nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,801 μηνύματα.
21-06-21
12:02
Καλημερα σας ευχαριστω πολυ και τους δυο για τις απαντησεις,μου κανει εντυπωση παντως που δεν κοπτονται για τις σχολες νοσηλευτικης,ειναι ισως ο μονος τροπος να μπεις σε πραγματικο νοσοκομειο και να δεις τι ''παιζει''αν μπορεις τελικα να το κανεις επαγγελμα-λειτουργημα να δεις τις αντοχες σου κλπ,ισως να μην εχει την θεωρια μιας σχολης ΑΕΙ αλλα μπαινεις στην ελληνικη πραγματικοτητα αμεσα.
Εντάξει, δεν θεωρείται και το νοσοκομείο ο πιο υγιεινός χώρος εργασίας για να είμαστε ειλικρινείς αλλά ούτε και ο τύπος εργασίας του νοσηλευτή ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία όλων. Ακόμη και υγιής που είμαι, όταν μπαίνω σε ένα νοσοκομείο κατευθείαν θέλω να βγω έξω. Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα με καλύτερο εργασιακό πλαίσιο, δυνατότητες εξέλιξης και φυσικά πιο ανθρώπινο εργασιακό περιβάλλον.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,801 μηνύματα.
04-01-21
01:16
Γιατί το κάνεις τώρα αυτό και μου θυμίζεις αυτό το απίθανο νοσοκομείο! Πού να έβλεπες τα χειρουργεία, τα οποία επεκτάθηκαν κιόλας φέτος. Άστα καλύτερα, μακριά από συγκρίσεις, θα μας πιάσει κατάθλιψη (ή θα λειτουργήσει ως αναπάντεχο motivation; ).
Για motivation..
Μια φορά είχα πάει στο Νοσοκομείο Πάτρας και έγινε ένα σκηνικό με την εξυπηρέτηση πριν χρόνια με αποτέλεσμα να πω δημόσια ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Ολλανδία και οι υπάλληλοι ένιωσαν άσχημα. Μου είπαν ότι μπορώ να εκθέσω τις απόψεις μου στον Διοικητή του Νοσοκομείου και όντως πήγα (περισσότερο από πείσμα και περιέργεια) και κάναμε συζήτηση. Ο άνθρωπος ήταν καλός αλλά τελείως ... εκτός τόπου και χρόνου. Τα Ελληνικά νοσοκομεία δεν έχουν κανένα σχέδιο διοίκησης μονάδας και απορεί κανείς πως γίνεται να έχουμε τόσες σχολές Management και να μην εφαρμόζεται τίποτα στην πράξη. Το νοσοκομείο δεν είναι μόνο το ιατρικό προσωπικό όσο και οι τεχνικές διοίκησης και διαχείρισης της κατανομής των ανθρώπινων και υλικών πόρων για την βέλτιστη λειτουργία (μοντέλο επιχειρησιακής έρευνας). Για παράδειγμα, το Τμήμα Στατιστικής και Πληροφορικής του κάθε δημοσίου νοσοκομείου με τι κριτήρια διορίζει τους υπαλλήλους που ασχολούνται τόσο με το υπολογιστικό δίκτυο, το λογισμικό των μηχανημάτων όσο και με την επεξεργασία στατιστικών data για τους ασθενείς και τις ασθένειες;
Δεν φταίει το εν λόγω δημόσιο Νοσοκομείο και το κάθε δημόσιο Νοσοκομείο για την εικόνα αυτή που έχει, όσο ότι διορίζουν διοικητές ανθρώπους που έχουν λογική κατευνασμού με μόνιμη κασέτα "φταίνε οι άλλοι", δεν έχουμε λεφτά, δεν εκείνο, δεν το άλλο, δεχόμαστε πιέσεις από σωματεία, από τη μητρόπολη, κτλ...και η απλή ερώτηση παραμένει: γιατί ρε κόπανε, δέχθηκες να γίνεις διοικητής τότε; Μου κάνει ένα πράγμα εντύπωση: στην Ελλάδα όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα μόνο αφού πέσουν μέσα στην λεκάνη με τα σκατά.
Όταν δεν υπάρχει σχέση ευθύνης και έχουν αποσυρθεί από την καρέκλα της εξουσίας, τότε το παίζουν ηθικιστές, λένε αλήθειες, τότε ανοίγει το στόμα και μιλάμε και γενικά άλλα λόγια να 'χαμε να λέγαμε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,801 μηνύματα.
02-01-21
15:56
Συμφωνώ με τους προηγούμενους. Ένα από τα "θετικά" του covid-19 είναι ότι πρόβαλε το λειτούργημα της νοσηλεύτριας και τη σπουδαιότητά του. Όμως:
Η νοσηλεύτρια δουλεύει σκληρά και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Κινδυνεύει διαρκώς να νοσήσει από χίλιες αιτίες. Εργάζεται για 8 ώρες σε βάρδιες όλο το 24ωρο. Το περιβάλλον εργασίας είναι εξαιρετικά αγχωτικό. Η καθημερινή κούραση είναι μεγάλη. Δεν υπάρχουν για τη νοσηλεύτρια αργίες. Μέσα στα καθήκοντά της μπορεί να είναι και οι βρώμικες αποκρίσεις των αρρώστων. Πρέπει να αντιμετωπίζει τις παραξενιές κάποιων ασθενών. Ο μισθός είναι αρκετά χαμηλός.
Αν παρόλα αυτά σκέφτεσαι ανθρωπιστικά και θέλεις να ακολουθήσεις το επάγγελμα, μπράβο σου!
O κόσμος γενικά θέλει να βλέπει το περιτύλιγμα της συσκευασίας και ποτέ το εσωτερικό. Ειδικά όταν έχουν προβληθεί και τηλεοπτικές σειρές που "αποστειρώνουν" την πραγματικότητα, οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν την ιδανική όψη των πραγμάτων και έτσι υπάρχει αυτή η σύγκριση μεταξύ των επαγγελμάτων σε καλά, κακά, χρήσιμα, άχρηστα κτλ. Δυστυχώς σε κάθε επάγγελμα, υπάρχουν στιγμές που μετανιώνεις απλά για το επάγγελμα που κάνεις. Άνθρωποι είμαστε και όχι ρομπότ.
Επειδή ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να σπούδαζα Νοσηλευτική και να έβρισκα πιο εύκολα δουλειά....το έψαξα το θέμα και έμαθα πως πάνω από 10.000 Νοσηλευτές είναι άνεργοι.
Σίγουρα η πανδημία που διανύουμε δημιουργεί θέσεις εργασίας στο κλάδο αλλά ούτε εκεί η απασχόληση είναι εγγυημένη για όλους.
Ψάξε λίγο να δεις τι γίνεται σε κλινικές του εξωτερικού. Για παράδειγμα κάποιος μπορεί να δει το παρακάτω δημόσιο Νοσοκομείο στο ομόσπονδο κρατίδιο Τιρόλο της Αυστρίας και να πει "ουάου θα πάω να γίνω νοσηλευτής" αλλά αγνοεί την παράμετρο: ανεπαρκή παρουσία στην εργασία που οδηγεί σε άμεση απόλυση. Το εργασιακό καθεστώς έχει χαλαρές σχέσεις εργασίας με την μονάδα εργοδοσίας. Αυτό σημαίνει ότι η θέση εργασίας παύεται ανά πάσα στιγμή στη Δ.Ευρώπη.
(τμήμα από το εσωτερικό του νοσοκομείου από τα λεφτά των Αυστριακών πολιτών)
Δυνητικά όλοι θα θέλαμε να ήμασταν όλα. Όμως ο κάθε άνθρωπος έχει μια προσωπικότητα και πρέπει πάνω σε αυτή να δουλέψει και όχι να επιλέγει τυφλά ένα επάγγελμα ως στοιχείο της προσωπικότητάς του.