Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
30-08-20
12:37
νομιζω με περιπαικτικο τροπο ειπες μεγαλη αληθεια.μονο απο προσωπικο συμφερον οι περισσοτεροι πιστευουν
Προσωπικά θεωρώ ότι όλες μας οι ενέργειες ξεκινούν από την πρόθεσή μας να μεγιστοποιήσουμε την προσωπική μας ωφέλεια δεδομένων των συνθηκών γύρω μας. Έτσι, για παράδειγμα, το αν πιστεύω σε κάτι έχει να κάνει αν με κάποιον τρόπο αυξάνεται η ατομική μου ωφέλεια από αυτήν την πίστη. Αντίστοιχα, υπό αυτό το πρίσμα, έννοιες όπως ο αλτρουισμός δεν υπάρχουν γνήσια, γιατί ποτέ δεν κάνουμε κάτι για τον άλλο, ως τέτοιον, αλλά γιατί μέσα από αυτή μας τη δράση αποκομίζουμε κι εμείς ωφέλεια, περισσότερη από ό,τι αν δεν δρούσαμε έτσι. Σε ακόμα γενικότερο πλαίσιο, η ίδια η συγκρότηση των κοινωνιών μας είναι προϊόν της συνειδητοποίησης ότι η μεγιστοποίηση της συλλογικής ωφέλειας υπό «συμμαχικούς» όρους και ο μετέπειτα διαμοιρασμός της στα μέλη της κοινωνίας είναι αποδοτικότερος από την μεγιστοποίηση της ατομικής ωφέλειας του καθενός ξεχωριστά (αυτό που λέμε «το όλο είναι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του»). Έτσι, αυτά που βαπτίζουμε «αλτρουισμό» είναι δράσεις που γίνονται από άτομα που με κάποιον τρόπο («τοπικά» ή όχι) ταυτίζουν την ατομική τους ωφέλεια με τη συλλογική.
Πίσω στο θέμα της πίστης, προσωπικά ήμουν Χριστιανός Ορθόδοξος για χρόνια - γιατί έτσι αύξανα την ατομική μου ωφέλεια σε σχέση με το να μην είμαι. Ωστόσο, σε κάποια φάση, έπαψα να νιώθω αυτή την εσωτερική ανάγκη να πιστεύω - με άλλα λόγια, συνειδητοποίησα ότι δεν μου προσέφερε κάποια επιπρόσθετη ωφέλεια το να πιστεύω, αντιθέτως την μείωνε - οπότε και έπαψα (εντάξει, δεν είναι τόσο εύκολο, αυτή ήταν η tl;dr εκδοχή).
Προφανώς, όταν μιλάω για ωφέλεια, δεν αναφέρομαι σε χρήματα, αλλά σε κάθε είδους ωφέλεια - π.χ. σε ζητήματα πίστης, συναισθηματική ωφέλεια.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
05-07-20
00:19
Θέλω να πιστεύω οτι το έλεγαν μεταξύ σοβαρού και αστείου .
Σε κάθε περίπτωση για μερικούς ανθρώπους η πεποίθηση της ύπαρξης του Θείου θεωρώ οτι τους έχει κάψει τον εγκέφαλο εξαιτίας του φανατισμού . Άλλοι πάλι βρίσκουν ψυχική γαλήνη πιστεύοντας σε μια τέτοια οντότητα.Ανεξάρτητα του εαν εν τέλει είναι σωστοί ή λάθος δεν έχει σημασία εφόσον τους βοηθάει να έχουν ισορροπία στην ζωή τους .
Η μουσική τώρα δεν ξέρω εαν είναι τύχη ή όχι,εαν κρύβει μέσα της κάποια υπόσταση θειική ή όχι...Αλλά απο την άλλη εαν κάποιος θεωρεί ως Θεό την ίδια την φύση,τότε ναι,η μουσική είναι άμεσο παράγωγο αυτού του "Θεού". Και όπως λέει ο Μάρκος τα πάντα γύρω μας είναι ουσιαστικά μουσική κατά κάποιον τρόπο.
Το πιο shocking πράγμα που μάθαμε για τον κόσμο μας είναι η κυματική φύση που διαθέτει το κάθε τι.Πλέον τα fields θεωρούνται πολύ πιο θεμελιώδη απο τα ίδια τα σωμάτια. Τα οποία είναι διεγερμένες καταστάσεις αυτών των πεδίων(σαν να πατάς κάποιο πλήκτρο του πιάνου) . Και η μουσική δεν είναι κάτι παραπάνω απο waves διαφορετικών συχνοτήτων . Όπως και το φως βέβαια,όπου οι διαφορετικές συχνότητες δημιουργούν όλη αυτή την ποικιλία των χρωμάτων στο ορατό . Οπότε ναι,νομίζω οτι είναι πολύ πιθανό πως το σύμπαν και επομένως η ίδια η ύπαρξη, έχει κάποια μουσικότητα μέσα της.Η οποία εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά (μια μελωδία,ένα χρώμα,μια οσμή,ένα συναίσθημα κτλπ.) .
Ναι, γενικά ο στόχος με τις μεταφυσικές ανησυχίες είναι να βρεις εκείνη τη θέση που σου δίνει το ελάχιστο distress. :Ρ (Άλλη μία αρχή ελαχίστου, λοιπόν, σε αυτήν τη ζωή). Οπότε, είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε είτε κάνουμε τις πάπιες (aka αγνωστικιστές :Ρ) την ησυχία μας ψάχνουμε, για αρχή.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
04-07-20
23:23
Θυμάμαι ένας μαθηματικός που είχα κάποτε στο γυμνάσιο είχε πει :
"Εαν ο Θεός είναι παντοδύναμος,ας φτιάξει μια πέτρα που δεν μπορεί να την σηκώσει . Εαν την φτιάξει,τότε δεν είναι παντοδύναμος αφού δεν μπορεί να την σηκώσει . Εαν δεν μπορεί να την φτιάξει τότε προφανώς δεν είναι παντοδύναμος."
Συμπέρασμα : εαν ο Θεός υπάρχει δεν είναι παντοδύναμος,απλά πολύ ισχυρός . Ως εκ τούτου δυνητικά κάθε "ισχυρός" άνθρωπος είναι ένας Θεός . Ειδάλλως απλά δεν υπάρχει Θεός,μόνο ισχυροί .
Εντάξει, αυτό μας το έλεγε και εμάς μία μαθηματικός, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν έχει και πολύ βάση. :Ρ Εννοώ, είναι σαν το παράδοξο του Russell με το σύνολο όλων των συνόλων - που δεν υπάρχει. Διορθώνεται εύκολα αυτό. Για την ακρίβεια, στην ZFC συνολοθεωρία, δεν υπάρχει σύνολο που να περιέχει όλα τα σύνολα αλλά ορίζουμε μία νέα έννοια, αυτήν της κλάσης, και έτσι η οντότητα που περιέχει όλα τα σύνολα είναι μία κλάση. Οπότε, χαζομάρες μας έλεγαν στο σχολείο. :Ρ
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Θα έλεγα πως η ύπαρξη μας προέρχεται,όπως και η μουσική, από τύχη.
Η μουσική δεν προέρχεται από την τύχη. Ό,τι ακούς γύρω σου είναι μουσική - τετριμμένα, μπορείς να παραγάγεις μουσική με πιθανότητα 1 με ό,τι κι αν κάνεις.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
03-07-20
21:40
Γιατί σε έναν κόσμο ο οποιος είναι ''ερώτηση-σίγουρη απάντηση'' χάνεται το πνεύμα, η φαντασία, η απορία, τα οποία είναι κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Προτιμώ να έχω μία δόση άγνοιας μέσα μου ώστε η ζωή μου να έχει κάποιο νόημα, να έχω την ώθηση ώστε να αναζητήσω και να στοχαστώ.
Καλά, δε χρειάζεται να σε αγχώνει αυτό, είπαμε, δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε τέτοια πρόσβαση στην αλήθεια. :Ρ
Εξακολουθούν όμως να είναι θεωρίες και αυτές.
Ναι, απλά αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά επιστήμης και θρησκείας, ότι οι θεωρίες της πρώτης έχουν άλλο status από της δεύτερης. Άλλωστε, ακόμα και στην Εξαήμερο (ομιλία) του Μ. Βασιλείου αναφέρεται ότι η επιστήμη είναι το εργαλείο του ανθρώπου για να ερμηνεύσει την κτίση του Θεού (οπότε και διαχωρίζει την επιστήμη από τη θρησκεία - στη συνέχεια αναφέρει ότι και η επιστήμη δεν έχει ρόλο στην ερμηνεία ή όχι του Θεού κ.λπ.).
Οι θρησκείες αποτελούν μέρος του πολιτισμού. Και πολλές παραδόσεις (αν όχι όλες) έχουν τις ρίζες τους σε αυτές.
Ναι, αποτελούν μέρος των πολιτισμών, απλά είναι διαφορετικό να μελετάς μία θρησκεία ως πολιτισμικό στοιχείο και να τη διδάσκεις/μεταφέρεις ως τέτοια στη νέα γενιά - τίποτα το μεμπτό - και διαφορετικό το να κατηχείς έναν άνθρωπο - υπέρ κάποιας θρησκείας.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
03-07-20
20:43
Bασικά, πολύ άθεοι την βρίσκουν ανώτεροι. Χλευάζουν τους θρησκευόμενους (π.χ. αυτοί που ανάβουν σούβλες Μεγάλη Παράσκευη ) και δεν σέβονται τα πιστεύω των άλλων, θεωρόντας την θρησκεία κάτι υποδεέστερο. Με αυτά βεβαίως δεν λέω πως οι θρησκευόμενοι είναι αψεγάδιαστοι.
Σε όλες τις κοινωνικές ομάδες μπορείς να βρεις «μαύρα πρόβατα» με ανασφάλειες για τις πεποιθήσεις τους που μειώνουν τις άλλες ομάδες. Για παράδειγμα, μπορείς να βρεις άθεα άτομα που νομίζουν ότι είναι «πνευματικά ανώτερα» από τα θρησκευόμενα ή θρησκευόμενα άτομα που νομίζουν το ίδιο, γιατί «οι άλλοι δεν έχουν ιερό και όσιο» ή αγνωστικιστές που το παίζουν ανώτεροι «γιατί είναι έξω από το beef». Αυτό, λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελέσει indicator από μόνο του.
Δεν είμαι κατά της επιστήμης. Είμαι όμως κατά της αντικειμενικοποίησης της ζωής. Δεν θα μπορούσα να ζήσω σε έναν κόσμο που όλα έχουν μία ερμηνεία και μία αλήθεια.
Δεν κατάλαβα τους λόγους που δε θα μπορούσες να ζήσεις σε έναν κόσμο καθ' όλα ερμηνευμένο, αλλά ούτως ή άλλως το πρόβλημα να αποφανθούμε αν μία πρόταση είναι αληθής ή ψευδής είναι, εν γένει, μη αποφασίσιμο, οπότε πάντα θα υπάρχουν προτάσεις που δε θα μπορούμε να αποφανθούμε για την αλήθεια τους.
Μην ξεχνάς πως όσον αφορά την δημιουργία του κόσμου τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε ο Αδάμ και η Ευα, ούτε η ΘΕΩΡΙΑ της Μεγάλης έκρηξης.
Εντάξει, απλά ο Αδάμ και η Εύα δεν έχουν καμία άλλη στήριξη πέρα από την ίδια τη θρησκεία που τους περιγράφει. Όλες οι άλλες επιστημονικές θεωρίες έχουν περισσότερα εμπειρικά δεδομένα από τον εαυτό τους τον ίδιο.
Επιπλέον το να διδάσκεις στα παιδιά σου την κοσμοθεωρία, τις παραδόσεις και σαφως την θρησκεία σου δεν το θεωρώ κακοποίηση. Πως αλλιώς θα συνεχίζονταν να υπάρχει πολιτισμός; Αλλα σαφως αντιεπιστημονικές θεωρίες συνομοσίας (π.χ οτι η Γη είναι επίπεδη ή ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό) είναι άκρως απαράδεκτο να μεταδίδονται στα παιδιά.
Οι θρησκείες αποτέλεσαν μέσο διατήρησης των πολιτισμών για αιώνες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι αναγκαία συνθήκη η διάδοσή τους για να διατηρηθεί ο εκάστοτε πολιτισμός.
Οσον αφορά τις Σταυροφορίες, πιστεύω πως ήταν περισσότερο πολιτικού παρά θρησκευτικού περιεχομένου. Η Καθολική Εκκλησία ήταν (και είναι) απο τις πιο διεφθαρμένες. Ομως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Σε συγκριση με άλλες θρησκείες, οι Χριστιανοί δεν είμαστε τόσο επικίνδυνοι στην σύχρονη εποχή.
Ήταν πολιτικού περιεχομένου, αλλά χρησιμοποίησαν ως άρμα τη θρησκεία - άλλωστε, είχε κερδηθεί πιο μετά, κατά τον 13ο αιώνα free-pass για τους Χριστιανικούς πληθυσμούς στους Αγίους Τόπους, αλλά ο Πάπας, επί της ουσίας, απέρριψε τη συμφωνία που το εξασφάλιζε αυτό.
Επίσης, δε θεωρώ ότι οι Καθολικοί είναι a priori πιο διεφθαρμένοι από τους Ορθόδοξους, άλλωστε, άνθρωποι είναι αμφότεροι.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
21-06-20
18:39
Η πίστη σε κάποιον θεό είναι καθαρά... πίστη. Ούτε τεκμαίρεται η ύπαρξή του από γεγονότα ούτε η μη ύπαρξη του - τουλάχιστον, προς το παρόν. Επομένως, δεν ξέρουμε αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Κάποια άτομα πιστεύουν, κάποια όχι, κάποια απλά δεν παίρνουν θέση κ.λπ.