nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,798 μηνύματα.
27-05-20
19:46
Πολύ ενδιαφέρον θέμα.
Αν κατάλαβα σωστά τα σχολεία να λειτουργούν ως μικρές επιχειρήσεις, όπου πχ ο διευθυντής με τον υποδιευθυντή και κάποιους αλλους καθηγητές του σχολείου θα καλούν σε συνέντευξη τους ενδιαφερόμενους για την πλήρωση θέσης στο συγκεκριμένο σχολείο;
Τον αριθμό των θέσεων ποιος τον ορίζει;
Μισθολογικά επίσης, ποιος θα ορίζει ποσά χρήματα θα αμείβεται ο εκπαιδευτικός;
Υπάρχει έλεγχος από κάποια υπηρεσία για τυχόν αυθαίρετες παράνομες δράσεις πχ διορίζω έναν γνωστό μου στη θέση του καθηγητή φυσικής αγωγής.
Πολλές απορίες έχω αλλά ας απαντηθούν αυτές αρχικά, για να αρχίσουμε σιγά σιγά να ξετυλίγουμε το θέμα.
Tα σχολεία στο εξωτερικό δημόσια ή ιδιωτικά λειτουργούν με ειδικό καθεστώς ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Όποιος ξέρει λίγη Νομολογία καταλαβαίνει τι εννοώ. Ας ξεκινήσουμε με τα δημόσια σχολεία. Τα δημόσια σχολεία ανήκουν στο κράτος αλλά εποπτεία σε μικροοικονομική διαχείριση:
- μισθοδοσία
- θέση εργασίας και προφίλ θέσης
- ασφαλιστική και ιατρική πρόνοια
- κίνητρα οικογένειας
- κουπόνια μετακινήσεων με τη συγκοινωνία κτλ
την έχει ο κρατικός φορέας που υπάγεται το σχολείο: Εκκλησία, Δήμος, Πανεπιστήμιο, Περιφέρεια, Νοσοκομείο.
Ο τρόπος, το είδος / θεματική ενότητα και ο αριθμός των θέσεων απασχόλησης σε κάθε σχολική μονάδα είναι θέματα της σχολικής μονάδας. Σε συνεργασία με τον φορέα που υπάγεται, η κάθε σχολική μονάδα διαθέτει οργανόγραμμα management με μοντέλο Strategic Planning: Διοικητική Διεύθυνση (Διευθυντής, Υποδιευθυντής, Γραμματεία) και Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού που ασχολείται με την πρόσληψη του προσωπικού και την μικρο-οικονομική οργάνωση του σχολείου. Επίσης κάθε δημόσιο σχολείο διαθέτει Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Νέων Τεχνολογιών, εκτός από το κύριο διδακτικό προσωπικό.
Η μισθοδοσία αξιολογείται βάση προϋπηρεσίας, τι ορίζει η αγορά αλλά και προσόντων (μεταπτυχιακοί τίτλοι κλπ). Το δημόσιο στο εξωτερικό έχει συγκεκριμένη μισθολογική κλίμακα με βάση τον υπάρχοντα φορολογικό κώδικα. Την διαδικασία πρόσληψης πολλές φορές την αναλαμβάνει και ιδιωτική εταιρεία πρόσληψης ανθρώπινου δυναμικού σε απευθείας σύνδεση με το σχολείο η οποία κερδίζει προμήθεια από τον μισθό του πρώτου έτους. Το σχολείο ορίζει επίσης το διάστημα της δοκιμαστικής περιόδου που είναι με βάση την εργατική νομοθεσία της χώρας. Στην δοκιμαστική περίοδο δεν επιτρέπονται αναρρωτικές άδειες και σ' αυτό το διάστημα συνήθως μπορεί μια θέση εργασίας να τερματιστεί αν ο νέος καθηγητής κρίθηκε ανεπαρκής για τους στόχους του σχολείου. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει βυσματικός διορισμός γιατί η διαδικασία περνάει από έλεγχο μέσω του τοπικού γραφείου μέσης εκπαίδευσης της περιοχής όπου γίνεται και η αξιολόγηση των ακαδημαϊκών προσόντων ως προς την θέση στο τάδε σχολείο. Η γραφειοκρατική διαδικασία αυτή ξεκινάει μετά την πρώτη ή δεύτερη συνέντευξη όπου και υπάρχει μια θετική άτυπη έκβαση (αν μιλάμε για θετική εξέλιξη της υποψηφιότητας). Έπειτα το σχολείο παίρνει το πράσινο φως για να προχωρήσει σε διαδικασία "πρόσληψης" με το επίσημο job offer. Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει και έως 6 μήνες για την τυπική και ολοκληρωμένη θετική αποδοχή.
Τα ιδιωτικά σχολεία είναι διαφορετικών μορφών: είναι εκείνα που έχουν μορφή ιδιωτικής επιχείρησης (με δίδακτρα), εκείνα που διοικούνται από ΜΚΟ (χωρίς δίδακτρα) όπως και όσα έχουν μορφή κοινοπραξίας ιδιωτικού και δημοσίου τομέα (το δημόσιο μπαίνει με ποσοστό μικρό). Ο ιδιωτικός φορέας που συμμετέχει στον οργανωτικό ρόλο αναλαμβάνει και τις πρακτικές σε εταιρίες / βιομηχανίες για τους μαθητές / αποφοίτους, υποτροφίες, κλπ. Σε μεικτής διαχείρισης ιδιωτικά σχολεία, συνήθως τα δίδακτρα είναι ένα συμβολικό χαμηλό ποσό. Όλα τα σχολεία αποφασίζουν ποιο πρόγραμμα σπουδών θα διδάξουν: το εθνικό, το ΙΒ, ή π.χ. κάποιας άλλης χώρας (το βρετανικό).
Υπάρχουν επίσης και ειδικής μορφής δημόσια σχολεία που αποτελούν συμπράξεις 4-5 σχολείων με κοινή διοικητική οργάνωση και χαμηλό κόστος λειτουργίας στα πάγια έξοδα.
Σημείωση: Στις ξένες χώρες του δυτικού κόσμου, ο δήμος δεν είναι κομματική μηχανή. Αυτό σημαίνει ότι το οικονομικό πρόγραμμά του είναι αποκλειστική ευθύνη του. Αν ο δήμος παρουσιάσει έλλειμμα, το κόστος θα πάει στους δημότες της περιοχής και όχι στον κρατικό προϋπολογισμό όπως γίνεται στην Ελλάδα. Έτσι υπάρχει μεγάλη ευθύνη σε αυτούς που αναλαμβάνουν θέσεις διαχείρισης μέσα στο δήμο. Ο δήμος διαθέτει "επιχειρήσεις" στον τομέα των απορριμάτων, ενέργειας, βιοκαυσίμων, αθλητισμού, φεστιβάλ πολιτισμού κλπ που αποφέρουν τεράστια κέρδη και έτσι δεν απασχολεί την περιφέρεια να "σπρώξουν" το θέμα στον κομματικό υπουργό για την επίλυσή του, όπως γίνεται επίσης στην Ελλάδα.