Κλημεντίνη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,658 μηνύματα.
22-08-20
21:20
Δεν το έψαξα να σου πω την αλήθεια. Το έμαθα εκ των υστέρων.
Δε πειράζει , ακομα το δικαιούσαι αν δεν κανω λάθος
Κλημεντίνη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,658 μηνύματα.
22-08-20
17:57
++++ Να προσθέσω κι όλας ότι είχα διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στις αρχές της Β λυκείου και "πάλευα" μέχρι τον Φλεβάρη της Γ λυκείου.
Αυτά δεν τα λέω για να με λυπηθείς, αλλά για να δεις ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κορίτσι μου, μπορείς!!
Αν τα κατάφερα εγώ με όλο αυτό το παλούκι που τράβηξα, μπορείς κι εσύ!!
Το χεις!! ❤
Πως και δεν αξιοποίησες το 5% ;
Η απλα το κρατάς για μετά;
Κλημεντίνη
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Κλημεντίνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,658 μηνύματα.
21-08-20
20:59
Δυστυχώς αν και η γ λυκείου ειναι μια πολυ απαιτητική χρόνια , πολλα παιδια δεν έχουν τις κατάλληλες συνθήκες στο σπίτι ώστε να τους απασχολεί μονο το διάβασμα.
Τα περισσότερα μαλιστα .
Ο καθένας έχει τις δικές του δυσκολίες και όπως και εσυ δεν μιλας γι αυτό , ετσι κι αυτοί δεν μιλάνε.
Το έχουμε αυτό το συνήθειο οι άνθρωποι δυστυχώς με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε τελείως μόνοι.
Ενα σωρό περιπτώσεις ξέρω : Οικογενειακοί τσακωμοι, οικονομικα προβλήματα, κατακοιτοι παππούδες με άνοια ( απο τις πιο άσχημες εμπειρίες μου) , ενας απο τους δυο γονείς σοβαρά άρρωστος ...ενα σωρό.
Και αυτα ειναι τα συνηθισμένα γιατί δυστυχώς υπαρχουν κι πολυ , πολυ χειρότερες καταστάσεις.
Τι κάνουμε ; προσαρμοζομαστε .
Οι πανελλήνιες ειναι το πρώτο δύσκολο πράγμα που θα χρειαστει να αντιμετωπίσεις .
Γιατί πρέπει για πρώτη φορά στη ζωη σου να βρεις τρόπο να κανεις αυτο που πρέπει να κανεις ακόμα και όταν στη ζωη σου συμβαίνει το χάος.
Η ενήλικη ζωη ειναι γεμάτη απο τέτοιες κατάστασεις .
you just have to get the job done .
Δε θελω να σου μειώσω ολο αυτο που περνάς.
Αλήθεια , σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Αυτο που θελω να ξέρεις ειναι οτι δεν είσαι μόνη οτι η ζωη δεν ειναι εύκολη.
Αλλα είναι όμορφη και αξίζει.
Υπάρχουν περιπτώσεις καλύτερες , υπάρχουν και χειρότερες ε και τι;
Θα κάτσουμε να σκάσουμε;
Είσαι 17 και έχεις οοοοολη τη ζωή μπροστά σου να φτιάξεις τη ζωη σου όπως τη θες.
Η πανελλήνιες ειναι μονο η αρχή.
Δεν έχεις ιδέα-ποσο όμορφη σκέψη- πως μπορεί να ειναι η ζωη σου σε ενα χρόνο απο τώρα, ποσο μάλλον σε 10.
Κανεις μας.
Το μονο που μπορούμε να κάνουμε ειναι να προσπαθήσουμε να την κάνουμε οπως θέλουμε και ο.τι ειναι να έρθει ας έρθει.
Θα το αντιμετωπίσουμε
Τωρα στη πράξη.
Προσωπικά μεγάλωσα σε πολύτεκνη οικογένεια , ειναι δεδομενο οτι δε διάβασα σπίτι Μου.
Χαμος σου λέω .
Η βιβλιοθήκη και ενα ζευγάρι ακούστικα η ωτοασπίδες ( ο.τι τον βολεύει τον καθένα) θα γίνουν οι φίλοι σου.
Έχει και πλακα γιατι ειναι ολοι στην ίδια φάση στη βιβλιοθήκη.Εγω εκανα κι φίλους.
Βραδινος τύπος δεν ειμαι και δεν ξέρω πως γίνεται να ειναι κάποιος που εχει την αλλη μέρα σχολείο.
Δεν ξέρω δηλαδή αν ειναι βιώσιμη λύση in the long run.
Αλλο να το κάνεις 2 μηνες, αλλο 7.
Οι πανελλήνιες ειναι μαραθώνιος ,οχι speed.
Γενικά βγες έξω απο το σπίτι .
Πολλα παιδιά διαβάζουν κι στο φροντιστήριο
Λύσεις υπάρχουν στο εγγυώμαι.
Ακου κι τίποτα Disney instrumental που και που να ηρεμεις.
Τελος ,αν κάναμε ένα thread για τα παράπονα απο συμβίωση στο πατρικό αστο δε θα τελειώναμε ποτε.
Αλλα η αλήθεια οτι περα απο κατάστασεις που δε θα αναφερθώ, η οικογένεια ειναι οι άνθρωποι που μας αγαπανε περισσότερο και θα μας στηρίξουν no matter what.
Να τους αγαπάτε(-παμε) και ας σας σπανε τα νεύρα.
Φυσικο ειναι εξάλλου γιατί μετα απο ενα σημείο δεν ειναι γονείς και παιδιά αλλα ενήλικες με διαφορετικές ανάγκες και υποχρεώσεις που συμβιώνουν όλοι μαζί.
Ποσο καλα μπορεί να παει αυτο♥
Τα περισσότερα μαλιστα .
Ο καθένας έχει τις δικές του δυσκολίες και όπως και εσυ δεν μιλας γι αυτό , ετσι κι αυτοί δεν μιλάνε.
Το έχουμε αυτό το συνήθειο οι άνθρωποι δυστυχώς με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε τελείως μόνοι.
Ενα σωρό περιπτώσεις ξέρω : Οικογενειακοί τσακωμοι, οικονομικα προβλήματα, κατακοιτοι παππούδες με άνοια ( απο τις πιο άσχημες εμπειρίες μου) , ενας απο τους δυο γονείς σοβαρά άρρωστος ...ενα σωρό.
Και αυτα ειναι τα συνηθισμένα γιατί δυστυχώς υπαρχουν κι πολυ , πολυ χειρότερες καταστάσεις.
Τι κάνουμε ; προσαρμοζομαστε .
Οι πανελλήνιες ειναι το πρώτο δύσκολο πράγμα που θα χρειαστει να αντιμετωπίσεις .
Γιατί πρέπει για πρώτη φορά στη ζωη σου να βρεις τρόπο να κανεις αυτο που πρέπει να κανεις ακόμα και όταν στη ζωη σου συμβαίνει το χάος.
Η ενήλικη ζωη ειναι γεμάτη απο τέτοιες κατάστασεις .
you just have to get the job done .
Δε θελω να σου μειώσω ολο αυτο που περνάς.
Αλήθεια , σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Αυτο που θελω να ξέρεις ειναι οτι δεν είσαι μόνη οτι η ζωη δεν ειναι εύκολη.
Αλλα είναι όμορφη και αξίζει.
Υπάρχουν περιπτώσεις καλύτερες , υπάρχουν και χειρότερες ε και τι;
Θα κάτσουμε να σκάσουμε;
Είσαι 17 και έχεις οοοοολη τη ζωή μπροστά σου να φτιάξεις τη ζωη σου όπως τη θες.
Η πανελλήνιες ειναι μονο η αρχή.
Δεν έχεις ιδέα-ποσο όμορφη σκέψη- πως μπορεί να ειναι η ζωη σου σε ενα χρόνο απο τώρα, ποσο μάλλον σε 10.
Κανεις μας.
Το μονο που μπορούμε να κάνουμε ειναι να προσπαθήσουμε να την κάνουμε οπως θέλουμε και ο.τι ειναι να έρθει ας έρθει.
Θα το αντιμετωπίσουμε
Τωρα στη πράξη.
Προσωπικά μεγάλωσα σε πολύτεκνη οικογένεια , ειναι δεδομενο οτι δε διάβασα σπίτι Μου.
Χαμος σου λέω .
Η βιβλιοθήκη και ενα ζευγάρι ακούστικα η ωτοασπίδες ( ο.τι τον βολεύει τον καθένα) θα γίνουν οι φίλοι σου.
Έχει και πλακα γιατι ειναι ολοι στην ίδια φάση στη βιβλιοθήκη.Εγω εκανα κι φίλους.
Βραδινος τύπος δεν ειμαι και δεν ξέρω πως γίνεται να ειναι κάποιος που εχει την αλλη μέρα σχολείο.
Δεν ξέρω δηλαδή αν ειναι βιώσιμη λύση in the long run.
Αλλο να το κάνεις 2 μηνες, αλλο 7.
Οι πανελλήνιες ειναι μαραθώνιος ,οχι speed.
Γενικά βγες έξω απο το σπίτι .
Πολλα παιδιά διαβάζουν κι στο φροντιστήριο
Λύσεις υπάρχουν στο εγγυώμαι.
Ακου κι τίποτα Disney instrumental που και που να ηρεμεις.
Τελος ,αν κάναμε ένα thread για τα παράπονα απο συμβίωση στο πατρικό αστο δε θα τελειώναμε ποτε.
Αλλα η αλήθεια οτι περα απο κατάστασεις που δε θα αναφερθώ, η οικογένεια ειναι οι άνθρωποι που μας αγαπανε περισσότερο και θα μας στηρίξουν no matter what.
Να τους αγαπάτε(-παμε) και ας σας σπανε τα νεύρα.
Φυσικο ειναι εξάλλου γιατί μετα απο ενα σημείο δεν ειναι γονείς και παιδιά αλλα ενήλικες με διαφορετικές ανάγκες και υποχρεώσεις που συμβιώνουν όλοι μαζί.
Ποσο καλα μπορεί να παει αυτο♥