den antexw allh apotyxia
Νεοφερμένος
Η den antexw allh apotyxia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 32 μηνύματα.
21-08-20
19:22
Το ένιωσα στο πετσί μου αυτό το ποστ. (και το username σου βασικά)
Κοριτσάκι μου, πέρασα τα ίδια και χειρότερα. Εμένα βέβαια η θέση μου ήταν πιο δύσκολη καθώς ο ένας μου αδερφός πάσχει από αυτισμό. Οπότε σκέψου να έχω τους δικούς μου να τσακώνονται, καθώς επίσης και τον αδερφούλη μου που έκανε φασαρία άθελά του, ενώ πολλές φορές έπρεπε να τον φροντίσω εγώ. Πέρασα κι εγώ πολύ δύσκολα, και αυτή ήταν η αιτία που επέλεξα σκόπιμα σχολές εκτός Αθηνών όπου μένω.
Δεν θα σου πω να πας να διαβάσεις κάπου αλλού καθώς λόγω του κοροναβίρους είναι επικίνδυνο. Ούτε θα σου πω να τους πιάσεις να μιλήσετε, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα αλλάξει τίποτα.
Θα σου πω εγώ τι έκανα.
Όταν έπεφταν για ύπνο οι γονείς μου και τελείωνα με την φροντίδα του αδερφού μου, διάβαζα κάνα 3ωρο το βράδυ κάποιες φορές. Κοιμόμουν τα μεσημέρια μετά το σχολείο, ξυπναγα για να πάω στο φροντιστήριο και μετά όταν γυρνούσα (συνήθως βράδυ) έτρωγα και καθόμουν κάνα δεκάλεπτο. Μετά έφτιαχνα ένα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και διάβαζα από τις 11.30 μέχρι τις 2. Πολλές φορές το πήγαινα και 3 ανάλογα με τις αντοχές μου.
Αν δεν είσαι νυχτερινός τύπος και προτιμάς να διαβάζεις την μέρα, τότε μια είναι η λύση. Ωτοασπίδες!! Χωρίς πλάκα. Σώζουν ζωές!! Κατά προτίμηση τις μαλακες.
Τα πρακτικά σου τα είπα. Όσον αφορά τον ψυχολογικό τομέα τώρα, εκεί θέλει υπομονή. Να λες μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις και να παίρνεις δύναμη με την ιδέα ότι θα φύγεις σύντομα από το σπίτι σου. Πολλές φορές έγραφα κάποιες θετικές σκέψεις σε ένα χαρτί και τα έβαζα στο γραφείο μου να τα βλέπω, καθώς επίσης έβλεπα και motivational βιντεακια στο YouTube.
Επίσης με βοήθησε πολύ η καθηγήτρια της έκθεσης μου, μου έδινε πολύ δύναμη!! Αν έχεις κάποιον καθηγητή που νιώθεις άνετα μαζί του μίλα του!! Θα σε βοηθήσει πολύ!!
Υπομονή αγάπη μου.. Θα περάσει γρήγορα ολο αυτό!! Εσύ κάνε την προσπάθεια σου και πίστεψε στον εαυτό σου γιατί μπορείς!! Αν χρειαστείς οτιδήποτε άλλο στείλε μου μήνυμα. Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω!! Παθουσα είμαι!!
Κι όμως τα κατάφερα!
Μπορείς κι εσύ!!
Φιλάκια! ❤
Τέτοιες απαντήσεις μου δίνουν κουράγιο. Πάλι σήμερα τα ίδια. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να διαβάσω, αυτές τις καταστάσεις τις ζω από μικρή ηλικία. Και με έχει επηρεάσει όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν ανοίγομαι με τίποτα, δεν μου βγαίνει να τα πω στις φίλες μου, να ξεσπάσω, δεν έχω αυτοπεποίθηση. Είχα την εντύπωση ότι οι γονείς είναι οι νούμερο ένα θαυμαστές των παιδιών τους. Που για την μαμά μου ισχύει είμαστε πολύ κοντά. Αλλά ο μπαμπάς μου συνέχεια με μειώνει,άλλες φορές μου λέει ότι θα πανηγυρίζει του χρόνου που θα τα πάω σίγουρα καλά και άλλες με αποθαρρύνει και με μειώνει λέγοντας μου ότι θέλω πολλά ψωμιά για να τον φτάσω. Το καλοκαίρι του 2018 τσακώθηκαν σε σημείο να μην μιλάνε για ένα μήνα ζώντας στο ίσιο σπίτι. Κόψαμε την τούρτα γενεθλίων μου και ούτε κάν που μίλαγαν μεταξύ τους. Όλο αυτό που και που μου δημιουργεί κρίσεις πανικού. Κλαίω, τρέμω.
Η μόνη λύση που έχω σκεφτεί είναι μετά τις πανελλήνιες θα πιάσω μια δουλειά (έχω την διάθεση), να μαζέψω κάποια χρήματα και να πάω σε κάποι@ ψυχολόγο χωρίς να το μάθει κανείς.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Κοπέλα μου, δεν είσαι μόνη το μόνο σίγουρο είναι αυτό δυστυχώς!
5 χρόνια πίσω με πήγε αυτό το θέμα, όταν ήμουν κι εγώ στη θέση σου κι έδινα Πανελλήνιες. Δυστυχώς και της δικής μου οικογένειας οι συζητήσεις είναι μονίμως σε πολύ υψηλά dB και πανεύκολα χάνεται ο έλεγχος. Μονίμως, να τσακωνόμαστε να κάνουν ησυχία και να μην φωνάζουν, πράγμα εννοείται που ποτέ μα ποτέ δεν έγινε. Σταματούσαν λίγα λεπτά, λέγοντας χαρακτηριστικά «καλά, καλά, εντάξει, σταματάμε» και μετά από λίγη ώρα πάλι τα ίδια. Το είχα συνηθίσει κι εγώ, μέσα στο πρόγραμμα ήταν οι φωνές και οι καυγάδες, διάβαζα με αυτά... Αναγκαστικά προσαρμόζεσαι. Αν μπορείς να πας να μείνεις σε άλλο σπίτι, όπου θα αισθάνεσαι οικειότητα με τον χώρο και θα μπορείς να συγκεντρωθείς, η δική μου συμβουλή αυτή είναι. Γιατί αυτή η κατάσταση ρίχνει την ψυχολογία σου γενικότερα, όχι μόνο σε αποσπάει από το διάβασμα, αλλά και με το να ακούς κάθε μέρα φασαρίες και διάβασμα να μην έχεις ψυχική δυσφορία σού προκαλεί.
Πραγματικά πάλεψε για εσένα όσο μπορείς να διαβάσεις καλύτερα. Προσπάθησε όσο γίνεται να μην το αφήσεις να σε νικήσει!
Μένω Κύπρο, είμαι από Ελλάδα, στο πατρικό μου σπίτι δεν θα γυρνούσα σίγουρα για να μείνω ξανά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μακριά και αγαπημένοι
Λυπάμαι παρά πολύ για ότι έχεις περάσει. Και γω περιμένω πως και πως να τελειώσω για να είμαι ανεξάρτητη και να πάψω να έχω άγχος για κάθε τσακωμό τους. Σε ευχαριστώ πολύ.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
@den antexw allh apotyxia στο "γήπεδο" της ζωής , θα συναντήσεις πολλές τέτοιες καταστάσεις. Ξέρω, αυτό τώρα δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις γιατί είσαι αρκετά νέα και μικρή, αλλά μεγαλώνοντας θα περάσεις ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις και θα πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Τέτοια γεγονότα πρέπει να σε δυναμώνουν και να σε ωριμάζουν. Όλοι οι γονείς μαλώνουν, φωνάζουν, περνάνε κρίση στις σχέσεις τους και κάποιοι έρχονται και κοντά στο χωρισμό. Το θέμα είναι να μη σε παίρνει από κάτω. Να σηκώνεσαι, όταν πέφτεις.
Και εγώ θυμάμαι, όταν έδινα πανελλήνιες, να μαλώνουν οι γονείς μου. Όλοι είχαμε απρόοπτα. Αυτό δεν πρέπει να σε αποθαρρύνει και να χάνεις την αυτοπεποιθησή σου. Είδες τι σου είπε η Ιον πιο πάνω. Βλέπεις ότι υπάρχουν χειρότερες δυσκολίες;;
Και να σου πω και κάτι. ΔΕΝ θα μαλώνουν και μια ζωή. Εδώ είχα συμμαθητή στο Λύκειο που οι γονείς του στο σπίτι περνούσαν μια πολύ άσχημη κρίση στο γάμο τους, το παιδί γνώριζε ότι ο πατέρας του είχε γκόμενα και έβγαινε συνέχεια έξω το βράδυ και τα έπινε και η μητέρα του δεν ήξερε τίποτα. Ρωτάς αυτό το παιδί τι κόμπο είχε στο λαιμό του κάθε μέρα, και είχε και πανελλήνιες; Ρωτάς αυτό το παιδί τι στενοχώρια περνούσε; Και όμως δυνάμωσε και έδωσε πανελλήνιες και πέρασε και στη σχολή που ήθελε.
Γι αυτό σου λέω... Θα δεις όλα θα φτιάξουν
Για μια ζωή θα μαλώνουν! Από τότε που με θυμάμαι μαλώνουν. Όταν ήμουν πιο μικρή όχι τόσο έντονα ίσως επειδή δεν το αντιλαμβανόμουν έτσι όπως και τώρα αλλά τα τελευταία 2 χρόνια έχω φτάσει σε σημείο να θέλω να φύγω από το σπίτι. Ναι μεν όλο αυτό έχει καταρρακώσει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση μου αλλά είμαι σίγουρη ότι έχω μάθει, είμαι δυνατότερη και είμαι σίγουρη ότι αυτό το πράγμα στα παιδιά μου και μπροστά σε κάθε παιδί δεν θα το κάνω σε καμία περίπτωση!
den antexw allh apotyxia
Νεοφερμένος
Η den antexw allh apotyxia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 20 ετών. Έχει γράψει 32 μηνύματα.
20-08-20
18:48
Γεια!Δίνω πανελλήνιες φέτος. Θέλω κάπου στις 15.000 - 16.000. Πάω φροντιστήριο από την πρώτη λυκείου και σύντομα θα κάνω και ενισχυτικά ιδιαίτερα μαθηματικά. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Ζω με γονείς που τσακώνονται συνέχεια και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Ίσα ίσα με ρίχνει κιόλας όταν τσακώνονται και παρατάω το διάβασμα. Τόσο καιρό ήμουν κουλ μιας και δεν είχα άγχος αφού δεν σκεφτόμουν τις πανελλήνιες. Πλέον όμως αν γίνει κάτι τέτοιο στην μέση της χρονιάς υπάρχουν πιθανότητες να τα παρατήσω μιας και η αυτοπεποίθηση μου έχει πιάσει πάτο. Όταν τσακώνονται προσπαθώ να τους φωνάζω αλλά τα ακούω ακόμα περισσότερο. Δεν την παλεύω άλλο. Η αποτυχία έρχεται.