Άλλα μηνύματα του μέλους indecisive σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από Samael:

Το όλο πράγμα συνοψίζεται στην εξής φράση του Ryuzaki :
"Άλλοι τα καταφέρνουν και μερικοί γυρίζουν πίσω με την ουρά στα σκέλια."

Απόφοιτοι απο σχολές όπως η ΣΕΜΦΕ μπορεί να κάνουν τελείως διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, και για αυτό οι δρόμοι είναι πολλοί (μα συγκεκριμένοι και όχι αόριστοι). Οι γιατροί απο την άλλη προετοιμάζονται όλοι για να κάνουν σχεδόν το ίδιο πράγμα ή να δουλεύουν στον ίδια τομέα. Και για αυτό οι γνώσεις που παίρνουν τους βοηθούν άμεσα στην δουλειά τους. Αντίθετα οι πολυτεχνικές δεν εστιάζουν τόσο στο να σου μάθουν το Α & το Β, όσο στην ίδια την διαδικασία πως απο το Α πας στο Β.

Π.χ. κάποιος θα μπορούσε να είναι εξειδικευμένος στα υλικά αεροδιαστημικών εφαρμογών, ενώ κάποιος άλλος στα ηλεκτρονικά ιατρικού εξοπλισμού. Αυτοί οι δυο κατά κύριο λόγο θα χρησιμοποιούν πολύ διαφορετικές γνώσεις και εργαλεία. Δεν δουλεύουν καν στον ίδιο τομέα. Το μόνο τους κοινό είναι οι γνώσεις στις βασικές επιστήμες & ο τρόπος σκέψης.

Όπως καταλαβαίνεις εαν αυτοί οι δύο ζούνε σε μια περιοχή που δεν υπάρχουν εταιρίες αεροδιαστημικής, αλλά υπάρχουν εταιρίες ιατρικού εξοπλισμού, ο ένας δεν θα βρει εύκολα δουλειά πάνω σε αυτό που σπούδασε, ενώ ο άλλος ναι. Στην ιατρική αυτό το πρόβλημα δεν υφίσταται γιατί οι γνώσεις είναι στάνταρ, το πτυχίο είναι "άκαμπτο" σε σχέση με του πολυτεχνείου και ο τομέας εργασίας(υγεία) προγεγραμμένος & αμετάβλητος. Και δεδομένου οτι υπάρχουν νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές, γραφεία κτλπ. ξέρουν οτι θα έχουν στάνταρ δουλειά. Αντίθετα για τους Σεμφίτες και κάθε πολυτεχνική σχολή,το τι ακριβώς θα κάνεις είναι vague γιατί οι επιλογές είναι άπειρες. Και κάποιες απο αυτές τις επιλογές ,ανάλογα και με την πολιτική & οικονομική κατάσταση και τα τεχνολογικά trends μιας χώρας ή περιοχής,για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, οδηγούν σε κερδοφόρες δουλειές ενώ άλλες σε ανεργία.

ΥΓ. Εγώ είχα επιλέξει πολύ εύκολα κατεύθυνση όταν έμαθα ότι θα πρέπει να θυμάμαι πράγματα απέξω στην Βιολογία. Απεχθάνομαι πολύ την παπαγαλία έστω και ελάχιστη, ή το σκεπτικό "ο κόσμος είναι έτσι, γιατί ο κόσμος είναι έτσι". Βλέποντας απο φίλους το πως διαβάζουν στο πανεπιστήμιο απο σχετικές σχολές υγείας και ιατρικής, έκανα μια εξαιρετική επιλογή, γιατί παπαγαλίζουν ακόμα περισσότερο και απο το λύκειο . Δεν θα άντεχα ούτε λεπτό,αλλά ευτυχώς στην σχολή δεν μας έχει ζητηθεί ΠΟΤΕ να θυμόμαστε το οτιδήποτε. Δόξα τον Θεό πάντως που υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει, γιατί κάποιος πρέπει να το κάνει, χρειάζεται και αυτό για να γίνονται αποτελεσματικά και γρήγορα κάποιες δουλειές .

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Ryuzaki:

Im here to solve all your problems, thanks @Κλημεντίνη xD

Είμαι λίγο ζαλισμένος από την αρχή του εξαμήνου, οπότε συγχώρα όποια θολωμένη σκέψη μπορεί να εκφέρω.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου είναι η αρχική σου προτεραιότητα: Δουλειά ή γνώση* ;
Δεν θα πάρω την περίπτωση να είσαι ο νέος Νεύτωνας ή ο νέος Τζένερ, μιλάω πάντα για τον μέσο τύπο και τύπισσα εκεί έξω.
Γνώση θα πάρεις τόσο από πολυτεχνείο, όσο και από ιατρική. Και στα δύο θα χρειαστεί να δουλέψει το μυαλό σου και να στρώσεις ποπουδάκο. Αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Πολυτεχνείο: Το μυαλό σου θα πρέπει να στροφάρει σε γρήγορους ρυθμούς, να συνδυάζεις πράγματα φαινομενικά ξέμπαρκα μεταξύ τους, να εξάγεις συμπεράσματα που να στηρίζονται σε επαγωγική λογική. Θα υπάρχουν τερατώδεις εργασίες, μεγάλη πίεση και δωράκι ένα κεφάλι καζάνι για το σπίτι, ειδικά σε αγχωμένες περιόδους.
Μετά από κάποια χρόνια φοίτησης και εφόσον είσαι συνεπής, σε κάποιο σημείο οι παραπάνω "εξισώσεις" θα έχουν γίνει κτήμα σου και θα μπορείς να τις εφαρμόσεις για να λύσεις πιο σύνθετα πρακτικά, ή και αφηρημένα πιθανόν, ζητήματα. Τα κουτάκια και η λογική αλληλουχία των βημάτων που πρέπει να ακολουθήσεις θα είναι κτήμα σου, θα μπορείς σε μεγάλο βαθμό να συστηματοποιείς τη γνώση και να προσεγγίζεις ζητήματα για τα οποία αρχικά δεν ξέρεις και πολλά.
Εργασιακά μην περιμένεις τίποτα ιδιαίτερο, ιδιαίτερα Ελλάδα, εάν οι δικοί σου δεν έχουν γραφείο/κονέ σε μεγάλη εταιρία/γενικά στρωμένη δουλειά. Θα πρέπει να αποδείξεις την αξία σου, σε συνήθως ζοφερές εργασιακές συνθήκες. Ακόμη και καλή να είσαι δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρεις εξίσου καλά. Μπορεί όμως να είσαι τυχερή, κανείς δεν το ξέρει, ούτε εσύ.
Στο εξωτερικό θα αναγνωριστεί πιο γρήγορα η αξία σου, ειδικά αν είσαι ευέλικτη. Ούτε όμως είναι πανάκεια αυτό, ούτε όλοι θα γίνουμε επιστημονάρες (ειπαμε, μιλάμε για τον average joe). Άλλοι τα καταφέρνουν και μερικοί γυρίζουν πίσω με την ουρά στα σκέλια.
Να αναφέρω ότι πέρα από ελάχιστες περιπτώσεις, σε μικρό βαθμό θα εφαρμόσεις αναλυτικές γνώσεις που απέκτησες στη σχολή. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς θα είναι καθαρά γραφειοκρατικό.

Ιατρική: Τα πράγματα εδώ είναι πολύ πιο απλά.
"Το τάδε όργανο κάνει αυτό, επειδή το τάδε άθροισμα ιστών έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, τα οποια οφείλονται στις τάδε πρωτεϊνες και δομές οι οποίες κλπ κλπ...".
Είναι έτσι γιατί είναι έτσι και τέλος. Το βάθος στο οποίο θα το κατανοήσεις εξαρτάται από εσένα.
Μπορείς να κάνεις παπάδες στη σχολή με το να μπορείς να παπαγαλίζεις-περιγράφεις το παραπάνω ποιηματάκι.
Θα σε κάνει έναν αρκετά καλό γιατρό και θα περνάς με βαθμό όλα σου τα μαθήματα. Δεν θα στύψεις το μυαλό σου, αλλά θα χρειαστεί να δαπανήσεις πολλές εργατοώρες ώστε να σου μείνουν (λιγες περισσότερες από το πολυτεχνείο όμως).
Άριστο γιατρό πιθανόν (θα δείξει στο μέλλον) θα σε κάνει το να μπορείς να "σπας" κάθε μία από τις έννοιες μιας λειτουργίας, σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια, τα οποία θα εξηγείς επαρκώς, έχοντας κατανοήσει το τι πραγματεύονται, τις αλληλεπιδράσεις τους, το "γιατί ναι", αλλά και το "γιατί όχι".
Το 1ο το κάνουν πολλοί, το 2ερο ελάχιστοι. Αν δεν είχα βγάλει πολυτεχνείο θα ήμουν ξεκάθαρα στην πρώτη κατηγορία.
Εργασιακά, με τα όλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ένας νέος πτυχιούχος, θα είσαι κλάσεις πιο πάνω από τον μέσο απόφοιτο κυρίως μισθολογικά. Θα είσαι όμως πιο αρτηριοσκληρωτικός, πιο άκαμπτος και σε ένα σημείο πιθανόν να χρειαστεί να εφαρμόζεις πρωτόκολλα (κανόνες) που ίσως δεν τους κατανοείς πλήρως. Η κριτική σκέψη θα έρχεται δεύτερη.
Το άλλο καλό, όπως λέει και ο @fockos , είναι ότι υπάρχει μια ειδικότητα για τον καθένα.
Γουστάρεις αίματα και άγχος, λιώνεις στις χειρουργικές και στο ΤΕΠ, θες κάτι πιο κοντά στην κριτική σκέψη, πας Παθολογική, σιχαίνεσαι το αίμα, διαλέγεις κάτι Κυτταρολογοχαρούμενο, ξενερώνεις με τα νοσκομεία, ακολουθείς ακαδημαϊκό κλάδο και δεν πατάς ποτέ σε κλινική.

Πολλοί θα σου πουν πολλά τα χρόνια ιατρικής θα σε φάνε τα βιβλία κλπ. Παραμύθια της χαλιμάς. Είναι μόνο 1 έτος παραπάνω, ενώ στο πολυτεχνείο συνήθως ο μ.ο. κάνει 1 με 2 έτη παραπάνω.
Ούτε παίρνεις το πτυχίο και τελείωσες. Και ιχθυοκαλλιέργεια να τελειώσεις, για να είσαι απλά καλός ούτε καν άριστος, πρέπει να μορφώνεσαι πάνω στο αντικείμενό σου συνεχώς. Για να το αντέξεις αυτό σε βάθος χρόνου, πρέπει να σε ιντριγκάρει αρκετά και να μην ικανοποιείς απλά απαιτήσεις άλλων ( @nPb ).
Προσωπικά δεν θα έκανα το 2ερο αν δεν είχα αποκτήσει τον τρόπο σκέψης του 1ου.

Αυτά τα ολίγα. Προσπάθησα να παρουσιάσω τα πράγματα με τρόπο απλό και κατανοητό για κάποιον που δεν άρχισε ακόμη τις σπουδές του ώστε να κατανοήσει τις τεχνικές λεπτομέρειες. Ελπίζω να το κατάφερα σε ένα βαθμό.

Γύρνα στο ( * ) που σου έβαλα και δώσε την απάντηση στον εαυτό σου.

Click για ανάπτυξη...