. Οι βαθμοί στο λύκειο των ξένων χωρών δεν έχω ιδέα, για την Ελλάδα είμαι σίγουρος, ότι τα τελευταία πολλά χρόνια δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικοί.
Όπως έχει αναφερθεί και παλαιότερα, ο "όγκος θεωρητικής ύλης" πανεπιστημιακού προπτυχιακού μαθήματος στην Ελλάδα είναι αρκετά περισσότερη από ό,τι στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού (Κεντρική & Βόρεια Ευρώπη, Β. Αμερική). Αυτό αντανακλάται και στις τελικές εξετάσεις. (info: έχω εμπειρία από Ολλανδία). Τα υπόλοιπα είναι "παραμύθια", όπως και εσύ αναφέρεις. Επίσης, για Ελλάδα, όποιος με ρωτάει τι είναι δυσκολότερο/κουραστικότερο: 5ετές πτυχίο/integrated master - Μάστερ - Διδακτορικό; Απαντώ: 5ετές πτυχίο (!) με πλήρη συνείδηση! (ΓΠΑ)Λοιπόν για το εξωτερικό θα σας πω ότι έχω και εγώ γνώση απόψη και κρίση εμπειρική για δύο από αυτές. Στην Αγγλία και όταν πήγα στα πλαίσια φιλοξενίας ατόμου προ Brexit που σπουδάζει και εκεί Ιατρική μου είπε αλλά και διαπίστωσα ότι οι φοιτητές έχουν ένα πιο διεκπεραιωτικο τρόπο σκέψης ο οποίος φυσικά συνάδει και με τη γενικότερη λογική του εκεί τμήματος, σε σύγκριση με τις γνώσεις ενός φοιτητή ίδιου έτους υπερείχα σε αρκετά βασικά πεδία βέβαια διάβαζα δεν το κρύβω αλλά είναι και κάτι παραπάνω. Ύστερα ο γνωστός μου είπε ότι γενικώς οι απόφοιτοι των εκεί Ιατρικών στελεχώνουν κυρίως θέσεις γενικώς ιατρών σε επίπεδο παραπομπής σε πιο εξειδικευμένες ιατρικές υπηρεσίες. Στη Γερμανία στα πλαίσια Erasmus η άποψη μου ειναι μικτή αλλά εντάξει καλύτερη της Αγγλίας σε θέματα οργάνωσης με ύλη μεγαλύτερη αλλά δυστυχώς όχι στον τρομακτικό αριθμό και όγκο όπως των δικών μας αφήστε που για αυτό και δεν αναγνωρίζονται οποία μαθήματα περαστούν έξω στην Ελλάδα, τα συμπεράσματα δικά σας. Ύστερα στην Ολλανδία που είχε πάει ο ξάδελφος μου ένα θα σας πω του έκανε εντύπωση ότι αυτός ως Έλληνας φοιτητής ήταν πιο εργατικός και φιλότιμος από εκείνους και μάλιστα μου είπε πόσο γενικώς άδικη για εμάς είναι η εικόνα που νομίζουμε ότι έξω είναι πολύ πιο δύσκολα, οι φοιτητές ξεσκίζονται κτλ και επειδή και εγώ το άκουγα συχνά μετά από αυτά που είδα άκουσα και βίωσα κατέρριψαν αυτό το παραμύθι. Οι καθηγητές θα έπρεπε να αλλάξουν την στοχοθεσια υποτίθεται ότι για να έφτασαν εκεί ήταν κάπως φωτισμένοι... ( Κανείς δεν λέει να πέσει το επίπεδο αλλά να μπει ένα πλαίσιο ελέγχου του καθηγητή και στην κράτος εν κράτει δράση τους. Είναι επιεικώς προκλητικό. Επίσης η δουλειά της επιτροπής Σπουδών είναι να κοιτάει και να προσαρμόζει το πρόγραμμα ώστε να ανταποκρίνεται στο επίπεδο και να μην υπάρχουν επικαλύψεις και πρωθυστερα ζητήματα. Για τους παλαιας κοπής είναι αλήθεια ότι έχω παρατηρήσει και αρκετά αυστηρούς αλλά δίκαιους ταυτόχρονα και δε μπορώ να τους κατηγορήσω για αυτό αφήστε που κάποιους τους διακρίνει και μια αίσθηση καθήκοντος δικαιου α πό αυτό που είδα. Επίσης θεωρώ η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοικτή και προσβάσιμη για όλους αλλα να εισέρχονται σε αυτη μόνο όσοι το αξίζουν. Επίσης μην συγκρίνετε το εξωτερικό γιατί εκεί πάνε με το απολυτήριο και δεν ξέρουμε πάντα και με τι κριτήρια μπαίνουν οι βαθμοί στο αντίστοιχο Λύκειο τους. Θεωρώ από τη στιγμή που κάποιος έχει δώσει τον αγώνα του στις πανελλήνιες και έχει κερδίσει την θέση του τουλάχιστον σε ένα βασικό επίπεδο εξασφαλίζεται. Από εκεί και έπειτα προχωράει αλλά έχει κερδίσει την θέση του επαναλαμβάνω μέσω εθνικών εξετάσεων...
Το ΔΕΠ είναι με πλήρη έλεγχο του μαθήματός του. Δεν μπορεί εύκολα να του πει κάποιος τι θα κάνει, δεδομένου ότι είναι με διδακτορικό στο συγκεκριμένο αντικείμενο και (θεωρητικά έστω) το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Δεν μιλάμε, φυσικά, για περιπτώσεις ψυχολογικά διαταραγμένων (που μπορεί και υπάρχουν). Το ποιος είναι δίκαιος ή όχι προς όλους επαφίεται στο χαρακτήρα του καθενός σε οποιοδήποτε επίπεδο εκπαίδευσης και αν είναι.
Η δουλειά της επιτροπής Σπουδών είναι αυτό που λες... θεωρητικά! Δεν πάει όμως το μυαλό σου, ότι κινείται και διαχειριστικά, αναγκαστικά, βάσει των διαθέσιμων ΔΕΠ που έχει το κάθε Τμήμα, που δεν υπάρχουν όλοι σε όλα τα αναμενώμενα αντικείμενα σε όλα τα Τμήματα στην Ελλάδα. Δεν επεκτείνομαι στο πως φτιάχνονται τα τμήματα και οι οδηγοί σπουδών τους και ποια μαθήματα υπάρχουν και πως γίνονται οι διορισμοί και προσλήψεις των ΔΕΠ και με ποια σειρά προτεραιότητας κ.λπ. κ.λπ. θέματα προχειρότητας, γιατί θα κλαις (και ξεφεύγει από τα δεδομένα του i-school).
Η φράση σου "θεωρώ η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να είναι ανοικτή και προσβάσιμη για όλους αλλα να εισέρχονται σε αυτη μόνο όσοι το αξίζουν", είναι αντιφατική. Θεωρητικά, όσου είναι κάτοχοι απολυτηρίου ή πτυχίου δβθμιας είναι για "με ανοιχτή πρόσβαση στη γβθμια" και το "αξίζουν"... και εδώ αρχίζει η κουβέντα ποιοι "το αξίζουν"... παγκοσμίως, κάθε πανεπιστήμιο έχει κάποια κριτήρια αποδοχής (στην Ελλάδα είναι οι Πανελλήνιες εξετάσεις--> διαγωνισμός με numerous clasus/δεδομένος αριθμός θέσεων ανά Τμήμα) και μάλιστα όσο πιο αυστηρά είναι τα κριτήρια αποδοχής, τόσο καλύτερο θεωρείται το Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής. Οι βαθμοί στο λύκειο των ξένων χωρών δεν έχω ιδέα, για την Ελλάδα είμαι σίγουρος, ότι τα τελευταία πολλά χρόνια δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικοί.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
18-01-21
18:13
Δεν το έπιασες το γενικό νόημα (τη γενική κουλτούρα καυτηριάζουμε), δεν μίλησε κανένας για τιμωρία. Άλλωστε στην ουσία δεν υπάρχει καμία τιμωρία, αφού όταν δεν μπορεί για το χ και ψ λόγο αρκεί η αίτηση αναστολής/διακοπής σπουδών, μέχρι να μπορέσει ξανά. Ακόμα και για part time μπορείς...
Έχεις και υποχρεώσεις (όχι μόνο δικαιώματα), γιατί σού παρέχονται πράγματα δωρεάν (η δωρεάν παροχή δεν είναι μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό: περιμένει μετά η κοινωνία κάποιο όφελος από τις γνώσεις του καθενός).
Το πενταράκι πρέπει να το αξίζεις να το πάρεις, όχι χαριστικά ούτε να ρίχνεις το επίπεδο (για να μπορέσει και ο αιώνιος)... και ο κάθε φοιτητής δικαιούται βοήθεια, όχι μόνο ο αιώνιος (που τη λαμβάνει ξανά και ξανά). Συνήθως, ο αιώνιος, εμφανίζεται 1 ημέρα πριν τις εξετάσεις και όλο το εξάμηνο είναι άφαντος.
Εμένα μού φαίνεται πιο σωστό μακροπρόθεσμα να του πεις "φίλε δεν σε ενδιαφέρει η γβθμια... καλύτερα κάνε κάτι πιο χρήσιμο στη ζωή σου", παρά να τον εγκλωβίζεις σε μια ατέρμονη κατάσταση και στο τέλος τίποτα (η πλειοψηφία των αιωνίων δεν τελειώνει ποτέ... και πτυχίο να πάρει μετά από 10 και 20 χρόνια αμφιβάλλω αν θα το χρησιμοποιήσει).
Στο πλαίσιο της περαιτέρω μόρφωσης υπάρχουν πολλές μορφές εκπαίδευσης και κατάρτισης πια, δεν είναι σώνει και καλά η γβθμια.
Έχεις και υποχρεώσεις (όχι μόνο δικαιώματα), γιατί σού παρέχονται πράγματα δωρεάν (η δωρεάν παροχή δεν είναι μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό: περιμένει μετά η κοινωνία κάποιο όφελος από τις γνώσεις του καθενός).
Το πενταράκι πρέπει να το αξίζεις να το πάρεις, όχι χαριστικά ούτε να ρίχνεις το επίπεδο (για να μπορέσει και ο αιώνιος)... και ο κάθε φοιτητής δικαιούται βοήθεια, όχι μόνο ο αιώνιος (που τη λαμβάνει ξανά και ξανά). Συνήθως, ο αιώνιος, εμφανίζεται 1 ημέρα πριν τις εξετάσεις και όλο το εξάμηνο είναι άφαντος.
Εμένα μού φαίνεται πιο σωστό μακροπρόθεσμα να του πεις "φίλε δεν σε ενδιαφέρει η γβθμια... καλύτερα κάνε κάτι πιο χρήσιμο στη ζωή σου", παρά να τον εγκλωβίζεις σε μια ατέρμονη κατάσταση και στο τέλος τίποτα (η πλειοψηφία των αιωνίων δεν τελειώνει ποτέ... και πτυχίο να πάρει μετά από 10 και 20 χρόνια αμφιβάλλω αν θα το χρησιμοποιήσει).
Στο πλαίσιο της περαιτέρω μόρφωσης υπάρχουν πολλές μορφές εκπαίδευσης και κατάρτισης πια, δεν είναι σώνει και καλά η γβθμια.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 48 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
18-01-21
17:58
Πολλές φορές αναφέρεται το επιχείρημα "μα γιατί βάλλονται οι αιώνιοι φοιτητές, δεν έχουν -πια- παροχές και το πολύ-πολύ να απασχολούν ελάχιστα με το ονοματεπώνυμό τους την Γραμματεία με τις καταστάσεις". Φυσικά ναι, έτσι φαίνεται να είναι, αφενός, και αφετέρου με τα σύγχρονα μαύρα χάλια της δημόσιας γβθμιας δεν αποτελούν μείζον θέμα οι αιώνιοι... ναι, έτσι είναι! Αν το δούμε αποσπασματικά από τη γενική εικόνα, σίγουρα κάνουμε σκέψεις για το πόσο άκυρο φαίνεται το κυνήγι των αιωνίων φοιτητών, αφού στο γενικό πλαίσιο γίνοται σε άλλα θέματα "μεγαλύτερα αίσχη"...
ε, βασικά είναι όμως έτσι; Μπορεί και όχι! Ακόμα και αν το δούμε αποσπασματικά (!) τον αιώνιο φοιτητή, βασικά μια άλλη οπτική: όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, οι αιώνιοι φοιτητές "ευθύνονται" και αυτοί με τη σειρά τους για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και παγίωση μιας κατάστασης του "χαλαρά", της "ήσσονος προσπάθειας" και "εξίσωση όλων προς τα κάτω". Για παράδειγμα, πόσες φορές περνάνε σε εξεταστική "αέρα" το πλήθος/μάζα φοιτητών (γνωρίζουν-δεν-γνωρίζουν) γιατί δεν έχουν που να τους βάλουν (καθίσματα) κατά την εξεταστική περίοδο (ακόμα και αν γίνει διπλοβάρδια μαθήματος στην εξεταστική).
Οι αιώνιοι φοιτητές δεν ήταν πάντα αιώνιοι και όσο δεν ήταν, τούς παρέχονταν δωρεάν σίτιση-στέγαση-μειωμένο εισιτήριο στα ΜΜΜ-δωρεάν συγγράμματα, κ.λπ.! (βασικά αυτά τα "δωρεάν" τα έχουν επωμιστεί οι φορολογούμενοι, δηλαδή εμείς). Από την άλλη, οι επιμελείς φοιτητές και ικανοί για αποφοίτηση, στερούνται αυτές όλες τις παροχές (χρήμα), για να έχουν καλύτερη γβθμια.
Από την πλευρά μου, ως χρόνιος έκτακτος καθηγητής στα ΑΕΙ, πολλές φορές οι μη-επιμελείς και εν γένει μη-συνειδητοποιημένοι φοιτητές (και συνήθως μετέπειτα αιώνιοι) επιβαρύνουν πάρα πολύ την εκπαιδευτική διαδικασία στην καθημερινότητά της με τις απίστευτα άκυρες απαιτήσεις τους (λογικό, αφού δεν συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία), αλλά και με τη συνεχή επανάληψη για επιείκια και βοήθεια (πολλές φορές στα όρια του θράσους) για έστω το 5 (η γνωστή παγκόσμια φοιτητική σταθερά). Και αυτά αποτελούν "βίωμα/παράδειγμα" για τους νεότερους (εντάξει, ας είμαι yolo όλο το εξάμηνο και στο τέλος με ένα άκυρο mail θα μάθω τα πάντα... να βλέπατε πόσα τέτοια mail μπορεί να είναι και μερικές ώρες πριν τις εξετάσεις ρωτώντας τον ουρανό με τα άστρα! Αυτοί πάνω από 1 στους βαθμούς εξεταστικής δεν παίζει 100%).
Μια ακόμα διαφορετική οπτική πλευρά: κάποτε στα ελληνικά ΑΕΙ σε "υποχρέωνε" να διαβάζεις και να περνάς τα έτη και "πτυχίο στην ώρα του". Μήπως κέρδιζε και ο φοιτητής έτσι; Μήπως έρχοταν τα "έξοδα στην οικογένεια" λιγότερα ή τα έξοδα που έκανε η οικογένεια του αιώνιου φοιτητή δεν είχαν τελικά αντίκρυσμα Μήπως αυτοί οι διαθέσιμοι αρχικοί πόροι ήταν ένα καλό εφόδιο τελικά, για την έναρξη κάποιας επαγγελματικής δραστηριότητας;
Μεγάλο κακό έκανε στο όλον η "μεταρρύθμιση Αρσένη" κατ' εμέ το 1998 (χωρίς καμία άλλη πρόβλεψη και παροχή): μέσα σε μια χρονιά οι 40+ εισακτέοι έγιναν 80+ χιλιάδες με moto: αποσύνδεση πτυχίου από την αγορά εργασίας (τα αποτελέσματα τα βιώνετε οι νεότεροι). Κρίνω πολύ πιο ειλικρινές η κοινωνία να πει "εσείς είστε ικανοί και μπορείτε, εσείς δεν μπορείτε για ΑΕΙ" και να σπουδάσεις π.χ. σε ΙΕΚ κάτι χρησιμότερο έναντι του αιώνιου φοιτητή. Όταν δίνεις την ευκαιρία να μπεις στα ΑΕΙ με βαθμούς 1-2-3 στα 20 (φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει 0 προσπάθεια για να κερδίσεις αυτή τη θέση στα ΑΕΙ μέσω του διαγωνισμού των Πανελληνίων), ε συνεχίζεις στην αδράνεια και της μηδενικής προσπάθειες που έτσι έμαθες/σε μάθανε (--> αιώνιος φοιτητής)!
Στα ανωτέρω εννοείται, ότι υφίστανται φοιτητές με οικονομικά θέματα ή εργαζόμενοι ή ασθενείς, κ.λπ.. Αυτά νομίζω είναι μειοψηφία σχετικά με τους αιώνιους φοιτητές... άλλωστε, όταν είσαι συνειδητοποιημένος, μια αίτηση διακοπής/αναστολής σπουδών νομίζω προβλέπει τέτοιες περιπτώσεις ήδη ο νόμος (κατά μία έννοια, part time φοίτηση).
ε, βασικά είναι όμως έτσι; Μπορεί και όχι! Ακόμα και αν το δούμε αποσπασματικά (!) τον αιώνιο φοιτητή, βασικά μια άλλη οπτική: όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, οι αιώνιοι φοιτητές "ευθύνονται" και αυτοί με τη σειρά τους για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και παγίωση μιας κατάστασης του "χαλαρά", της "ήσσονος προσπάθειας" και "εξίσωση όλων προς τα κάτω". Για παράδειγμα, πόσες φορές περνάνε σε εξεταστική "αέρα" το πλήθος/μάζα φοιτητών (γνωρίζουν-δεν-γνωρίζουν) γιατί δεν έχουν που να τους βάλουν (καθίσματα) κατά την εξεταστική περίοδο (ακόμα και αν γίνει διπλοβάρδια μαθήματος στην εξεταστική).
Οι αιώνιοι φοιτητές δεν ήταν πάντα αιώνιοι και όσο δεν ήταν, τούς παρέχονταν δωρεάν σίτιση-στέγαση-μειωμένο εισιτήριο στα ΜΜΜ-δωρεάν συγγράμματα, κ.λπ.! (βασικά αυτά τα "δωρεάν" τα έχουν επωμιστεί οι φορολογούμενοι, δηλαδή εμείς). Από την άλλη, οι επιμελείς φοιτητές και ικανοί για αποφοίτηση, στερούνται αυτές όλες τις παροχές (χρήμα), για να έχουν καλύτερη γβθμια.
Από την πλευρά μου, ως χρόνιος έκτακτος καθηγητής στα ΑΕΙ, πολλές φορές οι μη-επιμελείς και εν γένει μη-συνειδητοποιημένοι φοιτητές (και συνήθως μετέπειτα αιώνιοι) επιβαρύνουν πάρα πολύ την εκπαιδευτική διαδικασία στην καθημερινότητά της με τις απίστευτα άκυρες απαιτήσεις τους (λογικό, αφού δεν συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία), αλλά και με τη συνεχή επανάληψη για επιείκια και βοήθεια (πολλές φορές στα όρια του θράσους) για έστω το 5 (η γνωστή παγκόσμια φοιτητική σταθερά). Και αυτά αποτελούν "βίωμα/παράδειγμα" για τους νεότερους (εντάξει, ας είμαι yolo όλο το εξάμηνο και στο τέλος με ένα άκυρο mail θα μάθω τα πάντα... να βλέπατε πόσα τέτοια mail μπορεί να είναι και μερικές ώρες πριν τις εξετάσεις ρωτώντας τον ουρανό με τα άστρα! Αυτοί πάνω από 1 στους βαθμούς εξεταστικής δεν παίζει 100%).
Μια ακόμα διαφορετική οπτική πλευρά: κάποτε στα ελληνικά ΑΕΙ σε "υποχρέωνε" να διαβάζεις και να περνάς τα έτη και "πτυχίο στην ώρα του". Μήπως κέρδιζε και ο φοιτητής έτσι; Μήπως έρχοταν τα "έξοδα στην οικογένεια" λιγότερα ή τα έξοδα που έκανε η οικογένεια του αιώνιου φοιτητή δεν είχαν τελικά αντίκρυσμα Μήπως αυτοί οι διαθέσιμοι αρχικοί πόροι ήταν ένα καλό εφόδιο τελικά, για την έναρξη κάποιας επαγγελματικής δραστηριότητας;
Μεγάλο κακό έκανε στο όλον η "μεταρρύθμιση Αρσένη" κατ' εμέ το 1998 (χωρίς καμία άλλη πρόβλεψη και παροχή): μέσα σε μια χρονιά οι 40+ εισακτέοι έγιναν 80+ χιλιάδες με moto: αποσύνδεση πτυχίου από την αγορά εργασίας (τα αποτελέσματα τα βιώνετε οι νεότεροι). Κρίνω πολύ πιο ειλικρινές η κοινωνία να πει "εσείς είστε ικανοί και μπορείτε, εσείς δεν μπορείτε για ΑΕΙ" και να σπουδάσεις π.χ. σε ΙΕΚ κάτι χρησιμότερο έναντι του αιώνιου φοιτητή. Όταν δίνεις την ευκαιρία να μπεις στα ΑΕΙ με βαθμούς 1-2-3 στα 20 (φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό σημαίνει 0 προσπάθεια για να κερδίσεις αυτή τη θέση στα ΑΕΙ μέσω του διαγωνισμού των Πανελληνίων), ε συνεχίζεις στην αδράνεια και της μηδενικής προσπάθειες που έτσι έμαθες/σε μάθανε (--> αιώνιος φοιτητής)!
Στα ανωτέρω εννοείται, ότι υφίστανται φοιτητές με οικονομικά θέματα ή εργαζόμενοι ή ασθενείς, κ.λπ.. Αυτά νομίζω είναι μειοψηφία σχετικά με τους αιώνιους φοιτητές... άλλωστε, όταν είσαι συνειδητοποιημένος, μια αίτηση διακοπής/αναστολής σπουδών νομίζω προβλέπει τέτοιες περιπτώσεις ήδη ο νόμος (κατά μία έννοια, part time φοίτηση).