03-07-20
13:20
Πράγματι δεν μπορώ, ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει οποιεσδήποτε θεολογικές απόψεις επιθυμεί, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο στα πλαίσια της Ανεξιθρησκείας και της Ελευθερίας του Λόγου και της Σκέψης.
Ο καθένας μπορεί να λαμβάνει ευχαρίστηση με όποιον τρόπο επιθυμεί.
Αν και εγώ προσωπικά δεν θα έκανα κάτι τέτοιο, όταν συνειδητά γνώριζα τα αποδεικτικά "κενά" της πίστης μου, δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν να μην το κάνει και ούτε να αρνηθώ τις θετικές καταστάσεις που μπορεί να βιώνει.
Έκανα μία κριτική στο ερώτημα που τέθηκε, χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως επιθυμώ η άποψή μου να καταστεί νόμος ή ότι είναι ήδη.
Αυτό θα ήταν αφενός άκρως αντι-Δημοκρατικό και αφετέρου απερίσκεπτο.
Απλώς έθεσα σε δημόσιο φόρουμ τις απόψεις μου, με σκοπό την επισήμανση των ενδεχόμενων λογικών σφαλμάτων τους, την διάδοσή τους και τον περαιτέρω διάλογο πάνω σε αυτές.
Ο καθένας μπορεί να λαμβάνει ευχαρίστηση με όποιον τρόπο επιθυμεί.
Αν και εγώ προσωπικά δεν θα έκανα κάτι τέτοιο, όταν συνειδητά γνώριζα τα αποδεικτικά "κενά" της πίστης μου, δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν να μην το κάνει και ούτε να αρνηθώ τις θετικές καταστάσεις που μπορεί να βιώνει.
Έκανα μία κριτική στο ερώτημα που τέθηκε, χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως επιθυμώ η άποψή μου να καταστεί νόμος ή ότι είναι ήδη.
Αυτό θα ήταν αφενός άκρως αντι-Δημοκρατικό και αφετέρου απερίσκεπτο.
Απλώς έθεσα σε δημόσιο φόρουμ τις απόψεις μου, με σκοπό την επισήμανση των ενδεχόμενων λογικών σφαλμάτων τους, την διάδοσή τους και τον περαιτέρω διάλογο πάνω σε αυτές.
03-07-20
12:23
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού a priori είναι μη επαληθεύσιμο, ανόητο και ήσσονος σημασίας*.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον Θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου Όντος/Αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει Θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του Θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει Θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον Θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.
Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Όλες οι απόπειρες που κινήθηκαν στην κατεύθυνση απόδειξης-διάψευσης της ύπαρξης του Θεού είναι ατελείς και συχνά προβαίνουν σε λογικά άλματα.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς την μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.
** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον Θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου Όντος/Αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει Θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του Θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει Θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον Θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.
Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Όλες οι απόπειρες που κινήθηκαν στην κατεύθυνση απόδειξης-διάψευσης της ύπαρξης του Θεού είναι ατελείς και συχνά προβαίνουν σε λογικά άλματα.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς την μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.
** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.